Η κληρονομιά της Οκτωβριανής Επανάστασης

Αναδημοσίευση από το International Viewpoint

 

του David Mandel

 

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Εκατό χρόνια μετά, το ζήτημα της ιστορικής κληρονομιάς της Οκτωβριανής Επανάστασης δεν είναι εύκολο για τους σοσιαλιστές, δεδομένου ότι ο μεν σταλινισμός ρίζωσε μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία μετά από την επανάσταση, η δε παλινόρθωση του καπιταλισμού, 70 χρόνια αργότερα, συνάντησε μικρή αντίσταση. Μπορούμε βέβαια να επισημάνουμε τον κεντρικό ρόλο του Κόκκινου Στρατού στη νίκη επί του φασισμού ή τον ανταγωνισμό μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και του καπιταλιστικού κόσμου που άνοιξε χώρο για τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες ή στη ανάσχεση των καπιταλιστικών ορέξεων από την ύπαρξη μιας μεγάλης εθνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονομίας. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτούς τους τομείς, η κληρονομιά δεν είναι αδιαμφισβήτητη.

Αλλά η κύρια κληρονομιά της Οκτωβριανής Επανάστασης για την αριστερά σήμερα, είναι στην πραγματικότητα και η λιγότερο αμφισβητούμενη. Μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη: «Τόλμησαν». Θέλω να πω με αυτό ότι οι μπολσεβίκοι, οργανώνοντας την επαναστατική κατάληψη της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και την υπεράσπισή της από τις ιδιοκτήτριες τάξεις, έμειναν πιστοί στην αποστολή τους ως εργατικό κόμμα: έδωσαν στους εργάτες και τους αγρότες την ηγεσία που χρειάζονταν και ήθελαν.

Κόμμα, Μάζα, Ηγεσία στην Κρίση του Απρίλη

Η Συμβολή μου στη συνάντηση εργασίας του Ιντιτούτου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών «Παντελής Πουλιόπουλος»

Από αυτό το βήμα που μου παραχώρησε το ΙΠΚΕ - Παντελής Πουλιόπουλος, θα ήθελα να υπο­βάλω στην κρίση σας μερικές σημειώσεις, ερανίσματα που ανατρέχουν σε διάφορες πηγές, ανάμε­σα στις οποίες ξεχωρί­ζει το βιβλίο του Paul Leblanc, Ο Λένιν και το Επαναστατικό Κόμμα. Ένα είδος ιχνηλασίας των δια­δρομών ανάμεσα σε τρία διαρκώς μετατοπιζόμενα γύρω από το κομβικό χρονικό σημείο του Απρίλη του 1917 σημεία αναφοράς, τη μάζα το κόμμα και την ηγεσία, μια ιχνηλασία που ευελπιστώ ότι θα αποδώσει μια προβολή του ιστορικού γεγονότος του Απρίλη πάνω στο επίπεδο που ιχνογρα­φούν αυτές ακριβώς οι διαδρομές. Αυτό θα προσπαθήσω να σας πα­ρουσιάσω.

Προκαταρκτικά, αν η ιστορία δεν χωράει αμεροληψία τότε όπως λέει ο Victor Sergeⁱ:

η μόνη δυνατή μεροληψία που είναι συμβατή με την απόλυτη αφοσίωση στην αλή­θεια εί­ναι εκείνη του προλετάριου ιστορικού.ⁱⁱ

Η ασυμβατότητα όμως της αστικής ταξικής σκοπιάς με την αλήθεια, δεν περιορίζ­εται σε κάποια φτηνή λαθροχειρία, ή παραχάραξη εκ μέρους τους. Χωρίς δα να λεί­πουν και τέτοια, εδράζε­ται εντούτοις στην αντίστοιχη ταξική φιλοσοφία. Εάν αίφ­νης η γνώση εγγράφεται και «συγκροτεί­ται» μέσα στη γλώσσα, ή εάν οι νοητικές δομές είναι εκείνες που προβάλ­λονται στο κοινωνικό εί­ναι και τα παρόμοια, τότε οι εργάτες που εν συγκρίσει με τα ανώτερα κοι­νωνικά στρώματα, κουβα­λούν στους ώμους τους απαίδευτα κεφάλια, δεν θα μπο­ρούσαν να γνωρίζουν τίποτε το άξιο λόγου, ακόμα λι­γότερο δε, το κατά πού χρειάζεται να κινηθεί μια κοινωνία σε κρίση. Αν επαναστα­τούν, εί­ναι διότι έρμαια των πιο ταπεινών υλικών τους ανα­γκών και ανίκανοι να κα­τανοήσουν ό,τι το υψη­λό και ηθικό, γίνονται υποχείρια των πιο διεστραμμ­ένων δη­μαγωγών, που είτε απλώς είναι από φύση και πεποίθηση κακοί, είτε, όπως ο Λένιν, παραφρόνη­σαν από τις ασωτίες τους.

Victor Serge

Έτσι, από την εργατική ταξική σκοπιά δεν αρκεί η διατύπωση μιας υποτιθέμενης προλεταρια­κής αλήθειας που θα διεκδικεί το δικαίωμα να υπάρχει παραθετικά πλάι στην αστική αλήθεια. Η ιστορι­κή αλήθεια, και η ιστορικότητα του ερωτήματος «τι κάνουμε τώρα;», χρειάζεται, στο ιδεολο­γικό μέτωπο της ταξικής πάλης, να αναμε­τρηθούν συ­νολικά με τον αστισμό και με τις φιλοσοφικές – θεω­ρητικές προ­κείμενες της αστικής ιστοριογρα­φίας ιδιαιτέρως. Η επαναστατική πράξη του προ­λεταριάτου ως διαλεκτική ενότητα θεωρητικής πρόγνωσης και δράσης είναι δυνατή μόνο εφόσον και οι δύο πόλοι της διαλε­κτικής αντίφασης είναι δυνατοί. Και ο Απρίλης αποτελεί ένα ιστορικό πα­ράδειγμα γι' αυτή τη διπλή δυνατότητα, ένα παράδειγμα όπου τα απαίδευτ­α κεφάλια φαίνεται πως μπορούσαν να γνωρίζουν...

Ας πάρουμε λοιπόν την ιστορία των θέσεων του Απρίλη από την αρχή.

ΟΧΙ στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς!

  Πανελλαδική Συγκέντρωση στο υπουργείο Δικαιοσύνης την Πέμπτη 31/8

Με τη στήριξη και τη συμμετοχή Συντονισμών Συλλογικοτήτων, Πρωτοβουλιών και αγωνιστών απ' όλη τη χώρα (Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Αγρίνιο, Λαμία, Πέλλα, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Γιάννενα, Πρέβεζα, Λάρισα, Ναύπλιο, Πάτρα) προχωρούν οι διαδικασίες για την καλύτερη δυνατή οργάνωση της πανελλαδικής συγκέντρωσης στο υπουργείο Δικαιοσύνης την Πέμπτη 31 Αυγούστου, στις 2μ.μ. και τη συνέλευση του κινήματος στις 5μ.μ. (ΠΟΕ-ΟΤΑ, πλατεία Καραϊσκάκη).

 

Ήδη οι αφίσες και τα καλέσματα της κινητοποίησης γεμίζουν τις πόλεις ενώ ξεκίνησαν και οι δηλώσεις συμμετοχής για τη μετάβαση των διαδηλωτών στην Αθήνα. Από τη Θεσσαλονίκη τα λεωφορεία θα ξεκινήσουν στις 31/8, στις 7π.μ. από το άγαλμα του Βενιζέλου ενώ η επιστροφή θα γίνει το βράδυ της ίδιας μέρας. Δηλώσεις συμμετοχής στα τηλ.: 6972310995 και 6978286554.

Εντωμεταξύ με επιστολή τους οι Συντονισμοί/Πρωτοβουλίες ζητούν συνάντηση με τον υπουργό Δικαιοσύνης Στ. Κοντονή.

     

Ποιες Στρατηγικές θα Σταματήσουν την Άκρα Δεξιά;

Αναδημοσιεύουμε από το Socialist Worker μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το αντιφασιστικό κίνημα στην Αμερική.

Του Eric Ruder

 

Μετάφραση Παραναγνώστης

Πορεία στο Όκλαντ της Καλιφόρνια
(φωτ. Annette Bernhardt)

Τους μήνες που κύλησαν από την εκλογή του Donald Trump, η άκρα δεξιά στις ΗΠΑ με μεγαλύτερη πλέον αυτοπεποίθηση έχει γίνει πιο επιθετική και πιο βίαιη από οποιαδήποτε στιγμή εδώ και εικοσιπέντε ή παραπάνω χρόνια.

Τα εγκλήματα μίσους εναντίον μουσουλμάνων, Εβραίων, Αφροαμερικάνων και ΛΟΑΤ, κορυφώνονται σε ολόκληρη τη χώρα, τόσο σε αστικές περιοχές με φιλελεύθερη φήμη, όσο και σε κόκκινες πολιτείες και αγροτικές περιοχές.

Η αντίθεση εν σχέση με τις εβδομάδες που ακολούθησαν την εκλογή και την εγκατάσταση του Trump είναι έντονη. Στο πρώτο εκείνο ξέσπασμα της οργής, υπήρξαν αυθόρμητες εκρήξεις αντίστασης και η μεγαλύτερη μονοήμερη διαμαρτυρία στην ιστορία των ΗΠΑ με τις πορείες των γυναικών που πραγματοποιήθηκαν την επομένη της εγκατάστασης του Trump.

Neoliberalism , Ordoliberalism, Stalinoliberalism

Ο Σταλινισμός "διόρθωσε" το Μαρξ και το Λένιν που εν τη αφελεία τους πίστευαν ότι το εργατικό κράτος είναι ένα κράτος που απονεκρώνεται από την πρώτη στιγμή. Η μαρξιστική θεωρία του κράτους πρέπει να απορριφθεί, διακήρυξαν. Ο "σοσιαλισμός σε μία μόνη χώρα" - σταλινική γραφειοκρατία για τους φίλους -  χρειαζόταν ένα ολοένα και ισχυροποιούμενο κράτος. Από εκεί μέχρι την ιδέα της υποτιθέμενης κατίσχυσης επί του καπιταλισμού ως καπιταλισμός, η απόσταση αποδείχτηκε εξαιρετικά μικρή. Κι αν στη Ρωσία το καθεστώς ποζάρει ως κληρονόμος των "καλύτερων" παραδόσεων του τσαρισμού και του σταλινισμού, στην Κίνα τα πράγματα κύλησαν αλλιώς. Ένας από τους αγριότερους καπιταλισμούς του πλανήτη έχει ποζάρει ως "κομμουνισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά"
Γίνεται λοιπόν να κανοναρχείς όλα τα θέσφατα του νεοφιλελευθερισμού, όλα τα μάντρα της λατρείας των αγορών χρησιμοποιώντας τη μαοϊκή εκδοχή των σταλινικών καλιαρντών; Το παρακάτω άρθρο του Ξου Μινγκ που αλιεύσαμε μεταφράσαμε και αναδημοσιεύουμε από τους Global Times μας διαβεβαιώνει πως γίνεται:

Οι σχολές υιοθετούν την Εικονική Πραγματικότητα, μεταξύ άλλων τεχνολογιών, για να ενσταλάξουν την ορθή ιδεολογία στους μαθητές

Οι αρχές προσπαθούν σκληρά για να κάνουν δημοφιλή στην πανεπιστημιούπολη τα μαθήματα πολιτικής

Σε αχανή χιονισμένα λιβάδια και σε δύσβατους δρόμους κάτω από απότομους βράχους, τα ίχνη των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού αποτυπώθηκαν σ' ολόκληρη τη διαδρομή της Μεγάλης Πορείας.

Φορώντας ένα ζευγάρι γυαλιά VR, ένας φοιτητής τη βίωσε σαν να βρισκόταν ο ίδιος σε αυτό το σκληρό περιβάλλον.

Έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας με θέμα τους ηγέτες του ΚΚΚ

Πρόκειται για ένα μάθημα ιδεολογίας και πολιτικής θεωρίας που εγκαινίασε το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Πεκίνου, όπου οι σπουδαστές είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία VR και να «ακολουθήσουν» τη Μεγάλη Πορεία που επιχείρησε ο Κόκκινος Στρατός πριν από 80 χρόνια.

Η Σινοευρωπαϊκή συνεργασία περνά από το Καζακστάν

Aναδημοσίευση από το Chinadaily.com.cn

                                                                                                   του  Jeremy Garlick **

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Η σύνοδος κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στο Καζακστάν πραγματοποιήθηκε στις 8-9 Ιουνίου. Την επόμενη μέρα ήταν η έναρξη της Astana Expo 2017, που πρόκειται να διαρκέσει τρεις μήνες. Αυτά τα δύο γεγονότα είναι ενδεικτικά της αυξανόμενης γεωπολιτικής και γεωοικονομικής σημασίας του Καζακστάν και της Κεντρικής Ασίας.
Η Κίνα και η Ρωσία είναι τα μεγαλύτερα έθνη που είναι σήμερα μέλη του SCO. Τα άλλα τέσσερα είναι όλα τα κράτη της Κεντρικής Ασίας: το Κιργιζιστάν, το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το ίδιο το Καζακστάν.

Έτσι, από τα ίδια τα κράτη που είναι μέλη του, το επίκεντρο του SCO βρίσκεται αναμφίβολα στην Κεντρική Ασία μέχρι στιγμής, η οποία είναι επίσης μια ζωτικής σημασίας περιοχή για την Οικονομική Ζώνη του Δρόμου του Μεταξιού, η οποία είναι το ήμισυ της Πρωτοβουλίας Ζώνης και Οδού της Κίνας.
Η χερσαία διαδρομή της Οικονομικής ζώνης του Δρόμου του Μεταξιού προς την Ευρώπη περνά από την Κεντρική Ασία. Η σημαντικότερη πτυχή αυτής της διαδρομής είναι αναμφισβήτητα η δημιουργία σιδηροδρομικών συνδέσεων. Μέχρι σήμερα η απόδοση αυτών των σιδηροδρόμων ήταν σταθερή, αλλά σχετικά όχι θεαματική. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση πρόκειται να αλλάξει καθώς η Κίνα δίνει ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση στη συνδεσιμότητα σε ολόκληρη την ευρασιατική χερσαία οδό.
Σε πρόσφατο συνέδριο στην Πολωνία, ακαδημαϊκοί από το Πανεπιστήμιο του Σετσουάν του Τσενγκντού τόνισαν πόσο έχει προχωρήσει η σιδηροδρομική σύνδεση Κίνας-Ευρώπης τους τελευταίους μήνες. Για πρώτη φορά, ανέφεραν, πολωνικά μήλα παραδόθηκαν σιδηροδρομικώς στις αγορές του Τσενγκντού το Μάιο. Η παράδοση έγινε μερικές εβδομάδες πιο γρήγορα από ό,τι μέσω της θαλάσσιας διαδρομής, αποδεικνύοντας το τι μπορεί να επιτευχθεί.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΗΡΙΑΝΝΑΣ

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΗΡΙΑΝΝΑΣ

Για ακόμα μια φορά γινόμαστε θεατές μιας προκλητικής σκευωρίας σε βάρος ενός νέου ανθρώπου, ολοφάνερα κατασκευασμένης εξολοκλήρου στα κεντρικά της ΕΛ.ΑΣ. και της αντιτρομοκρατικής, βγαλμένη από τις πιο σκοτεινές εποχές της σύγχρονης ιστορίας. Για ακόμα μια φορά φαίνεται ξεκάθαρα πως η δήθεν «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη στην πραγματικότητα, είναι υπέρ του δέοντος φιλική και προστατευτική, απέναντι σε τραπεζίτες, βιομήχανους, μεγαλοκαναλάρχες και πολιτικούς εκπρόσωπους αυτού του συστήματος, ενώ απέναντι στους «από κάτω», στον κάθε έναν και κάθε μία από εμάς, απέναντι στην μάχη που δίνουμε για τις ζωές και τα όνειρα μας, είναι εκδικητική, πετώντας αδιάφορα το κλειδί του παρόντος και του μέλλοντός μας στα σκουπίδια.

Μια νέα κοπέλα βρίσκεται εδώ και ένα μήνα φυλακισμένη γιατί ερωτεύτηκε πρώτου κάνει έλεγχο για το παρελθόν και τις κοινωνικές συναναστροφές του συντρόφου της (ο οποίος φυσικά αθωώθηκε αμετάκλητα). Μια αθώα κοπέλα βρίσκεται έγκλειστη εδώ και ένα μήνα γιατί θεώρησε αυτονόητο πως το δείγμα DNA που έδωσε οικειοθελώς στην αντιτρομοκρατική δεν θα χρησιμοποιούνταν για να κατασκευαστούν ψεύτικα στοιχεία εναντίον της. Μια από εμάς βλέπει να της στερούν το δρόμο για το μέλλον της, γιατί θεώρησε δεδομένο ότι η ανυπαρξία επιβαρυντικών στοιχείων, μαρτύρων κατηγορίας ακόμα και επαρκούς ποσότητας δείγματος DNA ώστε να γίνει επανεξέταση από ειδικούς διεθνείς εμπειρογνώμονες θα οδηγήσει στην απαλλαγή της από κάθε χαλκευμένη κατηγορία. Μια νέα κοπέλα βρίσκεται στις φυλακές γιατί πίστεψε πως η αθωότητά της αρκεί…

Η μειονότητα στη Θράκη: μειονοτικά δικαιώματα και διεθνισμός

Αναδημοσίευση από το elaliberta

Του Κώστα Κούσιαντα

Στα εκατό χρόνια από την επανάσταση του 1821 μέχρι την μικρασιατική εκστρατεία το ελληνικό κράτος κατάφερε να επεκτείνει τα όριά του προσαρτώντας νέες περιοχές τέσσερις φορές: Ιόνια νησιά το 1863, Θεσσαλία, Άρτα το 1881, Ήπειρο, Μακεδονία, Κρήτη, νησιά Ανατολικού Αιγαίου το 1913 και Θράκη το 1918/1923. Μία ακόμα προσάρτηση έγινε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Δωδεκάνησα το 1947). Η τελευταία, αποτυχημένη προσπάθεια επέκτασης τερματίστηκε το 1974 (εισβολή του ελληνικού στρατού στην Κύπρο).

Αλληλεγγύη στους Εργάτες της ΒΙΟΜΕ!

Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο του σωματείου εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ

ΜΑΤ και βία (και) στη ΒΙΟΜΕ;

Για όλα τους έχουμε ικανούς. Τόσο την δικαστική όσο και την οικονομική/πολιτική εξουσία αυτού του τόπου. 

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εδώ και μερικές ημέρες έχει ανακοινωθεί στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. από τα αρμόδια δικαστικά όργανα πως ο κ.Μέγας σύνδικος της πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ Α.Ε. και συνεργάτης της κ. Σεμερτζίδου (σύνδικος της Φίλκεραμ) έχει πλέον το δικαίωμα να καταγράψει και -κυρίως- να πλειστηριάσει με την άνεση του ό,τι βρει εντός του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. Με απλά λόγια βάζουν μπροστά , μέσα στο καλοκαίρι, το σχέδιο τους για να γίνει το εργοστάσιο βίδες και να πεταχτούν εργαζόμενοι και ιατρείο στο δρόμο. 

Βρετανικές εκλογές: Το Βρετανικό κεφάλαιο σε αποδιοργάνωση

Αναδημοσίευση από το The Next Recession.

του Michael Roberts

Το εκλογικό αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών είναι μια προσωπική καταστροφή για την ηγέτιδα των Συντηρητικών Theresa May. Προκήρυξε πρόωρες εκλογές για να αποσπάσει μεγάλη πλειοψηφία και να συντρίψει το Εργατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης και την αριστερή ηγεσία του. Αντ' αυτού όμως, οι Συντηρητικοί έχασαν έδρες και την πλειοψηφία τους στο κοινοβούλιο και οι Εργατικοί με τον αριστερό Jeremy Corbyn αύξησαν δραματικά το εκλογικό τους μερίδιο μετά από μια έντονη εκστρατεία.
Η συμμετοχή ήταν 69%, η υψηλότερη από το 1997, όταν είχε φτάσει το 71,4%. Φαίνεται ότι οι νέοι στράφηκαν προς τους Εργατικούς, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις. Οι Εργατικοί κέρδισαν 10% φτάνοντας στο 40% των εκλογέων, ενώ οι Συντηρητικοί αύξησαν επίσης το μερίδιό τους κατά 5% σε 42%. Ο μεγάλος ηττημένος ήταν το αντιευρωπαϊκό αντιμεταναστευτικό κόμμα UKIP, που κατέρρευσε.

Τώρα υπάρχει αυτό που ονομάζεται "κρεμασμένο κοινοβούλιο" χωρίς απόλυτη πλειοψηφία ενός κόμματος. Πράγμα που κάνει άνω κάτω τις επερχόμενες συνομιλίες του Brexit με την ΕΕ, καθώς δεν υπάρχει «ισχυρή και σταθερή» κυβέρνηση για να διαπραγματευτεί.
Αλλά περισσότερο από μια καταστροφή για τη May και τους Συντηρητικούς, είναι και μια καταστροφή για την βρετανική άρχουσα τάξη. Οι διαπραγματεύσεις για τους όρους αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα αρχίσουν στις 19 Ιουνίου και τώρα οι διαπραγματευτές της ΕΕ θα αντιμετωπίσουν τους Βρετανούς ομολόγους τους που μόλις έχουν χάσει την πλειοψηφία τους στο βρετανικό κοινοβούλιο. Οι όροι οποιασδήποτε συμφωνίας θα είναι σκληροί για τα συμφέροντα του βρετανικού κεφαλαίου: οι όροι του εμπορίου, της κινητικότητας στην απασχόληση και των ροών κεφαλαίων για το City του Λονδίνου.
Την ίδια στιγμή, η οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου ήδη αγκομαχάει. Το πρώτο τρίμηνο του 2017, το πραγματικό ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου αυξήθηκε με βραδύτερο ρυθμό από κάθε άλλη κορυφαία (G7) οικονομία. Η βρετανική λίρα έπεσε απότομα μετά το αποτέλεσμα των εκλογών και είναι πιθανό να πέσει περαιτέρω καθώς οι ξένοι επενδυτές εξετάζουν τις επιλογές τους, δεδομένης της αβεβαιότητας για το τι θα συμβεί με το Brexit και την παραλυμένη θέση μιας μειοψηφικής κυβέρνησης των Συντηρητικών που δεν θα είναι σε θέση να εφαρμόσει οποιαδήποτε μέτρα οικονομικής πολιτικής. Η στερλίνα έχει ήδη πέσει περισσότερο από 15% μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος Brexit πέρυσι.