Η Αγροβιομηχανία Σκοτώνει

Καπιταλιστική γεωργία και Covid-19: ένας θανατηφόρος συνδυασμός 

Ένας σοσιαλιστής βιολόγος εξηγεί τους στενούς δεσμούς μεταξύ νέων ιών, βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων και κερδοφορίας των πολυεθνικών εταιρειών.
Αναδημοσίευση από το  Climate and Capitalism

 Μετάφραση: Παραναγνώστης

  Ο  Covid-19 εμφανίζεται ως στρογγυλά
κίτρινα αντικείμενα σε αυτήν την εικόνα
μικροσκοπίου ηλεκτρονίων.

 Ο νέος κορωνοϊός έφερε μια παγκόσμια καταπληξία. Οι κυβερνήσεις όμως αντί να καταπολεμήσουν τα διαρθρωτικά αίτια της πανδημίας, επικεντρώνονται σε μέτρα έκτακτης ανάγκης.

 Ο Yaak Pabst για το γερμανικό σοσιαλιστικό περιοδικό Marx21 μίλησε με τον εξελικτικό βιολόγο Rob Wallace, συγγραφέα του BigFarms Make Big Flu (2016) για τους κινδύνους του Covid-19, για την ευθύνη της αγροβιομηχανίας και για βιώσιμες λύσεις καταπολέμησης των μολυσματικών ασθενειών.

Οι Κουρδικές Πολιτοφυλακές, το Πεζικό όλων των Ιμπεριαλισμών;

Η πολιτική γελοιοποίηση του αφηρημένου αντιιμπεριαλισμού φαίνεται να ολοκληρώνεται.  Αφού χρόνια τώρα οι αγέρωχοι αντιιμπεριαλιστές μας κραύγαζαν αποκλειστικά και μόνο κατά της αμερικανικής επέμβασης στη Συρία,  η οποία δήθεν επεδίωκε την αλλαγή καθεστώτος,  καταπίνοντας αμάσητες τις επίσης  ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των Ρώσων και των Ιρανών και κλείνοντας τα μάτια μπροστά στο μακέλεμα του Συριακού λαού από τον αιμοσταγή δικτάτορα Άσαντ, επειδή ήταν λέει ...... αντιιμπεριαλιστής,  βρέθηκαν τώρα μπροστά στην απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν στρατιωτικά  από τη Συρία. Και τώρα τι; «Έξω τώρα οι Αμερικάνοι» ή «Μέσα τώρα οι Αμερικάνοι»; 

Όλοι τους  πάντως έσπευσαν να καταγγείλουν τον αμερικανικό παράγοντα ότι «πρόδωσε» τους Κούρδους αφού τους χρησιμοποίησε εναντίον του ISIS. Έτσι, από τους αντιιμπεριαλιστές μας μερικοί βγαίνουν θαρρετά, όπως ο κος Chomsky, να διαλαλήσουν την πολιτική τους χρεωκοπία απαιτώντας - να που το είδαμε κι αυτό-  την παραμονή των Αμερικανικών στρατευμάτων στη βορειοανατολική Συρία, υπέρ των Κούρδων. Ο αντιιμπεριαλιστής που διαδηλώνει φωνάζοντας «Μέσα τώρα οι Αμερικάνοι» είναι πλέον αναμενόμενο γεγονός. Ο αναρχισμός έρχεται να επιβεβαιώσει την πολιτική του ουσία ως ακραία εκδοχή του φιλελευθερισμού που, παρά τις αντικρατικές κορώνες, δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς το καπιταλιστικό κράτος στο οποίο και τελικά προσφεύγει. Και να που ο κος Chomsky προσφεύγει ακριβώς στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ζητώντας του να μείνει στην βορειοανατολική Συρία και να πολεμήσει υπέρ του ελευθεριακού εγχειρήματος της Ροζάβα!

20 Ιανουαρίου: Διεθνιστική Συγκέντρωση Διαδήλωση

Την Κυριακή 20 Ιανουαρίου στα Προπύλαια στις 13:00 Διεθνιστική Εκδήλωση από Εργατική Σκοπιά. Ένα ηχηρό ΟΧΙ στα σχέδια της δικής μας αστικής τάξης. Στους διοργανωτές της περσινής εκδήλωσης τομής στην εργατική πολιτική -

το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) , την ΟΚΔΕ- ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και την ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡΜΑ)- προστέθηκαν φέτος  η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παραθέτουμε τις προκηρύξεις των διοργανωτών:

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Ενάντια στο εθνικιστικό συλλαλητήριο

στις 20 Ιανουαρίου

Η συνταγματική αλλαγή στην Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε. Οι πιέσεις του ελληνικού καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού ευόδωσαν και μια μικρή χώρα οδηγήθηκε στην αλλαγή της ταυτότητας της προς όφελος των ελληνικών οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων που υπηρετεί η ελληνική κυβέρνηση. Μέσα στους κυβερνητικούς κλυδωνισμούς που προκύπτουν από την ανάγκη ψήφισης της συνθήκης των Πρεσπών από την ελληνική βουλή το επόμενο χρονικό διάστημα, θηλιά στον λαιμό του Μακεδονικού λαού από την ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού, η ακροδεξιά πτέρυγα της κυβερνητικής συμμαχίας καταρρέει και αποχωρεί. Νέες συμμαχίες στήνονται, στην προσπάθεια να ανασυνταχθεί το πολιτικό προσωπικό του συστήματος.

Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά δεν εγκαταλείπει τους στόχους της να στήσει ένα ακροδεξιό μέτωπο εθνικιστικού και ρατσιστικού δηλητηρίου στην κοινωνία. ΝΔ με όλο τον ακροδεξιό συρφετό που σταβλίζει, χρυσή αυγή και όλος ο φασιστικός αστερισμός οργανώσεων που στήνεται προετοιμάζονται να πάνε στις εκλογές μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικών κραυγών και παροξυσμού. Νέο συλλαλητήριο στήνεται στην Αθήνα (20 Ιανουαρίου στην πλατεία Συντάγματος) ως συνέχεια των περσινών άμαζων φιάσκων.

Το διεθνιστικό στρατόπεδο συνεχίζει την μάχη απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και βάζει φραγμό στην προσπάθεια της ακροδεξιάς να σπείρει το εθνικιστικό δηλητήριο στους εργαζόμενους και στην νεολαία και να εμποδίσει κάθε προσπάθεια εμφάνισης φασιστικών οργανώσεων στο κέντρο της Αθήνας.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στις 13:00 στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 

• Αναγνώριση τώρα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας
• Αναγνώριση της μακεδονικής μειονότητας που ζει στην Ελλάδα, πλήρη εθνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά δικαιώματα
• Δικαίωμα επαναπατρισμού στους Μακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου
• Κοινοί ταξικοί διεθνιστικοί αγώνες των λαών των Βαλκανίων ενάντια στους εθνικισμούς και τον ιμπεριαλισμό.

Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ)

ΟΚΔΕ- ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡΜΑ)

ΑΝΤΑΡΣΥΑ:  Διεθνιστικό – Αντιμπεριαλιστικό ΟΧΙ στη Συμφωνία των Πρεσπών

Ανειρήνευτος αγώνας ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και την ακροδεξιά
Συγκέντρωση Κυριακή 20 Γενάρη, 1 μ.μ., Προπύλαια

1.  Mε αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών ο εθνικιστικός συρφετός επιχειρεί και πάλι να βγει στο δρόμο. Η συμφωνία αυτή που επικυρώθηκε πρόσφατα από το κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας, εντάσσεται και υπηρετεί τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ και της ΕΕ για την άμεση ένταξη της στο ΝΑΤΟ και συνολικά την ευρωνατοική ολοκλήρωση των Βαλκανίων. Σε αυτά τα πλαίσια εξυπηρετεί και τις επιδιώξεις  της ελληνικής άρχουσας τάξης για την αναβάθμιση του οικονομικού και γεωπολιτικού ρόλου στην ευρύτερη περιοχή. Με αυτή την έννοια έχει από την αρχή αντιδραστική ουσία και δεν μπορεί παρά να βρίσκει αντίθετους το εργατικό λαϊκό κίνημα και την μαχόμενη Αριστερά.
2.  Η Συμφωνία δεν  «ανοίγει δρόμους για την ειρηνική επίλυση διαφορών και τη δημιουργική συνύπαρξη των λαών» όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ποτέ οι ιμπεριαλιστικοί συνασπισμοί και η συμμετοχή σε αυτούς δεν διασφάλισαν την ειρήνη. Αντίθετα είναι ένας ακόμα παράγοντας αστάθειας και σοβαρή όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή των Βαλκανίων.. Αυτή την πολιτική υπηρετεί τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΝΔ, παρά τις εθνικιστικές κορώνες για εσωτερική κατανάλωση, το ΚΙΝΑΛ,  τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. 

3.  Το αντιδραστικό εθνικιστικό  ΟΧΙ προωθείται από αστικά συμφέροντα, την Εκκλησία, διάφορα «μακεδονικά», ακροδεξιά και φασιστικά κέντρα. Τους μήνες αυτούς αποδείχθηκε πεντακάθαρα ότι τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, «μαθητικές καταλήψεις» γίνονται δρόμος για την παρέμβαση της ακροδεξιάς και των φασιστών. Οι εθνικισμοί δυναμιτίζουν το κλίμα της ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των λαών. Σπέρνουν το μίσος. Κρύβουν τον νατοϊκό χαρακτήρα της συμφωνίας, αφού τους ίδιους  αφέντες υπηρετούν.

4.  Το δικό μας όχι είναι  από την σκοπιά  της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, του σεβασμού του δικαιώματος των λαών, και του γειτονικού μας λαού,  στον αυτοπροσδιορισμό, για να μην αποφασίζουν για αυτούς οι «νονοί» των Βαλκανίων, τοπικοί και διεθνείς.  Για αυτό είναι σε πλήρη αντίθεση με το όχι  των εθνικιστών – πατριδοκάπηλων, της ακροδεξιάς που είναι το όχι του πολέμου, του μίσους, του φασισμού, που γίνεται από τις θέσεις του «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική»  που είναι  ΝΑΙ στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την ελληνική άρχουσα τάξη.
5. Στις σημερινές συνθήκες είναι επιτακτικά αναγκαίο ένα μαζικό, ανατρεπτικό,  ενωτικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιεθνικιστικό και διεθνιστικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα αγωνιστεί για να φύγουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από τα Βαλκάνια. Για την ειρηνική συμβίωση των λαών, με σεβασμό στον πολυεθνικό χαρακτήρα της ιστορικής γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Παλεύουμε για την ενότητα των εργατών ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές, την φτώχια και την εκμετάλλευση που σφραγίζουν την μοίρα όλων των λαών της περιοχής. Για την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στα σχέδια και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, των αστικών τάξεων. Ενάντια στον εθνικισμό, το μίσος, τον φασισμό, τον πόλεμο.

Τι συμβαίνει στην Τουρκία;

Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε δύο άρθρα για  την κατάσταση στην Τουρκία. Το πρώτο από τους Asia Times, έχει τίτλο «Η Κίνα θα Εξαγοράσει Πάμφθηνα την Τουρκία»  και το υπογράφει ο David P. Goldman. Το δεύτερο «Τουρκία: ολική κατάρρευση» υπογράφεται από τον γνωστό μαρξιστή οικονομολόγο και blogger Michael Roberts. Και τα δύο άρθρα παρουσιάζουν με μελανά χρώματα την τουρκική οικονομία. Εκτός από τη αντίθετη ταξική τους σκοπιά, διαφοροποιούνται και στο ρόλο που θα παίξει ο κινέζικος ιμπεριαλισμός. Το βέβαιο είναι ότι θα δούμε πολλές εξελίξεις στην Τουρκία και η άνοδος του εθνικισμού στην αποδώ όχθη του Αιγαίου δεν θα ήταν έκπληξη τώρα που η Ελληνική Αστική τάξη ευελπιστώντας ότι έχει κανονίσει τα προς βορρά της ζητήματα («Μακεδονικό» και ΑΟΖ με τη Αλβανία) στρέφεται πλησίστια προς ανατολάς ενάντια σε μια οικονομικά παραπαίουσα πλέον Τουρκία.

Παραναγνώστης

Το Ιράν μετά τις νέες απειλές του Trump

Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της αντιπολεμικής οργάνωσης 
Δίκτυο Αναβιώστε το Φιλειρηνικό Κίνημα του ΙΡΑΝ την οποία στηρίζουν οι οργανώσεις:
Alliance of Middle East Socialists,  Campaign for Global Solidarity with the Syrian Revolution,  International Socialist Organization, Middle East Crisis Committee, Promoting Enduring Peace, Voices for Creative Non-Violence, War Resisters League.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Μετά την μονομερή απόσυρση τον Μάιο του 2018, από την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν, μια συμφωνία που είχε υπογραφεί από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Ρωσία και την Κίνα, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να επιβάλουν τον προσεχή Νοέμβριο τις «επαχθέστερες κυρώσεις της ιστορίας» στο Ιράν. Ο δικηγόρος του Trump, ο Rudy Giuliani, διακηρύσσει επίσης ότι «Η κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν βρίσκεται πολύ κοντά». Οι άρχοντες του Ισραηλινού κράτους απαρτχάιντ απεργάζονται ένα κατεστραμμένο από έναν αμερικανικό πόλεμο Ιράν. Οι Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν με ενθουσιασμό τις πολεμικές απειλές του Trump. Οι Δημοκρατικοί δεν αναμένεται να προβάλουν σοβαρή αντίσταση – στην πραγματικότητα πολλοί από αυτούς θα υποστηρίξουν τον πόλεμο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι ΗΠΑ οδεύουν προς έναν νέο πόλεμο. Οφείλουμε να αντιταχθούμε.
Ωστόσο, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Το θλιβερό ρεκόρ του Ιράν στα ανθρώπινα δικαιώματα και η δίπλα στον Άσαντ συμμετοχή του στην καταστροφή της συριακής επανάστασης, στη μαζική δολοφονία του Συριακού λαού και στον εκτοπισμό του μισού πληθυσμού της Συρίας είναι απαράδεκτες.
Λέμε,

• Όχι στον πόλεμο κατά του Ιράν, όχι στον κυβερνοπόλεμο, όχι στις οικονομικές κυρώσεις που θα πλήξουν τις ιρανικές μάζες. 
• Το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να υπενθυμίσει στον κόσμο τη φρίκη των κυρώσεων κατά του Ιράκ το 1990-2003
• Το Ιράν να αποχωρήσει τώρα από τη Συρία. Η επέμβασή σας είναι εγκληματική. Σταματήστε την άμεση και έμμεση στρατιωτική επέμβαση στο Λίβανο, το Ιράκ και την Υεμένη. 
• Αλληλεγγύη με την εξελισσόμενη εξέγερση των εργατών, των γυναικών, των ανέργων νέων, των φοιτητών, των δασκάλων, των αγροτών, των καταπιεσμένων εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και των απόκληρων, για κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στο ιρανικό καθεστώς και στις στρατιωτικές του επεμβάσεις στο εξωτερικό. 
• Εκφράζοντας την υποστήριξή μας στις ιρανικές δημοκρατικές δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς, δεν υποστηρίζουμε καθόλου τους μοναρχικούς και τους Μοτζαχεντίν ε Χάλκ (MEK) οι οποίοι στηρίζουν τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και χρηματοδοτούνται από τη CIA. 
• Το Ιράν, να καταργήσει τη θανατική ποινή και να ελευθερώσει τους πολιτικούς κρατουμένους 
• Οι Αμερικανοί να συνειδητοποιήσουν ότι μια επίθεση εναντίον του Ιράν όχι μόνο θα είναι καταστροφική για τους Ιρανούς, αλλά πιθανότατα θα οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο, με καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, των Ηνωμένων Πολιτειών και μεγάλου μέρους του υπόλοιπου κόσμου. 

 

Δίκτυο Αναβιώστε το Φιλειρηνικό Κίνημα

7 Αυγούστου 2018

Aνακοίνωση της Συμμαχίας Σοσιαλιστών της Μέσης Ανατολής

Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της Συμμαχίας Σοσιαλιστών της Μέσης Ανατολής σχετικά με την Τουρκική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία

Αλληλεγγύη στην Αφρίνη, την Αλ Γκούτα και το Ιντλίμπ εναντίον όλων των στρατιωτικών επιθέσεων

Εμείς, η Συμμαχία των Σοσιαλιστών της Μέσης Ανατολής, αντιτιθέμεθα στις διάφορες στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον της Αφρίνης, του Ιντλίμπ και της Ανατολικής Γκούτα και υποστηρίζουμε όλους τους αθώους πολίτες στη Συρία. . . Όλες οι διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις συναίνεσαν στην αναγκαιότητα εκκαθάρισης των λαϊκών επαναστατικών κινημάτων που ξεκίνησαν στη Συρία τον Μάρτιο του 2011. . .

Αλληλεγγύη στην Αφρίνη ενάντια στην τουρκική στρατιωτική επέμβαση

Από τις 20 Ιανουαρίου 2018, Τούρκοι στρατιώτες με τη βοήθεια φιλοτουρκικών ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης προχώρησαν σε μεγάλη αεροπορική και επίγεια επίθεση, που ονόμασαν «Επιχείρηση Ελιά», στην επαρχία της Αφρίνης στη βορειοδυτική Συρία, μια περιοχή με πληθυσμό κουρδικής πλειοψηφίας η οποία ελέγχεται από το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) και τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG). Τουλάχιστον 30 πολίτες έχουν σκοτωθεί από την έναρξη της επιχείρησης.

Η Αφρίνη είχε υποδεχθεί πολλούς εσωτερικά εκτοπισμένους από άλλες περιοχές της χώρας, γεγονός που οδήγησε σε διπλασιασμό του πληθυσμού της σε 400.000 και 500.000, επειδή ήταν σχετικά αλώβητη από τον πόλεμο και τις επιθέσεις των δυνάμεων του καθεστώτος Άσαντ.
Η επίθεση αυτή έρχεται μετά από μήνες έντονων εντάσεων και επιθέσεων από τον τουρκικό στρατό ενάντια στην Αφρίνη. Ο τουρκικός στρατός χρησιμοποίησε ως πρόσχημα μια ανακοίνωση ενός εκπροσώπου του παγκόσμιου στρατιωτικού συνασπισμού των ΗΠΑ εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (IS) σχετικά με τη συγκρότηση συνοριακής δύναμης 30.000 μαχητών υπό τη διοίκηση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) κορμός των οποίων είναι οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG). Κατά την άποψη της Άγκυρας, η απόφαση των ΗΠΑ σήμαινε ότι η εταιρική σχέση των ΗΠΑ-YPG δεν θα τελείωσε με την κατάρρευση του ISIS, όπως ήλπιζε η τουρκική κυβέρνηση.

Χημικές Επιθέσεις και Παιγνίδα με Τόμαχωκ

Οι Αμερικανικοί βομβαρδισμοί στη Συρία άρχισαν το Σεπτέμβρη του 2014. Μετρούν ήδη 8000 περιπτώσεις βομβαρδισμού με θύματα χιλιάδες αμάχους και ελάχιστους εξαιρετικά άτυχους ή εντελώς ηλίθιους μαχητές του ISIS . Ουδείς διαμαρτυρήθηκε για τις εκατοντάδες αμάχων που τις τελευταίες μόνο εβδομάδες σκότωσαν οι αμερικανικές βόμβες στο σχολείο της Ράκκα και στο τζαμί της Ιντλίμπ.Κανένα «αντι»πολεμικό κίνημα, κανένας «αντι»ιμπεριαλιστής! Μόλις πριν από λίγες μέρες τα πιο επίσημα αμερικανικά χείλη διατύπωναν αυτό που από την αρχή αποτελούσε την de facto αμερικανική πολιτική στη Συρία. Όχι μόνο το καθεστώς του, αλλά και ο ίδιος ο Άσαντ μένει! Αυτό στα μάτια της «αντι»ιμπεριαλιστικής αριστεράς δεν αποτελεί επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας, ούτε και οι 8000 αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Όχι! Επέμβαση αποτελεί ή προειδοποιημένη βολή μερικών πυραύλων στην αεροπορική βάση από όπου εξαπολύθηκε η χημική επίθεση.
Οι Αμερικάνοι δεν θέλουν όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια κανενός άλλου. Και τούτο ισχύει και για τον Άσσαντ. Στις επιθέσεις του με Σαρίν το 2013 τον μάζεψαν και υποτίθεται ότι δέχθηκε να καταστρέψει το χημικό του οπλοστάσιο. Τώρα ο Άσσαντ δοκίμασε και πάλι τα νερά καθώς ο πόλεμός του δεν μπορεί να κερδηθεί. Ο Τραμπ έπρεπε να δείξει ότι έχει πυγμή. Πήρε λοιπόν τηλέφωνο το φίλο του τον Πούτιν για να του πει να σφυρίξει στον κολλητό του τον 'Ασσαντ ότι το παράκανε και θα του βομβαρδίσει τη συγκεκριμένη βάση. Ο Άσσαντ δηλαδή είχε καιρό να βάλει τα αεροπλανάκια του στα ασφαλή υπόστεγα - όσα δεν πέταξαν μακρυά - να απομακρύνει τα σπουδαία πρόσωπα και να περιμένει ήσυχα τους Tomahawk αφήνοντας τις σκοπιές του «γερμανικού» νούμερου στη μοίρα τους. Όλοι ευχαριστημένοι μαζί και η πατριωτική αριστερά που επιτέλους βομβαρδίστηκε ο Άσσαντ για να βγει να καταγγείλει την δήθεν απόπειρα του ιμπεριαλισμού να ανατρέψει το .... αντιιμπεριαλιστικό καθεστώς του Άσσαντ ανοίγοντας μερικές ωραίες τρύπες στον αεροδιάδρομο μιας αεροπορικής βάσης !

Αναδημοσιεύουμε πιο κάτω τη δήλωση του Συνασπισμού Σύρων και Ιρανών Σοσιαλιστών . Μια φωνή που μας θυμίζει δύο στοιχειώδη σημεία. 1ον Ότι η αριστερά δεν διακρίνει καλούς και κακούς ιμπεριαλισμούς, καλούς και κακούς καταπιεστές και 2ον Ότι ο κύριος εχθρός είναι στην χώρα του καθενός μας.
Αξίζει να διαβάσει κανείς και την κρυστάλλινη δήλωση του Philippe Poutou υποψήφιου του NPA Στα Γαλλικά,  στα Αγγλικά και στα Ελληνικά

Μετάφραση:  Παραναγνώστης

Τι Συνέβη στο Χαλέπι;

Αναδημοσίευση από το Jacobin

Του Joseph Daher

Μετάφραση Παραναγνώστης 

 

Οι απελευθερωμένες γειτονιές του ανατολικού Χαλεπίου, που δεν βρίσκονταν ούτε στον έλεγχο του καθεστώτος Άσαντ, ούτε σε αυτόν των τζιχαντιστικών δυνάμεων, έπεσαν στα μέσα Δεκεμβρίου. Οι κάτοικοί τους είχαν υποστεί μια συνεχή ροή αεροπορικών επιδρομών, ενώ οι φιλοκαθεστωτικές δυνάμεις - εκατοντάδες επίλεκτοι στρατιώτες της Δημοκρατικής Φρουράς και της τέταρτης Συριακής μεραρχίας, με χιλιάδες ξένους μαχητές υπό την ηγεσία του Ιράν και της Χεζμπολάχ - προέλαυναν στο έδαφος.

Κούβα: Οι Λόγοι για μια Κριτική Υποστήριξη

Με αφορμή το θάνατο του Κουβανού επαναστάτη  Fidel Castro δημοσιεύουμε ένα άρθρο γραμμένο από τον  Daniel Bensaid και τη Janette Habel *
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στη Λιμπερασιόν της 17ης Απριλίου 1990.

Μετάφραση: Παραναγνώστης 

Μετά την πτώση των γραφειοκρατικών δικτατοριών στην Ανατολική Ευρώπη, όλα τα μάτια στρέφονται προς την Κούβα, που έχει πια περιγραφεί από τον Τζορτζ Μπους ως «ο τελευταίος των δεινοσαύρων». Ο Φιντέλ Κάστρο, το πολιτικό και ηθικό κύρος του οποίου διέλαμψε πολύ πιο πέρα ​​από τη Λατινοαμερικανική ήπειρο, όταν έμπαινε επικεφαλής της εκστρατείας κατά της πληρωμής του χρέους και δημοσίευε το βιβλίο των συνεντεύξεών του με τον βραζιλιάνο ιερέα Frei Beto, λογαριάζεται σήμερα πια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όχι μόνο σαν αρχαϊκός caudillo και πεισματάρης, αλλά ορθά κοφτά ως δικτάτορας ή ακόμα και τροπικό αντίγραφο του Τσαουσέσκου. Δεν έχουμε εδώ ένα ζήτημα απλής αλλαγής της εικόνας, αλλά μιας εκστρατείας και ενός διακυβεύματος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ποτέ αποδεχθεί την ύπαρξη της επαναστατικής Κούβας μέσα στα χωράφια τους. Δεδηλωμένος στόχος τους, που αναμεταδίδεται από το εκατομμύριο των αντικαστρικών Κουβανών προσφύγων στο Μαϊάμι, παραμένει η επανάκτηση του «πρώτου ελεύθερου εδάφους της Λατινικής Αμερικής». Αυτό το σχέδιο τώρα πια κερδίζει αξιοπιστία. Διεθνώς, η Κούβα είναι τραγικά μόνη.

Τουρκία, Αντάρτες Κούρδοι και Άσαντ στη Βόρεια Συρία

 Αντιφάσεις στις Κινήσεις προς μια Περιφερειακή Αντεπαναστατική Συμμαχία

του Michael Karadjis

 Μετάφραση: Παραναγνώστης

 Αναδημοσίευση από το Blog του συγγραφέα
 

Δύο ανταγωνιστικά σχέδια ενοποίησης εις βάρος της Ντάες στη Βόρεια Συρία..
Πράσινο = αντάρτες, κίτρινο = SDF , μαύρο = Ντάες , κόκκινο Άσαντ.
Η απόσταση μεταξύ των δύο περιοχές που ελέγχουν οι αντάρτες
είναι τώρα μόλις 10 Km

Τη μία εβδομάδα οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπευδαν στην υπεράσπιση των Κούρδων συμμάχων τους, των Μονάδων Λαϊκής Προστασίας (YPG), όταν το καθεστώς Άσαντ τους βομβάρδιζε στο Hasake, και την επόμενη εβδομάδα πολλές φιλο-YPG φωνές κατηγορούσαν τις ίδιες ΗΠΑ για προδοσία, για υποστήριξη της τουρκικής επέμβασης στη Συρία, (μαζί με 5000 στρατεύματα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού ,FSA), για να διώξει το ISIS από τη συνοριακή πόλη Jarablus.
Ωστόσο, η αστάθεια δεν θα ήταν μια χρήσιμη εξήγηση της συμπεριφοράς των ΗΠΑ. Αντίθετα, τα δύο γεγονότα δείχνουν ότι ίσως σκαρώνονται τα περιγράμματα μιας περιφερειακής συμφωνίας για μια αντιδραστική λύση της συριακής κρίσης. Αν κάτι ακούγεται συνωμοτικό, επιτρέψτε μου να τονίσω εξαρχής ότι τίποτα από αυτά δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί, πολλά θα μπορούσαν να αλλάξουν, και πολλοί μπορεί να μείνουν μόνο κατά το ήμισυ ικανοποιημένοι. Παρ' όλα αυτά, το γεγονός ότι τα κράτη που εμφανίζονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, πίσω από τα παρασκήνια διεξάγουν διαπραγματεύσεις, δεν είναι δα μια τεράστια αποκάλυψη.

Η Τραγωδία της Daraya

του Robin Yassin-Kassab

Αναδημοσίευση από το site TheNewArab

Μετάφραση : Παραναγνώστης

Η Daraya είναι, ή μάλλον ήταν κάποτε, μια σημαντική πόλη στην εξοχή της Δαμασκού. Ένα προάστιο της πρωτεύουσας που κατοικούσαν εργάτες και μεσαία τάξη. Ήταν επίσης ένα αγροτικό κέντρο, φημισμένη κυρίως για τα νόστιμα σταφύλια της. Τα τελευταία χρόνια η πόλη έχει γίνει ένα σύμβολο της συριακής επανάστασης και της επαναστατικής αντοχής στις πιο άθλιες συνθήκες. Και τώρα - μετά από την παράδοσή της στις 25 Αυγούστου 2016 στο καθεστώς Άσαντ - γίνεται πια το σύμβολο μιας ακόμα μεγαλύτερης καταστροφής.

Ούτε Μόσχα, ούτε ΝΑΤΟ: Σημειώσεις από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και την Αντιπολεμική Αντισύνοδο στη Βαρσοβία

του Ilya Budraitskis

Μετάφραση από τα αγγλικά Παραναγνώστης

Το κύριο αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ αυτό το Σαββατοκύριακο στη Βαρσοβία ήταν η επίσημη ανακήρυξη της στρατηγικής«συγκράτησης» της Ρωσίας. Μέχρι στιγμής, η πρακτι­κή συνέπεια αυτής της δήλωσης είναι μετριασμένη με στρατιωτικούς όρους: ξένα στρατεύματα, συ­νολικά 3.000 ανδρών θα αναπτυχθούν στην Πολωνία, τη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία. Μακράν πιο σημαντική είναι η πολιτική αυτής της απόφασης. Η «ρωσική απειλή» κατά κύριο λόγο ορίζεται ως υβριδική, δηλαδή είναι συγκαλυμμένη και υπάρχει στα όρια του πολέμου και της ειρή­νης, της κρατικής πολιτικής και της κοινωνικής δυναμικής.

Βενεζουέλα: κοντά στο τέλος;

Αναδημοσίευση από το The Next Recession

Του Michael Roberts

Μετάφραση:  Παραναγνώστης

 

Όλες οι αναφορές συγκλίνουν˙ η Βενεζουέλα σπαράσσεται από κυλιόμενες διακοπές ρεύματος και συσκοτίσεις, καλπάζοντα πληθωρισμό, ποσοστά ανθρωποκτονιών που την καθιστούν τη δεύτερη πιο φονική χώρα στον κόσμο, και ελλείψεις βασικών αγαθών και φαρμάκων. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη στον Nicolas Maduro και να καθαιρέσουν από το αξίωμά του τον Τσαβιστή ηγέτη, που πήρε τη σκυτάλη από τον Hugo Chavez, όταν αυτός πέθανε το 2013 και που, στη συνέχεια, κατάφερε να κερδίσει με ισχνή διαφορά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Η τακτική της αντιπολίτευσης φαίνεται να είναι η ίδια με εκείνη που ακολούθησαν με επιτυχία τα δεξιά κόμματα στη Βραζιλία για να πετάξουν απο την προεδρία την ηγέτιδα του Εργατικού Κόμματος, Ντίλμα Ρούσεφ.

Το Προσφυγικό και η Καθεστωτική Αριστερά

Οι ρατσιστικές επιθέσεις στη Χίο, στη Λέρο και στον Πειραιά, συνέβησαν μέσα και χάρη στο θερμοκήπιο των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους – της αστυνομίας και της δικαστικής εξουσίας. Σηματοδότησαν βέβαια μια κινητοποίηση των φασιστών πανελλαδικά με άξονα το πρόσφορο στη δημαγωγία τους θέμα των προσφύγων, που μένει να δούμε τι τους απέφερε, αλλά αντιμετωπίστηκαν πεισματικά από το αντιφασιστικό κίνημα. Παρόλη την αβάντα του λίγο ή πολύ καθεστωτικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου που ομοθυμαδόν «ανησυχεί» για τους κινδύνους του προσφυγικού ζητήματος˙ παρόλο ακόμη που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υιοθετεί την ατζέντα του ρατσισμού και της ξενηλασίας της ΧΑ, απελαύνοντας πρόσφυγες κόντρα σε όλες τις «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές «παραδόσεις» και διεθνείς συνθήκες και στήνοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό στρατιωτική διοίκηση, η εργατική τάξη επιδεικνύει ισχυρό ταξικό διεθνιστικό ένστικτο στην αλληλεγγύη της προς τους καταπιεσμένους, αρνούμενη να ξεχωρίσει τους κάθε αιτίας πρόσφυγες (οικονομικούς, περιβαλλοντικούς, πολιτικούς) σε «πρόσφυγες» και «μετανάστες» απλώνοντας την αλληλεγγύη της σε όλους. Οι δομές εργατικής αλληλεγγύης αποδείχθηκαν σκληρό καρύδι για τον φασιστικό – ρατσιστικό βόρβορο.

Από τη στρατηγική άποψη αυτής της ταξικής αντιπαράθεσης, μπορεί κανείς να παρατηρήσει δύο πράγματα.
Το πρώτο από αυτά δεν είναι άλλο από την πανηγυρική επιβεβαίωση για εκείνους μέσα στην επαναστατική αριστερά που δεν κουράζονται να θέτουν το ζήτημα της αυτοοργάνωσης των μαζών στην πρώτη γραμμή των πολιτικών καθηκόντων της όποιας εργατικής πρωτοπορίας. Είναι φανερό πως, παρά τον πόλεμο, τη συκοφαντία και τα προσκόμματα του κράτους, παρά την ανοιχτή ακόμα ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, οι αυτοοργανωμένες δομές εργατικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες κεφαλαιοποιούν πολιτικά και δείχνουν το δρόμο: αντί για εν κενώ συμφωνίες από τα πάνω, δομές αυτοοργάνωσης από τα κάτω. Κι αν η πολιτική πολυχρωμία κάνει αυτό το πολιτικό κεφάλαιο να μοιράζεται σε μικρότερα μέρη, πρέπει εντούτοις να το υπολογίζουμε στο σύνολό του. (Η πολιτική πράξη της άθροισής του, είναι άλλης τάξεως πρόβλημα που το προλεταριάτο δεν μπορεί ακόμα να θέσει).

Έθνος και Αριστερά

Αναδημοσίευση από 2467kollontai

 

Έχουν απόλυτο δίκιο όσοι λένε ότι όταν χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου δολοφονούνται και βασανίζονται μαζικά στα σύνορα των κρατών και η συζήτηση επικεντρώνεται στο θέμα με την ονομασία της Μακεδονίας, τότε ηθικά, όπως ίσως θα σημείωναν οι συγγραφείς της Διαλεκτικής του Διαφωτισμού, παρακολουθούμε να επαναλαμβάνεται το Άουσβιτς. Όμως ίσως έχει μία αξία να σταθεί κανείς για λίγο σ’ αυτό το θέμα και ο μόνος λόγος είναι ότι η υπεράσπιση του έθνους, η περιχαράκωση της εθνικής κυριαρχίας, τα αιτήματα για εθνική ανεξαρτησία  και οι χιλιάδες δολοφονημένοι δεν είναι σημεία ασύνδετα μεταξύ τους.
Για να πιάσουμε από την αρχή τη συζήτηση περί υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και των εθνικών συμφερόντων: Πρώτον, όταν υπάρχει ένα εθνικό κράτος, το επίδικο της εθνικής περιχαράκωσης είναι ένα αίτημα απολύτως ανεδαφικό. 

Εθνικισμός Αντίσταση Επανάσταση

Μετάφραση από την Αγγλική μετάφραση έτσι όπως δημοσιεύτηκε  στο International Sosialist
Οι υποσημειώσεις του συγγραφέα φέρουν αραβική αρίθμηση ενώ εκείνες του αρχικού μεταφραστή την ένδειξη TN. Όπου χρειάτηκε δική μου υποσημείωση φέρει την ένδειξη ΣτΜ

Παραναγνώστης

Αντι - Αντιιμπεριαλισμός

Δημοσιεύουμε ένα παλιότερο (Αύγουστος 2015) άρθρο του Sam Charles Hamad από το blog  TUMBLEWEED, μια καίρια ανάλυση του κούφιου αντιιμπεριαλισμού σταλινικής εμπνεύσεως που μαστίζει την παγκόσμια αριστερά.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Όσοι ασχολούνται με το συριακό επαναστατικό πόλεμο θα είναι παραπάνω από εξοικειωμένοι με την παλιά γραμμή, σχεδόν αποκλειστικά επαναλαμβανόμενη από αριστερούς και αντιιμπεριαλιστές της κακιάς ώρας, ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν τους Σύρους αντάρτες διότι απλούστατα «υποστηρίζονται από τον ιμπεριαλισμό». Στην ακόμα πιο ωμή και άμεσα ανταγωνιστική μορφή της, η αφήγηση λέει ότι οι αντάρτες είναι «εντολοδόχοι του ιμπεριαλισμού» ή ανδρείκελα δυνάμεων που θεωρείται πως βρίσκονται σε λάθος «στρατόπεδο», όπως η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Κατάρ. Η λογική αυτή είναι εγγενώς ανορθολογική ή / και εντελώς δόλια.

Πρώτον, συνήθως εφαρμόζεται όχι ως κάποιου είδους αυθεντική αναλυτική θέση, αλλά μάλλον ως απλό μέσο για να αρνηθούν την υποστήριξη ή καν το απλό ενδιαφέρον για τους Σύρους αντάρτες και την συριακή επανάσταση γενικά. Είναι μια θέση που διαμορφώνεται μάλλον από την αντεπανάσταση, τον ευρωκεντρισμό και τον απομονωτισμό παρά από οποιαδήποτε μορφή προοδευτισμού. Μια θέση που σε διάφορες περιπτώσεις, εμφιλοχωρεί στον σεχταρισμό, στις διάφορες μορφές σοβινισμού και ισλαμοφοβίας, τα οποία και προφανώς καθιστά αποδεκτά εντός του πεδίου εφαρμογής αυτού του είδους του «αντιιμπεριαλισμού» και του πλαισίου της Συρίας.

Οι Νέοι Φασισμοί και Τα καθήκοντα της Αριστεράς

Ο Ιμπεριαλισμός Σώζει τον «Αντιιμπεριαλιστή» Άσσαντ

Οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις ενώνουν τις προσπάθειές τους για να σώσουν τον Άσαντ

Αναδημοσίευση από το Facebook

Μετάφραση Παραναγνώστης

 
 

του Sam Hamad

Οι Σωτήρες....

Οι συνομιλίες της Βιέννης είναι απλώς η  συνέχιση του αντεπαναστατικού πόλεμου με διπλωματικά μέσα. Αυτό προτείνει ο άξονας (Ρωσία και το Ιράν)  και αποδέχεται ο ΟΗΕ :

Το καθεστώς Άσαντ, μια οντότητα που τώρα υπάρχει μόνο ως εξολοθρευτικό, σεκταριστικό απομεινάρι, γεμάτο μηχανισμούς που έχουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια αυτοκαθοριστεί από τους σκοπούς των μαζικών δολοφονιών, της εθνοκάθαρσης, των μαζικών βιασμών, των μαζικών βασανιστηρίων κλπ, υποστηριζόμενο αποκλειστικά από το Ιράν και τη Ρωσία, θα παραμείνει στη θέση του. Ελέγχει το 25 % της Συρίας.

Η προμετωπίδα του, ο Άσαντ,  εγκληματίας χασάπης υπεύθυνος για τον κάθε ένα ξεχωριστό θάνατο και πρόσφυγα από τη Συρία, αυτός που εξαπέλυσε αυτόν τον πόλεμο εναντίον των Συρίων αφού είχε αρνηθεί να παραχωρήσει την εξουσία μετά από την λαϊκή ειρηνική εξέγερση,  θα παραμείνει πρόεδρος για μια οκτάμηνη «μεταβατική περίοδο».
Κατά τη διάρκεια αυτής της μαγικής 8μηνης μεταβατικής περιόδου, ο άξονας και οι δυτικές  ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα ενωθούν για να πολεμήσουν όχι μόνο εναντίον της daesh και της jabhat an-Nusra (οι οποίες για την πλειοψηφία των Συρίων αποτελούν έλασσον κακό απ' ό,τι ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του, αν έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσά στα δύο) αλλά και εναντίον οποιασδήποτε άλλης δύναμης ανταρτών την οποία κρίνουν ότι είναι «Τρομοκράτες». Αυτό θα σημάνει πόλεμο εναντίον κάθε επαναστατικής δύναμης που δεν ενδίδει στην ιμπεριαλιστική θέληση της Ρωσίας και του Ιράν.
Μετά από αυτή την οκτάμηνη μεταβατική περίοδο, θα γίνουν εκλογές στις οποίες ο  Bashar al-Assad θα επιτραπεί να συμμετάσχει. Στην πραγματικότητα θα τις κανονίσουν ο ίδιος ο Άσσαντ και ο άξονας.
Και περιμένουν οι Σύριοι να το δεχτούν αυτό. Αυτή είναι η έννοια της «Ειρήνης» - η καταστροφή της συριακής επανάστασης και ο θρίαμβος του αντεπαναστατικού τρόμου και του ιμπεριαλισμού.

Οι πόλεμοί τους, οι νεκροί μας

Η ιμπεριαλιστική Βαρβαρότητα Γεννά τη Βαρβαρότητα της τρομοκρατίας

Ανακοίνωση του NPA για τα δραματικά γεγονότα του Παρισιού

Οι φρικιαστικές επιθέσεις  στο Παρίσι την Παρασκευή το βράδυ, αφήνοντας περισσότερους από 120 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες,  η τυφλή αυτή βία, προκαλούν οργή και αγανάκτηση Το  NPA τις συμμερίζεται  και εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τα θύματα, προς τους οικείους τους. Αυτό το δράμα είναι ακόμα πιο εξοργιστικό όταν χτυπά  αθώα θύματα, όταν οι δολοφονικές επιθέσεις βάζουν  στόχο τον πληθυσμό.

Αυτή η άθλια βαρβαρότητα μέσα στο Παρίσι αποκρίνεται την εξίσου τυφλή και ακόμα πιο θανατηφόρα βία των βομβαρδισμών που έκανε η γαλλική πολεμική αεροπορία στη Συρία μετά από τις αποφάσεις του Φρανσουά Ολάντ και της κυβέρνησής του.

Αυτές οι βομβαρδισμοί υποτίθεται για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, των τζιχαντιστών τρομοκρατών, στην πραγματικότητα, μαζί με την ρωσική παρέμβαση και τους ρωσικούς βομβαρδισμούς, προστατεύουν το καθεστώς του κυρίως υπεύθυνου για το μαρτύριο του συριακού λαού, του δικτάτορα Άσαντ.

Και εκεί, πάλι οι πολίτες είναι τα πρώτα θύματα καταδικασμένα να επιβιώσουν σε καθεστώς τρόμου ή να πάρουν το δρόμο της φυγής με κίνδυνο της ζωής τους.