Για την Αγροτική Τράπεζα

 Αναδημοσίευση από τον Κόκκινο Τύπο

ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 11 Αυγούστου ήταν αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες, αν όχι η σημαντικότερη συνέλευση του συλλόγου μας. Από τη μια γιατί έγινε μετά από 2 εβδομάδες συνεχών απεργιακών κινητοποιήσεων (περιφρουρήσεις, διαδηλώσεις, συνελεύσεις κτλ), οι οποίες οργανώθηκαν από τους συναδέλφους, από τα κάτω σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα μέσα στον Αύγουστο, και από την άλλη γιατί έχει να κάνει με το ίδιο το δικαίωμά μας στην εργασία, που πλέον μετά και την εκβιαστική υπογραφή των ατομικών συμβάσεων αμφισβητείται ολοφάνερα.

Αρχίζοντας από το τέλος η απόφαση που πλειοψήφησε ήταν η πρόταση της ΕΣΑΚ. Αντιγράφοντας από το σάιτ του συλλόγου και της ΕΣΑΚ, την παραθέτουμε παρακάτω:

«13-8-2012

Στην πρόταση της ΕΣΑΚ, που υπερψηφίστηκε, (57 ψήφοι), περιλαμβάνονται τα εξής :

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΙΠΟΤΑ

Χαιρετίζουμε το 10ήμερο απεργιακό αγώνα που έδωσαν οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ.

Είμαστε νικητές γιατί δείξαμε αντοχή, πήραμε πρωτοβουλίες, οργανώσαμε τον αγώνα μας συλλογικά.

Την πολιτική ευθύνη για την έκβαση αυτού του αγώνα την έχει η πλειοψηφία του ΔΣ του ΣΕΑΤΕ.

Με δική τους ευθύνη και συμμετοχή το μεγαλύτερο μέρος των εργαζόμενων οδηγήθηκε στην υπογραφή των συμβάσεων.

Με βάση αυτό δεν ισχύει η απόφαση του Συλλόγου για τη μη υπογραφή των συμβάσεων.

Μπαίνουμε ξανά στη δουλειά με το κεφάλι ψηλά, με τη δική μας θέληση και απόφαση και συνεχίζουμε με άλλες μορφές τον αγώνα.

· Δεν νομιμοποιούμε την πώληση – χάρισμα της ΑΤΕ.

· Δεν νομιμοποιούμε τα αποτελέσματα των εκβιασμών στα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

· Τροποποίηση του καταστατικού του ΣΕΑΤΕ με πανελλαδική ψηφοφορία και εκλογές.

Διεκδικούμε από κυβέρνηση και εργοδοσία

· Να αφαιρεθούν οι δυσμενείς όροι της σύμβασης (μεταθέσεις, μονομερείς μεταβολές κλπ).

· Ένταξη με πλήρη εργασιακά δικαιώματα (όχι ως νεοπροσλαμβανόμενοι).

· Την άμεση καταβολή των αποζημιώσεων για όσους αποχωρήσουν.

· Έκδοση υπουργικών αποφάσεων τώρα για τη ρύθμιση συνταξιοδοτικών ζητημάτων (όρια συνταξιοδότησης, εφάπαξ κλπ).

· Διατήρηση του ΤΥΠΑΤΕ.

Οργανωτικά

Μέχρι να γίνουν οι εκλογές συγκρότηση επιτροπών αγώνα στην Αττική και κατά περιφέρεια για να μη βρεθούν οι εργαζόμενοι απροετοίμαστοι. Φτάνει η εγκατάλειψη των εργαζομένων στην περιφέρεια.

Μορφές πάλης

· Παράσταση στη ΔΑΔ τη Δευτέρα 13/8 να διασφαλίσουμε ότι οι συνάδελφοι που θέλουν να υπογράψουν και ότι θα δοθεί παράταση για όσους έχουν θέματα συνταξιοδότησης - παράσταση στο Υπ Εργασίας

· Οι επιτροπές και οι γενικές συνελεύσεις θα συνεχίσουν να λειτουργούν και να αποφασίζουν με σχέδιο τα υπόλοιπα βήματα και μορφές (συλλαλητήρια, παραστάσεις, απεργίες, καταλήψεις κλπ)

· Συντονισμός με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, μικροαγρότες και μικρομεσαίους.

Οι υπόλοιπες προτάσεις που κατατέθηκαν, της ΔΑΚΕ, της Συσπείρωσης και της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας, μειοψήφησαν».

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1^Η: (Που πήγε η δίωρη στάση εργασίας;)

Πέρα από το απαράδεκτο κλείσιμο των κινητοποιήσεων για ένα τόσο κορυφαίο ζήτημα, το πρώτο που διαπιστώνουμε και στο σάιτ του συλλόγου και σε αυτό της ΕΣΑΚ είναι ότι λείπει από το πλαίσιο της απόφασης ακόμη και η αναιμική πρόταση για 2ωρη παναττική στάση εργασίας τη Δευτέρα 13/8, που αποφασίστηκε προκειμένου να πραγματοποιηθεί η παράσταση στη ΔΑΔ! Γιατί συνάδελφοι του Δ.Σ. και της ΕΣΑΚ αφαιρέσατε αυτό το κομμάτι μολονότι ψηφίστηκε;

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2^η: ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ από κοινού πρότειναν: κλείσιμο της απεργίας και υπογραφή των ατομικών συμβάσεων (πήρε πολύ λίγους ψήφους). Πρότειναν δηλαδή αυτό που επιδίωκε η διοίκηση της Πειραιώς από την αρχή του αγώνα μας! Να μη γίνει τίποτα και να πάμε όλοι στην Πειραιώς με ατομικές συμβάσεις!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 3^η: Η πρόταση της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, ήταν 24ωρες επαναλαμβανόμενες από Δευτέρα. Χωρίς, όμως, πλαίσιο και χωρίς καμία προοπτική. (πήρε γύρω στις 35 ψήφους). Μολονότι η ΣΥΣΠ στο «πρακτικό», πρότεινε ότι και εμείς ως Αγωνιστική Πρωτοβουλία (αλλά με πλαίσιο), δεν δέχτηκε να κατεβάσουμε από κοινού πρόταση. Εκτίμησή μας είναι ότι η ηγεσία της ΣΥΣΠ, σύρθηκε σε αυτή την απόφαση, προσπαθώντας να δώσει έναν αγωνιστικό τόνο στην πρότασή της καθώς, όπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις των μελών της, μεγάλο κομμάτι της ΣΥΣΠ (και αυτό προς τιμήν τους), δεν είχε υπογράψει τις ατομικές συμβάσεις την Παρασκευή, υλοποιώντας την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης και όχι την αρχική πρόταση της παράταξής τους. Αυτό δημιούργησε πίεση για συνέχεια που οδήγησε στο να γίνει η συγκεκριμένη κολοβή, όμως πρόταση, καθώς δεν περιλάμβανε τίποτα άλλο!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4^η: Ως Αγωνιστική Πρωτοβουλία προτείναμε:

α) Συνέχιση των 24ωρων απεργιών από τη Δευτέρα, αλλά όχι ως «τουφεκιές». Γι’ αυτό είπαμε ότι αυτές οι 24ωρες πρέπει να συνοδευτούν από:

β) Συγκρότηση Επιτροπής αγώνα που θα έπαιρνε στα χέρια της την ενημέρωση του σάιτ του συλλόγου. (Αυτή η πρόταση έγινε γιατί μόνο έτσι θα διασφαλίζαμε ότι θα υπάρχει πραγματική και σωστή ενημέρωση των συναδέλφων ανά την Ελλάδα. Ήταν μια απολύτως αναγκαία πρόταση, καθώς όλοι σχεδόν οι συνάδελφοι που μίλησαν τόνισαν (ακόμη και ο πρόεδρος το παραδέχτηκε) ότι η ενημέρωση από τα επίσημα κείμενα του σάιτ του ΣΕΑΤΕ ήταν ελλιπής, με διφορούμενο περιεχόμενο και καλλιεργούσαν σύγχυσή. Από πολλούς συναδέλφους μάλιστα εκτιμήθηκε ότι αυτό δεν μπορεί παρά να γινόταν εσκεμμένα!

γ) Με τη συνδρομή της Επιτροπής Αγώνα να γίνουν άμεσα μέσα στη βδομάδα περιφερειακές συνελεύσεις ενημέρωσης και αποφασιστικού χαρακτήρα, για κλιμάκωση του αγώνα. Για συνέχιση των πρωτοβουλιών που ήδη πραγματοποιούνταν εδώ και 2 βδομάδες. Για άνοιγμα του μετώπου αγώνα ενάντια στην εξαγορά της Αγροτικής και για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, με φορείς, αγροτικούς συλλόγους, σωματεία εργαζομένων, εργατικά κέντρα κτλ, ώστε ο αγώνας μας να «αγκαλιάζει» ολόκληρη την κοινωνία και να οδηγεί σε κορύφωση. Απώτερος στόχος ήταν να πιέσουμε ΟΤΟΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, να προκηρύξει γενική πανελλαδική, πανεργατική πολιτική απεργία αρχές Σεπτέμβρη, ενάντια σε όλα τα αντεργατικά μέτρα που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, για ακύρωση της εξαγοράς της ΑΤΕ, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων κτλ.

δ) Να βγάλουμε ανακοίνωση που να αποδεικνύει ότι το θέμα της εξαγοράς της ΑΤΕ αφορά όλη την κοινωνία και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε όσο πιο ευρύ μέτωπο αγώνα γίνεται.

ε) όλοι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες που είτε είχαμε υπογράψει την Παρασκευή, είτε όχι ήδη από τη Δευτέρα 13 Αυγούστου να καταγγείλουμε στις ανά τόπους επιθεωρήσεις εργασίας την παράνομη ατομική σύμβαση. Το Δ.Σ. του συλλόγου ούτε αυτό δεν έκανε τόσο καιρό! Αυτό το προτείναμε όχι τόσο γιατί η καταγγελία αυτή θα μας έλυνε το πρόβλημα, αλλά γιατί οι χιλιάδες καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας θα δημιουργούσαν πολιτικό πρόβλημα που θα συνέβαλε θετικά στην εξέλιξη του αγώνα μας για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 5^η: Το Δ.Σ. του συλλόγου που «ενημερώνει» το επίσημο σάιτ του ΣΕΑΤΕ, συνεχίζει να παραπλανά εσκεμμένα τους συναδέλφους προκειμένου να παγιωθεί το κλίμα ηττοπάθειας! Ακόμη και στην παρουσίαση αυτής της απόφασης που τελικά πάρθηκε, δείτε ποιος είναι ο τίτλος του κειμένου: «ΜΕ ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ». Πουθενά δεν αναφέρεται ότι η Γενική Συνέλευση ξεκίνησε 12 το μεσημέρι και τελείωσε 10 το βράδυ. Με αρχική συμμετοχή πολύ μεγάλη. Με τους συναδέλφους να μην φεύγουν από την αίθουσα αλλά να παρακολουθούν όλες σχεδόν τις ομιλίες. Με περίπου 50 τοποθετήσεις συναδέλφων από τα κάτω πέραν αυτών των παρατάξεων. Η αποκάλυψη και καταγγελία από πολύ μεγάλο κομμάτι των ομιλητών ότι την Παρασκευή  δημιουργήθηκε απίστευτο κλίμα τρομοκρατίας, με εκβιασμούς για υπογραφή όχι μόνο από τον εργοδότη, αλλά και από «τα μέσα», από μέλη ακόμα και του Δ.Σ. που παραπληροφορούσαν και εκβίαζαν τους συναδέλφους μέχρι τελευταία στιγμή να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις κόντρα και ενάντια στην απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της Πέμπτης, «τσάκισαν» κυριολεκτικά ψυχολογικά ένα μεγάλο κομμάτι συναδέλφων που πια δεν είχαν το κουράγιο ή ίσως δεν έβρισκαν πια το λόγο να έρθουν στη Συνέλευση, αφού είχαν συρθεί να «υποταχθούν» στον εφιάλτη της ατομικής σύμβασης! Όσον αφορά την καταγγελία, η συνάδελφος Ήβα Καρυώτη κατονόμασε τα μέλη του Δ.Σ. Σαμπάνη (ΔΑΚΕ), Βασιλείου, Σκούλικα (ΔΗΣΥΕ). Οι δύο τελευταίοι δεν το διέψευσαν. Την τετάρτη  1/8 καταγγέλθηκε ότι ο περιφερειακός σύμβουλος της ΔΗΣΥΕ Τελλίδης κατ’ ιδίαν προπαγάνδιζε το μάταιο της απεργίας. Αν οι καταγγελίες αυτές ισχύουν, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για συνεχή υπονόμευση της απεργίας, με δεδομένο ότι ακόμα και εκλεγμένοι συνδικαλιστές ήταν απεργοσπάστες. Όπως αποκαλύφτηκε στη συνέλευση, η περιφερειακή σύμβουλος της ΔΗΣΥΕ στο Λεκανοπέδιο Αττικής Αντωνοπούλου ήταν απεργοσπάστρια και η ίδια προσπάθησε να δικαιολογηθεί με αστειότητες, ενώ δήλωσε ότι έθεσε την παραίτησή της στη διάθεση της παράταξής της.

Αποκαλυπτική ήταν η ίδια η αρχική τοποθέτηση του προέδρου του ΣΕΑΤΕ, που ευτυχώς τμήμα της δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ΣΕΑΤΕ και όποιος ξέρει να διαβάζει «πίσω από τις λέξεις», δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία για να δει που το «πάνε το παιχνίδι». Ο πρόεδρος, λοιπόν, αναφέρθηκε στις εξελίξεις στα τέλη Ιούλη, με το θέμα της εξαγοράς. Μίλησε για τις πρωτόγνωρη διάθεση των συναδέλφων να αγωνιστούν. Ότι οι συνάδελφοι σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας βγήκαν στο δρόμο ενάντια σε μια απαράδεκτη απόφαση που ανατρέπει τη ζωή μας. Συνέχισε, ότι αυτός ο αγώνας δεν θα τελειώσει ποτέ, αν δεν πετύχουμε το στόχο μας, δηλαδή «να αποκατασταθεί η Αγροτική ως Τράπεζα» (αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του).

Σας καλώ να συγκρίνετε συνάδελφοι, τον «στόχο» με αυτά που γράφονται τη Δευτέρα στο δεύτερο ενημερωτικό. Αντιγράφουμε σημεία του: «Από την πρώτη συνάντηση, οι εκπρόσωποι της τράπεζας Πειραιώς γνωστοποίησαν στο Προεδρείο του ΣΕΑΤΕ, πως επιχειρηματική τους επιλογή είναι να κρατήσουν και να λειτουργήσουν την ΑΤΕbank αυτόνομη, με την ονομασία της, το δίκτυό της, το προσωπικό της, τις κεντρικές της υπηρεσίες και τα προϊόντα της. Μίλησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, (ετών), που δεν προσδιόρισαν, όμως, επακριβώς». Καλλιεργούν ή όχι αυταπάτες σε όλους μας τα παραπάνω λόγια. Δηλαδή, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος: «Ωραία, μωρέ, δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά. Αφού, θα συνεχίσει για κάποια χρόνια η ΑΤΕbank να λειτουργεί αυτόνομη, δεν κινδυνεύουμε άμεσα και τόσο από το εργασιακό κάτεργο της Πειραιώς»!

Παρακάτω αναφέρεται: «Πρόσληψη. Όπως έχει ξαναγραφεί, οι προσλήψεις μας γίνονται με την κοινοποιημένη ατομική σύμβαση και ο εργαζόμενος της πρώην ΑΤΕ προσλαμβάνεται στην Πειραιώς, με μηνιαίο μισθό τις αποδοχές της 31-5-2012, οι οποίες θα αναλυθούν στις νέες κορδέλες, σύμφωνα με την κλαδική ΣΣΕ, σε κλαδικές αποδοχές, (βασικός, πολυετία, οικογενειακά, επιστημονικό κλπ) και το επί πλέον ποσό θα περιλαμβάνεται σε κουτάκι, ως επί πλέον (επιχειρησιακή) αμοιβή, η οποία στους ήδη εργαζόμενους στην Πειραιώς διαμορφώνεται ανάλογα με τη θέση εργασίας, αλλά είναι άγνωστο, πως θα εξελιχθεί στους προσληφθέντες από την ΑΤΕ.

Οι εκπρόσωποι της Πειραιώς ενημέρωσαν το Προεδρείο, στην πρώτη συνάντηση, πως κανείς δεν θα έχει μηνιαίο μισθό κάτω από την κλαδική ΣΣΕ και πως σε όσους οι αποδοχές της 31/5, στην ΑΤΕ, ήταν κάτω, θα διαμορφωθούν στο ύψος της κλαδικής, (Ανεπιβεβαίωτο το πλήθος των 1700 εργαζομένων, που αναφέρθηκε…)». Πέρα από το ότι είναι κόλαφος για την πλειοψηφία του ΔΣ και την ΟΤΟΕ να αμείβεται το 1/3 των υπαλλήλων με μισθό κατώτερο της κλαδικής, εκείνο που επιμελώς κρύβεται εδώ είναι ότι με την ατομική σύμβαση που υπογράψαμε- ακόμη και αν κάποιοι δουν μια μικρή αύξηση- δεν θα ξαναέχουμε ποτέ αύξηση στους μισθούς μας, μόνο προσωρινές, οικειοθελείς και ανά πάσα στιγμή ανακλητές παροχές από τον εργοδότη και μείωση αν μειωθεί το κατώτερο όριο στη σύβαση της ΟΤΟΕ.

Συνεχίζοντας τα της συνέλευσης, μολονότι υπήρξε παραδοχή από τον πρόεδρο, ότι το αγωνιζόμενο μέτωπο ανά την Ελλάδα, οργανώθηκε και λειτούργησε αυτόνομα, με μηδαμινή στήριξη από το κέντρο, δηλαδή το Δ.Σ. δεν δόθηκαν εξηγήσεις γιατί έγινε αυτό. Παρουσιάστηκε σχεδόν σαν μια «αδυναμία» του Δ.Σ. ενώ πια είναι ολοφάνερο ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του υπήρξε επιλογή να λειτουργήσει έτσι. Αυτό άλλωστε κατήγγειλε και το μεγαλύτερο κομμάτι των ομιλητών στη συνέλευση το Σάββατο, και καλά έκανε.

...Γενικά η ΔΗΣΥΕ και η ΔΑΚΕΗ  αποκοίμισαν τους συναδέλφους την τελευταία 2ετία σχετικά όσον αφορά τη σχεδιαζόμενη εκποίηση της ΑΤΕ, παρουσιάζοντας προεκλογικά δηλώσεις Βενιζέλου, Σαμαρά ώστε να καθησυχάσουν τους συναδέλφους. Ο πρόεδρος ήταν μέλος του ΔΣ και δεν υπάρχει καμία δημόσια αντίθεσή του στη λειτουργία της ΑΤΕ ως εμπορική τράπεζα που λειτουργούσε όλο και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (κλείσιμο μικρών καταστημάτων, χορήγηση ελάχιστων δανείων σε αγροτικό τομέα, τοκογλυφικά επιτόκια απέναντι σε δανειολήπτες...). Ένα έστω μαχητικό ΔΣ θα προσπαθούσε να συντονίσει την απεργία, θα οργάνωνε περιφρουρήσεις, οι αποσπασμένοι σύμβουλοι θα πραγματοποιούσαν περιοδείες πανελλαδικά, θα ενημέρωνε τους συναδέλφους και νομικά. θα προσπαθούσε να προχωρήσει σε κατάληψη κτιρίου κέντρου αγώνα. Αντιθέτως σημαντική μερίδα συμβούλων ήταν άφαντοι, ορισμένοι υπονόμευαν την απεργία και οι υπόλοιποι αρκούνταν σε αναρτήσεις στο διαδίκτυο και σε προσμονή να ξεφουσκώσουν τα ποσοστά. (Ο πρόεδρος από την δευτέρα 30/7 είχε πει ότι αν πέσει το ποσοστό σε 15% θα λήξει την απεργία). Οι περιφρουρήσεις γίνονταν επειδή μερικές δεκάδες συναδέλφων ανέλαβαν την πρωτοβουλία, απόντος του ΔΣ...

Επίσης, ο πρόεδρος, μίλησε για το «σκάνδαλο της Αγροτικής», που πλέον το ξέρουν όλοι και που εμείς αυτό το 10ήμερο των κινητοποιήσεων καταφέραμε να το αναδείξουμε. 3πλάσια χρήματα κόστισε για τον Έλληνα φορολογούμενο η λύση που δόθηκε για την ΑΤΕ, σε σχέση με την επιλογή της κανονικής ανακεφαλαιοποίσης, όπως κάνουν με τις άλλες τράπεζες. 10 δις φορτώθηκαν στις πλάτες του ελληνικού λαού.

«Ωραία και καλά τα λέει ο πρόεδρος», θα μπορούσε να πει κάποιος. Είναι, όμως, έτσι; Είναι, κυρίως, σκάνδαλο η εξαγορά της Αγροτικής; Γενικά «σκάνδαλο» είναι όλα όσα συμβαίνουν σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Τι δεν είναι «σκάνδαλο» από αυτά που έχουν γίνει μέχρι τώρα! Είναι, όμως «σκάνδαλο», ή πολιτική επιλογή; Η πώληση της Αγροτικής αποτελεί όρο του Μνημονίου. Γιατί συνέβη αυτό; Αν δεν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, και μείνουμε μόνο στη λογική του «σκανδάλου», τότε φτάνει να διώξουμε τα «λαμόγια», τους συγκεκριμένους πολιτικούς, να ψηφίσουμε μια άλλη κυβέρνηση, με άλλα πολιτικά πρόσωπα και το πρόβλημά μας λύθηκε. Είναι, πράγματι έτσι; Είναι θέμα «αλλαγής κυβερνητικής εξουσίας», όπως είπε και ο Τσίπρας, ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο; Το επαίσχυντο τέλος που προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση στην Αγροτική σχετίζεται άμεσα με την καπιταλιστική κρίση. Έχοντας ενυπόθηκο το 70% της αγροτικής γης, αποτελώντας εργαλείο για την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και κατέχοντας πλειοψηφικά πακέτα μετοχών σε μια σειρά συνεταιριστικές αγροτικές και κτηνοτροφικές εταιρείες, αποτέλεσε καθοριστικής αξίας κομμάτι του δημόσιου πλούτου που τώρα εκχωρείται κατευθείαν στο κεφάλαιο. Το χάρισμά της, δηλαδή, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για την παραπέρα «καπιταλιστικοποίηση» του πρωτογενούς τομέα. Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στα πλαίσια της Ε.Ε. συνθέτει με σαφήνεια τον προσανατολισμό που ήδη έχει δώσει το κεφάλαιο στην «ανάπτυξη» της γεωργίας και της κτηνοτροφίας στη χώρα μας: ΘΕΛΟΥΝ να ξεμπερδεύουν, επιτέλους, με το καθεστώς της μικροκαλλιέργειας-μικροϊδιοκτησίας, να συγκεντρωθεί η αγροτική γη σε όσο το δυνατόν λιγότερα και εύρωστα καπιταλιστικά χέρια, να ελέγξουν πλήρως οι πολυεθνικές την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας, να προωθηθεί το πρόγραμμα  ΗΛΙΟΣ, να γίνει έλεγχος της διατροφής και να διευρυνθεί η προώθηση των μεταλλαγμένων.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι, αν δεν δούμε την πραγματική διάσταση του θέματος της Αγροτικής, τότε δεν θα μπορέσουμε και να κάνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην εξαγορά της κτήμα και υπόθεση όλης της κοινωνίας. Μήπως, όμως, αυτό δεν προσπαθήσαμε ακριβώς να κάνουμε από τις πρώτες μέρες των κινητοποιήσεων μας; Γιατί στραφήκαμε σε φορείς, σε εργατικά κέντρα, γιατί συνάδελφοι οργάνωσαν συσκέψεις, γιατί βγήκαν στον κόσμο; Ακριβώς γιατί αντιλαμβανόμασταν ότι με την Αγροτική «παίζεται κάτι μεγάλο». Το ζωντανό αγωνιστικό αυτό βήμα που ξεδιπλώθηκε ποικιλόμορφα και αυθεντικά σε αυτές τις δύο βδομάδες των κινητοποιήσεων, έμεινε, συνάδελφοι ανολοκλήρωτο. Γιατί εκεί που όλοι αντιλαμβανόμασταν το ξεπούλημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του Δ.Σ. και το καταγγείλαμε στη συνέλευση, οι Επιτροπές Αγώνα που είχαν συγκροτηθεί δεν πήραν την υπόθεση στα χέρια τους. Να πουν στο Δ.Σ. «κάντε στην πάντα», «τώρα αναλαμβάνουμε, εμείς και συνεχίζουμε!»

Όσον αφορά για το πόσο «καλή» είναι γενικά η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (όπως προτείνει ο ΣΕΑΤΕ, και η ΟΤΟΕ), έτσι όπως γίνεται, είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών γίνεται από το αίμα του ελληνικού λαού για να σωθούν οι τραπεζίτες; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι το δημόσιο και η Ε.Ε. δίνουν λεφτά στις τράπεζες και στους δανειστές και όχι στους εργαζόμενους για μισθούς, κοινωνικές δαπάνες, δημόσιες επενδύσεις; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι οι δήθεν εξαγγελίες για δημόσιο πυλώνα τραπεζών, αποδεικνύονται στάχτη στα μάτια; Ισχύει ή δεν ισχύει ότι το ληστρικό αχόρταγο τραπεζικό καρτέλ παίρνει στον έλεγχό του ένα-ένα όλα τα κομμάτια του δημόσιου πλούτου, ότι η επιχείρηση αυτή συμπληρώνεται με τα νέα μέτρα των 11,6 δις όπως αυτά μεταφράζονται με τη νέα επίθεση στις συντάξεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας, την ιδιωτικοποίηση σειράς δημόσιων οργανισμών και υποδομών, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης; Ποιο άλλο αίτημα μπορεί να σταματήσει αυτή τη λαίλαπα από το να εθνικοποιηθούν τώρα όλες οι τράπεζες, χωρίς αποζημίωση, να υπάρξει εργατικός έλεγχος, φραγή στην κίνηση κεφαλαίων, να χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη της αγροτικής οικονομίας και της ανάπτυξης από τη σκοπιά του κοινωνικού καλού των εργαζομένων και όχι το κέρδος;

Στα υπόλοιπα θέματα: συνταξιοδοτικό, εφάπαξ, ταμείο υγείας, μας ενημέρωσε ο πρόεδρος, ότι αυτά είναι ακόμη «ανοιχτά» και σε διαπραγμάτευση. Πώς γίνεται συνάδελφοι, ο ίδιος άνθρωπος που παραδέχεται και χαρακτηρίζει ως «προϊόντα μαζικής παραγωγής» τις ατομικές συμβάσεις που υποχρεωθήκαμε εκβιαστικά να υπογράψαμε, που λέει ότι βρίθουν λαθών, ασαφειών και ότι είναι παράνομές, ο ίδιος άνθρωπος που παρουσιάζει γλαφυρά την αναλγησία των εκπροσώπων της Πειραιώς λέγοντας ότι μας είπαν  «εμείς αυτά προτείνουμε, εμείς αυτά δίνουμε και εσείς κάντε ότι νομίζετε», πώς είναι δυνατόν όταν παραδέχεται ότι από τον «εργοδότη Πειραιώς» δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα, ΠΩΣ, ο ίδιος άνθρωπος υποστηρίζει ότι με αυτόν ακριβώς τον εργοδότη και τους εκπροσώπους του, πρέπει να διαπραγματευτούμε το συνταξιοδοτικό, το εφάπαξ και το ταμείο υγείας; Όταν χάνουμε το βασικό δικαίωμα στη συλλογική σύμβαση, όταν χάνουμε τη «ραχοκοκαλιά» των δικαιωμάτων μας, τότε τι πάμε να διαπραγματευτούμε και γιατί να τους έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη; Ακόμη και αν «κερδίσουμε» στο θέμα του Ταμείου υγείας και ασφαλιστούν σε αυτό και οι εργαζόμενοι της Πειραιώς, τι είδους νίκη είναι αυτή όταν θα δουλεύουμε με ατομική σύμβαση νεοπροσλαμβανόμενου; Ένα ακόμη ερώτημα πολύ σημαντικό. Τις ατομικές συμβάσεις με τις οποίες μας εκβίασε να υπογράψουμε η εργοδοσία (+στελέχη του ΣΕΑΤΕ), τις έφτιαξε ο Σάλλας; Είναι κακοφτιαγμένες γιατί φτιάχτηκαν από τους «κακούς» συμβούλους του; Μα αυτού του είδους οι ατομικές συμβάσεις υπογράφονται από όλους τους συναδέλφους του ιδιωτικού τομέα δημιουργώντας αυτό το εργασιακό νταχάου που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Δεν φτιάχτηκαν από το Σάλλα. Φτιάχτηκαν με τους αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων προ και μετά μνημονίου για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κάθε «Σάλλα»! Γι’ αυτό ακριβώς, ο αγώνας για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης ενδιαφέρει όχι μόνο όλο τον κλάδο των τραπεζοϋπαλλήλων άλλα το σύνολο των συναδέλφων σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Γι’ αυτό ακριβώς και θα είναι νίκη για όλους αν πετύχουμε συλλογική σύμβαση!

Συνεχίζοντας, η ενημέρωση που ακολούθησε από το νομικό σύμβουλο του σωματείου, κ. Δήμα, έδειξε πολλά πράγματα. Πέρα από αυτά που είπε ενημερωτικά αξίζει να σκεφτούμε τα εξής: Πολύ σωστά ξεκίνησε λέγοντας ότι «οι νόμοι έχουν γίνει για τους τραπεζίτες» (στη συνέχεια εμείς θεωρούμε ότι από αυτά που είπε, συμπλήρωσε τη φράση του ως εξής: «…και οφείλουμε να τους υπακούμε). Γιατί 2 βδομάδες τώρα το Δ.Σ. δεν αποτύπωσε έστω και σε επίπεδο ενημέρωσης όλα αυτά που είπε ο νομικός σύμβουλός στο σάιτ του συλλόγου ώστε να γίνουν κτήμα για το σύνολο των συναδέλφων; Γιατί τον έφερε στην τελευταία καθοριστικής σημασίας συνέλευση ουσιαστικά για να μας πει ότι νομικά το θέμα της ακύρωσης του deal είναι «δύσκολο», «δεν έχει γίνει ξανά τέτοιου είδους εξαγορά», σπέρνοντας την απογοήτευση; Η παρουσία του νομικού συμβούλου στη συνέλευση το Σάββατο ήταν ή δεν ήταν ένα είδος «απάντησης» στην ενημέρωση από άλλον νομικό που έγινε την Πέμπτη το πρωί στις 9 Αυγούστου με πρωτοβουλία μελών του σχήματος; Ήταν ή δεν ήταν ένα είδος «απάντησης», του «μην περιμένετε και πολλά», μπροστά στις ελπίδες που είχε δώσει η αρχική εκδήλωση, ότι υπάρχει δυνατότητα να κινηθούμε και νομικά, αρκεί να μην λήξουμε την απεργία;

Όσον αφορά την υπογραφή των ατομικών συμβάσεων. Επειδή οι καταγγελίες των συναδέλφων ήταν καταπέλτης για μέλη του Δ.Σ. και τον βρόμικο ρόλο του εκβιασμού που έπαιξαν (βλ. συγκλονίστηκες ομιλίες από συναδέλφισσες από τη Χαλκιδική και όχι μόνο), πολλοί ομιλητές- αλλά και ως αγωνιστική πρωτοβουλία- αναγνωρίσαμε το αυτονόητο. Ότι δεν πρόκειται να ανοίξουμε «εμφύλιο» με τους συναδέλφους, ούτε φυσικά τους θεωρούμε «προδότες» και πρέπει όλοι μαζί να συνεχίσουμε αγωνιστικά. Ποια ήταν η στάση του προέδρου; Μας χλεύασε ότι δίνουμε «εύσημα στη στάση τους! Τα σχόλια δικά σας.

Ένα κόμη πολύ σημαντικό ζήτημα είναι οι άλλοι εργατικοί αγώνες και τι διδασκόμαστε από αυτούς. Ο βίαιος τερματισμός με τα ΜΑΤ της εννιάμηνης ηρωικής (ανεξαρτήτως του άμεσου αποτελέσματος) απεργίας των συναδέλφων στη Χαλυβουργεία του Μάνεση,  οι εξευτελισμοί των απεργών και οι νέες απολύσεις που ακολούθησαν, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρούνται «δημοκρατική απόφαση της συνέλευσης των χαλυβουργών να βάλουν τέρμα με αξιοπρέπεια στην απεργία τους», όπως διατείνεται η ΕΣΑΚ.

Όχι, συνάδελφοι της ΕΣΑΚ, η περιχαράκωση του μεγαλειώδη αγώνα των 9 μηνών και η υγειονομική ζώνη που δημιουργείτε στις κινητοποιήσεις που ελέγχετε ή αντίστοιχα η υποβάθμιση όσων δεν ελέγχετε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα. Στη λογική ότι «οι αγώνες δεν μπορούν αν νικήσουν στο σήμερα». Θυμηθείτε, όμως, το εξής: Όταν απέναντι στη βαρβαρότητα ο κόσμος αγανακτεί και ψάχνει διέξοδο, αν δεν την βρει στην ανατροπή της υπάρχουσας πολιτικής, μπορεί να τη βρει στη μαυρίλα του φασισμού!

Μολονότι, λοιπόν, η συνέλευση ψήφισε την πρόταση της ΕΣΑΚ, αν κοιτάξει κανείς πως μεταφράζεται αυτή στην πραγματικότητα, ουσιαστικά εκείνο που υλοποιούμε στην πράξη τελικά, είναι η πρόταση της ΔΗΣΥΕ, ΔΑΚΕ για κλείσιμο των απεργιών και απλά υπογραφή! Έχει, βέβαια, ένα ολόκληρο πλαίσιο, δεν εξασφαλίζεται, όμως, από πουθενά η υλοποίηση του.

Γι΄ αυτό συνάδελφοι της ΕΣΑΚ, σας ξανακαλούμε να σκεφτείτε. Γιατί προτείνατε κλείσιμο των κινητοποιήσεων με γενική επίκληση ότι επιστρέφουμε με το κεφάλι ψηλά; Τι πρέπει δηλαδή να περιμένουμε; Να φτιαχτεί το νέο σωματείο που θα το πάτε στο ΠΑΜΕ και τότε θα ανήκουμε στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα; Γιατί ακόμη και αυτή τη 2ωρη παναττική στάση εργασίας που προτείνατε και ψηφίστηκε από το σώμα τη βγάλατε από το τελικό κείμενο της απόφασης;

 Οι συνάδελφοι της ΣΥΣΠ αναφέρθηκαν σε συνέχεια των κινητοποιήσεων για δευτερεύοντα θέματα. Πέρα από το ότι δε φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι κάποιος που έχει υπογράψει είναι δύσκολο να νοιώθει νικητής. Νοιώθει ότι έχει συνθηκολογήσει. Στα καταστήματα πολλοί έχουν κατεβασμένα κεφάλια. Μερικοί είχαν αυταπάτες περί πιθανής εθελουσίας ή ότι η Πειραιώς θα μας αφήσει να δουλεύουμε με το γνώριμο ρυθμό μας. Στην πραγματικότητα μην παραξενευτούμε αν από τον άλλο μήνα η Πειραιώς τοποθετήσει 100-200 στελέχη της σε σημαντικές διευθύνσεις και καταστήματα. Από τη στιγμή που υπογράφοντας ατομική σύμβαση εργασίας γεμάτη καταχρηστικούς όρους έχουμε ηττηθεί στον πυρήνα των εργασιακών δικαιωμάτων μας, από τη στιγμή που υπογράφοντας έμπρακτα αποδεχόμαστε ότι είμαστε υπάλληλοι της Πειραιώς, έστω και αν διατηρούμε ως στόχο την ακύρωση της συμφωνίας κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι δύσκολο να κινητοποιηθούμε να απεργήσουμε για δευτερεύοντα ζητήματα, όπως αυτά που βάζει η ΣΥΣΠ. Επιπλέον η ΣΥΣΠ δεν αντιλαμβάνεται ότι το καθήκον μίας παράταξης είναι και να διαμορφώνει συνειδήσεις. Να προσπαθεί να ηγηθεί αγώνα, όχι απλά να αφουγκράζεται τους φόβους των συναδέλφων...Η ΣΥΣΠ δεν απαντά γιατί από τη στιγμή που υιοθετήθηκε η ομόφωνη άποψη  του ΔΣ τη Δευτέρα 6/8 για ταυτόχρονη πάλη και για ανατροπή ιδιωτικοποιήσεως και προστασίας εργασιακών δικαιωμάτων μας, βρεθήκαμε στην άμυνα και καταλήξαμε ως προς την ακύρωση της εξαγοράς σε τυπικές αναφορές και απέναντι στην Πειραιώς αντί για διαπραγματεύσεις να έχουμε συνθηκολόγηση άνευ όρων (σε όλα τα σημεία έκανε πίσω ο ΣΕΑΤΕ, ενώ η Πειραιώς έμεινε αμετακίνητη), και απέναντι στο ΥΠΟΙΚ να είμαστε σαν ζητιάνοι που παρακαλάνε να πάρουν μέρος της αποζημίωσης που δικαιούνται. Την ίδια στάση αποφυγής σύγκρουσης με την πλειοψηφία του ΔΣ είχε η ΣΥΣΠ και στο θέμα των υπογραφών το 2011. Επομένως με μία πιο αποφασιστική στάση του ΔΣ και μη υπαναχώρηση από τον κεντρικό στόχο δεν θα επιτρέπαμε στην Πειραιώς να έχει στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό και ο κάθε συνάδελφος δεν θα είχε αφεθεί μόνος του να παλέψει. Άρα η ΣΥΣΠ έχει και αυτή ευθύνες για το ότι καλλιεργήθηκε ηττοπάθεια στους συναδέλφους...Τώρα που υποχωρήσαμε προωθούνται ταχύτερα οι ιδιωτικοποιήσεις (στις 11/8 ανακοινώθηκε ότι σχεδιάζεται η πώληση των ΕΛΤΑ και η πώληση του ΤΤ επισπεύτηκε από Οκτώβριο σε Αύγουστο). Αν αντέχαμε το πιθανότερο είναι ότι θα συγκροτούσαμε κοινό μέτωπο με άλλους κλάδους που πλήττονται από το μνημόνιο 3 (ΕΥΔΑΠ, ΟΠΑΠ, ΤΤ, ΕΛΤΑ κλπ.) και όλοι μαζί θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική. Όμως στις ομιλίες του ο πρόεδρος Αμούτζιας ήταν σαφής από την 1η ημέρα: σκοπός του σωματείου είναι να εξασφαλίσει εργασία στα μέλη του και όχι να κάνει επανάσταση, να ανατρέψει το μνημόνιο και τόνισε ότι δεν θα γίνουμε χαλυβουργοί.

     

Γιατί συνάδελφοι της ΣΥΣΠ ενώ προτείνατε 24ωρες επαναλαμβανόμενες, όπως και εμείς, δεν στηρίξατε μια κοινή πρόταση; Γιατί βρήκατε παραφορτωμένο το πλαίσιο μας; Τι σας πείραξε η επιτροπή αγώνα; Μα σε αυτές συμμετείχαν τα μέλη σας όλο το προηγούμενο διάστημα γι’ αυτό και πολλά δεν πήγαν να υπογράψουν την Παρασκευή παρά τους εκβιασμούς. Γι΄ αυτό και συμφωνούμε με το συνάδελφο από τον Βόλο ότι το κυματάκι της Αγροτικής, το κυματάκι στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο, το κυματάκι σε κάθε εργατικό χώρο πρέπει να γίνουν τσουνάμι που να πνίξει αυτή τη βάρβαρη πολιτική που λεηλατεί τη ζωή τη δική μας και των επόμενων γενιών. Γιατί δεν ακούσατε τον σύντροφό σας;

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, εμείς καλούμε όχι μόνο τους συναδέλφους τις ΕΣΑΚ και της ΣΥΣΠ, αλλά το σύνολο των εργαζομένων στην Αγροτική ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ. Όλο αυτό το διάστημα οι συνάδελφοι ήμασταν πολύ πιο μπροστά από το Δ.Σ.. Η αδυναμία του Δ.Σ. να υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων ήταν (για την πλειοψηφία) επιλογή του. Αυτό φάνηκε τελικά από πολύ νωρίς και πρέπει αναμφίβολα να τους χρεωθεί.

Να βγούμε και πάλι μπροστά!

Με καταγγελία των ατομικών συμβάσεων και των απολύσεων στις ανά τόπους επιθεωρήσεις εργασίας, με ξανά συσκέψεις και περιφερειακές συνελεύσεις, με πρωτοβουλίες, δελτία τύπου κτλ.

Να ξαναμαζευτούμε. Να ξανακουβεντιάσουμε δημοκρατικά. Να κάνουμε απολογισμό. Να δούμε τα θετικά και να μάθουμε από τα λάθη μας. Να ξαναπιάσουμε το νήμα των κινητοποιήσεων.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

 ο αγώνας για την ακύρωση της εξαγοράς της Αγροτικής και της υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων παραμένει ανοιχτός!

ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.

ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Η ΔΥΝΑΜΗ.

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ Η ΝΙΚΗ