Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

 
 

Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ
ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

 

Στις 8 Μάρτη του 2025 θα είμαστε στο δρόμο για την πα­γκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, λίγες μόνο μέρες μετά τη μεγα­λύτερη απεργιακή συγκέντρωση που έχει λάβει χώρα στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση.

Η φωνή του κοριτσιού μέσα από το τρένο των Τεμπών που λέει «δεν έχω οξυγόνο» λίγο πριν ξεψυχήσει ηχεί στα αυτιά μας όπως η φωνή της Κυριακής Γρίβα που ζητάει περιπολι­κό για να πάρει την απάντηση «τα περιπ­ολικά δεν είναι ταξί» λίγο πριν δολοφονηθεί από τον πρώην σύντροφό της. Οι 57 των Τεμπών, τα θύματα γυναικοκτονιών, οι νεκροί στο Μάτι, οι χι­λιάδες νεκροί της πανδημίας, οι δολοφονημένοι Ρομά από την αστυνομία, οι 600 της Πύλου και τόσοι ακόμα βρίσκονται σε μία μεγάλη λίστα θυμάτων του συστήμα­τος που θυσιάζει τις ζωές μας για την κερδοφορία των λίγων εις βάρος των πολλών και στηρίζεται στο μίσος και την κατα­πίεση για την αναπαραγωγή του.

Όλες, όλα και όλοι εμείς που βρισκόμαστε αντιμέτω­πες με την έμφυλη βία μπορούμε να αντιληφθούμε την υποκρισία ενός συστήματος που παριστάνει ότι είναι σύγχρονο και προοδευτικό, ότι εξασφαλίζει δικαιώμα­τα και ισότητα αλλά επιτρέπει να γίνονται τέτοια εγκλή­ματα. Σήμερα, το φεμινιστι­κό κίνημα πρέπει να ενωθεί με τις χιλιάδες κόσμου που ζη­τούν δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, όπως ακρι­βώς το 2023, όταν λί­γες μέρες μετά το δυστύχημα προκηρύ­χθηκε γενική απεργία για τις 8 Μάρτη και τα φεμινιστικά συν­θήματα ενώθηκαν με τη γενικότερη λαϊκή οργή.

Η προσπάθεια συγκάλυψης και η τοποθέτηση του πρωθυπ­ουργού ότι «δεν γνώριζε για το μπάζωμα», δεν δια­φέρει κα­θόλου από τον ισχυρισμό της υπουργού Μεν­δώνη ότι «ο Λι­γνάδης την εξαπάτησε».

Πρόκειται για μια κυβέρνηση η οποία είναι πρόθυμη να προ­στατέψει το πολιτικό της προσωπικό και τη διαπλοκή ακόμα και για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.

Οι ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών και η συρρί­κνωση του μέρους του κρατικού προϋπολογισμού που κατευθύνεται στην κοινωνική πρόνοια είναι μια ευθεία επίθεση στις ζωές μας. Είτε πρόκειται για τον σιδη­ρόδρομο που δεν είναι ασφαλής, είτε πρόκειται για τα νο­σοκομεία που αδυνατούν να περιθάλψουν όσους/ες το έχουν ανάγκη. Για τα θύματα έμφυλης και σεξουαλι­κής βίας σημαίνει ότι δεν υπάρχει κα­μία προστασία. Στην Ελλάδα είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες οι δομές που μπορούν να φιλοξενήσουν γυναί­κες και παι­διά που το έχουν ανάγκη, ενώ δεν υπάρχει ψυχο­λογική και νομική υποστήριξη για τα θύματα.

Η κυβέρνηση παριστάνει ότι ενδιαφέρεται για την προ­στασία των γυναικών, νομοθετώντας βαρύτατες ποινές για τους δράστες της βίας και ενισχύοντας την αστυ­νομοκρατία. Με αυτό τον τρόπο δείχνει ότι αδιαφορεί εντελώς για τα θύματα που τα αφήνει απροστάτευτα και δίνει περισσότερη δύναμη σε ένα τιμωρητικό κράτος καταστολής, το οποίο γνωρίζουμε ότι είναι εχθρός των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.

Με την άνοδο της ακροδεξιάς το τελευταίο διάστημα σε πα­γκόσμιο επίπεδο, έχουν έρθει ξανά στην επιφάνεια θέματα που υποτίθεται ότι ήταν λυμένα στον 21ο αιώ­να. Αμφισβητεί­ται το δικαίωμα στην άμβλωση, αποψι­λώνεται η κοινωνική πρόνοια για τα ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας, στοχοποιεί­ται η τρανς ταυτότητα φύλου κλπ. Όλα αυτά δείχνουν ότι εί­ναι κάλπικη η υπόσχε­ση ενός δίκαιου κόσμου στο σύγχρο­νο καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα και ότι ο μόνος τρόπος για να ζήσουμε ελεύθερα είναι παλεύοντας για την ανατροπή του.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΗ 12:00
ΟΛ@ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΙΑΟΥΛΗ

Γυναικεία Ομάδα
ΟΚΔΕ Σπάρτακος
ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς |