Εργατικές Πολιτοφυλακές

Δημοσιεύουμε παρακάτω δύο παράλληλα κείμενα

Το πρώτο από το μακρινό 1932 και το ΚΚΕ εκείνου του καιρού.

Το δεύτερο από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και το 2012 που δεν ξέρουμε πλέον αν είναι μακριά ή κοντά μας!
Ίσως σε αυτές τις αντιστίξεις να κρύβεται η  γονιμότητα του παραλληλισμού τους.Υπάρχει πράγματι ένα νήμα που διατρέχει και τα δύο κείμενα, και το οποίο θα αφήσω θήραμα στον αναγνώστη, ανεξάρτητα από την όποια πολιτική άποψη θα μπορούσε να έχει για την πολιτική προέλευση του καθενός από αυτά.

Παραναγνώστης

1.   Το ΚΚΕ και οι Αντιφασιστικές Ενώσεις Αυτοάμυνας (1932)

Αναδημοσίευση από την λέσχη 

Στο πλαίσιο της «πάλης κατά του φασισμού και των φασιστικών οργανώσεων», το ΚΚΕ προχώρησε το 1932 στην σύσταση Αντιφασιστικών Ενώσεων Αυτοάμυνας. Μια πολιτική που στηριζόταν στην εφαρμογή του «ενιαίου μετώπου», τόσο με τους «συντηρητικούς», όσο και με τους «αρχειομαρξιστές, λικβινταριστές, φραξιονιστές και ανοργάνωτους εργάτες.»

Στο κείμενο της σχετικής απόφασης τονιζόταν:

«Η γενίκευση και όξυνση της επίθεσης της μπουρζουαζίας και του κράτους κατά των εκμεταλλευομένων μαζών, συνοδεύεται από την επίταση των μεθόδων ανοιχτής φασιστικής καταπίεσης, από τον επιταχυνόμενο ρυθμό φασιστικοποίησης της μπουρζουαζίας, του κράτους, όλων των αστικών κομμάτων.
Η ένταση αυτή της φασιστικοποίησης χαρακτηρίζεται και από την ίδρυση και οργάνωση πολυάριθμων φασιστικών οργανώσεων, με την ενίσχυση και πρωτοβουλία κυβέρνησης, κράτους και όλων των αστικών κομμάτων.
Σκοπός των οργανώσεων αυτών είναι το σπάσιμο των απεργιών και των οικονομικών αγώνων των μαζών, η διάλυση των επαναστατικών οργανώσεων, συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ, η δολοφονία επαναστατών εργατών, η μιλιταριστικοποίηση της νεολαίας, η αναζωπύρωση του εθνικισμού, η ενεργός συμμετοχή στις προετοιμασίες καινούργιων πολέμων, η διευκόλυνση και η οργάνωση του περάσματος στον ανοιχτό φασισμό.
Με ιδιαίτερο πάθος και εξοντωτικούς σκοπούς οι οργανώσεις αυτές στρέφονται κατά των εθνικών μειονοτήτων της Μακεδονίας και Θράκης και κατά των Εβραίων Θεσσαλονίκης. Το κράτος ανοιχτά και επίσημα ενισχύει και καθοδηγεί τα πογκρόμ και τις επιθέσεις των φασιστικών αυτών συμμοριών κατά των Εβραίων και των εθνικών μειονοτήτων.
Η οργάνωση της πάλης των μαζών, κατά των φασιστικών αυτών συμμοριών, για την υπεράσπιση των απεργιών, συνδικάτων, συλλόγων, λεσχών, της ζωής των εργατών, των εθνικών μειονοτήτων κλπ μπαίνει μπροστά στο ΚΚΕ άμεσα και επιτακτικά…
Σκοπός των αντιφασιστικών ενώσεων αυτοάμυνας είναι η κινητοποίηση των πλατειών στρωμάτων των εργαζομένων και η οργάνωσή των για την πάλη κατά των φασιστικών συμμοριών, κατά της διείσδυσής των στα εργοστάσια και τις εργατικές συνοικίες, κατά των επιθέσεων, των λεηλασιών, των δολοφονιών που οργανώνουν, για την υπεράσπιση των απεργιών, των συνδικάτων, των λεσχών, των συγκεντρώσεων, κλπ.»[1]

Από το βιβλίο του Α. Γκίκα “Ρήξη και ενσωμάτωση: Συμβολή στην Ιστορία του εργατικού-κομμουνιστικού κινήματος του Μεσοπολέμου (1918-1936)”, σελ.229-230

[1] «Απόφαση πάνω στις Αντιφασιστικές Ενώσεις» (1932), σελ.1 (Φάκελος 16), Αρχείο ΚΚΕ
Πηγή: erodotos

___________________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________________

2.  Κάποιες Σκέψεις για τις Αντιφασιστικές Πολιτοφυλακές

Αναδημοσίευση  από την Κουλτούρα και Επανάσταση 

Από το indymedia με υπογραφή Parabellum

Μετά την πρόσφατη δράση του αναβαθμισμένου εθνικιστικού- φασιστικού χώρου γίνεται όλο και περισσότερο λόγος για ένα συλλογικό επιθετικό τρόπο αντιμετώπισης των φασιστών στο δρόμο από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Παρόλο το γεγονός ότι επιτέλους όλο και περισσότεροι σύντροφοι κατανοούν πως η αμιγώς πολιτική επίθεση και τα παρεμπιπτόντως «πεσίματα» δεν είναι αρκετά για να αντιμετωπιστεί ο εχθρός, υπάρχει ο κίνδυνος να δομήσουμε κάτι με το γνωστό επιφανειακό και τσαπατσούλικο τρόπο.
Πιο συγκεκριμένα ας δούμε τι είναι λογικά αλλά και σε σχέση με την ιστορική πείρα οι αντιφασιστικές πολιτοφυλακές. Αποτελούν λοιπόν έναν «στρατιωτικό βραχίονα» ενός αντιφασιστικού κινήματος, ο οποίος εξυπηρετεί δύο εξίσου σημαντικές ανάγκες και της παρούσας συγκυρίας. Η πρώτη ανάγκη είναι αυτή της άμυνας των πολιτικών και κοινωνικών ομάδων που βάζουν στο στόχαστρο οι φασίστες. Η δεύτερη είναι η επίθεση στα φυσικά πρόσωπα, στις δομές και στους κάθε φύσης υποστηρικτές των φασιστών. Συνάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι για να είναι αποτελεσματικές αυτές οι πολιτοφυλακές πρέπει να διοχετεύουν την ενέργεια τους στην οργάνωση και τη διεξαγωγή του πολέμου στο δρόμο.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η πολιτική ανάλυση, η χάραξη στρατηγικής, η αντιπληροφόρηση κτλπ. να γίνεται στα πλαίσια μίας ξεχωριστής συμπληρωματικής δομής. Δεν εννοώ προφανώς μία δομή που θα «γραμμώνει» τις πολιτοφυλακές ούτε ένα διαχωρισμό σε φιλόσοφους και πολεμιστές. Αντίθετα στην καλύτερη περίπτωση οι εμπλεκόμενοι σύντροφοι θα συμμετέχουν και στα δύο «σχήματα». Αυτό που βασικά λέω πως οι δύο δομές πρέπει να είναι διακριτές. Το «πολιτικό» σκέλος είναι απαραίτητο καθώς εκτός από τα «καθήκοντα» που ανέφερα παραπάνω και για άλλους λόγους. Θα προσφέρει την απαραίτητη πολιτική κάλυψη στις πολιτοφυλακές, και θα έχει τη δυνατότητα μαζικοποίησης μέσω εξωστρεφών κοινωνικών δράσεων που οι πολιτοφυλακές δεν μπορούν να κάνουν για ευνόητους λόγους. Επίσης θα μπορεί να στηρίζει τους αιχμαλώτους συντρόφους που ίσως προκύψουν καθώς και τα θύματα της φασιστικής βίας.
Γυρνώντας λοιπόν στον αρχικό προβληματισμό πρέπει να παραδεχτούμε ότι η θέληση και η αντίστοιχη εμπειρία για κάτι τέτοιο δεν υπάρχει προς το παρόν. Επομένως η δημιουργία πολιτοφυλακών είναι κάτι που πρέπει μεν να γίνει, χρειάζεται όμως δε περισσότερη συλλογική δουλειά και σκέψη από ότι νομίζουμε.
Εναλλακτικά, όσο επεξεργαζόμαστε ατομικά και συλλογικά τα παραπάνω όχι ως υποθέσεις εργασίας αλλά ως πολιτικούς στόχους, θα ήταν προτιμότερο να συγκροτήσουμε ένα δίκτυο αυτόνομων πυρήνων που θα αναλάβουν το κομμάτι του πολέμου μέχρι τη συγκρότηση των πολιτοφυλακών. Εκτός από την αναγκαιότητα που θα καλύψει στο άμεσο παρόν θα αποτελέσει και σημαντική εμπειρία και δεξαμενή πληροφοριών για τις πολιτοφυλακές καθώς και ένα βάπτισμα του πυρός για του αντιφασίστες μαχητές.
Στην παρούσα εμφυλιακή συγκυρία οι δυνάμεις της επανάστασης θα βρεθούν στο στόχαστρο και μην αυταπατώνται κάποιοι ότι θα τους προστατέψει η «αριστερή προοδευτική αντιπολίτευση» που ίσως ψήφισαν. Η νίκη ή ήττα θα κριθεί εκεί που κρίνεται πάντα· στο πεδίο της μάχης. Ας είμαστε όλοι έτοιμοι.