Όχι στις αντιδραστικές συγκεντρώσεις «κατοίκων»
Το
Σάββατο 11 Γενάρη 2020, δύο αυτόκλητες και ανώνυμες ομάδες κατοίκων
(κάτοικοι Εξαρχείων και κάτοικοι Καλλιδρομίου) κάλεσαν σε συγκέντρωση
και παρέμβαση στο Α.Τ. Εξαρχείων, διαμαρτυρόμενοι για την
παραβατικότητα, τα σπασίματα των αυτοκινήτων, τα ναρκωτικά και το
λαθρεμπόριο τσιγάρων. Τη συγκέντρωση στήριξαν ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, μέλη
διασπάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, μαγαζάτορες και γνωστοί τοπικοί παράγοντες.
Παρότι η κίνηση αυτή συγκέντρωσε ελάχιστο αριθμό ανθρώπων και συνάντησε
την υγιή αδιαφορία των κατοίκων και εργαζομένων των Εξαρχείων, η λογική
της είναι επικίνδυνη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δημοσιογράφοι των
ΜΜΕ που κραυγάζουν όλη μέρα ενάντια στα Εξάρχεια έσπευσαν να καλύψουν τη
συγκέντρωση, που ταίριαζε τέλεια στο κλίμα γενικής υστερίας για την
ανομία στην περιοχή.
Η
συγκέντρωση κατέληξε στην επίσκεψη μιας επιτροπής στο Α.Τ., η οποία
κάλεσε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της. Ο αυτόκλητος εκπρόσωπος
των κατοίκων δήλωσε ότι θα συναντήσει τον ίδιο τον Χρυσοχοΐδη, για να
πάρει τα εύσημα του διευθυντή ασφαλείας, που είπε ότι η περαιτέρω
στελέχωση του τμήματος θα ωφελήσει και την αστυνομία, και τους πολίτες.
Όλοι συμφώνησαν ότι χρειαζόμαστε περισσότερους μπάτσους.
Ο
αντιδραστικός χαρακτήρας της συγκέντρωσης φαίνεται με την πρώτη ματιά
από την ταύτιση της μικροπαραβατικότητας (τα σπασίματα των αυτοκινήτων
στην Καλλιδρομίου) με μαφίες, ναρκεμπόριο, βιασμούς. Οι μικροπαραβάτες
στοχοποιούνται συλλογικά για εγκλήματα που κανείς δεν έχει στοιχεία ότι
μπορεί να διέπραξαν. Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν λείπουν οι
θεωρίες συνωμοσίας για τη στημένη σχέση των μικροπαραβατών με τα «πιο
ασύδοτο τμήμα του κεφαλαίου» (το οποίο ασχολείται να σπάει τζάμια
αυτοκινήτων, πολύ λογικό), με τα συμφέροντα του AirBnB κλπ,
σε λίγο αριστερή εκδοχή λόγω της περιοχής, αλλά με την ίδια λογική που
σε άλλες γειτονιές οι πρόσφυγες και οι αλληλέγγυοι αποκαλούνται τσιράκια
του Σόρος.
Γιατί
κάποιος που σπάει τζάμια θα πρέπει να είναι και μαφιόζος, ναρκέμπορος ή
βιαστής; Επειδή όλοι οι «παράνομοι» είναι ίδιοι; Επειδή είναι
μετανάστες; Ασχέτως ατομικών προθέσεων, η συγκέντρωση της 11ης Γενάρη είχε μια ανομολόγητη ρατσιστική χροιά.
Γνωρίζουμε
τα προβλήματα της καθημερινότητας στα Εξάρχεια, γιατί κι εμείς εδώ
ζούμε και δουλεύουμε. Γνωρίζουμε ότι είναι επίπονο για έναν εργαζόμενο ή
άνεργο να του σπάνε το αυτοκίνητο για λίγα κέρματα. Ακόμα περισσότερο,
παίρνουμε εξαιρετικά σοβαρά κάθε καταγγελία για βιασμούς και επιθέσεις.
Όμως, απορρίπτουμε τις ρατσιστικές γενικεύσεις. Κάθε αντιδραστική
κινητοποίηση πάντα επικαλείται ως πρόσχημα ένα επιτακτικό πρόβλημα -
αρκεί να δούμε τις πρόσφατες ρατσιστικές κινητοποιήσεις στα νησιά, στο
όνομα του να μη γίνουν αυτά «αποθήκες ψυχών», για να μην μιλήσουμε και
τις παλιότερες αντιδραστικές επιτροπές κατοίκων σε άλλες γειτονιές της
Αθήνας.
Ας
είμαστε στοχειωδώς ειλικρινείς: μετά από μια δεκαετία λιτότητας, με
έναν στους πέντε ανθρώπους άνεργο, με τη διάλυση όλων των κοινωνικών
υπηρεσιών, με τους εργαζόμενους να δουλεύουν όλη μέρα και Κυριακές, με
τα παιδιά να τρέχουν να τα βγάλουν πέρα σε μια ζωή όλο εξετάσεις και με
καμία εγγύηση για το μέλλον, δεν μπορεί τα τζάμια των αυτοκινήτων να
είναι το βασικό πρόβλημα. Δεν μας καταστρέφει τη ζωή η
μικροπαραβατικότητα, μας την καταστρέφει το σύστημα, οι εργοδότες και οι
κυβερνήσεις.
Η
αστυνομία αντιμετωπίζει τα Εξάρχεια ως κατεχόμενη ζώνη. Πνίγει τη
γειτονιά στα χημικά, προσβάλει, γελοιοποιεί, παρενοχλεί σεξουαλικά,
εκκενώνει καταλήψεις, εκτοπίζει πρόσφυγες, συλλαμβάνει, δέρνει,
συκοφαντεί. Αυτή είναι η πραγματική υποβάθμιση των Εξαρχείων. Μέσα σε
αυτή την καθημερινότητα πολιτικής στοχοποίησης της γειτονιάς, το να
προσκαλεί κανείς την αστυνομία να μας προστατέψει δεν μπορεί παρά να
είναι ανόητη αυταπάτη ή να κρύβει κακόβουλους σχεδιασμούς.
Οι
υποστηρικτές της συγκέντρωσης λένε ότι η παραβατικότητα έχει τελευταία
αυξηθεί, χωρίς βεβαίως να είναι σε θέση να το τεκμηριώσουν με κάποιο
συγκεκριμένο στοιχείο. Έστω, μπορεί και να ισχύει. Περίμενε όμως κανείς
ότι μετά από 10 χρόνια κρίσης και λιτότητας η παραβατικότητα και το
έγκλημα θα μειωνόταν; Μήπως δεν συμβαίνει το ίδιο, και πολύ χειρότερα,
σε άλλες περιοχές της Αθήνας;
Οι
πρόσφυγες και μετανάστες, οι εξαρτημένοι, ακόμα και όσοι καταφεύγουν
στην παραβατικότητα, είναι άνθρωποι καταπιεσμένοι όπως οι εργαζόμενοι,
οι άνεργοι, η νεολαία, οι γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Δεν είναι εχθροί
μας, ανήκουμε στο ίδιο κοινωνικό στρατόπεδο. Δεν καλούμε την αστυνομία,
που έχει κάνει τη ζωή μας κόλαση, για να μας σώσει. Δεν τους κοπανάμε με
αυτόκλητες ομάδες που δεν λογοδοτούν σε κανέναν.
Μπορεί
να υπάρχει πραγματική δυσκολία να ενοποιηθούν όλα αυτά τα τμήματα των
καταπιεσμένων, αλλά το μίσος μεταξύ τους συμφέρει μόνο τον πραγματικό
αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών, των μεγαλοϊδιοκτητών και
μεγαλομαγαζατόρων. Μόνο με την παρουσία μας στον δρόμο, την αλληλεγγύη,
την αυτοοργάνωση, τη διεκδίκηση του δημόσιου χώρου από την αστυνομία και
τα επιχειρηματικά συμφέροντα μπορούμε να εξασφαλίσουμε τη συνύπαρξη
όλων των καταπιεσμένων με σεβασμό και αξιοπρέπεια και την προστασία από
την όποια αντικοινωνική συμπεριφορά.
Έξω από τα Εξάρχεια η αστυνομία
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις
Όχι στη στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών
Όχι στην αντιδραστική υστερία για τα Εξάρχεια
Κοινός αγώνας όλων των καταπιεσμένων
ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, πυρήνας Εξαρχείων
