Η Αγροβιομηχανία Σκοτώνει

Καπιταλιστική γεωργία και Covid-19: ένας θανατηφόρος συνδυασμός 

Ένας σοσιαλιστής βιολόγος εξηγεί τους στενούς δεσμούς μεταξύ νέων ιών, βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων και κερδοφορίας των πολυεθνικών εταιρειών.
Αναδημοσίευση από το  Climate and Capitalism

 Μετάφραση: Παραναγνώστης

  Ο  Covid-19 εμφανίζεται ως στρογγυλά
κίτρινα αντικείμενα σε αυτήν την εικόνα
μικροσκοπίου ηλεκτρονίων.

 Ο νέος κορωνοϊός έφερε μια παγκόσμια καταπληξία. Οι κυβερνήσεις όμως αντί να καταπολεμήσουν τα διαρθρωτικά αίτια της πανδημίας, επικεντρώνονται σε μέτρα έκτακτης ανάγκης.

 Ο Yaak Pabst για το γερμανικό σοσιαλιστικό περιοδικό Marx21 μίλησε με τον εξελικτικό βιολόγο Rob Wallace, συγγραφέα του BigFarms Make Big Flu (2016) για τους κινδύνους του Covid-19, για την ευθύνη της αγροβιομηχανίας και για βιώσιμες λύσεις καταπολέμησης των μολυσματικών ασθενειών.

Marx21: Πόσο επικίνδυνος είναι ο νέος κορωνοϊός;
Rob Wallace : Εξαρτάται από το σημείο του χρονοδιαγράμματος της τοπικής εστίας του Covid-19 όπου βρίσκεται κανείς: σε πρώιμο στάδιο, στην κορύφωση, σε ύστερο στάδιο; Πόσο καλή είναι η απόκριση της δημόσιας υγιεινής στην περιοχή σου; Ποια είναι τα δημογραφικά σου στοιχεία; Πόσο χρονών είσαι; Έχεις ανοσολογική ανεπάρκεια ή καταστολή; Ποια είναι η γενική υγεία σου; Για να ρωτήσω και μια μη διαγνώσιμη δυνατότητα, η ανοσογενετική σου, η γενετική που αποτελεί τη βάση της ανοσολογικής σου αντίδρασης, ευθυγραμμίζεται με τον ιό ή όχι;
Έτσι λοιπόν όλη αυτή η αναστάτωση για τον ιό είναι απλή τρομολαγνεία;
Όχι, σίγουρα όχι. Σε επίπεδο πληθυσμών, ο Covid-19 εμφάνιζε αναλογία θνησιμότητας ή CFR μεταξύ 2 και 4% στην εστία της επιδημίας στο Wuhan. Έξω από το Wuhan, ο CFR φαίνεται να πέφτει κοντύτερα στο 1% ή και ακόμη λιγότερο, αλλά φαίνεται επίσης να δημιουργεί εστίες σε διάφορα σημεία εδώ και εκεί, και μάλιστα σε ορισμένα μέρη της Ιταλίας και των ΗΠΑ. Η διάδοσή του δεν φαίνεται πολύ συγκρίσιμη για παράδειγμα με εκείνες του SARS στο 10%, της γρίπη του 1918 5-20%, της «γρίπης των πουλερικών» H5N1 60%, ή σε κάποια σημεία του Ebola 90%. Αλλά σίγουρα ξεπερνά την εποχική γρίπη που έχει 0,1% CFR. Ωστόσο, ο κίνδυνος δεν είναι μόνο ζήτημα θνησιμότητας. Πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό που ονομάζεται διείσδυση ή ποσοστό επίθεσης στην κοινότητα: στο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού όπου διεισδύει το ξέσπασμα.
Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;
Το παγκόσμιο δίκτυο ταξιδιών σημειώνει ρεκόρ συνδεσιμότητας. Χωρίς εμβόλια ή ειδικά αντιιικά για τους κορωνοϊούς, χωρίς μέχρι τα τώρα κάποια μαζική ανοσία έναντι του ιού , ακόμη και ένα στέλεχος με μόνο 1% θνησιμότητα μπορεί να αποβεί σημαντικός κίνδυνος. Με περίοδο επώασης έως και δύο εβδομάδες και αυξανόμενες ενδείξεις κάποιας μετάδοσης πριν από την ασθένεια –πριν καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι έχουν μολυνθεί– πολύ λίγα μέρη θα έμεναν πιθανόν απρόσβλητα. Εάν, ας πούμε, ο Covid-19 καταγράφει 1% θανάτους ,προσβάλλοντας τέσσερα δισεκατομμύρια ανθρώπους δίνει 40 εκατομμύρια νεκρούς. Ένα μικρό ποσοστό ενός μεγάλου αριθμού μπορεί να είναι επίσης ένας μεγάλος αριθμός.
Τρομακτικοί αριθμοί για ένα φαινομενικά λιγότερο επιδημικό παθογόνο ...
Σίγουρα και είμαστε μόνο στην αρχή της επιδημίας. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι πολλές νέες λοιμώξεις αλλάζουν κατά τη διάρκεια των επιδημιών. Η μολυσματικότητα, η επιδημικότητα ή και οι δύο μπορεί να εξασθενήσουν. Από την άλλη πλευρά, άλλες λοιμώξεις αυξάνουν την επιδημικότητά τους. Το πρώτο κύμα της πανδημίας της γρίπης την άνοιξη του 1918 ήταν μια σχετικά ήπια λοίμωξη. Το δεύτερο και το τρίτο κύμα τον επόμενο χειμώνα 1918 – 1919 ήταν εκείνα που σκότωσαν εκατομμύρια.
Ωστόσο, όσοι αμφισβητούν την πανδημία ισχυρίζονται ότι πολύ λιγότεροι ασθενείς έχουν προσβληθεί και πεθάνει από τον κορωνοϊό παρά από τη συνήθη εποχιακή γρίπη. Τι λέτε γι' αυτό;
Θα ήμουν ο πρώτος που θα πανηγύριζε εάν αυτή η επιδημία αποδεικνυόταν άσφαιρη. Αλλά αυτές οι προσπάθειες αγνόησης του Covid-19 ως πιθανού κινδύνου, επικαλούμενες άλλες θανατηφόρες ασθένειες, ειδικά τη γρίπη, είναι μια ρητορεία για να απορρίψει ως άτοπη την ανησυχία για τον κορωνοϊό.
Επομένως, η σύγκριση με την εποχική γρίπη χωλαίνει ...
Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε δύο παθογόνους παράγοντες σε διαφορετικά σημεία των επιδημιολογικών τους καμπύλων. Ναι, η εποχική γρίπη μολύνει πολλά εκατομμύρια παγκοσμίως από τον ένα στον άλλο, σκοτώνοντας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΠΟΥ, 650.000 άτομα ετησίως. Ο Covid-19, ωστόσο, μόλις ξεκινά το επιδημιολογικό του ταξίδι. Και σε αντίθεση με τη γρίπη, δεν έχουμε ούτε εμβόλιο ούτε μαζική ανοσία για να επιβραδύνουμε τη μόλυνση και να προστατεύουμε τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς.
Ακόμη και αν η σύγκριση είναι παραπλανητική, πάντως και οι δύο ασθένειες προκαλούνται από ιούς και μάλιστα μιας συγκεκριμένης ομάδας, τους ιούς RNA. Και οι δύο μπορεί να προκαλέσουν ασθένεια. Και οι δύο επηρεάζουν το στόμα και το λαιμό και μερικές φορές τους πνεύμονες. Και οι δύο είναι αρκετά μεταδοτικές.
Αυτές είναι επιφανειακές ομοιότητες που παραθεωρούν ένα κρίσιμο μέρος στη σύγκριση δύο παθογόνων παραγόντων. Γνωρίζουμε πολλά για τη δυναμική της γρίπης. Ξέρουμε ελάχιστα για τον Covid-19. Είναι πάρα πολλοί οι άγνωστοι. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά σχετικά με το Covid-19 που δεν μπορούν καν να γνωσθούν παρά αφότου η επιδημία εξελιχθεί πλήρως. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν τίθεται ζήτημα Covid-19 έναντι γρίπης. Είναι και ο Covid-19 και επιπλέον η γρίπη. Η εμφάνιση πολλαπλών μολύνσεων που μπορούν να προκαλέσουν πανδημία και επιτίθενται συνδυασμένες σε πληθυσμούς, θα πρέπει να είναι το μέτωπο και το κέντρο ανησυχίας.
Έχετε ερευνήσει τις επιδημίες και τις αιτίες τους για αρκετά χρόνια. Στο βιβλίο σας Big Farms Make Big Flu προσπαθείτε να εξάγετε αυτές τις συνδέσεις μεταξύ των πρακτικών της βιομηχανικής γεωργίας, της βιολογικής γεωργίας και ιικής επιδημιολογίας. Ποιες είναι οι απόψεις σας;
Ο πραγματικός κίνδυνος σε κάθε νέο ξέσπασμα κρουσμάτων είναι η αποτυχία –ή για να το πούμε καλύτερα– η σκόπιμη άρνηση να αντιληφθεί κανείς ότι ο κάθε νέος Covid-19 δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Η ολοένα και συχνότερη εμφάνιση ιών συνδέεται στενά με την παραγωγή των τροφίμων και την κερδοφορία των πολυεθνικών εταιρειών. Όποιος σκοπεύει να καταλάβει γιατί οι ιοί γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι, πρέπει να διερευνήσει το βιομηχανικό μοντέλο της γεωργίας και ακόμα ειδικότερα της κτηνοτροφίας. Προς το παρόν, λίγες κυβερνήσεις και ελάχιστοι επιστήμονες είναι διατεθειμένοι να το πράξουν. Το αντίθετο μάλιστα.
Όταν ξεσπούν τα νέα κρούσματα, οι κυβερνήσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος του ιατρικού κατεστημένου επικεντρώνονται τόσο σε κάθε μια ξεχωριστή κατάσταση έκτακτης ανάγκης που απορρίπτουν τα δομικά αίτια που εκτινάσσουν πολλά περιθωριακά παθογόνα σε μια ξαφνική παγκόσμια διασημότητα, το ένα μετά το άλλο.
Ποιος ευθύνεται;
Είπα η βιομηχανική γεωργία, αλλά υπάρχει μια ευρύτερη σκοπιά για να τη θεωρήσει κανείς. Το κεφάλαιο ενορχηστρώνει την απόσπαση και αρπαγή γαιών από τα τελευταία πρωτεύοντα δάση και από τις εκτάσεις μικροκαλλιεργητών σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι επενδύσεις επιβάλουν αποψίλωση των δασών και ανάπτυξη που οδηγούν σε εμφάνιση ασθενειών. Η λειτουργική πολυμορφία και η πολυπλοκότητα που αντιπροσωπεύουν αυτές οι τεράστιες εκτάσεις γης ισοπεδώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε τα πρωτύτερα εγκλωβισμένα παθογόνα να μεταφέρονται σε τοπικές ζωικές και ανθρώπινες κοινότητες. Εν ολίγοις, τα κέντρα του κεφαλαίου, μέρη όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ, θα πρέπει να θεωρηθούν τα πρωταρχικές εστίες των ασθενειών.
Για ποιες ασθένειες συμβαίνει αυτό;
Δεν υπάρχουν σήμερα παθογόνα που δεν συνδέονται με το κεφάλαιο. Ακόμα και οι πιο απομακρυσμένοι επηρεάζονται, όσο κι αν απέχουν. Ο έμπολα, η ζίκα, οι κορωνοϊοί, ο κίτρινος πυρετός , ποικίλες γρίππες των πουλερικών, καθώς και η αφρικανική πανώλη των χοίρων, συγκαταλέγονται μεταξύ των πολλών παθογόνων που εξέρχονται από τις πιο απομακρυσμένες ενδοχώρες προς τους περιαστικούς βρόχους, περιφερειακές πρωτεύουσες και τελικά στο παγκόσμιο δίκτυο ταξιδιών. Από τις νυχτερίδες των φρούτων στο Κονγκό οι ιοί σκοτώνουν λουόμενους στο Miami μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Ποιος είναι ο ρόλος των πολυεθνικών εταιρειών στη διαδικασία αυτή;
Ο πλανήτης Γη εδώ που φτάσαμε είναι σε μεγάλο βαθμό πλανήτης Φάρμα, τόσο από την άποψη της βιομάζας όσο και των γαιών που χρησιμοποιούνται. Η αγροβιομηχανία στοχεύει να μονοπωλήσει την αγορά τροφίμων. Το σύνολο σχεδόν του νεοφιλελεύθερου σχεδίου οργανώνεται γύρω από τις προσπάθειες των εταιρειών που εδρεύουν στις πιο προηγμένες βιομηχανικές χώρες να κλέψουν τη γη και και τους πόρους των ασθενέστερων χωρών. Το αποτέλεσμα είναι ότι, πολλά από τα νέα παθογόνα που παλιότερα ελέγχονταν μέσα από μακροχρόνια εξελιγμένες δασικές οικολογίες έχουν πλέον αφεθεί ελεύθερα, απειλώντας ολόκληρο τον κόσμο.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις των μεθόδων παραγωγής των αγροεπιχειρήσεων;
Η κεφαλαιοκρατική γεωργία που αντικαθιστά πιο φυσικές οικολογίες προσφέρει τα ακριβή μέσα με τα οποία τα παθογόνα μπορούν να εξελίξουν τους πιο μολυσματικούς φαινοτύπους. Δεν θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί καλύτερο σύστημα για την αναπαραγωγή θανατηφόρων ασθενειών.
Πως γίνεται;
Η καλλιέργεια γενετικών μονοκαλλιεργειών κατοικίδιων ζώων, καταλύει οποιουσδήποτε ανοσολογικούς φραγμούς μπορεί να ήταν διαθέσιμοι για να επιβραδύνουν τη μετάδοση. Μεγαλύτερα μεγέθη πληθυσμού και σε μεγαλύτερες πυκνότητες διευκολύνουν μεγαλύτερους ρυθμούς εξάπλωσης. Τέτοιες συνθήκες συνωστισμού καταστέλλουν την ανοσοαπόκριση. Η υψηλή απόδοση, μέρος οποιασδήποτε βιομηχανικής παραγωγής, παρέχει μια συνεχώς ανανεούμενη προσφορά ευπαθών ατόμων, το καύσιμο για την εξέλιξη της μολυσματικότητας. Με άλλα λόγια, η αγροεπιχείρηση είναι τόσο επικεντρωμένη στα κέρδη ώστε μια επιλογή ενός ιού που μπορεί να σκοτώσει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους αντιμετωπίζεται ως αποδεκτό ρίσκο.
Τι!;
Αυτές οι εταιρείες μπορούν απλώς να μεταθέσουν σε όλους τους άλλους το κόστος των επιδημιολογικά επικίνδυνων ενεργειών τους. Από τα ίδια τα ζώα έως τους καταναλωτές, τους αγρότες, το τοπικό περιβάλλον και τις κυβερνήσεις μέσα από νομοθετήματα. Οι ζημίες είναι τόσο εκτεταμένες ώστε εάν επρόκειτο να επιστρέψουμε αυτά τα κόστη στους ισολογισμούς των εταιρειών, η αγροεπιχείρηση, όπως τη γνωρίζουμε, θα τελείωνε για πάντα. Καμία εταιρεία δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει το κόστος της ζημίας που η ίδια επιβάλλει στους άλλους.
Σε πολλά ΜΜΕ υποστηρίζεται ότι το σημείο εκκίνησης του κορωνοϊού ήταν μια «εξωτική αγορά τροφίμων» στο Wuhan. Είναι αληθινή αυτή η περιγραφή;
Και ναι και όχι. Υπάρχουν χωρικές ενδείξεις υπέρ της. Η ακολουθία των επαφών συνέδεσε τις προσβολές με την αγορά χονδρικής θαλασσινών Hunan στην περιοχή του Wuhan, όπου πωλούνται άγρια ζώα. Η περιβαλλοντική δειγματοληψία φαίνεται να εντοπίζει το δυτικό άκρο της αγοράς όπου βρίσκονταν άγρια ζώα.
Αλλά πόσο πίσω στο χρόνο και πόσο πλατιά θα πρέπει να διερευνήσουμε; Πότε ακριβώς ξεκίνησε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης; Η εστίαση στην αγορά παραγνωρίζει την προέλευση της άγριας γεωργίας στην ενδοχώρα και την αυξανόμενη κεφαλαιοποίησή της. Σε παγκόσμιο επίπεδο, και στην Κίνα επίσης, άγρια τροφή καθίσταται πιο επίσημα τομέας της οικονομίας. Αλλά η σχέση της με τη βιομηχανική γεωργία εκτείνεται πέρα από το ότι παίρνουν λεφτά από το ίδιο πορτοφόλι. Καθώς η βιομηχανική παραγωγή γουρουνιών, πουλερικών και των παρομοίων, επεκτείνεται σε πρωτεύοντα δάση, ασκεί πίεση στους διακινητές άγριας τροφής να αναζητήσουν τους πηγαίους ζωικούς πληθυσμούς πιο βαθιά στο δάσος, αυξάνοντας τη διεπαφή τους με νέους παθογόνους παράγοντες αλλά και την εξάπλωση αυτών των νέων παθογόνων παραγόντων, όπως ο Covid-19 .
Το Covid-19 δεν είναι ο πρώτος ιός που αναπτύχθηκε στην Κίνα και η κυβέρνηση προσπάθησε να καλύψει.
Ναι, αλλά αυτό δεν αποτελεί κάποια κινεζική εξαίρεση. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν επίσης χρησιμεύσει ως σημείο εκκίνησης νέων γριπών, όπως πρόσφατα οι H5N2 και H5Nx, ενώ οι πολυεθνικές τους και οι νεοαποικιακοί τους πληρεξούσιοι οδήγησαν στην εμφάνιση του Ebola στη Δυτική Αφρική και του Zika στη Βραζιλία. Αμερικανοί αξιωματούχοι της δημόσιας υγιεινής κάλυψαν την αγροβιομηχανία όταν ξέσπασαν οι H1N1 (2009) και H5N2.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει πλέον ανακηρύξει «επείγουσα κατάσταση για την υγεία». Είναι σωστό αυτό το βήμα;
Ναι. Ο κίνδυνος ενός τέτοιου παθογόνου παράγοντα είναι ότι οι υγειονομικές αρχές δεν κατανοούν τη στατιστική κατανομή κινδύνου. Δεν έχουμε ιδέα πώς μπορεί να ανταποκριθεί ο παθογόνος παράγοντας. Πήγαμε από κρούσματα σε μια αγορά, σε σκόρπιες σ’ ολόκληρο τον κόσμο εστίες μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ο παθογόνος παράγοντας θα μπορούσε βέβαια να υποχωρήσει. Αυτό θα ήταν υπέροχο. Αλλά δεν ξέρουμε. Η καλύτερη προετοιμασία θα βελτίωνε τις πιθανότητες απομείωσης της ταχύτητας διαφυγής του παθογόνου.
Η δήλωση της ΠΟΥ είναι επίσης μέρος αυτού που ονομάζω πανδημικό θέατρο. Διεθνείς οργανισμοί έχουν πεθάνει από την αδράνειά τους. Η Κοινωνία των Εθνών έρχεται στο μυαλό. Η ομάδα οργανώσεων των Ηνωμένων Εθνών ανησυχεί πάντα για τη χρησιμότητά της, την εξουσία της και τη χρηματοδότησή της. Αλλά ακόμα και μια τέτοια αυτοαναφορική δράση μπορεί επίσης να συγκλίνει στην πραγματική προετοιμασία και πρόληψη που χρειάζεται ο κόσμος για να διακόψει τις αλυσίδες μετάδοσης του Covid-19.
Η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του συστήματος υγείας έχει επιδεινώσει τόσο την έρευνα όσο και τη γενική φροντίδα των ασθενών, για παράδειγμα στα νοσοκομεία. Ποια διαφορά θα μπορούσε να έχει ένα καλύτερα χρηματοδοτούμενο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης για την καταπολέμηση του ιού;
Υπάρχει η φοβερή αλλά και αποκαλυπτική ιστορία του υπαλλήλου της εταιρίας ιατρικών συσκευών του Μαϊάμι, ο οποίος επιστρέφοντας από την Κίνα με συμπτώματα παρόμοια με τη γρίπη έκανε αυτό που έπρεπε για την οικογένεια και την κοινότητά του: ζήτησε από ένα τοπικό νοσοκομείο να εξεταστεί για το Covid-19. Ανησυχούσε μήπως η ελάχιστη ασφαλιστική του κάλυψη από την Obamacare δεν θα κάλυπτε τις εξετάσεις. Είχε δίκιο. Βρέθηκε ξαφνικά να χρωστάει 3270$.
Θα μπορούσε να προβληθεί ως αμερικανικό αίτημα να εκδοθεί ένα διάταγμα έκτακτης ανάγκης, που να ορίζει ότι κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, όλοι οι εκκρεμείς ιατρικοί λογαριασμοί που σχετίζονται με τον έλεγχο για λοίμωξη και θεραπεία μετά από θετικό τεστ θα πληρώνονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Θέλουμε στο κάτω – κάτω να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να αναζητούν βοήθεια, αντί να κρύβονται –και να μολύνουν άλλους– επειδή δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη θεραπεία. Η προφανής λύση είναι μια εθνική υγειονομική υπηρεσία –πλήρως επανδρωμένη και εξοπλισμένη για να χειριστεί τέτοιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σε ολόκληρες κοινότητες– έτσι ώστε να μην προκύψει ποτέ ένα τόσο γελοίο πρόβλημα όπως η αποθάρρυνση της κοινοτικής συνεργασίας.
Μόλις ο ιός εντοπιστεί σε μια χώρα, οι κυβερνήσεις παντού αντιδρούν με αυταρχικά και τιμωρητικά μέτρα, όπως υποχρεωτική καραντίνα ολόκληρων περιοχών και πόλεων. Είναι δικαιολογημένα τέτοια δραστικά μέτρα;
Το να χρησιμοποιείται ένα επιδημικό ξέσπασμα για πρόβα τζενεράλε πολιτικών ελέγχου για μετά το επιδημικό ξέσπασμα, είναι εκτροχιασμένος καπιταλισμός καταστροφών. Όσον αφορά τη δημόσια υγεία, θα έκλινα προς την πλευρά της εμπιστοσύνης και της συμπόνιας, οι οποίες είναι σημαντικές επιδημιολογικές μεταβλητές. Χωρίς αυτές, τα νομοθετήματα χάνουν την υποστήριξη των πληθυσμών τους.
Η αίσθηση της αλληλεγγύης και του αμοιβαίου σεβασμού είναι ένα κρίσιμο μέρος της δημιουργίας του κλίματος συνεργασίας που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε μαζί από τέτοιες απειλές. Η αυτοαπομόνωση με τους κατάλληλους υποστηρικτικούς ελέγχους από εκπαιδευμένα αποσπάσματα γειτονιάς, τα φορτηγά τροφοδοσίας από πόρτα σε πόρτα, η άδεια από την εργασία και η ασφάλιση ανεργίας μπορούν να δημιουργήσουν μια τέτοιου είδους συνεργασία, ότι είμαστε όλοι μαζί.
Όπως ίσως γνωρίζετε, στη Γερμανία με την AfD έχουμε ένα de facto ναζιστικό κόμμα με 94 έδρες στο κοινοβούλιο. Η σκληρή Ναζιστική Δεξιά και άλλες ομάδες σε συνεργασία με τους πολιτικούς της AfD χρησιμοποιούν την κρίση του κορωνοϊού για την αγκιτάτσιά τους. Διαδίδουν (ψεύτικες) αναφορές για τον ιό και απαιτούν πιο αυταρχικά μέτρα από την κυβέρνηση: Περιορισμό πτήσεων και μπλόκα εισόδου για μετανάστες, κλείσιμο συνόρων και αναγκαστική καραντίνα ...
Οι απαγορεύσεις ταξιδιών και το κλείσιμο των συνόρων είναι αιτήματα με τα οποίες η ριζοσπαστική δεξιά θέλει να φυλετικοποιήσει τις παγκόσμιες ασθένειες. Αυτό, φυσικά, είναι ανοησία. Σε αυτό το σημείο, δεδομένου ότι ο ιός βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν προς την εξάπλωσή του παντού, το λογικό είναι να εργαστούμε για την ανάπτυξη της ανθεκτικότητας της δημόσιας υγείας στην οποία δεν έχει σημασία ποιος εμφανίζεται με λοίμωξη, έχουμε τα μέσα για τη νοσηλεία και τη θεραπεία τους. Φυσικά, κατ’ αρχήν σταματήστε να κλέβετε τη γη των λαών στο εξωτερικό και να προκαλείτε εξόδους παθογόνων, ώστε μπορούμε να αποτρέψουμε κατ’ αρχήν την εμφάνιση των παθογόνων.
Ποιες θα ήταν οι βιώσιμες αλλαγές;
Προκειμένου να μειωθεί η εμφάνιση νέων εστιών ιών, η παραγωγή τροφίμων πρέπει να αλλάξει ριζικά. Η αυτονομία των αγροτών και ένας ισχυρός δημόσιος τομέας μπορούν να περιορίσουν τις περιβαλλοντικές καταιγίδες και τις μεταδοτικές λοιμώξεις. Να εισαχθούν ποικιλίες ζώων και καλλιεργειών –και στρατηγική ανασυγκρότηση– τόσο σε επίπεδο αγροκτήματος όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Επιτρέψτε στα ζώα που προορίζονται για τροφή να αναπαράγονται επί τόπου για να μεταβιβάζουν τις δοκιμασμένες ανοσίες. Να συνδεθεί η δίκαιη παραγωγή με τη δίκαιη κυκλοφορία. Επιχορηγήσεις στήριξης τιμών και προγράμματα αγορών καταναλωτών που υποστηρίζουν την αγρο-οικολογική παραγωγή. Υπερασπίστε αυτά τα πειράματα τόσο από τους καταναγκασμούς που τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά επιβάλλουν εξίσου σε άτομα και κοινότητες όσο και από την απειλή της κρατικής καταστολής υπέρ του κεφαλαίου.
Τι πρέπει να κάνουν οι σοσιαλιστές ενόψει της αυξανόμενης δυναμικής των εστιών της νόσου;
Η αγροβιομηχανία ως τρόπος κοινωνικής αναπαραγωγής πρέπει να τερματιστεί για τα καλά και μόνο ως ζήτημα δημόσιας υγείας. Η εξαιρετικά κεφαλαιοποιημένη παραγωγή τροφίμων εξαρτάται από πρακτικές που θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρη την ανθρωπότητα, συμβάλλοντας εν προκειμένω στο ξέσπασμα μιας νέας θανατηφόρου πανδημίας.
Πρέπει να ζητήσουμε να κοινωνικοποιηθούν τα συστήματα τροφίμων με τέτοιο τρόπο ώστε κατ’ αρχήν να αποτρέπεται η εμφάνιση αυτών των τόσο επικίνδυνων παθογόνων. Αυτό θα απαιτήσει πρώτα την επανυπόταξη της παραγωγής των τροφίμων στις ανάγκες των κοινοτήτων της υπαίθρου. Αυτό θα απαιτήσει αγρο-οικολογικές πρακτικές που προστατεύουν το περιβάλλον και τους αγρότες που καλλιεργούν την τροφή μας. Στη μεγάλη εικόνα, πρέπει να θεραπεύσουμε τις μεταβολικές ρωγμές που χωρίζουν τις οικολογίες μας από τις οικονομίες μας. Με λίγα λόγια, έχουμε έναν πλανήτη να κερδίσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.