Η Κινητοποίηση στη Jasic

Μια Πλημμυρίδα του Κινεζικού Εργατικού Κινήματος;

του        

 Au Loong Yu

Ο Au Loong Yu είναι συγγραφέας. Ζει στο Χονγκ Κονγκ και το βιβλίο του  China Rise: Strength and Fragility  εκδόθηκε το 2012 από τις εκδόσεις Merlin Press.

Αναδημοσίευση από το Made in China

Μετάφραση: Παραναγνώστης

  Τον περασμένο Ιούλιο, 89 εργάτες της Jasic Technology Co. Ltd του Shenzhen διεκδίκησαν το δικαίωμα να συστήσουν εργοστασιακό σωματείο. Η τελευταία δεκαετία κατέταγραψε μια απεργιακή έκρηξη στο Σενζέν, και αυτή η διένεξη ήταν μία από πολλές άλλες όπου οι εργάτες έχουν διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας, δεδουλευμένους μισθούς, απλήρωτες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και αποζημιώσεις απόλυσης. Ωστόσο, η περίπτωση της Jasic είναι ασυνήθιστη κατά το ότι υποστηρίχθηκε από μια ομάδα περίπου 50 αυτοαποκαλούμενων μαοϊκών και μαρξιστών φοιτητών, μαζί με μια μικρή ομάδα μεγαλύτερων σε ηλικία πολιτών. Προερχόμενοι από διαφορετικά μέρη της Κίνας, οργανώθηκαν σε μια «Ομάδα Εργατικής Αλληλεγγύης στη Jasic» και κατέβηκαν στη Jasic για να σταθούν αλληλέγγυοι με τους εργάτες που μάχονταν με την αστυνομία.

Ο Λένιν και το Επαναστατικό Κόμμα

Η παρουσίαση του βιβλίου του Paul LeBlanc 

Α. Πέτρος Νομικός (Μεταφραστής)

Μέρος 1

Μέρος 2

Μέρος 3

Β. Μάνος Σκούφογλου,  Ινστιτούτο Πολιτικών και Κοινωνικών Ερευνών

Μέρος 1

Μέρος 2

Μέρος 3

Από τη Σοσιαλδημοκρατία στο Φασισμό. Πώς ο Bolsonaro κέρδισε τη Βραζιλία

Αναδημοσιεύουμε από το Red Flag μια ανασκόπηση της πορείας του  Βραζιλιάνικου PT μέχρι την ήττα του από τον Bolsonaro.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Το Εργατικό Κόμμα, με τη μαζική εργατική του βάση και τη μεγαλύτερη πολιτική οργάνωση της Βραζιλίας, φέρει κάποια ευθύνη για τη νίκη του φασίστα, Jair Bolsonaro, στις προεδρικές εκλογές της 28ης Οκτωβρίου.

Η στασιμότητα της βραζιλιάνικης οικονομίας και η εκλογική κατάρρευση των κομμάτων κόμματα του κέντρου και της δεξιάς ώθησαν την καπιταλιστική τάξη να ρίξει το βάρος της υπέρ του Μπολσονάρο μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών στις 7 Οκτωβρίου. Ο Μπολσονάρο απέσπασε μαζική εκλογική στήριξη, παρουσιαζόμενος σαν νέος και άφθαρτος και προωθώντας μια σκληρή ατζέντα νόμου και τάξης, η οποία βρήκε ανταπόκριση σε μια χώρα με ποσοστό ανθρωποκτονιών εξαπλάσιο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τι συμβαίνει στην Τουρκία;

Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε δύο άρθρα για  την κατάσταση στην Τουρκία. Το πρώτο από τους Asia Times, έχει τίτλο «Η Κίνα θα Εξαγοράσει Πάμφθηνα την Τουρκία»  και το υπογράφει ο David P. Goldman. Το δεύτερο «Τουρκία: ολική κατάρρευση» υπογράφεται από τον γνωστό μαρξιστή οικονομολόγο και blogger Michael Roberts. Και τα δύο άρθρα παρουσιάζουν με μελανά χρώματα την τουρκική οικονομία. Εκτός από τη αντίθετη ταξική τους σκοπιά, διαφοροποιούνται και στο ρόλο που θα παίξει ο κινέζικος ιμπεριαλισμός. Το βέβαιο είναι ότι θα δούμε πολλές εξελίξεις στην Τουρκία και η άνοδος του εθνικισμού στην αποδώ όχθη του Αιγαίου δεν θα ήταν έκπληξη τώρα που η Ελληνική Αστική τάξη ευελπιστώντας ότι έχει κανονίσει τα προς βορρά της ζητήματα («Μακεδονικό» και ΑΟΖ με τη Αλβανία) στρέφεται πλησίστια προς ανατολάς ενάντια σε μια οικονομικά παραπαίουσα πλέον Τουρκία.

Παραναγνώστης

Ο Λένιν και το Επαναστατικό Κόμμα

Κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο Κοινωνικών και Πολιτικών Ερευνών στις εκδόσεις Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη, το Βιβλίο του Paul LeBlanc Ο Λένιν και το Επαναστατικό Κόμμα.

Η μετάφραση (Πέτρος Νομικός) και η φιλολογική επιμέλεια (Κώστας Ευωδιάς) έγιναν στο νησί της Σύρου, μια σχεδόν συριανή έκδοση λοιπόν.
Το βιβλίο μας ξανασυστήνει έναν πραγματικό και στο ανθρώπινο μέτρο Λένιν, μετά από έναν αιώνα σταλινικής μουμιοποίησης του έργου (και του κουφαριού) του μεγάλου επαναστάτη. Το βιβλίο δεν αποτελεί βιογραφία, αλλά παρακολουθεί, μέσα στο συγκεκριμένο ιστορικό και πολιτικό τους πλαίσιο, τις μεταβολές μιας εξελισσόμενης αντίληψης του Λένιν σχετικά με την πολιτική οργάνωση των εργατών.  
Αφήνοντας τους ίδιους τους πρωταγωνιστές να μιλήσουν μέσα από τα γραπτά τους, ο LeBlanc αφαιρεί ένα προς ένα τα επάλληλα στρώματα σταλινικής και ιμπεριαλιστικής παραχάραξης και συκοφαντίας που τη σκέπαζαν, για να επιτρέψει σε μια ολοζώντανη δημοκρατική λενινιστική οργάνωση να προβάλει  μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Μια οργάνωση με πλήρη σεβασμό στις μειοψηφικές απόψεις, μια πολιτική οργάνωση που, ενώ θεωρεί εντελώς φυσικό να υπερεκπροσωπείται στα ηγετικά όργανα η εσωκομματική αντιπολίτευση, μπορεί ωστόσο ταυτόχρονα να αποτελεί αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής μάχης.  
Όπως και να αποτιμά κανείς το φαινόμενο Λένιν, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι βρίσκεται μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ιστορίας. Το κύμα των λενινιστικών σπουδών, που ζωογονεί  τα τελευταία χρόνια το δυτικό ακαδημαϊκό χώρο, αποτελεί επιβεβαίωση αυτής της αλήθειας. 
Ο συγγραφέας του βιβλίου, λενινιστής ο ίδιος, ανήκει στους πρωτεργάτες αυτών των λενινιστικών σπουδών και έχει ενεργά συμμετάσχει με άρθρα και βιβλία στις σχετικές ακαδημαϊκές συζητήσεις σε Ευρώπη και Αμερική.
Ο Paul LeBlanc (1947) είναι καθηγητής Ιστορίας στο Κολλέγιο La Roche  του Πίτσμπουργκ στην Πενσιλβανία. Από το 1965 συμμετέχει ενεργά  στο εργατικό και κοινωνικό κίνημα ενώ τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα  επικεντρώνονται στο μαρξισμό και το έργο του περιλαμβάνει
μελέτες για το Λένιν και τον Τρότσκι.
Από το 1990 έως το 2005 διηύθυνε τις εκδόσεις Humanities Press/Humanity Books series “Revolutionary Studies” και εξέδωσε την οκτάτομη  International Encyclopedia of Revolution and Protest (Wiley 2009). 
Είναι μέλος της εκδοτικής επιτροπής που έχει αναλάβει την έκδοση  του συνολικού έργου της Ρόζας Λούξεμπουργκ (Verso). 
Το βιβλίο του (μαζί με το Michael Yates) A Freedom Budget for All Americans: Recapturing the Promise of the Civil Rights Movement for Economic Justice Today (Monthly Review Press, 2013) έχει βραβευθεί με το Βραβείο Εξαιρετικού Ακαδημαϊκού Έργου, Choice Award Outstanding Academic Text
 
Ανάμεσα στα έργα του συμπεριλαμβάνονται τα 

• Work and Struggle: Voices from US Labor Radicalism (Routledge 2011),  
• Marx Lenin and the Revolutionary Experience: Studies of Communism and Radicalization in the Age of Globalization (Routledge 2006), 
• A short History of the US Working Class from colonial Times to Twenty First Century(Humanity 1999),  
• From Marx to Gramsci (Humanities Press 1996) και   
• Ο Λένιν και το Επαναστατικό Κόμμα, που είναι το πρώτο βιβλίο του που μεταφράζεται στα ελληνικά.

Η Ταυτότητα του Βιβλίου

Paul Le Blanc
Ο ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ TO ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

572 σελίδες

Τίτλος πρωτοτύπου
Paul Le Blanc, Lenin and the Revolutionary Party, Haymarket Books, Chicago, 2015


Μετάφραση
Πέτρος Νομικός 

Διόρθωση/Επιμέλεια
Κώστας Ευωδιάς

Καλλιτεχνική επιμέλεια και εξώφυλλο
Ευγενία Βλάχου   

Εκδόσεις Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη
Κωλέττη 14α, Αθήνα 2103300755, grafeio@okde.org, www.okde.org

ISΒΝ: 978-618-81796-2-2
   
Το βιβλίο τυπώθηκε τον Ιούνιο του 2018

Σχετικοί Σύνδεσμοι

ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

r-project

Το Ιράν μετά τις νέες απειλές του Trump

Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της αντιπολεμικής οργάνωσης 
Δίκτυο Αναβιώστε το Φιλειρηνικό Κίνημα του ΙΡΑΝ την οποία στηρίζουν οι οργανώσεις:
Alliance of Middle East Socialists,  Campaign for Global Solidarity with the Syrian Revolution,  International Socialist Organization, Middle East Crisis Committee, Promoting Enduring Peace, Voices for Creative Non-Violence, War Resisters League.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Μετά την μονομερή απόσυρση τον Μάιο του 2018, από την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν, μια συμφωνία που είχε υπογραφεί από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Ρωσία και την Κίνα, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να επιβάλουν τον προσεχή Νοέμβριο τις «επαχθέστερες κυρώσεις της ιστορίας» στο Ιράν. Ο δικηγόρος του Trump, ο Rudy Giuliani, διακηρύσσει επίσης ότι «Η κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν βρίσκεται πολύ κοντά». Οι άρχοντες του Ισραηλινού κράτους απαρτχάιντ απεργάζονται ένα κατεστραμμένο από έναν αμερικανικό πόλεμο Ιράν. Οι Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν με ενθουσιασμό τις πολεμικές απειλές του Trump. Οι Δημοκρατικοί δεν αναμένεται να προβάλουν σοβαρή αντίσταση – στην πραγματικότητα πολλοί από αυτούς θα υποστηρίξουν τον πόλεμο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι ΗΠΑ οδεύουν προς έναν νέο πόλεμο. Οφείλουμε να αντιταχθούμε.
Ωστόσο, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Το θλιβερό ρεκόρ του Ιράν στα ανθρώπινα δικαιώματα και η δίπλα στον Άσαντ συμμετοχή του στην καταστροφή της συριακής επανάστασης, στη μαζική δολοφονία του Συριακού λαού και στον εκτοπισμό του μισού πληθυσμού της Συρίας είναι απαράδεκτες.
Λέμε,

• Όχι στον πόλεμο κατά του Ιράν, όχι στον κυβερνοπόλεμο, όχι στις οικονομικές κυρώσεις που θα πλήξουν τις ιρανικές μάζες. 
• Το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να υπενθυμίσει στον κόσμο τη φρίκη των κυρώσεων κατά του Ιράκ το 1990-2003
• Το Ιράν να αποχωρήσει τώρα από τη Συρία. Η επέμβασή σας είναι εγκληματική. Σταματήστε την άμεση και έμμεση στρατιωτική επέμβαση στο Λίβανο, το Ιράκ και την Υεμένη. 
• Αλληλεγγύη με την εξελισσόμενη εξέγερση των εργατών, των γυναικών, των ανέργων νέων, των φοιτητών, των δασκάλων, των αγροτών, των καταπιεσμένων εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και των απόκληρων, για κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στο ιρανικό καθεστώς και στις στρατιωτικές του επεμβάσεις στο εξωτερικό. 
• Εκφράζοντας την υποστήριξή μας στις ιρανικές δημοκρατικές δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς, δεν υποστηρίζουμε καθόλου τους μοναρχικούς και τους Μοτζαχεντίν ε Χάλκ (MEK) οι οποίοι στηρίζουν τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και χρηματοδοτούνται από τη CIA. 
• Το Ιράν, να καταργήσει τη θανατική ποινή και να ελευθερώσει τους πολιτικούς κρατουμένους 
• Οι Αμερικανοί να συνειδητοποιήσουν ότι μια επίθεση εναντίον του Ιράν όχι μόνο θα είναι καταστροφική για τους Ιρανούς, αλλά πιθανότατα θα οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο, με καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, των Ηνωμένων Πολιτειών και μεγάλου μέρους του υπόλοιπου κόσμου. 

 

Δίκτυο Αναβιώστε το Φιλειρηνικό Κίνημα

7 Αυγούστου 2018

Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ Σπάρτακος

ΣΤΙΣ 30 ΜΑΗ ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ» ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ

Το ένα χέρι νίβει το άλλο, και τα δυο το πρόσωπο

Από τη μια μεριά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες των ΕΕ,ΔΝΤ, Κεφαλαίου, νομοθέτησαν τον περασμένο Γενάρη ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας. Από την άλλη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία επιχειρεί να μετατρέψει τις εργατικές απεργίες σε ανάμεικτες  «πανεθνικές μέρες δράσης» παρέα με διάφορους. Στόχος είναι να τις αποστεώσει από κάθε εργατικό αίτημα και να υποτάξει τη μισθωτή εργασία στα συμφέροντα της εργοδοσίας, σε μια λογική κοινωνικού εταιρισμού άνευ προηγουμένου.

Η ταξική πάλη είναι μεν αέναη, όμως περνάει από πλημμυρίδες και αμπώτιδες ακολουθώντας την πορεία του οικονομικού κύκλου και την αντίστοιχη συμπεριφορά κράτους και κεφαλαίου. Την προηγούμενη περίοδο της σφοδρής επίθεσης του κεφαλαίου, τα συνδικάτα και η γραφειοκρατία τους προσαρμόστηκαν ανάλογα με απεργιακά μπαράζ και αιτήματα περισσότερο προωθημένα, καθώς η ταξική πτέρυγα μέσα σε αυτά συχνά έδινε τον τόνο. Σήμερα με την «Κοινωνική Συμμαχία» επιχειρείται να εμπεδωθεί το μνημονιακό κεκτημένο της τεράστιας κοινωνικής καταστροφής, με μια όμως επιπλέον απόπειρα αντιδραστικής αναδίπλωσης των συνδικάτων υιοθετώντας αιτήματα της αντίπερα όχθης, όπως η επιχειρηματικότητα, η καινοτομία και τα φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις. Η γραφειοκρατία προσπαθεί να σύρει τα συνδικάτα στο δόγμα που διατύπωσε ο προηγούμενος  πρόεδρος του ΣΕΒ: «είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι που βυθίζεται». Το μόνο που δεν μας λένε οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, είναι ενάντια σε ποιόν στρέφεται η «Κοινωνική Συμμαχία», αν όχι σε κράτος και εργοδοσία; Υπάρχει κάποιος αόρατος εχθρός που δεν γνωρίζουμε;

Ναι, είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι που βυθίζεται

Όμως αυτό που ξεχνάει να μας πει ο ΣΕΒ, είναι ότι δεν τραβάμε όλοι κουπί, ούτε βρισκόμαστε όλοι στα αμπάρια και τα μηχανοστάσια, ούτε και θα σωθούμε όλοι όταν βυθιστεί το καράβι, μιας και οι σωσίβιες λέμβοι φτάνουν για λίγους. Όσο και να θέλει το κεφάλαιο και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να πείσει για το αντίθετο, οι άνθρωποι του μόχθου καταλαβαίνουν ότι οι λύκοι με τα πρόβατα δεν έχουν κοινά συμφέροντα.   

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά εργατικά και λαϊκά στρώματα, ως  σύγχρονοι σκλάβοι της μισθωτής εργασίας, πρέπει να απορρίψουν με κάθε τρόπο την «Κοινωνική Συμμαχία» που μηχανεύτηκαν οι ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ με την εργοδοσία, αλλά και κάθε τέτοια συμμαχία που στην ουσία σκάβει το λάκκο τους. Σε αυτή την «εθνική ενότητα» πρέπει να είμαστε προδότες.

Ούτε αναχωριτισμός, ούτε ακόλουθοι της γραφειοκρατίας

Η ταξική πτέρυγα και οι αγωνιζόμενοι συνδικαλιστές πρέπει να έχουν ξεκάθαρη τακτική στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με κατανόηση της ιστορικής περιόδου, του σε βάρος μας πολιτικού συσχετισμού και την εδώ και έναν αιώνα αστικοποίηση των συνδικάτων κάτω από την ομπρέλα αστικού κράτους και εργοδοσίας, πρέπει στοιχειωδώς να δεχτούμε ότι τα συνδικάτα δεν είναι επαναστατικές δομές με επιθετικό χαρακτήρα, που για κάποιο λόγο ξέφυγαν από τον έλεγχό μας. Είναι αμυντικοί σχηματισμοί της τάξης που διεξάγουν οικονομικό αγώνα, και η ηγεσία τους είναι αντίστοιχη της πολιτικής συνείδησης των εργαζομένων. Η δουλειά μας είναι να μετατρέψουμε την πάλη για αύξηση του μισθού σε πάλη για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και να αλλάξουμε τον πραγματικό πολιτικό συσχετισμό προς όφελός μας. Και αυτό δεν θα γίνει με καμία εξαγγελία από την πλευρά μας, αλλά θα συμβεί ταυτόχρονα με μια συγκυρία που ο καπιταλισμός θα χαροπαλεύει μέσα στις αντιφάσεις του και θα είναι αδύναμος, έτοιμος να τσακιστεί. Τότε, τα συνδικάτα θα αργοπεθαίνουν, και όσο αυτά θα απαξιώνονται, τόσο οι νέες δομές εργατικής εξουσίας θα δυναμώνουν και αντίστροφα Σε τελική ανάλυση, σε μια τέτοια συγκυρία τα σημερινά συνδικάτα θα πεθάνουν, συμπαρασύροντας μαζί και την ηγεσία τους.

Από τη μια μεριά λοιπόν, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο στίγμα μέσα στα συνδικάτα, να έχουμε διακριτές θέσεις, ενίοτε να λειτουργούμε αυτόνομα και πρωτοβουλιακά, να μη χτίζουμε σχέσεις εξάρτησης με τη γραφειοκρατία και να μην υπάρχει κανένας συμφιλιωτισμός με αυτήν. Από την άλλη, δεν πρέπει να επιτρέπουμε στη γραφειοκρατία να λειτουργεί ανενόχλητη, πρέπει να της βάζουμε φραγμούς, να αποδεχόμαστε τα συνδικάτα ως αυτό που πραγματικά είναι, να έχουμε αίσθηση του πολιτικού συσχετισμού και να προτείνουμε πράγματα που αντιστοιχούν σε αυτόν.

Οι απεργίες είναι των εργατών

Η «Κοινωνική Συμμαχία» που συναρμολογήθηκε από κάθε λογής κηφήνες πρέπει να τσακιστεί στην πράξη, όχι μόνο με γραπτές καταγγελίες, αλλά με αποκάλυψη του σχεδίου τους και με δυναμική παρουσία για να την τσαλακώσουμε από την πρώτη της εμφάνιση. Να δώσουμε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να καταλάβει ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές που δεν μπορεί να υπερβεί.  Σε ένα τόπο που η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια τσακίστηκε και μάτωσε για τα συμφέροντα κεφαλαίου και εργοδοσίας, είναι πρόκληση να στήνεις εργοδοτικές φιέστες χρησιμοποιώντας τα συνδικάτα.

Όποιος σήμερα αρκείται σε απλές καταγγελίες, χωρίς τουλάχιστον να προσπαθεί να πολεμήσει έμπρακτα αυτή την «αντιδραστική συμμαχία», στην πραγματικότητα είναι μέρος του προβλήματος. Και ο πόλεμος ενάντια σε αυτή τη συμμαχία, η μάχη για διεκδικήσουμε τα αιτήματά μας, δεν θα γίνει μόνο από εκλεγμένους συνδικαλιστές και από την πρωτοπορία του εργατικού κινήματος, αλλά και από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Γιατί όπως πάντα, η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας.

Με όπλο την απεργία, στις 30 Μάη απεργούμε

με τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ενάντια στην «Κοινωνική Συμμαχία»

Συνδικαλιστική Γραφειοκρατία – Απεργία – Συνδικάτα

Με αφορμή τις διχογνωμίες για τη γενι­κή απεργία της 30^ης Μαΐου

Πέτρος Νομικός

Ο κ. Chris McClain είναι αξιωματούχος του παραρτήματος Seattle (Iron Workers Lo­cal Union 86), του αμερικάνικου συνδικάτου των σιδεράδων του κατασκευαστικού τομέα.

Η κα Kshama Sawant ανήκει στο σπανιότατο είδος της αμερικανής δημοτικής σύμβουλου της Αριστεράς και έχει καταθέσει στο δημοτικό συμβούλιο του Seattle πρόταση να επιβληθεί ένας νέος φόρος στις επιχειρήσεις, τα έσοδα από τον οποίο θα διατίθενται από το δήμο υπέρ των αστέγων της πόλης. Ο κ. Jeff Bezos είναι ο ζάπλουτος ιδιοκτήτης της γνωστής εταιρείας Amazon η οποία συγκαταλέγεται στις επιχειρήσεις που η Sawant προτείνει να φορολογηθούν, πράγμα που δεν του αρέσει διόλου. Γι’ αυτό και απειλεί να αναστείλει τα σχέδιά του για ανέγερση κτιρίων της Amazon στο Seattle, ελαττώνοντας τη δουλειά των κατασκευαστικών εταιρειών και συνακόλουθα των σιδεράδων, πράγμα που, με τη σειρά του, δεν αρέσει διόλου στους τελευταίους. Γι αυτό και το Local 86 των Ironworkers, την επαύριο της εργατικής πρωτομαγιάς 2018(!), οργάνωσε διαδήλωση εναντίον της πρότασης Sawant και μπούκαρε στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου η Sawant θα υποστήριζε την πρότασή της, για να την κατεβάσει από το βήμα. Οι επιδόσεις του κ. McClain δεν αφορούν μόνο την πρακτική συνδικαλιστική δράση του αλλά εκτείνονται και στη σφαίρα της θεωρίας, εκείνης της θεωρίας η οποία διέπει τη λαμπρή του αυτή συνδι­καλιστική δράση, συνοψίζεται στο μότο «με σκληρή δουλειά ανεβαίνει κοινωνικά ο άνθρωπος» και την οποία μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ. Οι ομοιότητες με τους γραφειοκράτες των δικών μας τριτοβάθμιων συνδικάτων της λεγόμενης «Κοινωνικής Συμμαχίας» δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερες!

Περί προδοτών και προδομένων

Ντίνος Χριστιανόπουλος ΔΗΜΑΣ

 

Μανώλης Αναγνωστάκης ΟΧΙ ΑΠΟ ΔΩ

 

ΟΧΙ ΑΠΟ ΔΩ

Ὄχι ἀπὸ δῶ. Λάθος στὸ φάκελο καὶ στὶς διευθύνσεις

Μιὰ λέξη ἕνας ἀριθμός κι ὅλο τὸ νόημα ἀλλάζει

Ἕνα κουδούνι πιὸ δίπλα κι ὁ ἐνοικιαστής εἶναι

ἄλλος

Κλείνει τὰ παντζούρια τὸ βράδυ μανταλώνει τὶς

πόρτες

Κατεβάζει τὰ μεγάλα στὸρ φράζει μ’ ένα σεντούκι

τὴν ξώπορτα

Σβήνει προσεκτικὰ τ’ αποτσίγαρα καὶ κρύβεται

κάτω ἀπ’ τὶς κουβέρτες.

Λάθος. Γιατὶ χτυπᾶς τὸ μάνταλο; δὲ θὰ σ’ ἀνοίξει

Ἡ ὥρα εἶναι περασμένη καὶ στὸ σκοτάδι δὲν μπο-

ρεῖς νὰ ξεχωρίσεις.

Πῶς νὰ πιστέψω πὼς εἶσαι σὺ ὁ Φώτης, ὄχι ὁ

Κώστας, ὄχι ὁ Θανάσης τοῦ Κώστα;

Γιατὶ ἀλλάζεις φορεσιές, ἁλλάζεις χτένισμα, δένεις

ἀλλιώτικα τὸν κόμπο τῆς γραβάτας;

Παντρεύτηκες δύο φορὲς καὶ τώρα μετρᾶς τὶς ἐρω-

τικές σου ἐπιτυχίες

Ἀρχείο σὲ σειρὰ ἀλφαβητική, γράμματα καὶ φω-

τογραφίες.

Δὲ σὲ γνωρίζω. Ἴσως νὰ ταξιδέψαμε μαζί, ὅπως

τὸ λές, μὲ τὸ «Ἀλκινόη»

Πήγαμε τρεῖς φορὲς στὸ «Θερμαϊκὸν» μοῦ πλή-

ρωσες τὸ τρὰμ γιὰ τὴν Καμάρα

Μὰ δὲ σὲ ξέρω. Ἀπό τὸ δρόμο αὐτὸ δὲν πέρασες

ποτέ σου

Δὲ διάβασες τὰ ἐπισκεπτήρια καὶ τὶς ἐπιγραφὲς

πάνω στοὺς τοίχους

Ὅλες οἱ ξώπορτες κλειστὲς καὶ τὸ σεντούκι, μὴν

ξεχνᾶς — μόλις νυχτώσει.

Ὄχι δὲν πιάνω τὸ χέρι σου. Δὲ θὰ κλέψεις τὸ σχῆ-

μα τοῦ δικοῦ μου.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Δημᾶς

Δημᾶς Παύλῳ δεσμίῳ ἐν Ρώμῃ˙ χαίρειν.

Εἶναι ἡ τέταρτη φορὰ ποὺ ἐπιχειρῶ νὰ σᾶς γράψω,

μέσα σὲ τοῦτο τὸ πολυθόρυβο μπὰρ μὲ τὸ ράδιο νὰ παίζει σουὶνγκ

καὶ τὸ κορίτσι νὰ μὲ κοιτάει παραξενεμένο.

Συχνὰ θυμοῦμαι τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, τοὺς ἀδελφοὺς ἐν Κυρίῳ,

μὲ ταράζει ἡ νοσταλγία, μὲ διαλύει.

Ὅλοι μὲ θεωροῦν εὐτυχισμένο καθῶς μὲ βλέπουν μὲ τὸ χακί,

τὸ περίστροφο στὰ δεξιά, νὰ βαδίζω γεμᾶτος αὐτοπεποίθηση,

στὴ Μπάρα, στὰ θέατρα, στὰ ζαχαροπλαστεῖα, στὰ γυμναστήρια.

Ὅμως νιώθω καλὰ τὴν τερηδόνα ποὺ προχωρεῖ.

Τί τὰ θέλετε, κύριε, τί τὰ θέλετε,

ἐμεῖς ποὺ γνωρίσαμε μικροὶ τὸ Χριστὸ ζοῦμε τώρα τὴ θλίψη˙

χάσμα γὰρ μέγα ἐστήρικται μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν.

Ὅπου νὰ γυρίσω, μὲ σκοτώνει τὸ παράπονό σας:

Δημᾶς μὲ ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὁν νῡν αἰῶνα.

Κι ὅμως νιώθω παράταιρος μέσα στὸν κόσμο αυτό,

σὰν κλασικὴ μουσικὴ σὲ ταβέρνα.

Κι ὅταν ἀνοίγω τὸ ἀλμποὺμ μὲ τὰ εἰκόνια ποὺ μᾶς κάμναν

πλανόδιοι ζωγράφοι σ’ ἐξορμήσεις ἱεραποστολικές,

δὲν ξέρω ἂν θὰ ’θελα νὰ ἐπιστρέψω, εἶναι τόσο ὀδυνηρὴ

ἡ ἐποχὴ τῆς φρόνησης, θὰ ’θελα μόνο

νὰ ξεριζώσω μὲ τὰ χέρια μου τὴ μνήμη.

Τάχα νὰ βάλω πιὰ τὶς χῶρες μου σὲ κάποια τάξη;

Καὶ πῶς μὲς στ’ ἀδιέξοδο ἔξοδο νὰ ’βρω;

Η Αντιδραστική Αποσύνθεση του Κουρδικού Εθνικισμού

ή πώς ένα εθνικιστικό «αντιιμπεριαλιστικό» κίνημα στα χέρια μικροαστών εθνικιστών, γλιστράει στην ανοικτή συνεργασία με τον κάθε σημαίας ιμπεριαλισμό κι από 'κει στην ανοιχτή πλέον συμμαχία με το μακελάρη του Συριακού λαού. Η προδοσία από αυτές τις ταξικές δυνάμεις των προσδοκιών του Κουρδικού λαού για αυτοπροσδιορισμό και εθνική ανεξαρτησία  έχει συντελεστεί.

 Αναδημοσίευση από τους Νιου Γιορκ Τάιμς

Της Καρλόττα Γκωλ

Μετάφραση Παραναγνώστης

Από την υποδοχή των φιλοκυβερνητικών πολιτοφυλακών στο θύλακα
της Αφρίνης την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018. .Διακρίνονται πορτραίτα
του Οτσαλάν και του Άσαντ. Φωτογραφία του Αχμάντ Σάφι Μπιλάλ 
Πρακτορείο του Γαλλικού Τύπου, Εικόνες Γκετύ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Πιστές στην κυβέρνηση της Συρίας πολιτοφυλακές κατέφθασαν στο βορειοδυτικό θύλακα της Αφρίνης την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου σε υποστήριξη των Κουρδικών πολιτοφυλακών, διεκδικώντας έδαφος και υποσκελίζοντας τις τουρκικές δυνάμεις, που ήδη βαδίζουν μαχόμενες προς την πόλη εδώ και σχεδόν ένα μήνα.

 Τηλεοπτικές εκπομπές και αναρτήσεις κοινωνικών μέσων δείχνουν πλήθη να πανηγυρίζουν στην κεντρική πλατεία της πόλης της Αφρίνης, ανεμίζοντας σημαίες και κρατώντας αφίσες του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ και του Κούρδου μαχητικού ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος είναι φυλακισμένος στην Τουρκία κατηγορούμενος για τρομοκρατία.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Τρομοκρατική επίθεση των ΜΑΤ στα γραφεία του ΝΑΡ

Δεν υποχωρούμε! – Λευτεριά στο λαό, θάνατος στο φασισμό!

Στον απόηχο του εθνικιστικού συλλαλητηρίου και καθώς ομάδες φασιστών κυκλοφορούσαν με κράνη και ρόπαλα στο κέντρο της Αθήνας αναζητώντας υποψήφια θύματα, διμοιρία των ΜΑΤ επιτέθηκε στα γραφεία του ΝΑΡ (επί της οδού Κλεισόβης, στην πλατεία Κάνιγγος) και στους συντρόφους που είχαν αναλάβει την περιφρούρησή τους.

Η επιδρομή της διμοιρίας με χρήση χημικών και κλομπ λίγο μετά τις 4 μ.μ. έγινε με τέτοια κατασταλτική μανία, που όχι μόνο κτυπήθηκαν μέλη του ΝΑΡ με κλομπ, αλλά οι ΜΑΤατζήδες έριξαν χημικά ακόμα και μέσα στα γραφεία του ΝΑΡ, πριν απωθηθούν από την περιφρούρηση.

Πρόκειται για ευθεία κατασταλτική και τρομοκρατική ενέργεια προς το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλη την μαχόμενη Αριστερά και τον κόσμο του κινήματος που δεν σκύβει το κεφάλι, για την οποία το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φέρουν ακέραια την ευθύνη.

Στην περίπτωση αυτή δεν χωρά καμιά δικαιολογία. Τόσο ο χώρος, ο χρόνος και η ένταση της επίθεσης μόνο αποτέλεσμα λάθους δεν μπορεί να αποτελεί.

Είναι γελασμένοι όσοι νομίζουν πως το ΝΑΡ και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα κάνουν έστω κι ένα βήμα πίσω από την ανυποχώρητη πάλη τους για το Ψωμί – Δουλειά – Ειρήνη – Ελευθερία της εποχής μας, ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του, στην κυβερνητική πολιτική και όλο το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο , τον εθνικισμό - φασισμό και όλα τα φασιστικά ντόπερμαν του συστήματος.

Γραφείο Τύπου

του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Αθήνα, 4/2/2018

πηγή: www.narnet.gr

Aνακοίνωση της Συμμαχίας Σοσιαλιστών της Μέσης Ανατολής

Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της Συμμαχίας Σοσιαλιστών της Μέσης Ανατολής σχετικά με την Τουρκική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία

Αλληλεγγύη στην Αφρίνη, την Αλ Γκούτα και το Ιντλίμπ εναντίον όλων των στρατιωτικών επιθέσεων

Εμείς, η Συμμαχία των Σοσιαλιστών της Μέσης Ανατολής, αντιτιθέμεθα στις διάφορες στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον της Αφρίνης, του Ιντλίμπ και της Ανατολικής Γκούτα και υποστηρίζουμε όλους τους αθώους πολίτες στη Συρία. . . Όλες οι διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις συναίνεσαν στην αναγκαιότητα εκκαθάρισης των λαϊκών επαναστατικών κινημάτων που ξεκίνησαν στη Συρία τον Μάρτιο του 2011. . .

Αλληλεγγύη στην Αφρίνη ενάντια στην τουρκική στρατιωτική επέμβαση

Από τις 20 Ιανουαρίου 2018, Τούρκοι στρατιώτες με τη βοήθεια φιλοτουρκικών ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης προχώρησαν σε μεγάλη αεροπορική και επίγεια επίθεση, που ονόμασαν «Επιχείρηση Ελιά», στην επαρχία της Αφρίνης στη βορειοδυτική Συρία, μια περιοχή με πληθυσμό κουρδικής πλειοψηφίας η οποία ελέγχεται από το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) και τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG). Τουλάχιστον 30 πολίτες έχουν σκοτωθεί από την έναρξη της επιχείρησης.

Η Αφρίνη είχε υποδεχθεί πολλούς εσωτερικά εκτοπισμένους από άλλες περιοχές της χώρας, γεγονός που οδήγησε σε διπλασιασμό του πληθυσμού της σε 400.000 και 500.000, επειδή ήταν σχετικά αλώβητη από τον πόλεμο και τις επιθέσεις των δυνάμεων του καθεστώτος Άσαντ.
Η επίθεση αυτή έρχεται μετά από μήνες έντονων εντάσεων και επιθέσεων από τον τουρκικό στρατό ενάντια στην Αφρίνη. Ο τουρκικός στρατός χρησιμοποίησε ως πρόσχημα μια ανακοίνωση ενός εκπροσώπου του παγκόσμιου στρατιωτικού συνασπισμού των ΗΠΑ εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (IS) σχετικά με τη συγκρότηση συνοριακής δύναμης 30.000 μαχητών υπό τη διοίκηση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) κορμός των οποίων είναι οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG). Κατά την άποψη της Άγκυρας, η απόφαση των ΗΠΑ σήμαινε ότι η εταιρική σχέση των ΗΠΑ-YPG δεν θα τελείωσε με την κατάρρευση του ISIS, όπως ήλπιζε η τουρκική κυβέρνηση.