Μία άλλη δια-μαρτυρία

Αναδημοσίευση από την Κόκκινη Γωνιά

όταν τα αφεντικά μας βγαίνουν στο δρόμο...

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,

υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,

κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,

με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,

σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,

τους έχω βαρεθεί. 

Με πρωτοβουλία της αλυσίδας ΙΑΝΟΣ συγκεντρώθηκαν δεκάδες υπογραφές και συμμετοχές εκδοτών, βιβλιοπωλών και ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού να διοργανώσουν, λένε, μια δια-μαρτυρία. Σκοπός τους, όπως οι ίδιοι διατείνονται: "Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας. Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…".

Για να δούμε όμως τι είναι ο "Πολιτισμός" με το Π κεφαλαίο που πρεσβεύει αυτή η πρωτοβουλία. Μέσα στο πλήθος των υπογραφών, μερικές ξεχωρίζουν: οι υπογραφές των μεγαλοεκδοτών και των μεγάλων βιβλιοπωλείων (Πατάκης, Ψυχογιός, Ιανός,Μεταίχμιο, Καστανιώτης κ.α.). Σε αυτά λοιπόν τα ευαγή ιδρύματα υλοποιείται ένας "Πολιτισμός που δεν κρίνεται από τη Κρίση". Ένας "Πολιτισμός" όμως που εκμεταλλεύεται κάθε αντεργατικό μέτρο των τελευταίων ετών, με αφορμή και δικαιολογία τη κρίση. Οι εργαζόμενοι στα βιβλιοπωλεία, τους εκδοτικούς οίκους και τις αποθήκες ακόμη μετράμε τις πληγές αυτού του "Πολιτισμού":

18 απολύσεις στον Ελευθερουδάκη, μετατροπή των συμβάσεων από πλήρεις σε μερικές σε 40 άτομα στον Παπασωτηρίου και σε εκ περιτροπής

άλλων 4, 8 απολύσεις στον Π.Κυριακίδη, απολύσεις στον Λιβάνη, στον Πατάκη, την Κέρκυρα και τον Σαββάλα, συνδικαλιστική δίωξη εργαζομένου στον Ιανό, part-time στον Καστανιώτη και πόσα άλλα μικρά και μεγάλα χτυπήματα στις ζωές μας.

Αποκορύφωμα η κίνηση των μεγαλοεκδοτών, μόλις τις προηγούμενες ημέρες. Αθόρυβα και σε αντίθεση με τις "διαμαρτυρίες" τους περί κρίσης και συναφών δαιμονίων, τα "πολιτισμένα" μας αφεντικά αποχωρούν από τις εργοδοτικές ενώσεις. Στόχος τους να εκμεταλλευτούν στο έπακρο της δυνατότητες που τους δίνει το νέο νομικό πλαίσιο, να μην κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να μην υπογραφεί ποτέ νέα κλαδική σύμβαση. Προτεραιότητα τους είναι να δουλεύουμε χωρίς σύμβαση, χωρίς δικαιώματα, διαλυμένοι στις ατομικότητές μας με 400 κ 500 ευρώ! Σε τι διαφέρει αυτό από τις επιδιώξεις της τρόικας και της κυβέρνησης; Γιατί ακριβώς "δια-μαρτύρονται" οι έμποροι που λυμαίνονται τον κλάδο του βιβλίου, χτίζοντας περιουσίες πάνω στην διαπλοκή με το πολιτικό κατεστημένο και την υπερκμετάλευση των κόπων μας; Κι όμως τολμούν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα καμμένα νεοκλασικά, αυτοί που εκδίδουν (παιδικά και άλλα) βιβλία στα κάτεργα παιδικής εκμετάλλευσης στην Ασία, που "όλοι μαζί τα φάγανε" από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (sic) όπως εύσχημα ονομάζουν το μεγάλο φαγοπότι του "Πολιτισμού", αυτοί που "αγωνίζονται" να γίνει η μαύρη εργασία καθεστώς στον κλάδο μας. Μιλούν για βία, αυτοί που στρώνουν το δρόμο στη φτώχεια και την εξαθλίωση, εκατοντάδων εργαζομένων ενός ολόκληρου κλάδου. Και πρέπει να ξέρουμε, πως η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη βία.

Με αυτόν το "πολιτισμό" κι αυτή τη "δια-μαρτυρία" οι εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου δε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση.

Όσο για τους συγγραφείς, τους ποιητές και τους καλλιτέχνες, έχουμε να τους πούμε το εξής:

Αν δεν θέλετε η ιστορία να σας θυμάται σαν γουργουρίζοντες στιχοπλόκους στην αγκαλιά της εξουσίας, κάντε ένα βήμα κι αποσύρετε την υπογραφή σας από αυτή τη φιέστα της υποκρισίας. Για όσους από εσάς δεν βολεύεστε στους καναπέδες των μεγαλοεκδοτών και των υπουργών, κάντε ένα βήμα και μιλήστε για τη ζωή: για την αγωνία του άνεργου, για τα ματαιωμένα όνειρα της νεολαίας, την ελπίδα του εξεγερμένου, τον αγώνα του εργάτη. Έτσι μόνο μπορεί να γίνει "ημέρα της Ποίησης", η κάθε μας μέρα.

Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου & Χάρτου Θεσσαλονίκης