Οι Θέσεις για τη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μέρος 3

Σημείο 4ο.  Από τα Πάνω ή Από τα Κάτω;

Ο μπαρμπα-Γιάννης ήταν παλιός αγωνιστής που εγώ τον πρόλαβα στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πειραιώτης ντελικανής κι αράθυμος έμπλεξε στα νιάτα του, προπολεμικώς, με το νόμο και τον χώσαν στη ψειρού. Για ποινικός μπήκε, πολιτικός βγήκε. Μάλλον τον βάλανε σε λάθος θάλαμο. 

Μετά, παρανομία, κατοχή, εμφύλιος και τράβα κορδόνι....

Ο μπαρμπα-Γιάννης λοιπόν, μιλούσε γλαφυρά κι αθυρόστομα για όλα (εκτός του ποινικού του παρελθόντος και της θητείας του στην ΟΠΛΑ, θέματα όπου παρουσίαζε ολική επιλεκτική κώφωση) αραδιάζοντας με αφοπλιστική ευκολία αγωνιστικές μνήμες ως παραδείγματα ή αντιπαραδείγματα, ως αναλογίες ή αντιστίξεις και πάντως ως  υπόρρητα επιχειρήματα αυτού που ήθελε τελικά να υποστηρίξει. Όποτε γινόταν λόγος για πρόσωπα που κρατούσαν ταυτόχρονα πολλά πόστα, συνήθιζε, προς μεγάλη τέρψη μου, να διηγείται  την ίδια ιστορία: «Στην κατοχή που λέτε, είχαμε ένα τέτοιο ζήτημα κάτω... Γραμματέας της Κομματικής οργάνωσης, Πουλίκος Μπουζικάκος. Γραμματέας του ΕΑΜ, Πουλίκος Μπουζικάκος. Πρόεδρος της Αλληλεγγύης, Πουλίκος Μπουζικάκος. Λαϊκός δικαστής, Πουλίκος Μπουζικάκος. Και στην ΕΠΟΝ, ήθελε να μπει κι εκεί γραμματέας ο μπαγάσας κι ας τάχε πατήσει τα 60.....». Σαν να ακούω το γέλιο του μετά την τελευταία αποστροφή, πριν συνεχίσει ...
Τον θυμήθηκα ψάχνοντας στα ονόματα των ομάδων πρωτοβουλίας για τα διάφορα θεματικά μέτωπα που αναφέρουν οι θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αν εξαιρέσουμε την ΚΕΕΡΦΑ που είναι προίκα από το ΣΕΚ. στα υπόλοιπα ....
Στην ΚΕΔΔΕ, Πουλίκος Μπουζικάκος. Στην STOP EURO, Πουλίκος Μπουζικάκος. Στο Μέτωπο Αντεπίθεσης για τη Λαϊκή Κυριαρχία, Πουλίκος Μπουζικάκος. Στην αλήστου μνήμης ΕΛΕ, Πουλίκος Μπουζικάκος....
Δεν πρόκειται βέβαια εδώ για θεσιθηρία, κάθε άλλο. Αυτό πού αποδεικνύει η παρατήρηση είναι πως όλα αυτά δημιουργούνται από τα πάνω.
Οι θέσεις βεβαίως αφιερώνουν αρκετές γραμμές στις από τα κάτω πρωτοβουλίες, όμως καμιά από αυτές δεν είναι τόσο συγκεκριμένη όσο τα θεματικά μέτωπα. Οι πρωτοβουλίες από τα κάτω θα πρέπει να παρθούν γενικώς μάλλον αυθορμήτως και ο κατάλογος μοιάζει σαν ένα θλιβερό ευχολόγιο.

Παράδειγμα ο εργατικός έλεγχος. Σε σχέση με το ξένο σώμα που αποτελούσε στην απόφαση της Α συνδιάσκεψης, ο εργατικός έλεγχος βρήκε μια πολύ πιο οργανική θέση στο μεταβατικό πρόγραμμα των θέσεων, θεωρητικά άψογος στα μάτια μου αλλά χωρίς καμιά πρακτική υποστήριξη, χωρίς κινηματική γείωση. Ζητήματα σαν τον εργατικό έλεγχο δεν αρκεί να τα επικαλείσαι πρέπει και να τα προτείνεις. Κι αν όπως πολύ σωστά λένε οι θέσεις « Ο εργατικός έλεγχος δεν προβάλει σαν αίτημα στο τέλος του δρόμου της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, αντίθετα είναι προϋπόθεση για να ξεκινή­σει το κίνημα να επιβάλει τις δικές του λύσεις...» θα πρέπει να μην μείνουν μεσοδρομίς, αλλά να συμπληρωθούν και με το δια ταύτα. Χρωστάνε να περιγράψουν τις αναγκαίες συνθήκες πραγματοποίησής του και την τακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το σκοπό αυτό. Επιπλέον, αν ο εργατικός έλεγχος είναι -που είναι- πράγματι τόσο επείγων και οι Θέσεις δεν λειτουργούν στον τομέα της θεωρίας με αφηρημένες κατηγορίες ώστε να συνθηκολογούν τυφλά με την οδυνηρή αδυνατότητα, τότε κάπου στο ταξικό μέτωπο θα πρέπει να έχουν ωριμάσει και οι όροι εφαρμογής του εργατικού ελέγχου και επομένως κάπου θα πρέπει και να τον έχεις προτείνει, έστω ως ιδέα για ζύμωση, έστω κι αν αρχικά δεν περάσει στη μάζα ή δεν γίνει απόφαση εργατικών οργάνων. Δυστυχώς όμως  η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πουθενά δεν πρότεινε τέτοιες διαδικασίες, τουλάχιστον από όσο εγώ γνωρίζω. Δεν το έκανε ούτε στο μείζον ζήτημα της Ελληνικής Χαλυβουργίας: Αρκέστηκε στην γκρίνια για την περιχαρακωτική τακτική του ΚΚΕ, χωρίς να προτείνει τίποτε, μπαίνοντας μάλιστα στην ουρά του σε μια τροχιά ήττας, ακόμα και όταν η προοπτική αυτής της ήττας ήταν, οθφαλμοφανώς, μόνο θέμα χρόνου.

Έχουμε λοιπόν ρητορική του «από τα κάτω» και πρακτική του «από τα πάνω»;