Keynes, και μετά;

Καθώς ο Keynes έχει για τα καλά εισβάλει στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, το κείμενο «Keynes, et après ?»  του Daniel Bensaïd  που ακολουθεί, φαίνεται σάμπως γραμμένο- από τον μακρινό Αύγουστο του 2009- για την τακτική αμηχανία της ελληνικής επαναστατικής αριστεράς.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Αποβιομηχάνιση και Σοσιαλισμός

Αναδημοσίευση από το blog του Michael Roberts

Μετάφραση:  Παραναγνώστης

Αποβιομηχάνιση και Σοσιαλισμός

Έλλειψη ζήτησης ή έλλειψη υπεραξίας;

Με τον Γιάννη Μηλιό μου συμβαίνει ο εξής  ψυχολογικός κόμπος. Μου είναι εξαιρετικά οικείος όταν περιγράφει τον καπιταλισμό (έχω διαβάσει και ακούσει από αυτόν πραγματικά θαυμάσιες περιγραφές και αναλύσεις) αλλά η μαγεία του λόγου του χάνεται, τα επιχειρήματα φτωχαίνουν δραματικά, η οικειότητα των ιδεών ξεθωριάζει, μόλις περάσει στο δια ταύτα. Μόλις η κουβέντα φτάσει στην εργατική απάντηση δυσκολεύομαι -κάθε φορά και αυτό είναι το ανησυχητικό με μένα- να πιστέψω στα μάτια ή στα αυτιά μου: αισθάνομαι εξαπατημένος. Μια πραγματική «επιστημολογική ρήξη» κάθε φορά. Το ίδιο και στην προκειμένη περίπτωση. Είναι δυνατόν το συμπέρασμα όλων αυτών που θα διαβάσετε παρακάτω να είναι ότι φτάνει απλώς να φύγει η κυβέρνηση των μνημονίων;  Τι κι αν λέω στον εαυτό μου «να η απάτη της σοσιαλδημοκρατίας», τίποτα. Η λογική δεν έχει κανένα ψυχολογικό αποτέλεσμα. Τούτη τη φορά όμως είπα να λύσω τον κόμπο και με το σύνθημα τα κείμενα ανήκουν στους αναγνώστες αποφάσισα να καταργήσω, ως άσχετο, τον επίλογο και αναδημοσιεύω από την Αφορμή μόνο το οικείο σε μένα μέρος του άρθρου του. Α μα πια.. . .

Παραναγνώστης

Του Γιάννη Μηλιού (απόσπασμα)

1. Το πραγματικό ερώτημα
Στις 23.6.2011 ο κεντρικός τίτλος της Αυγής, αναπαράγοντας το συμπέρασμα Έκθεσης του ΟΗΕ, έγραφε: «Η λιτότητα απειλεί την παγκόσμια οικονομία, [...] σοβαρές οι κοινωνικές επιπτώσεις στη διατροφή, την υγεία και την εκπαίδευση».
Επίσημοι θεσμικοί φορείς της παγκόσμιας (καπιταλιστικής) κοινότητας γνωρίζουν λοιπόν αυτό που επικαλείται η αριστερά: Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές βαθαίνουν την ύφεση.
Υποστηρίζω πως θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι το γνωρίζουν.

Το Ποσοστό Κέρδους είναι το Κλειδί

Από 10 μέχρι 13 Αυγούστου το κίνημα Occupy Wall Street και η Union for Radical Political Economics   διοργάνωσαν καλοκαιρινό campus  με θέμα “Ριζοσπαστικές Οικονομικές Θεωρίες για την Τρέχουσα Οικονομική Κρίση”. Αυτή είναι η εισήγηση του M Roberts

Του Michael Roberts

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Στη σύγχρονη παγκόσμια οικονομία δεσπόζει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Στον καπιταλισμό, το χρήμα χρησιμοποιείται για να βγάλει περισσότερο χρήμα. Την παραγωγή την οδηγεί το κέρδος και όχι οι κοινωνικές ανάγκες.

Εφοπλιστκό Κεφάλαιο

Αναδημοσίευση από το Επ' αριστερά

ΓΙΑ ΤΟ ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

To ευρώ κάνει τη δουλειά για την οποία ακριβώς είχε σχεδιαστεί

Αναδημοσίευση από το Αριστερό Blog

του  Greg Palast*

Η ιδέα ότι το ευρώ έχει “αποτύχει” είναι επικίνδυνα αφελής. Το ευρώ κάνει ακριβώς ό,τι είχε προβλέψει και είχε σχεδιάσει ο δημιουργός του – και το πλουσιότατο 1% που το υιοθέτησε.

Ο δημιουργός είναι ο Ρόμπερτ Μάντελ, οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Ο αρχιτέκτονας των “οικονομικών της προσφοράς” είναι τώρα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια , αλλά τον γνώριζα μέσω των σχέσεών του με τον καθηγητή μου στο Σικάγο, Μίλτον Φρίντμαν, πολύ πριν η έρευνα του Μάντελ για τα νομίσματα και τις ισοτιμίες οδηγήσουν στο σχέδιο για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση και το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Τότε ο Μάντελ ενδιαφερόταν περισσότερο για τη διαρρύθμιση του μπάνιου του.

Παλιάτσοι κι απατεώνες μετά καθηγεσίας

Σκαλίζοντας χθες  το διαδίκτυο, έπεσα πάνω στα βίντεο του Αφορμή από την εκδήλωση της Επιτροπής για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας    με θέμα το εκλογικό αποτέλεσμα. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι οι εισηγητές Η. Νικολακόπουλος και Γ. Μοσχονάς αντιλαμβάνονται την  ιστορία ως εκλογική ιστορία και επομένως προκρίνουν ως το κατάλληλο εργαλείο μελέτης την στατιστική καταλήγοντας (φυσικά)  στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατή καμία θεωρία. Θέλω μόνο να εστιάσω στα μαθηματικά που χρησιμοποιούνται σε τέτοιες προσεγγίσεις σε διάφορα επιστημονικά πεδία κατά τρόπο όλως διόλου παραπειστικό. 

Η ψεύτικη διάκριση "χρηματιστικού" και "βιομηχανικού" Καπιταλισμού.

Αναδημοσίευση από το Praxis από όπου και το εισαγωγικό σχόλιο

Ένα εξαιρετικά επίκαιρο απόσπασμα από το βιβλίο του C.Harman "Καπιταλισμός Ζόμπι". Επίκαιρο γιατί από την αρχή της κρίσης κυριαρχεί, πολλές φορές με Μαρξιστικό μανδύα, η νεκρανάσταση αστικών και σοσιαλδημοκρατικών θεωριών που περιορίζουν την κρίση σε τραπεζικό-χρηματοπιστωτικό πρόβλημα. Επιχειρούν έτσι μια αναβίωση της γραμμής του Kautsky στις αρχές του προηγούμενου αιώνα που πρότεινε μια συμμαχία της εργατικής τάξης με το "υγιές" βιομηχανικό κεφάλαιο ενάντια στο "κακό' χρηματοπιστωτικό. Θεωρίες που στις διάφορες παραλλαγές τους ('χρηματιστικός" Καπιταλισμός κλπ) κυριαρχούν σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς και πρώτα από όλα του ΣΥΡΙΖΑ η ηγεσία του  οποίου ενώ καταγγέλλει τις τράπεζες υποστηρίζει ταυτόχρονα την.........υγιή επιχειρηματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο θεμελιώνεται θεωρητικά και η αυταπάτη του "καλού", "κοινωνικού" Καπιταλισμού και η υπονόμευση της ανάγκης ενός άλλου τρόπου παραγωγής υπέρ των εργαζομένων, της μόνης ελπίδας που έχουμε σήμερα.

Αυτοκτονία ή γενοκτονία;

Αναδημοσιεύουμε από το blog του Ηλία Ιωακείμογλου μια εύστοχη παρατήρησή του για τον σύγχρονο Κεϋνσιανισμό. Η εναλλακτική αυτή, έναντι του φιλελευθερισμού, αστική οικονομική θεωρία, θα μας ενδιέφερε στο βαθμό που έχει διαποτίσει τις τάξεις της αριστεράς, στο βαθμό που με αριστερές  φρασεολογίες άμεσων εργατικών διεκδικήσεων  και αντικαπιταλιστικές κορώνες σοσιαλιστικού επέκεινα, προτείνονται  στις άρχουσες τάξεις μέσα από έντυπα της αριστεράς όχι μόνο του φάσματος του Σύρριζα αλλά και της Ανταρσύα, κεϋνσιανές συνταγές «διόρθωσης» του καπιταλισμού. Και αυτό, είτε ανοικτά όπως θα μπορούσε κανείς σε πολλές περιπτώσεις να διαβάσει στο «Πριν», είτε με τη μορφή του προτάγματος της Παναριστεράς επί της περίφημης «μίνιμουμ πολιτικής βάσης» η οποία θα μπορούσε να προσωποποιηθεί στον κύριο της φωτογραφίας με το elegant μουστακάκι που εικονίζεται δίπλα στον  κύριο με τα μούσια. Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον Η. Ιωακείμογλου . . . 

Ανακοίνωση δημιουργίας επιθεώρησης κριτικών κοινωνικών ερευνών.

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του blog Praxis μαζί με τις ευχές μας για την επιτυχία του εγχειρήματος

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ PRAXIS

Από την έναρξη της λειτουργίας της έως και σήμερα, όπου συμπληρώνεται ένας χρόνος, η Μαρξιστική Επιθεώρηση Θεωρίας και Πολιτικής Praxis δημοσίευσε (ή/και αναδημοσίευσε) κείμενα θεωρίας, εμπειρικής έρευνας και κοινωνικο-οικονομικής συγκυρίας.

Το μάθημα της πατάτας

Η κρίση έδειξε πως η αυτενέργεια και η αλληλεγγύη των ανθρώπων μπορούν να κάνουν τις διαδικασίες της αγοράς περιττές.
Του Γιάννη Μηλιού*  
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ

Αναδημοσίευση από το blog του Ηλία Ιωακείµογλου

Greece has undertaken painful adjustments and made progress in solving its problems, but the goals it is striving to achieve are taking longer than expected to be reached. The economy is in its fifth year of contraction, the unemployment rate is surging, fiscal and external deficits remain large and Greek borrowers  remain shut out of the international financial markets. This is not what was envisaged under the May 2010 adjustment programme agreed with the IMF, the European Commission and the European Central Bank, which anticipated a return to growth and access to financial markets in 2012.

Από τους Financial Times