Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Γερμανικές Αποζημιώσεις



4 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Θέλω να το διαδώσω, αλλά υπάρχει πρόβλημα με τον τρόπο αφού δεν γίνεται να το "επιλέξει" κανείς (στον Η/Υ). Κατανοητός βέβαια ο λόγος που θέλω να το διαδώσω, αν και διαφωνώ όπως καταλαβαίνετε. Πάντως είστε συνεπέστατοι με τις απόψεις σας και αυτό το λέω χωρίς ειρωνική διάθεση. Η δική μου άποψη: Ναι, να πληρώσει η εργατική τάξη της γερμανίας, να δώσει την υπεραξία της για την καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας "μας", ειδικά εκείνο το μέρος της (το μεγαλύτερο) που διαβάζει Bild. Δεν μπορείτε πάντως να πείτε. Και γω είμαι συνεπής στις απόψεις μου. Δεν χρειάζεται να κρύβομαι πίσω από μαρξισμούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αλλά ας μιλήσουμε λίγο "σοβαρότερα"..Τι έχετε πάθει οι μαρξιστές με την "υπεραξία"; Σε όλες τις διαστάσεις του κοινωνικού την υπεραξία βρίσκετε και τις σχέσεις εκμετάλλευσης, δεν βλέπω κείμενο μαρξιστικής ή μαρξολογικής έμπνευσης που να μην τα ανάγει όλα στην "υπεραξία". Βέβαια εδώ μιλάμε για ένα (και) οικονομικό θέμα, για πολεμικές αποζημιώσεις, και δικαιούστε (που λένε και στους καφενέδες), αλλά σας διαφεύγουν και άλλες ουσιαστικές διαστάσεις που άπτονται και του εθνικού προσιορισμού των "κοινωνικών" πραγμάτων. Βέβαια, το να το λέω αυτό σε μια "τροτσκιστική" σελίδα, αγγίζει τα όρια της πρόκλησης, αλλά νομίζω είναι ορθότερο να το κάνει κανείς αυτό, μιας και η "τροτσκιστική" ερμηνεία περιέχει καθαρότερα και με μεγαλύτερη αφέλεια την μαρξιστική δογματική. Μετά από όλα αυτά λοιπόν, και χωρίς να δεσμεύομαι από τον μαρξιστικό διάλογο θα σας ρώταγα: από πότε η "υπεραξία" που προορίζεται για επανεπένδυση (επισσώρευση) κεφαλαίου αφορά την εργατική τάξη, έστω της Γερμανίας??
    Μπίνγκο αγαπητοί και αγαπημένοι (δεν ειρωνεύομαι) Τρότσκες! Μήπως και σεις είστε της απόψεως ότι η "υπεραξία" πρέπει να γυρίσει στο φτωχικό πιάτο του παραγωγού της, του ΛΑΟΥ...γκουχ γκούχ...της εργατικής τάξης θα έλεγα?
    Πόσο μαρξιστικό είναι αυτό? Αν είναι μη μαρξιστικό το να ζητά κανείς ένα τμήμα της υπεραξίας που παρήγαγε η εργατική τάξη της Γερμανίας (είναι αυτό σίγουρο? για τον τροτσκισμό είναι, εφόσον απαγορεύεται η έννοια "εθνική εκμετάλλευση"), και αν είναι όντως άγνωστη η "τύχη" της πιθανως επιστραφείσας υπεραξίας, δηλαδή που θα καταλήξει, είναι πολύ περίεργο να κλαυθμηρίζει κανείς για την υπεραξία της εργατικής τάξης της Γερμανίας. Όλα αυτά στο μαρξιστικό πλαίσιο, που είναι πλέον το ίδιο μυωπικό και πρεσβυωπικό μαζί όπως το αστικό. Αν δεν δεχτεί κανείς την έννοια της υπεραξίας-υπερπροϊόντος όπως την θέτει ο μαρξισμός όλων των ειδών, η επιχειρηματολογία σας είναι πραγματικά έωλη. Δηλαδή, αν δεχτεί μια χώρα πυρηνική επίθεση, με την συναίνεση και της εργ.τάξης της επιτιθέμενης, αν δεν έρθει η εργατική εξουσία, η καταστραφείσα χώρα εφόσον είναι καπιταλιστική δεν δικαιούται να δεχτεί ένα μέρος του παραχθέντος προϊόντος ως αποζημίωση! Άψογον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Η επιλογή μου να αναρτήσω σε pdf έχει να κάνει με την αισθητική του κειμένου. Βλέπετε το μεν blogger είναι αρκετά φτωχό κι εγώ πάλι έχω περί πολλού τις σημειώσεις και τις εμφάσεις μου.Ας είναι. Αμαρτία εξομολογημένη....
      Από όσα είχατε πάντως την καλοσύνη να σχολιάσετε, ενός μόνο σημείου θα ήθελα να αποκαταστήσω την αλήθεια. Αυτό που ονομάζετε εθνική εκμετάλλευση εμείς το λέμε μονοπωλιακό καπιταλισμό ή ιμπεριαλισμό. Υποπτεύομαι όμως ότι εσείς βλέπετε ένα έθνος να εκμεταλλεύεται ένα άλλο ενώ εγώ μία τάξη, την αστική, ενός ιμπεριαλιστικού έθνους να εκμεταλλεύεται και να καταπιέζει ένα υποτελές έθνος. Αυτό όμως απέχει πολύ από τον αφορισμό σας περί απαγορευμένης εννοίας. Όσο για τα υπόλοιπα φοβάμαι ότι, για να τα πραγματευτούμε, θα πρέπει να πάμε πολύ πιο πίσω εννοιολογικά από όσο επιτρέπει ένα σχόλιο σε blog.

      Διαγραφή
  3. Θα είχε ενδιαφέρον να εκθέσουμε έστω προχείρως τις έννοιες, και προς αυτό θα σχολιάσω πάλι αύριο ή τις επόμενες μέρες. Γιατί, για να προλογίσω το επόμενο σχόλιό μου ούτε κάποια "οντολογικά" οικονομική εκμετάλλευση έθνους από έθνος υπάρχει ούτε την εκμετάλλευση την διενεργεί μόνον η ιμπεριαλιστική αστική τάξη ενός ιμπεριαλιστικού έθνους. Γιατί, η καταστροφή ένος εργαζόμενου (και όχι μόνον) συλλογικού "σώματος" δεν είναι αποτέλεσμα μόνον της εκμετάλλευσης, πράγμα που αδυνατούν να καταλάβουν οι μαρξιστές, ή ακόμα και όταν το καταλαβαίνουν το κρύβουν κάτω από τόνους ιδεολογίας και το αναδύουν μέσα σε απέραντες ομίχλες ιδεολογίας (μαρξιστικής) πάλι. Αύριο τα σπουδαία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή