Αλληλεγγύη και Σοσιαλισμός Απέναντι στον Καπιταλισμό της Καταστροφής

Μια πολιτική ομάδα  στο κεντρικό Οχάιο των ΗΠΑ κάνει το αυτονόητο για την αριστερά: Καλεί τους ανθρώπους της τάξης μας να αυτοοργανωθούν για να αντιμετωπίσουν την πανδημία που δεν έχει μόνο υγειονομικές διαστάσεις ούτε βιολογική μόνο προέλευση. Η κάθε κοινωνική τάξη δίνει διαφορετική απάντηση στο πρόβλημα της πανδημίας που πλήττει όλες τις τάξεις και έχει επίσης διαφορετικές προοπτικές και δυνατότητες αντιμετώπισης των συνεπειών της τόσο σε ταξικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Ο Κορωνοϊός προκαλεί την ίδια ασθένεια αλλά διαφορετική αρρώστια για τον πλούσιο που απολαμβάνει την καλύτερη ιατρική φροντίδα και διαφορετική για το φτωχό ανασφάλιστο στον οποίο το μόνο που αποδίδει η καπιταλιστική ευταξία είναι η «ατομική υπευθυνότητα» να απομονωθεί και να πεθάνει ησύχως και ακατακρίτως. 

Η ομάδα αυτή αυτοαποκαλείται  Επαναστάτες Σοσιαλιστές του Κεντρικού Οχάιο και μετέχει στο Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Δίκτυο στις ΗΠΑ

Η Ανακοίνωσή τους:

 

Αναδημοσίευση από τη Socialist Resurgence

 

Μετάφραση Παραναγνώστης

Καθώς γράφεται αυτή η δήλωση, κορυφαίοι υγειονομικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι του Οχάιο εκτιμούν ότι περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι στην πολιτεία του Οχάιο είναι φορείς του Κορωνοϊού, ή COVID-19. Μέχρι στιγμής, πάνω από 1.600 άτομα στις ΗΠΑ είναι θετικοί στον COVID-19 και σαράντα άτομα έχουν πεθάνει.

Τι συνέβη στην ISO;

Αναδημοσίευση από το Links: International Journal of Socialist Renewal 

του Paul LeBlanc 

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Αυτό που συνέβη στη Διεθνή Σοσιαλιστική Οργάνωση (ISO) είναι πως αυτοκαταστράφηκε. Η απερχόμενη ηγεσία της απερχόμενης οργάνωσης παρουσίασε αυτό το γεγονός στον κόσμο με τη δήλωσή της στις 19 Απριλίου 2019, «κάνοντας τα τελευταία μας βήματα». Για πολλούς στρατευμένους στην υπόθεση του σοσιαλισμού, ανεξάρτητα από τις επικρίσεις ή τις επιφυλάξεις τους σχετικά με την ISO, η διάλυσή της είναι πραγματικά μια ήττα. Ένας από τους σκοπούς αυτών των γραμμών είναι να διερευνηθεί πώς και γιατί συνέβη αυτό, αλλά και τι σημαίνει για εκείνους που παίρνουν σοβαρά τον αγώνα για τον επαναστατικό σοσιαλισμό.

Για μερικά χρόνια η ISO υπήρξε η μεγαλύτερη και ισχυρότερη επαναστατική σοσιαλιστική οργάνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τη θέση του κεντρικού της ηγέτη ο Ahmed Shawki τόνισε πολλές φορές, ότι το κύριο συμπέρασμα από αυτό το αναμφισβήτητο γεγονός ήταν ότι ο επαναστατικός σοσιαλισμός ήταν μια αξιοθρήνητα μικρή δύναμη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και όμως, η εξαφάνιση αυτής της οργάνωσης αξίζει σίγουρα κάτι περισσότερο από ένα ανασήκωμα των ώμων.

20 Ιανουαρίου: Διεθνιστική Συγκέντρωση Διαδήλωση

Την Κυριακή 20 Ιανουαρίου στα Προπύλαια στις 13:00 Διεθνιστική Εκδήλωση από Εργατική Σκοπιά. Ένα ηχηρό ΟΧΙ στα σχέδια της δικής μας αστικής τάξης. Στους διοργανωτές της περσινής εκδήλωσης τομής στην εργατική πολιτική -

το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) , την ΟΚΔΕ- ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και την ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡΜΑ)- προστέθηκαν φέτος  η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παραθέτουμε τις προκηρύξεις των διοργανωτών:

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Ενάντια στο εθνικιστικό συλλαλητήριο

στις 20 Ιανουαρίου

Η συνταγματική αλλαγή στην Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε. Οι πιέσεις του ελληνικού καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού ευόδωσαν και μια μικρή χώρα οδηγήθηκε στην αλλαγή της ταυτότητας της προς όφελος των ελληνικών οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων που υπηρετεί η ελληνική κυβέρνηση. Μέσα στους κυβερνητικούς κλυδωνισμούς που προκύπτουν από την ανάγκη ψήφισης της συνθήκης των Πρεσπών από την ελληνική βουλή το επόμενο χρονικό διάστημα, θηλιά στον λαιμό του Μακεδονικού λαού από την ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού, η ακροδεξιά πτέρυγα της κυβερνητικής συμμαχίας καταρρέει και αποχωρεί. Νέες συμμαχίες στήνονται, στην προσπάθεια να ανασυνταχθεί το πολιτικό προσωπικό του συστήματος.

Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά δεν εγκαταλείπει τους στόχους της να στήσει ένα ακροδεξιό μέτωπο εθνικιστικού και ρατσιστικού δηλητηρίου στην κοινωνία. ΝΔ με όλο τον ακροδεξιό συρφετό που σταβλίζει, χρυσή αυγή και όλος ο φασιστικός αστερισμός οργανώσεων που στήνεται προετοιμάζονται να πάνε στις εκλογές μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικών κραυγών και παροξυσμού. Νέο συλλαλητήριο στήνεται στην Αθήνα (20 Ιανουαρίου στην πλατεία Συντάγματος) ως συνέχεια των περσινών άμαζων φιάσκων.

Το διεθνιστικό στρατόπεδο συνεχίζει την μάχη απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και βάζει φραγμό στην προσπάθεια της ακροδεξιάς να σπείρει το εθνικιστικό δηλητήριο στους εργαζόμενους και στην νεολαία και να εμποδίσει κάθε προσπάθεια εμφάνισης φασιστικών οργανώσεων στο κέντρο της Αθήνας.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στις 13:00 στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 

• Αναγνώριση τώρα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας
• Αναγνώριση της μακεδονικής μειονότητας που ζει στην Ελλάδα, πλήρη εθνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά δικαιώματα
• Δικαίωμα επαναπατρισμού στους Μακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου
• Κοινοί ταξικοί διεθνιστικοί αγώνες των λαών των Βαλκανίων ενάντια στους εθνικισμούς και τον ιμπεριαλισμό.

Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ)

ΟΚΔΕ- ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡΜΑ)

ΑΝΤΑΡΣΥΑ:  Διεθνιστικό – Αντιμπεριαλιστικό ΟΧΙ στη Συμφωνία των Πρεσπών

Ανειρήνευτος αγώνας ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και την ακροδεξιά
Συγκέντρωση Κυριακή 20 Γενάρη, 1 μ.μ., Προπύλαια

1.  Mε αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών ο εθνικιστικός συρφετός επιχειρεί και πάλι να βγει στο δρόμο. Η συμφωνία αυτή που επικυρώθηκε πρόσφατα από το κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας, εντάσσεται και υπηρετεί τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ και της ΕΕ για την άμεση ένταξη της στο ΝΑΤΟ και συνολικά την ευρωνατοική ολοκλήρωση των Βαλκανίων. Σε αυτά τα πλαίσια εξυπηρετεί και τις επιδιώξεις  της ελληνικής άρχουσας τάξης για την αναβάθμιση του οικονομικού και γεωπολιτικού ρόλου στην ευρύτερη περιοχή. Με αυτή την έννοια έχει από την αρχή αντιδραστική ουσία και δεν μπορεί παρά να βρίσκει αντίθετους το εργατικό λαϊκό κίνημα και την μαχόμενη Αριστερά.
2.  Η Συμφωνία δεν  «ανοίγει δρόμους για την ειρηνική επίλυση διαφορών και τη δημιουργική συνύπαρξη των λαών» όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ποτέ οι ιμπεριαλιστικοί συνασπισμοί και η συμμετοχή σε αυτούς δεν διασφάλισαν την ειρήνη. Αντίθετα είναι ένας ακόμα παράγοντας αστάθειας και σοβαρή όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή των Βαλκανίων.. Αυτή την πολιτική υπηρετεί τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΝΔ, παρά τις εθνικιστικές κορώνες για εσωτερική κατανάλωση, το ΚΙΝΑΛ,  τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. 

3.  Το αντιδραστικό εθνικιστικό  ΟΧΙ προωθείται από αστικά συμφέροντα, την Εκκλησία, διάφορα «μακεδονικά», ακροδεξιά και φασιστικά κέντρα. Τους μήνες αυτούς αποδείχθηκε πεντακάθαρα ότι τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, «μαθητικές καταλήψεις» γίνονται δρόμος για την παρέμβαση της ακροδεξιάς και των φασιστών. Οι εθνικισμοί δυναμιτίζουν το κλίμα της ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των λαών. Σπέρνουν το μίσος. Κρύβουν τον νατοϊκό χαρακτήρα της συμφωνίας, αφού τους ίδιους  αφέντες υπηρετούν.

4.  Το δικό μας όχι είναι  από την σκοπιά  της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, του σεβασμού του δικαιώματος των λαών, και του γειτονικού μας λαού,  στον αυτοπροσδιορισμό, για να μην αποφασίζουν για αυτούς οι «νονοί» των Βαλκανίων, τοπικοί και διεθνείς.  Για αυτό είναι σε πλήρη αντίθεση με το όχι  των εθνικιστών – πατριδοκάπηλων, της ακροδεξιάς που είναι το όχι του πολέμου, του μίσους, του φασισμού, που γίνεται από τις θέσεις του «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική»  που είναι  ΝΑΙ στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την ελληνική άρχουσα τάξη.
5. Στις σημερινές συνθήκες είναι επιτακτικά αναγκαίο ένα μαζικό, ανατρεπτικό,  ενωτικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιεθνικιστικό και διεθνιστικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα αγωνιστεί για να φύγουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από τα Βαλκάνια. Για την ειρηνική συμβίωση των λαών, με σεβασμό στον πολυεθνικό χαρακτήρα της ιστορικής γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Παλεύουμε για την ενότητα των εργατών ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές, την φτώχια και την εκμετάλλευση που σφραγίζουν την μοίρα όλων των λαών της περιοχής. Για την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στα σχέδια και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, των αστικών τάξεων. Ενάντια στον εθνικισμό, το μίσος, τον φασισμό, τον πόλεμο.

Το Ιράν μετά τις νέες απειλές του Trump

Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της αντιπολεμικής οργάνωσης 
Δίκτυο Αναβιώστε το Φιλειρηνικό Κίνημα του ΙΡΑΝ την οποία στηρίζουν οι οργανώσεις:
Alliance of Middle East Socialists,  Campaign for Global Solidarity with the Syrian Revolution,  International Socialist Organization, Middle East Crisis Committee, Promoting Enduring Peace, Voices for Creative Non-Violence, War Resisters League.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Μετά την μονομερή απόσυρση τον Μάιο του 2018, από την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν, μια συμφωνία που είχε υπογραφεί από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Ρωσία και την Κίνα, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να επιβάλουν τον προσεχή Νοέμβριο τις «επαχθέστερες κυρώσεις της ιστορίας» στο Ιράν. Ο δικηγόρος του Trump, ο Rudy Giuliani, διακηρύσσει επίσης ότι «Η κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν βρίσκεται πολύ κοντά». Οι άρχοντες του Ισραηλινού κράτους απαρτχάιντ απεργάζονται ένα κατεστραμμένο από έναν αμερικανικό πόλεμο Ιράν. Οι Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν με ενθουσιασμό τις πολεμικές απειλές του Trump. Οι Δημοκρατικοί δεν αναμένεται να προβάλουν σοβαρή αντίσταση – στην πραγματικότητα πολλοί από αυτούς θα υποστηρίξουν τον πόλεμο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι ΗΠΑ οδεύουν προς έναν νέο πόλεμο. Οφείλουμε να αντιταχθούμε.
Ωστόσο, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Το θλιβερό ρεκόρ του Ιράν στα ανθρώπινα δικαιώματα και η δίπλα στον Άσαντ συμμετοχή του στην καταστροφή της συριακής επανάστασης, στη μαζική δολοφονία του Συριακού λαού και στον εκτοπισμό του μισού πληθυσμού της Συρίας είναι απαράδεκτες.
Λέμε,

• Όχι στον πόλεμο κατά του Ιράν, όχι στον κυβερνοπόλεμο, όχι στις οικονομικές κυρώσεις που θα πλήξουν τις ιρανικές μάζες. 
• Το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να υπενθυμίσει στον κόσμο τη φρίκη των κυρώσεων κατά του Ιράκ το 1990-2003
• Το Ιράν να αποχωρήσει τώρα από τη Συρία. Η επέμβασή σας είναι εγκληματική. Σταματήστε την άμεση και έμμεση στρατιωτική επέμβαση στο Λίβανο, το Ιράκ και την Υεμένη. 
• Αλληλεγγύη με την εξελισσόμενη εξέγερση των εργατών, των γυναικών, των ανέργων νέων, των φοιτητών, των δασκάλων, των αγροτών, των καταπιεσμένων εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και των απόκληρων, για κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στο ιρανικό καθεστώς και στις στρατιωτικές του επεμβάσεις στο εξωτερικό. 
• Εκφράζοντας την υποστήριξή μας στις ιρανικές δημοκρατικές δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς, δεν υποστηρίζουμε καθόλου τους μοναρχικούς και τους Μοτζαχεντίν ε Χάλκ (MEK) οι οποίοι στηρίζουν τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και χρηματοδοτούνται από τη CIA. 
• Το Ιράν, να καταργήσει τη θανατική ποινή και να ελευθερώσει τους πολιτικούς κρατουμένους 
• Οι Αμερικανοί να συνειδητοποιήσουν ότι μια επίθεση εναντίον του Ιράν όχι μόνο θα είναι καταστροφική για τους Ιρανούς, αλλά πιθανότατα θα οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο, με καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, των Ηνωμένων Πολιτειών και μεγάλου μέρους του υπόλοιπου κόσμου. 

 

Δίκτυο Αναβιώστε το Φιλειρηνικό Κίνημα

7 Αυγούστου 2018

Χημικές Επιθέσεις και Παιγνίδα με Τόμαχωκ

Οι Αμερικανικοί βομβαρδισμοί στη Συρία άρχισαν το Σεπτέμβρη του 2014. Μετρούν ήδη 8000 περιπτώσεις βομβαρδισμού με θύματα χιλιάδες αμάχους και ελάχιστους εξαιρετικά άτυχους ή εντελώς ηλίθιους μαχητές του ISIS . Ουδείς διαμαρτυρήθηκε για τις εκατοντάδες αμάχων που τις τελευταίες μόνο εβδομάδες σκότωσαν οι αμερικανικές βόμβες στο σχολείο της Ράκκα και στο τζαμί της Ιντλίμπ.Κανένα «αντι»πολεμικό κίνημα, κανένας «αντι»ιμπεριαλιστής! Μόλις πριν από λίγες μέρες τα πιο επίσημα αμερικανικά χείλη διατύπωναν αυτό που από την αρχή αποτελούσε την de facto αμερικανική πολιτική στη Συρία. Όχι μόνο το καθεστώς του, αλλά και ο ίδιος ο Άσαντ μένει! Αυτό στα μάτια της «αντι»ιμπεριαλιστικής αριστεράς δεν αποτελεί επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας, ούτε και οι 8000 αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Όχι! Επέμβαση αποτελεί ή προειδοποιημένη βολή μερικών πυραύλων στην αεροπορική βάση από όπου εξαπολύθηκε η χημική επίθεση.
Οι Αμερικάνοι δεν θέλουν όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια κανενός άλλου. Και τούτο ισχύει και για τον Άσσαντ. Στις επιθέσεις του με Σαρίν το 2013 τον μάζεψαν και υποτίθεται ότι δέχθηκε να καταστρέψει το χημικό του οπλοστάσιο. Τώρα ο Άσσαντ δοκίμασε και πάλι τα νερά καθώς ο πόλεμός του δεν μπορεί να κερδηθεί. Ο Τραμπ έπρεπε να δείξει ότι έχει πυγμή. Πήρε λοιπόν τηλέφωνο το φίλο του τον Πούτιν για να του πει να σφυρίξει στον κολλητό του τον 'Ασσαντ ότι το παράκανε και θα του βομβαρδίσει τη συγκεκριμένη βάση. Ο Άσσαντ δηλαδή είχε καιρό να βάλει τα αεροπλανάκια του στα ασφαλή υπόστεγα - όσα δεν πέταξαν μακρυά - να απομακρύνει τα σπουδαία πρόσωπα και να περιμένει ήσυχα τους Tomahawk αφήνοντας τις σκοπιές του «γερμανικού» νούμερου στη μοίρα τους. Όλοι ευχαριστημένοι μαζί και η πατριωτική αριστερά που επιτέλους βομβαρδίστηκε ο Άσσαντ για να βγει να καταγγείλει την δήθεν απόπειρα του ιμπεριαλισμού να ανατρέψει το .... αντιιμπεριαλιστικό καθεστώς του Άσσαντ ανοίγοντας μερικές ωραίες τρύπες στον αεροδιάδρομο μιας αεροπορικής βάσης !

Αναδημοσιεύουμε πιο κάτω τη δήλωση του Συνασπισμού Σύρων και Ιρανών Σοσιαλιστών . Μια φωνή που μας θυμίζει δύο στοιχειώδη σημεία. 1ον Ότι η αριστερά δεν διακρίνει καλούς και κακούς ιμπεριαλισμούς, καλούς και κακούς καταπιεστές και 2ον Ότι ο κύριος εχθρός είναι στην χώρα του καθενός μας.
Αξίζει να διαβάσει κανείς και την κρυστάλλινη δήλωση του Philippe Poutou υποψήφιου του NPA Στα Γαλλικά,  στα Αγγλικά και στα Ελληνικά

Μετάφραση:  Παραναγνώστης

Το Εγχείρημα της Rojava

Το Ένας Απρόβλεπτος Δρόμος είναι μια εμπνευσμένη εξιστόρηση της αυτόνομης κουρδικής περιοχής στη Συρία, αλλά συγκαλύπτει τις αντιφάσεις της Rojava.

του Alex de Jong 

  Αναδημοσίευση από το Jacobin

Μετάφραση:  Παραναγνώστης 

Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου Ένας Απρόβλεπτος Δρόμος: Γυναίκες Πολεμούν το Ισλαμικό Κράτος της Meredith Tax, μια «δημοκρατική κοινωνία» με «τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή ως σκληρές μαχήτριες και ηγέτιδες» γεννιέται εν μέσω της καταστροφής της Συρίας. Αυτή η νέα κοινωνία – η Rojava. - ιδρύθηκε από το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), Κουρδοσυριακό παρακλάδι του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ).
Η Rojava απέσπασε πλατιά προσοχή κατά τη διάρκεια της άμυνας του Kobanê το 2014. Το βιβλίο της Tax προορίζεται για αναγνώστες που αναζητούν μια εισαγωγή στην ιστορία του κουρδικού εθνικού κινήματος και του ηρωικού του αγώνα ενάντια στο ISIS στη βόρεια Συρία. Αλλά αν και η Tax είναι πειστική όταν ισχυρίζεται ότι η Αριστερά πρέπει να υποστηρίξει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, το Ένας Απρόβλεπτος Δρόμος έχει αμαυρωθεί από μια άνιση παρουσίαση της κουρδικής ιστορίας και από την πρόθεσή του να αποσιωπήσει τα στραβοπατήματα του κινήματος.

Κούβα: Οι Λόγοι για μια Κριτική Υποστήριξη

Με αφορμή το θάνατο του Κουβανού επαναστάτη  Fidel Castro δημοσιεύουμε ένα άρθρο γραμμένο από τον  Daniel Bensaid και τη Janette Habel *
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στη Λιμπερασιόν της 17ης Απριλίου 1990.

Μετάφραση: Παραναγνώστης 

Μετά την πτώση των γραφειοκρατικών δικτατοριών στην Ανατολική Ευρώπη, όλα τα μάτια στρέφονται προς την Κούβα, που έχει πια περιγραφεί από τον Τζορτζ Μπους ως «ο τελευταίος των δεινοσαύρων». Ο Φιντέλ Κάστρο, το πολιτικό και ηθικό κύρος του οποίου διέλαμψε πολύ πιο πέρα ​​από τη Λατινοαμερικανική ήπειρο, όταν έμπαινε επικεφαλής της εκστρατείας κατά της πληρωμής του χρέους και δημοσίευε το βιβλίο των συνεντεύξεών του με τον βραζιλιάνο ιερέα Frei Beto, λογαριάζεται σήμερα πια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όχι μόνο σαν αρχαϊκός caudillo και πεισματάρης, αλλά ορθά κοφτά ως δικτάτορας ή ακόμα και τροπικό αντίγραφο του Τσαουσέσκου. Δεν έχουμε εδώ ένα ζήτημα απλής αλλαγής της εικόνας, αλλά μιας εκστρατείας και ενός διακυβεύματος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ποτέ αποδεχθεί την ύπαρξη της επαναστατικής Κούβας μέσα στα χωράφια τους. Δεδηλωμένος στόχος τους, που αναμεταδίδεται από το εκατομμύριο των αντικαστρικών Κουβανών προσφύγων στο Μαϊάμι, παραμένει η επανάκτηση του «πρώτου ελεύθερου εδάφους της Λατινικής Αμερικής». Αυτό το σχέδιο τώρα πια κερδίζει αξιοπιστία. Διεθνώς, η Κούβα είναι τραγικά μόνη.

Τουρκία, Αντάρτες Κούρδοι και Άσαντ στη Βόρεια Συρία

 Αντιφάσεις στις Κινήσεις προς μια Περιφερειακή Αντεπαναστατική Συμμαχία

του Michael Karadjis

 Μετάφραση: Παραναγνώστης

 Αναδημοσίευση από το Blog του συγγραφέα
 

Δύο ανταγωνιστικά σχέδια ενοποίησης εις βάρος της Ντάες στη Βόρεια Συρία..
Πράσινο = αντάρτες, κίτρινο = SDF , μαύρο = Ντάες , κόκκινο Άσαντ.
Η απόσταση μεταξύ των δύο περιοχές που ελέγχουν οι αντάρτες
είναι τώρα μόλις 10 Km

Τη μία εβδομάδα οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπευδαν στην υπεράσπιση των Κούρδων συμμάχων τους, των Μονάδων Λαϊκής Προστασίας (YPG), όταν το καθεστώς Άσαντ τους βομβάρδιζε στο Hasake, και την επόμενη εβδομάδα πολλές φιλο-YPG φωνές κατηγορούσαν τις ίδιες ΗΠΑ για προδοσία, για υποστήριξη της τουρκικής επέμβασης στη Συρία, (μαζί με 5000 στρατεύματα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού ,FSA), για να διώξει το ISIS από τη συνοριακή πόλη Jarablus.
Ωστόσο, η αστάθεια δεν θα ήταν μια χρήσιμη εξήγηση της συμπεριφοράς των ΗΠΑ. Αντίθετα, τα δύο γεγονότα δείχνουν ότι ίσως σκαρώνονται τα περιγράμματα μιας περιφερειακής συμφωνίας για μια αντιδραστική λύση της συριακής κρίσης. Αν κάτι ακούγεται συνωμοτικό, επιτρέψτε μου να τονίσω εξαρχής ότι τίποτα από αυτά δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί, πολλά θα μπορούσαν να αλλάξουν, και πολλοί μπορεί να μείνουν μόνο κατά το ήμισυ ικανοποιημένοι. Παρ' όλα αυτά, το γεγονός ότι τα κράτη που εμφανίζονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, πίσω από τα παρασκήνια διεξάγουν διαπραγματεύσεις, δεν είναι δα μια τεράστια αποκάλυψη.

Η Τραγωδία της Daraya

του Robin Yassin-Kassab

Αναδημοσίευση από το site TheNewArab

Μετάφραση : Παραναγνώστης

Η Daraya είναι, ή μάλλον ήταν κάποτε, μια σημαντική πόλη στην εξοχή της Δαμασκού. Ένα προάστιο της πρωτεύουσας που κατοικούσαν εργάτες και μεσαία τάξη. Ήταν επίσης ένα αγροτικό κέντρο, φημισμένη κυρίως για τα νόστιμα σταφύλια της. Τα τελευταία χρόνια η πόλη έχει γίνει ένα σύμβολο της συριακής επανάστασης και της επαναστατικής αντοχής στις πιο άθλιες συνθήκες. Και τώρα - μετά από την παράδοσή της στις 25 Αυγούστου 2016 στο καθεστώς Άσαντ - γίνεται πια το σύμβολο μιας ακόμα μεγαλύτερης καταστροφής.

Αλληλεγγύη στους εργάτες Ναυπηγείων της Αλεξάνδρειας

Ανοικτή Επιστολή προς το Παγκόσμιο Συνδικαλιστικό Κίνημα

14 Αυγούστου 2016

Επείγον: Αναβολή της δίκης συνδικαλιστικών:για τις 18 Σεπτεμβρίου

Κατακλύστε με μηνύματα διαμαρτυρίας τις αιγυπτιακές αρχές

Αλληλεγγύη στους εργάτες ναυπηγείων της Αλεξάνδρειας – Όχι στρατοδικεία για τους εργάτες

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές

Σας γράφουμε για να ζητήσουμε την υποστήριξή σας σε μια εκστρατεία αλληλεγγύης προς τους 26 εργάτες της Alexandria Shipyard Company στην Αλεξάνδρεια που βρίσκονται σε κέντρα κράτη­σης εν αναμονή της ποινής τους από στρατιωτικό δικαστή στις 16 Αυγούστου του 2016 [που τώρα αναβλήθηκε για τις 18 Σεπτεμβρίου] με την κατηγορία της άρνησης παροχής εργασίας και υποκίνησης σε απεργία. Δικάζονται στερούμενοι πολλά από τα δικαιώματα που παρέχονται στα πολιτικά δικαστήρια της Αιγύπτου.

Ούτε Μόσχα, ούτε ΝΑΤΟ: Σημειώσεις από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και την Αντιπολεμική Αντισύνοδο στη Βαρσοβία

του Ilya Budraitskis

Μετάφραση από τα αγγλικά Παραναγνώστης

Το κύριο αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ αυτό το Σαββατοκύριακο στη Βαρσοβία ήταν η επίσημη ανακήρυξη της στρατηγικής«συγκράτησης» της Ρωσίας. Μέχρι στιγμής, η πρακτι­κή συνέπεια αυτής της δήλωσης είναι μετριασμένη με στρατιωτικούς όρους: ξένα στρατεύματα, συ­νολικά 3.000 ανδρών θα αναπτυχθούν στην Πολωνία, τη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία. Μακράν πιο σημαντική είναι η πολιτική αυτής της απόφασης. Η «ρωσική απειλή» κατά κύριο λόγο ορίζεται ως υβριδική, δηλαδή είναι συγκαλυμμένη και υπάρχει στα όρια του πολέμου και της ειρή­νης, της κρατικής πολιτικής και της κοινωνικής δυναμικής.

Το Προσφυγικό και η Καθεστωτική Αριστερά

Οι ρατσιστικές επιθέσεις στη Χίο, στη Λέρο και στον Πειραιά, συνέβησαν μέσα και χάρη στο θερμοκήπιο των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους – της αστυνομίας και της δικαστικής εξουσίας. Σηματοδότησαν βέβαια μια κινητοποίηση των φασιστών πανελλαδικά με άξονα το πρόσφορο στη δημαγωγία τους θέμα των προσφύγων, που μένει να δούμε τι τους απέφερε, αλλά αντιμετωπίστηκαν πεισματικά από το αντιφασιστικό κίνημα. Παρόλη την αβάντα του λίγο ή πολύ καθεστωτικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου που ομοθυμαδόν «ανησυχεί» για τους κινδύνους του προσφυγικού ζητήματος˙ παρόλο ακόμη που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υιοθετεί την ατζέντα του ρατσισμού και της ξενηλασίας της ΧΑ, απελαύνοντας πρόσφυγες κόντρα σε όλες τις «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές «παραδόσεις» και διεθνείς συνθήκες και στήνοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό στρατιωτική διοίκηση, η εργατική τάξη επιδεικνύει ισχυρό ταξικό διεθνιστικό ένστικτο στην αλληλεγγύη της προς τους καταπιεσμένους, αρνούμενη να ξεχωρίσει τους κάθε αιτίας πρόσφυγες (οικονομικούς, περιβαλλοντικούς, πολιτικούς) σε «πρόσφυγες» και «μετανάστες» απλώνοντας την αλληλεγγύη της σε όλους. Οι δομές εργατικής αλληλεγγύης αποδείχθηκαν σκληρό καρύδι για τον φασιστικό – ρατσιστικό βόρβορο.

Από τη στρατηγική άποψη αυτής της ταξικής αντιπαράθεσης, μπορεί κανείς να παρατηρήσει δύο πράγματα.
Το πρώτο από αυτά δεν είναι άλλο από την πανηγυρική επιβεβαίωση για εκείνους μέσα στην επαναστατική αριστερά που δεν κουράζονται να θέτουν το ζήτημα της αυτοοργάνωσης των μαζών στην πρώτη γραμμή των πολιτικών καθηκόντων της όποιας εργατικής πρωτοπορίας. Είναι φανερό πως, παρά τον πόλεμο, τη συκοφαντία και τα προσκόμματα του κράτους, παρά την ανοιχτή ακόμα ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, οι αυτοοργανωμένες δομές εργατικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες κεφαλαιοποιούν πολιτικά και δείχνουν το δρόμο: αντί για εν κενώ συμφωνίες από τα πάνω, δομές αυτοοργάνωσης από τα κάτω. Κι αν η πολιτική πολυχρωμία κάνει αυτό το πολιτικό κεφάλαιο να μοιράζεται σε μικρότερα μέρη, πρέπει εντούτοις να το υπολογίζουμε στο σύνολό του. (Η πολιτική πράξη της άθροισής του, είναι άλλης τάξεως πρόβλημα που το προλεταριάτο δεν μπορεί ακόμα να θέσει).

Εθνικισμός Αντίσταση Επανάσταση

Μετάφραση από την Αγγλική μετάφραση έτσι όπως δημοσιεύτηκε  στο International Sosialist
Οι υποσημειώσεις του συγγραφέα φέρουν αραβική αρίθμηση ενώ εκείνες του αρχικού μεταφραστή την ένδειξη TN. Όπου χρειάτηκε δική μου υποσημείωση φέρει την ένδειξη ΣτΜ

Παραναγνώστης

Αντι - Αντιιμπεριαλισμός

Δημοσιεύουμε ένα παλιότερο (Αύγουστος 2015) άρθρο του Sam Charles Hamad από το blog  TUMBLEWEED, μια καίρια ανάλυση του κούφιου αντιιμπεριαλισμού σταλινικής εμπνεύσεως που μαστίζει την παγκόσμια αριστερά.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Όσοι ασχολούνται με το συριακό επαναστατικό πόλεμο θα είναι παραπάνω από εξοικειωμένοι με την παλιά γραμμή, σχεδόν αποκλειστικά επαναλαμβανόμενη από αριστερούς και αντιιμπεριαλιστές της κακιάς ώρας, ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν τους Σύρους αντάρτες διότι απλούστατα «υποστηρίζονται από τον ιμπεριαλισμό». Στην ακόμα πιο ωμή και άμεσα ανταγωνιστική μορφή της, η αφήγηση λέει ότι οι αντάρτες είναι «εντολοδόχοι του ιμπεριαλισμού» ή ανδρείκελα δυνάμεων που θεωρείται πως βρίσκονται σε λάθος «στρατόπεδο», όπως η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Κατάρ. Η λογική αυτή είναι εγγενώς ανορθολογική ή / και εντελώς δόλια.

Πρώτον, συνήθως εφαρμόζεται όχι ως κάποιου είδους αυθεντική αναλυτική θέση, αλλά μάλλον ως απλό μέσο για να αρνηθούν την υποστήριξη ή καν το απλό ενδιαφέρον για τους Σύρους αντάρτες και την συριακή επανάσταση γενικά. Είναι μια θέση που διαμορφώνεται μάλλον από την αντεπανάσταση, τον ευρωκεντρισμό και τον απομονωτισμό παρά από οποιαδήποτε μορφή προοδευτισμού. Μια θέση που σε διάφορες περιπτώσεις, εμφιλοχωρεί στον σεχταρισμό, στις διάφορες μορφές σοβινισμού και ισλαμοφοβίας, τα οποία και προφανώς καθιστά αποδεκτά εντός του πεδίου εφαρμογής αυτού του είδους του «αντιιμπεριαλισμού» και του πλαισίου της Συρίας.

Οι Νέοι Φασισμοί και Τα καθήκοντα της Αριστεράς

Ο Ιμπεριαλισμός Σώζει τον «Αντιιμπεριαλιστή» Άσσαντ

Οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις ενώνουν τις προσπάθειές τους για να σώσουν τον Άσαντ

Αναδημοσίευση από το Facebook

Μετάφραση Παραναγνώστης

 
 

του Sam Hamad

Οι Σωτήρες....

Οι συνομιλίες της Βιέννης είναι απλώς η  συνέχιση του αντεπαναστατικού πόλεμου με διπλωματικά μέσα. Αυτό προτείνει ο άξονας (Ρωσία και το Ιράν)  και αποδέχεται ο ΟΗΕ :

Το καθεστώς Άσαντ, μια οντότητα που τώρα υπάρχει μόνο ως εξολοθρευτικό, σεκταριστικό απομεινάρι, γεμάτο μηχανισμούς που έχουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια αυτοκαθοριστεί από τους σκοπούς των μαζικών δολοφονιών, της εθνοκάθαρσης, των μαζικών βιασμών, των μαζικών βασανιστηρίων κλπ, υποστηριζόμενο αποκλειστικά από το Ιράν και τη Ρωσία, θα παραμείνει στη θέση του. Ελέγχει το 25 % της Συρίας.

Η προμετωπίδα του, ο Άσαντ,  εγκληματίας χασάπης υπεύθυνος για τον κάθε ένα ξεχωριστό θάνατο και πρόσφυγα από τη Συρία, αυτός που εξαπέλυσε αυτόν τον πόλεμο εναντίον των Συρίων αφού είχε αρνηθεί να παραχωρήσει την εξουσία μετά από την λαϊκή ειρηνική εξέγερση,  θα παραμείνει πρόεδρος για μια οκτάμηνη «μεταβατική περίοδο».
Κατά τη διάρκεια αυτής της μαγικής 8μηνης μεταβατικής περιόδου, ο άξονας και οι δυτικές  ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα ενωθούν για να πολεμήσουν όχι μόνο εναντίον της daesh και της jabhat an-Nusra (οι οποίες για την πλειοψηφία των Συρίων αποτελούν έλασσον κακό απ' ό,τι ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του, αν έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσά στα δύο) αλλά και εναντίον οποιασδήποτε άλλης δύναμης ανταρτών την οποία κρίνουν ότι είναι «Τρομοκράτες». Αυτό θα σημάνει πόλεμο εναντίον κάθε επαναστατικής δύναμης που δεν ενδίδει στην ιμπεριαλιστική θέληση της Ρωσίας και του Ιράν.
Μετά από αυτή την οκτάμηνη μεταβατική περίοδο, θα γίνουν εκλογές στις οποίες ο  Bashar al-Assad θα επιτραπεί να συμμετάσχει. Στην πραγματικότητα θα τις κανονίσουν ο ίδιος ο Άσσαντ και ο άξονας.
Και περιμένουν οι Σύριοι να το δεχτούν αυτό. Αυτή είναι η έννοια της «Ειρήνης» - η καταστροφή της συριακής επανάστασης και ο θρίαμβος του αντεπαναστατικού τρόμου και του ιμπεριαλισμού.

Οι πόλεμοί τους, οι νεκροί μας

Η ιμπεριαλιστική Βαρβαρότητα Γεννά τη Βαρβαρότητα της τρομοκρατίας

Ανακοίνωση του NPA για τα δραματικά γεγονότα του Παρισιού

Οι φρικιαστικές επιθέσεις  στο Παρίσι την Παρασκευή το βράδυ, αφήνοντας περισσότερους από 120 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες,  η τυφλή αυτή βία, προκαλούν οργή και αγανάκτηση Το  NPA τις συμμερίζεται  και εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τα θύματα, προς τους οικείους τους. Αυτό το δράμα είναι ακόμα πιο εξοργιστικό όταν χτυπά  αθώα θύματα, όταν οι δολοφονικές επιθέσεις βάζουν  στόχο τον πληθυσμό.

Αυτή η άθλια βαρβαρότητα μέσα στο Παρίσι αποκρίνεται την εξίσου τυφλή και ακόμα πιο θανατηφόρα βία των βομβαρδισμών που έκανε η γαλλική πολεμική αεροπορία στη Συρία μετά από τις αποφάσεις του Φρανσουά Ολάντ και της κυβέρνησής του.

Αυτές οι βομβαρδισμοί υποτίθεται για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, των τζιχαντιστών τρομοκρατών, στην πραγματικότητα, μαζί με την ρωσική παρέμβαση και τους ρωσικούς βομβαρδισμούς, προστατεύουν το καθεστώς του κυρίως υπεύθυνου για το μαρτύριο του συριακού λαού, του δικτάτορα Άσαντ.

Και εκεί, πάλι οι πολίτες είναι τα πρώτα θύματα καταδικασμένα να επιβιώσουν σε καθεστώς τρόμου ή να πάρουν το δρόμο της φυγής με κίνδυνο της ζωής τους.

Καπιταλισμός και Εργατική Μετανάστευση

Δημοσιεύτηκε στο  Za Pravdu No. 22, 29 Οκτωβρίου, 1913

Μετάφραση από τα Αγγλικά :  Παραναγνώστης

Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει μια ειδική μορφή μετανάστευσης των εθνών. Οι ραγδαία αναπτυσσόμενες βιομηχανικές χώρες, εκμηχανίζοντας την παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα και εκτοπίζοντας τις καθυστερημένες χώρες από την παγκόσμια αγορά, αυξάνουν τους μισθούς στη χώρα τους πάνω από το μέσο όρο και έτσι προσελκύουν εργάτες από τις καθυστερημένες χώρες.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες ξενιτεύονται έτσι, εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ο αναπτυγμένος καπιταλισμός τούς τραβά βίαια στην τροχιά του, τους αποσπά από τις απόμακρες περιοχές όπου ζουν, τους καθιστά συμμέτοχους της κοσμοϊστορικής κίνησης και τους φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με την ισχυρή, ενωμένη και διεθνή τάξη των εργοστασιαρχών.

Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι μόνο η έσχατη ένδεια αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την γενέθλια γη τους, και ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους μετανάστες εργάτες με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Αλλά μόνο αντιδραστικοί μπορούν να κλείνουν τα μάτια τους στην προοδευτική σημασία της σύγχρονης αυτής μετανάστευσης των εθνών. Η χειραφέτηση από το ζυγό του κεφαλαίου είναι αδύνατη χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού και χωρίς την ταξική πάλη που βασίζεται σ' αυτήν. Και σ' αυτήν ακριβώς την πάλη τραβάει ο καπιταλισμός τις μάζες των εργαζομένων ολόκληρου του κόσμου, ανατρέποντας τις απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες συνήθειες της τοπικής ζωής, τους εθνικούς φραγμούς και τις προκαταλήψεις, συνενώνοντας εργάτες απ' όλες τις χώρες σε τεράστιες φάμπρικες και ορυχεία στην Αμερική, τη Γερμανία, και ούτω καθεξής.

Στον Έβρο, Αστυνομία και Στρατός Στήνουν Καρτέρι στους Πρόσφυγες

 Αναδημοσίευση από την Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση

Καλούμε τα κοινωνικά κινήματα να μπουν μπροστά και να προστατεύσουν τους Πρόσφυγες.
 
Μια νέα εκδοχή της κτηνωδίας που παρακολουθούμε όλο αυτό το διάστημα στα εσωτερικά και εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε., όπου τα πτώματα προσφύγων συσσωρεύονται από κάτω από τα τείχη της Ευρώπης Φρούριο που ενεργοποίησε τα δόγματα άμυνας-ασφάλειας κατά των ασύμμετρων απειλών (βλέπε πρόσφυγες), παρέταξε τις στρατιωτικές της δυνάμεις και έκανε μια ασύλληπτη επίδειξη πυγμής και στυγνής αστυνομικής βαρβαρότητας, σε αγαστή συνεργασία με την Ακροδεξιά, θα δούμε στον Έβρο.
Εκεί, στο Τείχος του Αίσχους στον Έβρο, που σήκωσαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ξανασήκωσαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το οποίο  ευθύνεται για τα τρομερά εγκλήματα κατά των προσφύγων καθημερινά στο Αιγαίο,  αποτελώντας την πρώτη γραμμή άμυνας της Ευρώπης Φρούριο απέναντι κυρίως στους πρόσφυγες πολέμου από την Συρία.

Αντιλιτότητα ή Αντικαπιταλισμός;

Μεταφράζουμε εδώ μια τοποθέτηση των συντρόφων της τάσης CLAIRE του γαλλικού NPA η οποία αποδίδει την θέση αντιλιτότητας, «Austerexit», των Besancenot-Νταβανέλου-Urban στην υιοθέτηση της αντίληψης των ρεφορμιστών για την τρέχουσα μεγάλη καπιταλιστική κρίση. Την επιμονή τους συγκεκριμένα να την αναλύουν ως κρίση υποκατανάλωσης.

Αυτό είναι αληθές, έτσι όπως διατυπώθηκε από τους τρεις στο mediapart και διαβάσαμε στα ελληνικά στην Εφημερίδα των Συντακτών. Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο σοβαρά. Πρόκειται μάλλον για υιοθέτηση του Κεϋνσιανισμού ως του μόνου ρεαλιστικού θεωρητικού εργαλείου για την «αριστερά». Όπως ακριβώς το θέτει και ο επί των οικονομικών γκουρού της Λαϊκής Ενότητας Λαπαβίτσας στο Jacobin : «Ας είμαι καθαρός επ' αυτού. Ο Κέυνς και ο Κεϋνσιανισμός παραμένουν δυστυχώς τα πιο ισχυρά εργαλεία που διαθέτουμε, ακόμη και ως μαρξιστές, για να διαχειριστούμε ζητήματα πολιτικής στο εδώ και τώρα. Η Μαρξιστική παράδοση είναι πολύ ισχυρή για την αντιμετώπιση μεσοπρόθεσμων ή μακροπρόθεσμων ζητημάτων και για την κατανόηση των ταξικών και των κοινωνικών διαστάσεων των οικονομικών και φυσικά της κοινωνίας εν γένει. Δεν υπάρχει σύγκριση στα πεδία αυτά.

Αλλά όταν έχεις να κάνεις με πολιτική στο εδώ και στο τώρα, δυστυχώς ο Κέυνς και ο Κεϋνσιανισμός παραμένει ένα πολύ σημαντικό σύνολο ιδεών, εννοιών και εργαλείων ακόμα και για μαρξιστές. Αυτή είναι η πραγματικότητα.»

John Meynard Keynes

Φαίνεται λοιπόν, πως δεν είναι απλώς μια θεωρία υποκατανάλωσης εκείνο που θολώνει το αντικαπιταλιστικό πρόταγμα, αλλά το γεγονός ότι η «παλιά κεϋνσιανή κασέλα» φαντάζει σε κάποιους επαναστατική.

Στην πραγματικότητα και στην περίπτωση της ΔΕΑ (και της λαϊκής Ενότητας) αλλά και στο εσωτερικό του NPA και φυσικά των PODEMOS, έχουν επαληθευτεί οι χειρότεροι φόβοι του Daniel Bensaïd όταν πριν από 6 χρόνια έγραφε στο Keynes, et après ? :

«Μπροστά στη βιαιότητα της κρίσης και στην απελπισία των ρεφορμιστών χωρίς μεταρρυθμίσεις, ορισμένα από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στην παλιά κεϋνσιανή κασέλα μπορεί να φαίνονται σε κάποιους σχεδόν επαναστατικό θράσος. Σε ένα τέτοιο σημείο ώστε κανείς τους δεν βλέπει τη δυνατότητα μιας στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ κεϋνσιανών ρεφορμιστών και επαναστατών κομ­μουνιστών. Χάνεται από τα μάτια μας το ουσιώδες. Όταν οι επιζώντες μιας ρεφορμιστικής Αριστεράς σχε­διάζουν μια κεϋνσιανή Ευρωπαϊκή εναλλακτική στο φιλελευθερισμό, είναι δυνατόν να βαδίσου­με για λίγο μαζί, αν είναι πραγματικά έτοιμοι να αγωνιστούν για να βγούμε από τις ισχύουσες ευρωπ­αϊκές συνθήκες, για να καθιερωθούν ευρωπαϊκά κοινωνικά πρότυπα για το μισθό, την απα­σχόληση, την κοινωνική προστασία, το εργατικό δίκαιο, για να προωθηθεί μια ισχυρά αναδιανεμη­τική φορο­λογική εναρμόνιση ή για να κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής και ανταλλαγής που απαιτού­νται για την κατασκευή ευρωπαϊκών δημόσιων υπηρεσιών στον τομέα της ενέργειας, των μεταφο­ρών, των τηλεπικοινωνιών. Αλλά αυτό θα απαιτούσε μια πολιτική κατά 180⁰ αντίθετη προς όσα, εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα, έχουν κάνει όλες οι αριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη στις οποί­ες έχουν ως επί το πλείστον ενεργά συμμετάσχει.