Και πάλι για τη Συρία...

Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ -  Σπάρτακος

 

Όχι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία!

Αλληλεγγύη στις αραβικές επαναστάσεις!

  Οι ΗΠΑ, με ή χωρίς τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, ετοιμάζονται να εξαπολύσουν στρατιωτι­κή επιχείρηση ενάντια στη Συρία. Ο δήθεν ειρηνιστής και δημοκρατικός Ομπάμα ετοιμάζει το δικό του πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Η κίβδηλη ανθρωπιστική ρητορεία ενάντια στη χρήση χημικών όπλων δεν πείθει κανέναν και καμία σχέση δεν έχει με τα δίκαια δημοκρατικά αιτήματα του εξεγερ­μένου συριακού λαού ενάντια στο δικτατορικό (και νεοφιλελεύθερο) καθεστώς του Άσαντ. Τα ιμπε­ριαλιστικά αστικά κράτη της Δύσης έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι υποστηρίζουν με την ίδια ευκολία οποιοδήποτε διεφθαρμένο καθεστώς στην περιοχή, εθνικιστικό, ισλαμιστικό ή οτιδήποτε άλλο, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Δε διστάζουν να γίνουν τα ίδια οι πρώτοι δήμιοι των αραβι­κών μαζών. Και απολύτως κανένα έλεος δεν δείχνουν στους σημερινούς πρόσφυγες του εμφυλίου και τους αυριανούς πρόσφυγες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, στους οποίους επιφυλάσσουν μόνο απελάσεις, ναρκοπέδια και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Την ιμπεριαλιστική επέμβαση θα πληρώσουν για μια ακόμα φορά οι λαοί της Μέσης Ανατολής. Καμία αυταπάτη και καμία ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει ούτε στις ΗΠΑ και τα ευρωπαϊκά αστικά κράτη, ούτε για τον ελληνικό καπιταλισμό, που ψάχνει ευκαιρία να προωθήσει τα δικά του ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή. Δεν θα επιτρέψουμε καμία ανάμιξη και καμία διευκόλυνση της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η αταλάντευτη αντίθεση στην ιμπεριαλιστική επέμβαση δεν σημαίνει, όμως, και καμία ανοχή στο καθεστώς Άσαντ. Μια κυβέρνηση που έχει αιματοκυλήσει για δύο χρόνια το συριακό λαό με το πιο βάρβαρο τρόπο, με όπλα που αγοράζει από τη Ρωσία και, δυστυχώς, από τη Χεζμπολά. Μια κυβέρ­νηση που, αφού ανέχτηκε για χρόνια τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό και την επιθετικότητά του απένα­ντι ακόμα και στην ίδια τη χώρα της (κατοχή των υψιπέδων του Γκολάν), σήμερα εμφανίζεται υπο­κριτικά ως αντιιμπεριαλιστική. Τίποτα το αντιιμπεριαλιστικό δεν έχει ούτε ο Άσαντ, ούτε η προ­στάτιδα ιμπεριαλιστική Ρωσία. Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς της εξέγερσης στο όνομα καμίας γεωπο­λιτικής ισορροπίας ενάντια στους Αμερικάνους, δεν μπαίνουμε στη λογική του μικρότερου κακού, δεν διαχωρίζουμε τους ιμπεριαλιστές σε περισσότερο και λιγότερο κακούς.

Η συριακή αντίσταση έχει να παλέψει ταυτόχρονα ενάντια στο δυτικό ιμπεριαλισμό και ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ. Έχει όμως και έναν εχθρό μέσα στις ίδιες τους τις τάξεις: τις αστικές πολιτικές δυνάμεις - κοσμικές και θρησκευτικές - που με τη στήριξη της Σαουδικής Αραβί­ας και του Κατάρ, προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο της εξέγερσης και να χαλιναγωγήσουν την κοινωνική της δυναμική. Δεν διστάζουν για αυτό το λόγο να έρθουν ακόμα και σε φυσική σύγκρου­ση με τις άλλες μερίδες της αντίστασης. Τόσο οι αδελφοί μουσουλμάνοι, όσο και οι τζιχαντιστές, αλλά και αστικές κοσμικές πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούν την ηγεσία της συριακής αντιπολί­τευσης δεν μπορούν να δικαιώσουν τις θυσίες και τους στόχους της εξέγερσης.

Όσο δύσκολο, όσο σκληρό και αν είναι, η εργατική τάξη, οι χωρικοί, τα λαϊκά στρώματα της Συρί­ας μπορούν να βασιστούν μόνο στις δικές τους δυνάμεις και στην αλληλεγγύη των εργαζομένων των άλλων χωρών. Η πρόσφατη εμπειρία και στις άλλες χώρες της αραβικής άνοιξης δείχνει ότι πίσω από τις πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ αραβικού εθνικισμού και πολιτικού ισλάμ υπάρχει κάτι βαθύτερο: το κοινωνικό ζήτημα, παροξυμένο εξαιτίας της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Δεί­χνει, όμως, και ότι χωρίς την αυτόνομη οργάνωση του εργατικού κινήματος, χωρίς αντικαπιταλιστι­κά επαναστατικά κόμματα με κοινωνικό βάρος, οι ηρωικές εξεγέρσεις των λαών είναι καταδικα­σμένες να ηγεμονεύονται από τη μια ή την άλλη πολιτική μερίδα, που εκπροσωπούν εξίσου το σύ­στημα που ευθύνεται για όλα αυτά, τον καπιταλισμό.

− Όχι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία!

− Καμία εμπλοκή της Ελλάδας, καμία βάση στους ιμπεριαλιστές!

− Αλληλεγγύη στη συριακή εξέγερση και στις αραβικές επαναστάσεις!

− Ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες!

− Καμία εμπιστοσύνη στις αστικές πολιτικές δυνάμεις κοσμικές και θρησκευτικές - και τα

συμφέροντα που εκπροσωπούν!

− Να γίνει η αραβική άνοιξη η σπίθα που θα μετατρέψει τις εξεγέρσεις για δημοκρατία σε σοσιαλιστικές επαναστάσεις!