Αναδημοσίευση από τον Κόκκινο Τύπο
Η "κολοκυθιά" ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ για το ΑΚΕΛ και τα ΚΑΛΑ μνημόνια
Την ώρα που ο Περισσός ποεί την νήσσαν για τα τελευταία "επιτεύγματα"
του συντρόφου Χριστόφια, προσπαθώντας να αποκρύψει την συγγένεια εξ
αίματος με το ΑΚΕΛ (να θυμήσουμε ενδεικτικά την πρόσφατη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων
στη Βηρυτό), ο ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση και αυριανή
(;) "κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας" της μεγάλης Δημοκρατικής
Παράταξης, σπεύδει να εξάρει την πρόσφατη συμφωνία - χαρά του τραπεζίτη,
προϊόν της διαπραγματευτική δεινότητας της κυπριακής κυβέρνησης.
Αναδημοσιεύουμε από το mao.gr
Και μόνο ο τίτλος του άρθρου στην Αυγή της Κυριακής, “η Κύπρος διαπραγματεύεται σθεναρά την ένταξή της στο Μνημόνιο”,
ξενίζει. Ο Σπύρος Λαπατσιώρας ανέλαβε να περισώσει την τιμή του
καταξεφτιλισμένου ΑΚΕΛ, του πρώην κομμουνιστικού κόμματος που έβαλε την
υπογραφή του στο Μνημόνιο της Κύπρου, παρουσιάζοντας τα “θετικά”
σημεία της συμφωνίας με τη τρόικα.
Αναφέρει π.χ.: “Η κυπριακή κυβέρνηση διεξήγαγε και διεξάγει ακόμη
μία διαπραγμάτευση τα αποτελέσματα της οποίας μέχρι αυτό το σημείο που
βρισκόμαστε είναι σημαντικά“. Αντί για πολιτική κριτική, ασκεί
κριτική στα σημεία, συγκρίνοντας τη Μεγαλόνησο με την Ελλάδα και
βγάζοντας τον Χριστόφια νικητή της διαπραγμάτευσης: “Ας συγκρίνει κανείς
τα αποτελέσματα με οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα βρέθηκε στην ανάγκη
του μηχανισμού στήριξης: και μόνο αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι -ακόμη
και σε πιο δύσκολες και πιεστικές από τις ελληνικές συνθήκες- μια κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί και να διασώσει τις μορφές του κοινωνικού κράτους”.
Μα κύριε Λαπατσιώρα, το Μνημόνιο δεν είναι ποτέ ένα και μοναδικό! Όπως
δείχνει η ελληνική εμπειρία, με άλλους όρους παίρνεις την πρώτη δόση, σε
άλλη χώρα ζεις στην προτελευταία!
Και σε μια πολύ ατσούμπαλη εφαρμογή της αρχής του “προλεταριακού
διεθνισμού” μεταξύ αδελφών κομμάτων, ο συντάκτης αναλύει δίνοντας
πόντους στο μνημονιακό ΑΚΕΛ: “Στις εκλογές του Φεβρουαρίου στην Κύπρο
στριμώχνονται οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού να ασκήσουν κριτική
στην κυπριακή κυβέρνηση επειδή πέτυχε πολλά για τον λαό – επειδή εμπόδισε τις νεοφιλελεύθερες απαιτήσεις ασκώντας πολιτική από μια πολύ δύσκολη θέση“.
Ο Σπύρος Λαπατσιώρας, πανεπιστημιακός και οικονομολόγος, στην πρόσφατη
Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε 22ος στα 168 μέλη του νέου Κεντρικού
Οργάνου του κόμματος από τη λίστα Τσίπρα.
"...Την ώρα που ο Περισσός ποεί την νήσσαν για τα τελευταία "επιτεύγματα" του συντρόφου Χριστόφια, προσπαθώντας να αποκρύψει την συγγένεια εξ αίματος με το ΑΚΕΛ ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήθα περιμέναμε να δειχτεί κάποια οποιουδήποτε ειδους πολιτική (όχι εξ'ανάγκης "εξ'αίματος") συγγένεια του ΚΚΕ με το ΑΚΕΛ, 'οταν το πρώτο χρησιμοποιεί σταθερά το παράδειγμα του δεύτερου για να δείξει το "μάταιο" των (εντός του καπιταλισμού) "αριστερών" κυβερνήσεων, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις...
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρομαι, καθώς βρίσκεται αρκετά δεξιότερα του ΑΚΕΛ, τόσο σε ιδεολογικό- ιστορικό επίπεδο, όσο και πρακτικής (το ΑΚΕΛ ήταν κατά της εισόδου της Κύπρου στην ΕΕ π.χ.)
@trash
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φίλε
Βρίσκομαι στην άβολη θέση να υπερασπίζομαι διατυπώσεις που δεν μου ανήκουν (και για τις οποίες καλύτερα να απευθυνθείς στον συγγραφέα τους). Με φέρνει σε ακόμα μεγαλύτερη απορία το επιχείρημά σου περί κριτικής (όση δριμύτητα κι αν έχει) του ΚΚΕ προς το ΑΚΕΛ. Αν μου επέτρεπες μια μικρή διαστολή του επιχειρήματός σου, θα έλεγα ότι, για όποιον τους έχει παρακολουθήσει, οι ομηρικοί καβγάδες μεταξύ ΕΚΚΕ και ΚΚΕ(μ-λ) στα πανεπιστημιακά έδρανα, δεν συνιστούν καθόλου επιχείρημα περί της μη πολιτικής συγγένειας των δύο αυτών πολιτικών χώρων!
Επιπλέον ομολογώ ότι στο δικό μου το μυαλό είναι πολύ απλά τα πράγματα μια και δεν χρειάζεται να δειχτεί τίποτε για ζητήματα που το ίδιο το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει. Εξηγούμαι:
Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει καμία πολιτική συγγένεια με το SPD. Είναι φανερό: δεν παρακάθισε ποτέ με το SPD σε συνέδρια γενικώς.
Το ΚΚΕ αναγνωρίζει κάποια πολιτική συγγένεια με το ΑΚΕΛ.Είναι φανερό: παρακάθεται συστηματικά με το ΑΚΕΛ σε συνέδρια γενικώς.
Τώρα επί της ουσίας και αντί για κριτική στα λόγια, ένα κόμμα στρατευμένο στην εργατική υπόθεση θα μπορούσε ενδεχομένως να κριτικάρει εμπράκτως στο ΑΚΕΛ:
«Εμείς ξεκόβουμε από σας τους οπορτουνιστές· γιατί εμείς, μαζί με όλο το ταξικά συνειδητό προλεταριάτο αγωνιζόμαστε, όχι για τη «μετατόπιση του συσχετισμού των δυνάμεων», αλλά για το γκρέμισμα της αστικής τάξης, για την καταστροφή του αστικού κοινοβουλευτισμού, για τη δημοκρατική πολιτεία τύπου Κομμούνας ή για τη δημοκρατία των Σοβιέτ των εργατών, για την επαναστατική δικτατορία τού προλεταριάτου.»
Γιατί, τι μένει για να καταταγεί ο Χριστόφιας στη χορεία του Έμπερτ και του Νόσκε; Το αιματοκύλισμα του Κυπριακού προλεταριάτου; Φαίνεται πως δεν χρειάζονται ακόμα «λυσσασμένο σκύλο».
Καλή δύναμη