Της Κάλπης και της Επανάστασης (2)

Στο σημείωμα μας με τον ίδιο τίτλο είχαμε τοποθετηθεί για τις εκλογές. Η τοποθέτησή μας αυτή βρίσκει το αντίστοιχό της στο Σημείωμα του Κόκκινου Τύπου που αναδημοσιεύουμε. Η υπογράμμιση της 2ης παραγράφου του (β) που αναφέρεται στο κομβικό αίτημα για τη σύγχρονη εκδοχή των εργατικών συμβουλίων είναι δική μας. Το ζήτημα αυτό είναι κατά τη γνώμη μας η λυδία λίθος για κάθε άποψη που διεκδικεί το χαρακτηρισμό «επαναστατική».

Σημείωμα του Κόκκινου Τύπου για τις εκλογές

α) Πολιτική συγκυρία

Οι εκλογές για την ανάδειξη διαχειριστή της αστικής εξουσίας διεξάγονται σε ένα τοπίο δραματικής όξυνσης της αντεργατικής επίθεσης. Η αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, οι απολύσεις, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και η τάση προς εξατομίκευση της διαπραγμάτευσης των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, η ένταση της εκμετάλλευσης, υλοποιούνται στα πλαίσια της «εσωτερικής υποτίμησης» που πρεσβεύει το ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο, οι πολιτικοί του εκφραστές στην Ελλάδα, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ΕΕ – ΔΝΤ. Συνοδεύονται δε, από την ανάλογη όξυνση της κρατικής καταστολής. Η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του κεφαλαίου αγγίζει τα ιστορικά της όρια, χωρίς να φαίνεται δυνατή μια προοπτική υπέρβασής της από μια φιλολαϊκή πολιτική, ισοδύναμη με ένα νέο New Deal. Οι όποιες παραχωρήσεις γίνουν (και αν γίνουν) δεν μπορούν παρά να έχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα στο έδαφος της βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού και  χωρίς να ανταποκρίνονται στα ιστορικά επίπεδα ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.  

β) Ο ρόλος των εκλογών και η στάση μας σε αυτές τις συνθήκες

Η πολιτική του κεφαλαίου, ωστόσο, προσκρούει στις (αντιφατικές και σποραδικές έστω) αντιστάσεις των εργαζομένων και άλλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Το αστικό πολιτικό σύστημα γνωρίζει μια πρωτοφανή κρίση ως αντανάκλαση και της οικονομικής κρίσης. Τα αστικά επιτελεία απεργάζονται διάφορα σενάρια – «δεξιά» και «αριστερά» -  σταθεροποίησης του και ενσωμάτωσης των επαναστατικών τάσεων που δειλά εμφανίζονται ή/και θα γεννηθούν το επόμενο διάστημα στους κόλπους του εργατικού κινήματος και του κινήματος της νεολαίας. 


Οι λαϊκές συνελεύσεις, το «κίνημα των αγανακτισμένων» ή οποιαδήποτε άλλη μορφή λαϊκής οργάνωσης γεννήθηκε το προηγούμενο διάστημα, απείχε (αν δεν λειτουργούσε ανασχετικά) από το να αποτελέσει έστω και σε μια πρώιμη μορφή τα σύγχρονα όργανα για μια άλλη εξουσία, αυτήν της εργατικής τάξης. Για εμάς είναι καθαρό πως όσο δεν αναπτύσσονται τέτοια όργανα που αντανακλούν στον κλυδωνισμό της αστικής εξουσίας, η εργατική τάξη έχει σαν σημείο αναφοράς της τις εκλογές του αστικού πολιτικού συστήματος. Σε αυτό το πεδίο οφείλουν να παρεμβαίνουν οι δυνάμεις της  επαναστατικής – κομμουνιστικής αριστεράς για να μετατοπίζουν συνειδήσεις, να διαλύουν αυταπάτες για το ρόλο της αστικής δημοκρατίας. Δεν μπορούν όμως με όρους απομονωτισμού και ελιτισμού να απέχουν, δεν μπορούν να  αναπαράγουν ένα σχήμα που αρνείται σε τελευταία ανάλυση την ύπαρξη αντιφάσεων στην πορεία ανάπτυξης της συνείδησης της εργατικής τάξης.

Έχει μεγάλη σημασία όποιος διαχειριστής και αν προκύψει σε αυτές τις εκλογές να έχει την μικρότερη δυνατή νομιμοποίηση την επόμενη μέρα για την συνέχεια του αντεργατικού οδοστρωτήρα. Έχει τη σημασία του να απονομιμοποιηθούν οι επίδοξοι διαχειριστές και μαζί τους να καταρρεύσουν και οι αυταπάτες για κοινοβουλευτικές διεξόδους. Έχει τη σημασία του ακόμα και να αποσταθεροποιηθεί περεταίρω το αστικό πολιτικό σύστημα από αδυναμία εύρεσης διαχειριστή.

γ) Τι δεν στηρίζουμε

Με αυτό σκεπτικό δίνουμε μάχη ενάντια στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ. Τους μαυρίζουμε. Μαυρίζουμε τους τυχοδιώκτες «αντιμνημονιακούς» που ήδη από τώρα παζαρεύουν το μερίδιο τους στην αστική διαχείριση, απ’ τα «δεξιά» και απ’ τ’ «αριστερά». Δεν στηρίζουμε δυνάμεις που δεν αμφισβητούν την κυρίαρχη επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου αυτή την περίοδο, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά είτε τη στηρίζουν είτε παραπέμπουν την αμφισβήτησή της στο μακρινό μέλλον που οικοδομείται μέσα από την κομματική ενίσχυση. Η απουσία με μαζικούς όρους επαναστατικής αριστεράς, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την στήριξη της ρεφορμιστικής αριστεράς (σε κάθε εκδοχή της) ή την δορυφοριοποίηση γύρω από αυτήν.

δ) Σε τι στεκόμαστε κριτικά

Δεν ταυτιζόμαστε με κανένα συγκεκριμένο εκλογικό εγχείρημα. Καλούμε σε ψήφιση πολιτικών συλλογικοτήτων, συνδυασμών, μετώπων, κομμάτων που όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν δώσει τις δυνάμεις τους για την ανάπτυξη πολιτικών εργατικών αγώνων σε ρήξη με την αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και το αστικό κράτος. Είναι για μας σημαντικό να στηριχθούν δυνάμεις (επαναστατικές, αντικαπιταλιστικές) που και στο πεδίο των εκλογών θέτουν, με ή χωρίς αντιφάσεις, το ζήτημα της εξόδου από την Ε.Ε με όρους επαναστατικής ανατροπής ως προϋπόθεση για την οριστική διέξοδο από την κρίση προς όφελος της εργατικής τάξης και το πέρασμα προς το βασίλειο της ελευθερίας, την αταξική κοινωνία. Στηρίζουμε δυνάμεις που θαρρετά αξιοποιούν και τις εκλογές για την επανεξόρμηση των επαναστατικών ιδεών.

Για να δώσουμε από καλύτερες θέσεις τις μάχες της επόμενης μέρας αλλά και για να έρθει πιο κοντά η υπόθεση της επαναστατικής ανατροπής, για εμάς παραμένει ανοικτό το στοίχημα της συγκρότησης με πολιτικούς και οργανωτικούς όρους των επαναστατικών δυνάμεων της αριστεράς.