Η Πρωτοβουλία για το
Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών στηρίζει τον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ (θυγατρικής της ΦΙΛΚΕΡΑΜ-ΤΖOΝΣΟΝ) που σε συνθήκες χρεοκοπίας της
ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας παλεύουν για την επαναλειτουργία της
μονάδας κάτω από τον έλεγχο και τη διοίκηση των ίδιων των εργαζομένων.
Τα μνημόνια και η καπιταλιστική
χρεοκοπία έχουν ήδη σπείρει βιομηχανικά πτώματα παντού με χιλιάδες εργάτες
εγκλωβισμένους σε πτωχευτικές διαδικασίες, σε καθεστώς ομηρίας, καθώς οι εργοδότες
εγκατέλειψαν τις επιχειρήσεις αφήνοντας τους εργάτες σε ένα γιγαντιαίο
εργασιακό κενό: Δεν είναι εργαζόμενοι, δεν είναι άνεργοι, με επισχέσεις
εργασίας, απλήρωτοι. Οι έχοντες την ευθύνη των εταιριών στα ΔΣ, για να
προστατέψουν τους εαυτούς τους και την ατομική τους περιουσία, καλύπτονται πίσω
από τη δαιδαλώδη νομοθεσία, τα αστικά δικαστήρια, τις χρονοβόρες πτωχευτικές διαδικασίες
και συνήθως με καλοπληρωμένους δικηγόρους. Τις περισσότερες φορές, σε αντίθεση
με τους εργάτες, έχουν να ζήσουν πλουσιοπάροχα αυτοί και τα τρισέγγονά τους.
Τα δυσθεώρητα χρέη των
εργοδοτών στο δημόσιο (ΙΚΑ, εφορία κλπ) φορτώνονται ξανά στις πλάτες των
εργαζομένων. Τα χρήματα των φορολογουμένων που πήραν τη μορφή επιδοτήσεων
αναπτυξιακών νόμων…εξαφανίζονται συνήθως στις τσέπες των μετόχων. Τα χρέη τους
στις τράπεζες ξαναφορτώνονται στους εργαζόμενους με τα επιτόκια καρμανιόλες. Τα
χρέη τους προς άλλες μικρότερες επιχειρήσεις, σπρώχνουν ακόμα περισσότερες στην
άβυσσο της χρεοκοπίας και σε επιπλέον απολύσεις, ενώ ολόκληρες περιοχές ….
σβήνουν κυριολεκτικά από τον παραγωγικό χάρτη. Με ελάχιστα ίδια κεφάλαια,
αρκετά κονέ στα υπουργεία για επιδοτήσεις και δουλειές αλλά και άφθονο
τραπεζικό δανεισμό, η ελληνική αστική τάξη έφτιαξε τη βιομηχανία της που
κατέρρευσε σα χάρτινος πύργος στο πρώτο φύσημα της κρίσης.
Τα αιτήματα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕΤ είναι ώριμα από καιρό. Παρά τη μορφή τους, θέτουν ένα κομβικό ερώτημα: Ποια κοινωνική τάξη θα έχει την εξουσία; Ποιος θα οργανώσει τη παραγωγή, ποιος θα χρηματοδοτήσει, ποιος θα ρυθμίσει τη διανομή;
Το πολιτικό αίτημα [των εργατών της ΒιοΜετ] για τη θέσπιση νόμου περί συνεταιρισμένων και αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων μπορεί να τεθεί
είτε μέσα στον καπιταλισμό (που έχει χρεοκοπήσει) αλλά ο οικονομικός στραγγαλισμός είναι βέβαιος και δυνατός κάθε στιγμή
ή έξω από αυτόν με τη πλήρη απαλλοτρίωση όλων των καπιταλιστών από την εξουσία των εργατικών συμβουλίων, γεγονός που επιλύει μονομερώς τα ζητήματα ιδιοκτησίας (χωρίς τη συναίνεση των αφεντικών & χωρίς αποζημιώσεις) και τα ζητήματα χρηματοδότησης (χωρίς την άδεια του αστικού κράτους ή των τραπεζιτών) στη βάση μιας ενιαίας κεντρικής και εθνικοποιημένης τράπεζας κάτω επίσης από τον έλεγχο των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου