Ένα προφητικό ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου από τη συλλογή «Οἱ σπόνδυλοι τῆς πολιτείας» του 1935, αφιερωμένο στον Ορέστη Κανέλλη....
Τό σύστημα τῆς ἀριθμήσεως τῶν θερινῶν βροχῶν
Συμπίπτει μέ τίς σταγόνες τῶν βαλσάμων
Ὄρθια ἡ σιγή μά δέν ἀποκλείεται μιά πλάγια κλίσις
Μυρίζει ὡραῖα ἡ χλόη καί τό χῶμα
Οἱ μώλωπες τῆς γῆς προσμένουν τήν βροχή
Ἕνα κορίτσι διασχίζει τήν αὐλή
Τ' ἀφηνιασμένα ἀλόγατα τά συγκρατούν τά χαλινάρια τους
Κατάντικρυ στό σταῦλο ἑτοιμάζουν τό νέο πατητήρι
Οἱ φαινομενικές ἀναστυλώσεις τῶν ξιφολογχῶν ἀποτελοῦν ἀντίρροπο βάρος τῆς βροχῆς
Μά ἡ βροχή θά πέσῃ
Τό βάρος της εἶναι ἀνυπολόγιστο
Ἡ σημασία της εἶναι ἡ ἀνακατάταξις τῶν λογχοφόρων
Οἱ δεξαμενές τήν περιμένουν
Μιά κατσίκα βόσκει ἀκόμα ἐμπρός στήν πόρτα
Μιά γυναίκα περιεπλάκη σ' ἕνα βάτο καί δέν μπορεῑ νά βγῇ
Μιά σαύρα εἰσέρχεται ἀπό τό ἄνοιγμα τῆς μπλούζας της
Δύο κολεόπτερα βομβοῦν
Δύο ἀεροπλάνα ἀπό μακριά πλησιάζουν
Ἡ σαύρα τέρπεται
Τό στῆθος τῆς γυναικός εἶναι ὡραῖο
Τά μάτια της γυαλίζουν
Εἶναι ἀπλανῆ μά παρακολουθοῦν τήν συρροή τῶν φίλων
Στά φύλλα τῶν δένδρων τρέμουν οἱ πρῶτες σταγόνες τῆς βροχῆς
Ωραίος..........
ΑπάντησηΔιαγραφή