Η Ιταλία σε απομόνωση, οι εργατικές τάξεις υποφέρουν

Για την κατάσταση στην Ιταλία, δημοσιεύουμε το παρακάτω σημείωμα  της Nadia De Mond
 

Αναδημοσίευση από το Intenational Viewpoint

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Η ανάπτυξη της επιδημίας Covid-19 ήταν ισχυρότερη στην Ιταλία, την πρώτη χώρα που μπήκε εξ ολοκλήρου σε αυστηρή καραντίνα. Οι αντικαπιταλιστές αρχίζουν να αναπτύσσουν αιτήματα και δράσεις.

Η κλίμακα της επιδημίας αλλάζει από μέρα σε μέρα. Η μόλυνση έχει ξεπεράσει τις 15.000 περιπτώσεις στην Ιταλία όπου περιλαμβάνονται όσοι ασθενούν, όσοι έχουν αναρρώσει - περίπου 1.250 - και όσοι έχουν πεθάνει, οι οποίοι είναι πλέον πάνω από χίλιοι. Από τους ασθενείς, οι μισοί βρίσκονται στο σπίτι τους σε απομόνωση και οι μισοί στο νοσοκομείο, συμπεριλαμβανομένων και περισσότερων από 1.000 που νοσηλεύονται στην εντατική. Τα νοσοκομειακά κρεβάτια, ιδιαίτερα στη Λομβαρδία, και ιδιαίτερα των ΜΕΘ, είναι σχεδόν γεμάτα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, τα τελευταία δέκα χρόνια, το δημόσιο σύστημα υγείας έχει ξηλωθεί προς όφελος των ιδιωτικών νοσοκομείων. Έγιναν από τότε γίνει περικοπές του προϋπολογισμού κατά περίπου 35 δισ. €. Το αποτέλεσμά τους ήταν μια σαφής μείωση του αριθμού των νοσοκομειακών κλινών στον δημόσιο τομέα, από περίπου 9 σε 3 κρεβάτια ανά 1.000 άτομα. Έτσι, έχουμε πολύ χαμηλότερο μέσο όρο από όσο σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Η κρίση στην υγεία

Αυτό που φοβόμαστε περισσότερο αυτή τη στιγμή είναι η κατάρρευση του συστήματος υγείας, το οποίο φτάνει τα όριά του στα νοσοκομεία του Βορρά. Στο Νότο, η κατάσταση είναι πολύ πιο επισφαλής σε γενικές γραμμές, επομένως και πολύ επικίνδυνη. Η κυβέρνηση έχει λάβει δραστικά μέτρα, τα οποία εξελίσσονται καθημερινά και δημιουργούν μια κατάσταση, ίσως όχι πανικού, αλλά σε κάθε περίπτωση αβεβαιότητας για τον πληθυσμό.
Πριν από δύο εβδομάδες, η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει τα σχολεία τουλάχιστον μέχρι τις 3 Απριλίου. Τα πρώτα βήματα ήταν να απομονωθούν οι λεγόμενες εστίες μόλυνσης, μια ντουζίνα μικρών πόλεων νότια του Μιλάνου, στη Λομβαρδία. Αυτές οι κοινότητες απομονώθηκαν με απαγόρευση εισόδου και εξόδου, υπό την επίβλεψη της αστυνομίας στους δρόμους. Ήταν πλήρης απομόνωση.
Τα μέτρα απομόνωσης επεκτάθηκαν σε όλη τη Λομβαρδία και, από τις 11 Μαρτίου, σε όλη την Ιταλία. Ισχύουν περιορισμοί στο δικαίωμα μετακίνησης, εκτός από λόγους έκτακτης ανάγκης. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι λένε στους ανθρώπους να μένουν στο σπίτι αλλά, ταυτόχρονα, τους λένε ότι πρέπει και να συνεχίσουν να εργάζονται. Η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει τη διακοπή της παραγωγής.

Συνέπειες για τον πληθυσμό

Μπορείς να πας μόνο για τα ψώνια σου ή για ιατρικούς λόγους. Μπαρ, εστιατόρια, τα πάντα είναι κλειστά, εκτός από τα φαρμακεία, τα καταστήματα τροφίμων και τα καπνοπωλεία. Όλες οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται, εσωτερικές και εξωτερικές, με πρόστιμα για τη μη συμμόρφωση με τα μέτρα αυτά, ακόμη και ποινές φυλάκισης για σοβαρά αδικήματα.
Οι επισφαλείς εργαζόμενοι και οι «αυτοαπασχολούμενοι», οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά καμία κοινωνική ασφάλιση και πρέπει να μένουν στο σπίτι, δεν έχουν εισόδημα. Υπάρχουν λοιπόν μεγάλες δυσκολίες. Η κυβέρνηση πρόκειται τελικά να διαθέσει 25 δισ. € για να ανταποκριθεί σε αυτή την κατάσταση και να χρηματοδοτήσει μέτρα για την αντιμετώπιση της προσωρινής ανεργίας. Δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς θα διανεμηθούν, αλλά θα υπάρξουν μέτρα βοήθειας για τους γονείς που χρειάζονται babysitters για τα παιδιά τους, επειδή υπάρχει αντίφαση μεταξύ του κλεισίματος των σχολείων και του γεγονότος ότι οι επιχειρήσεις και ο δημόσιος τομέας δεν έχουν κλείσει. Τα μέτρα θα επιτρέψουν επίσης περισσότερες άδειες.
Τα σουπερμάρκετ, τα ταχυδρομεία και οι τράπεζες είναι ανοιχτά, αλλά θα πρέπει πάντα να κρατάς απόσταση ενός έως δύο μέτρων από άλλους ανθρώπους κι έτσι οι είσοδοι είναι περιορισμένες. Το ίδιο κι όταν περπατάς: πρέπει να κρατήσεις την απόσταση και να μην πας πολύ μακριά από το σπίτι σου.
Τα μέτρα αυτά είναι απαραίτητα για την αποφυγή της πλήρους κατάρρευσης του συστήματος υγείας.

Αιτήματα των εργαζομένων

Υπάρχουν αυθόρμητες απεργίες σε ορισμένες πόλεις της Λομβαρδίας, όπως η Μπρέσια, η Μάντοα και το Μπέργκαμο, από τους εργαζόμενους που θέλουν να σταματήσει η παραγωγή επειδή στα εργοστάσια δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί τις αποστάσεις ασφαλείας. Αυτά τα αιτήματα υποστηρίζονται από τα συνδικάτα μεταλλουργών, τα οποία απαιτούν επιμόνως από την κυβέρνηση να μπλοκάρει την παραγωγή, τουλάχιστον έως ότου τα εργοστάσια γίνουν ασφαλή.
Απαιτούμε την παύση όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων εκτός από τους απαραίτητους τομείς, εξασφαλίζοντας παράλληλα 100% εισόδημα για όλους τους εργαζόμενους που αναγκάζονται να μείνουν σπίτι τους. Απαιτούμε την επιστροφή των νοσοκομείων στον δημόσιο τομέα και την επανεπένδυση στον τομέα της δημόσιας υγείας, καθώς και την επέκταση όλων των μέτρων διατήρησης του εισοδήματος σε όλους τους εργαζόμενους στον άτυπο τομέα, καθώς και την πρόσθετη υποστήριξη των γονέων. Απαιτούμε επίσης μια καθαρή μείωση των στρατιωτικών δαπανών για τη μεταφορά κονδυλίων σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας.
Το Fuori Mercato (έξω από την αγορά), το δίκτυο στο οποίο διοργανώνουμε εκστρατείες σε δέκα πόλεις, οργανώνει δραστηριότητες αλληλεγγύης, αμοιβαία βοήθεια για άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, φροντίδα των παιδιών, βοήθεια στους μαθητές, καθώς και βοήθεια για την προμήθεια τροφίμων από άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, σε σύνδεση με τη βιολογική και αυτοδιαχειριζόμενη παραγωγή. Λαμβάνουμε πολλές τηλεφωνικές κλήσεις από άτομα που χρειάζονται βοήθεια, αλλά και από άτομα που θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά και να οργανώσουν την αλληλεγγύη. Παρέχουμε επίσης συμβουλές για το εργατικό δίκαιο και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, επειδή πολλοί εργαζόμενοι δεν ξέρουν πώς να αμυνθούν τόσο από την άποψη της υγείας όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Το Ri Make space στο Μιλάνο, το οποίο ανήκει στο δίκτυο Fuori Mercato, ξεκίνησε, για παράδειγμα, την εκστρατεία " Non sei solo / a («δεν είσαι μόνος/η») για να προχωρήσουμε από την αναγκαστική απομόνωση στη συλλογική δράση.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως αυτή η κρίση επιδεινώνει τις ανισότητες και τις αδικίες που «κανονικά» υπάρχουν στην κοινωνία μας και σε γεωπολιτικό επίπεδο κάνοντάς τες πρακτικά αφόρητες. Τι σημαίνει το «μείνετε στο σπίτι» για οικογένειες που ζουν μαζί σε 50 τετραγωνικά μέτρα; Για γυναίκες που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας; Για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες χωρίς χαρτιά; Για τους άστεγους; Ταυτόχρονα, αναδύονται πρωτοβουλίες αυθόρμητης αλληλεγγύης και απόρριψης αυτού του θανάσιμου συστήματος, για το οποίο ελπίζουμε να επηρεάσουν τα πράγματα μεσοπρόθεσμα.
Παρόλο που δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε, για λόγους που ανέφεραν όλοι οι επιστήμονες, τα δρακόντεια μέτρα για την υγεία που έλαβε μέχρι τώρα η κυβέρνηση, γνωρίζουμε τον κίνδυνο εισαγωγής - μέσω του επείγοντος της κατάστασης - κανονισμών που περιορίζουν την ελευθερία, που θα μπορούσαν να εισαγάγουν μια νέα μορφή αυταρχισμού. Μόλις τελειώσει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι απαντήσουμε στη νέα αυτή πρόκληση.
Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2020