Bail in και Άδειες Τσέπες

Ανακατεμένο με Κεϋνσιανά όνειρα διαγράφεται το μέλλον ενός καπιταλισμού που τρέφεται από τις ίδιες του τις σάρκες, δηλαδή τις σάρκες  των υποτελών τάξεων μιας και η μπουρζουαζία έχει αυτοανακηρυχθεί το σκεπτόμενο μέρος του συστήματος. Έτσι μέσα από την έπαρση ενός κατά φαντασίαν γκουρού της καπιταλιστικής οικονομίας ζωντανεύουν οι εφιάλτες της λεγόμενης «μεσαίας τάξης» με το κάποιο κομπόδεμα που βλέπει να της ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια. Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο του JONATHAN TURLEY

του Lawrence E. Rafferty

Μετάφραση Παραναγνώστης

Οι banksters ([ΣτΜ] Bankster = banker + gangster )και πάλι επί το έργον. Ίσως θυμάστε ένα άρθρο που έγραψα το Μάρτιο του 2013, όπου αναφέρεται λεπτομερώς ένα σχέδιο που συμφωνήθηκε ανάμεσα στην Τράπεζα της Αγγλίας και την FDIC, το οποίο θα επιτρέπει στις τράπεζες να αρπάζουν τα κεφάλαια των καταθετών, προκειμένου να αποφευχθεί μια πτώχευση τράπεζας. Το πρωτεύον παράδειγμα που δινόταν σε αυτό το άρθρο ήταν ένα παρόμοιο σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή στην Κύπρο. Παρόμοια σχέδια βρίσκονταν στα χαρτιά και αλλού, αλλά η αρπαγή στην Κύπρο, είχε πράγματι ενεργοποιηθεί.

Τώρα φαίνεται ότι η κοινή συμφωνία FDIC-Τράπεζας της Αγγλίας από το Δεκέμβριο ήδη του 2012, δεν ήταν αρκετή για να σώσει το σύνολο των banksters σε περίπτωση που το τζογάρισμά τους στα παράγωγα πήγαινε περίπατο. Η ιδέα έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και βάζει όλες οι καταθέσεις μας, και ακόμη και τις επενδύσεις των συνταξιοδοτικών εισφορών μας σε κίνδυνο!

Το Σαββατοκύριακο της 16ης Νοεμβρίου, οι ηγέτες της G20 έκαναν μια περατζάδα από το Μπρισμπέιν, πόζαραν για τις φωτογραφίες τους, ενέκριναν μερικές προτάσεις, έπαιξαν μια παράσταση απερίφραστης αποδοκιμασίας του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, και έστριψαν. Ήταν όλα τόσο γρήγορα, που μπορεί και να μην γνώριζαν τι ενέκριναν όταν επισφράγισαν το ψήφισμα για την «Επάρκεια ικανότητας απορρόφησης ζημιών των παγκοσμίως συστημικά σημαντικών τραπεζών» του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η οποία αλλάζει εντελώς τους κανόνες του τραπεζικού συστήματος.

Ο Russell Napier, γράφοντας στο ZeroHedge , την αποκάλεσε «η ημέρα που πέθανε το χρήμα». Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να ήταν η ημέρα που οι καταθέσεις πέθαναν ως χρήμα. Σε αντίθεση με τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα, τα οποία δεν μπορούν ούτε να καταγραφούν ούτε να «κουρευτούν», λέει ο Napier, οι καταθέσεις δεν είναι πλέον παρά «μόνο ένα μέρος της κεφαλαιακής δομής των εμπορικών τραπεζών.» Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να θεωρηθούν ως ιδιοεγγυήσεις (bail in) ή να κατασχεθούν για να σωθούν οι Μεγατράπεζες εάν τα στοιχήματα στα παράγωγα πάνε στραβά.

Αντί να τιθασεύσουν το καζίνο των μαζικών παραγώγων υψηλού κινδύνου, οι νέοι κανόνες δίνουν προτεραιότητα στην πληρωμή των ενδοτραπεζικών υποχρεώσεων από τα παράγωγα, έναντι όλων των άλλων. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο τους καταθέτες, δημόσιους και ιδιώτες, αλλά και τα συνταξιοδοτικά ταμεία που είναι η αγορά-στόχος του τελευταίου παιγνιδιού «ιδιοεγγύησης» (bail in), που ονομάζεται «ιδιοεγγυήσιμα» («bail-inable») ομόλογα.

«Η «ενδοεγγύηση» («bail in»)  έχει πουληθεί ως αποτρεπτικό μελλοντικών χρεωκοπιών κυβερνήσεων και της εξάλειψης των «πολύ μεγάλων για να χρεωκοπήσουν» (TBTF). Αλλά στην πραγματικότητα θεσμοποιεί τους TBTF, δεδομένου ότι οι μεγάλες τράπεζες διατηρούνται επιχειρηματικά απαλλοτριώνοντας τα κεφάλαια των πιστωτών τους. » (Έλεν Μπράουν)

Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times , οι Αμερικανοί banksters έχουν καταγεγραμμένη στα βιβλία τους αξία 280 τρισ. δολαρίων περίπου σε επενδύσεις παραγώγων. Ενώ το άρθρο των New York Times περιγράφει έναν σωστό κανόνα που προστέθηκε σε μια προσπάθεια να αναγκαστούν οι «πολύ μεγάλες για να χρεοκοπήσουν» τράπεζες να μειώσουν την έκθεση τους σε επενδύσεις υψηλού κινδύνου, εντούτοις δεν φτάνει αρκετά μακριά.

Με όποιους κι αν συζήτησα αυτό το θέμα στο παρελθόν, έπαιρνα πάντα την απάντηση ότι η FDIC θα προστατεύσει τις καταθέσεις τους. Θεωρητικά αυτή η απάντηση μπορεί να είναι σωστή, εκτός κι αν η κοινή συμφωνία FDIC-Τράπεζας της Αγγλίας τεθεί σε εφαρμογή. Στην πραγματικότητα, όταν η FDIC έχει περίπου 25 δισ δολάρια αποθεματικό και η έκθεση των «πολύ μεγάλων για να χρεωκοπήσουν» τραπεζών είναι 280 τρισ. δολάρια, είναι εύκολο να δει κανείς ότι η FDIC δεν έχει καμία πιθανότητα να μπορέσει να διαχειριστεί ακόμα και μία μόνο χρεωκοπία μεγάλης τράπεζας.

Αν έχουμε άλλη μια ύφεση, όπως αυτή που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2007, οι banksters θα πιαστούν από όπου μπορούν, δηλαδή από τις καταθέσεις σας και τις καταθέσεις μου και ακόμα από τις καταθέσεις του συνταξιοδοτικού μας προγράμματος. Δεν είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι, στην προσπάθεια να βρεθούν τρόποι για την πρόληψη της χρεωκοπίας τραπεζών και την αποτροπή οικονομικών ανατροπών, οι άνθρωποι που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι πελάτες των εν λόγω ιδρυμάτων και όχι οι banksters που ευθύνονται για την κατάρρευση;

Ακόμη και αν οι «πολύ μεγάλες για να χρεωκοπήσουν» τράπεζες παίζουν ρωσική ρουλέτα με τις «επενδύσεις» παραγώγων, οι μόνοι χαμένοι φαίνεται πως είμαστε εσείς κι εγώ. Επιτέλους, όταν τους επιτρέπεται να παίρνουν κεφάλαια καταθετών προκειμένου να ισολογίσουν τα βιβλία τους, ποια είναι τα κίνητρα για πιο λογικές επενδυτικές πρακτικές. Οι επενδύσεις σε παράγωγα είναι πολύ προσοδοφόρες επενδύσεις για τις τράπεζες και δεν θα σταματήσουν να τζογάρουν, εάν δεν αναγκαστούν

Αν και ο νόμος Dodd Frank ήταν μια βελτίωση, δεν ήταν όμως αρκετός για να προστατεύσει τις καταθέσεις μας και αναμφισβήτητα έδωσε στα πάρτυ παραγώγων μεγαλύτερη προστασία από όση έδωσε στους φορολογούμενους.

«Τόσο η μεταρρύθμιση του νόμου για την πτώχευση του 2005 όσο και ο νόμος Dodd Frank παρέχουν ειδική προστασία στους αντισυμβαλλόμενους των παραγώγων, δίνοντάς τους το νομικό δικαίωμα να απαιτήσουν εγγυήσεις για την κάλυψη ζημιών σε περίπτωση αφερεγγυότητας. Παίρνουν πρώτοι το ψιλό, ακόμη και πριν από τις εξασφαλισμένες καταθέσεις των κρατικών και τοπικών κυβερνήσεων˙ και αυτή η πρώτη δαγκωματιά θα μπορούσε να φάει ολόκληρο το μήλο, όπως απεικονίζεται στο παραπάνω διάγραμμα.

Το διάγραμμα δείχνει επίσης την ανεπάρκεια ασφαλιστικού ταμείου της FDIC, να προστατεύσει τους καταθέτες. Σε ένα άρθρο του Μάη του 2013 στο USA Today με τίτλο «Μπορεί η FDIC να Χειριστεί τη Χρεωκοπία μιας Μεγάλης Τράπεζας ; », ο Darrell Delamaide έγραψε:

«Η μεγαλύτερη χρεωκοπία που έχει χειριστεί η FDIC ήταν της Washington Mutual το 2008. Και ενώ ήταν αρκετά μεγάλη με 307 δισ δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, ήταν μικρή ποσότητα σε σύγκριση με τα 2.500 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία της JPMorgan Chase σήμερα, ή τα 2200 δισεκατομμύρια δολάρια της Bank of America ή τα 1.900 δισεκατομμύρια δολάρια της Citigroup.

. . . Δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να μπορούσε η FDIC να αναλάβει τη διάσωση μιας Citigroup ή μιας Bank of America, όταν, το φθινόπωρο του ίδιου έτους, ξέσπασε μια πλήρης οικονομική κρίση και απείλησε τη φερεγγυότητα ακόμη και των μεγαλύτερων τραπεζών.» ( Έλεν Μπράουν)

Τι μπορούν να κάνουν οι απλοί φορολογούμενοι για να αποτρέψουν τη ληστεία των καταθέσεων και των συντάξεών τους από τους banksters; Όσο λιγότερα χρήματα έχετε σε αυτά τα «πολύ μεγάλα για να χρεωκοπήσουν» ιδρύματα, τόσο το καλύτερο. Ωστόσο, ακόμη και αν προτιμήσετε τοπικές τράπεζες και πιστωτικές ενώσεις, αυτές συναλλάσσονται και επενδύουν με πολλές από αυτές τις TBTF τράπεζες και την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ. Αν πρόκειται για ένα 401K ή για μια σύνταξη, προσπαθήστε να ερευνήσετε διεξοδικά σε τι ακριβώς συνταξιοδοτικό ταμείο επενδύει και με ποιον.

Οι δημόσιες τράπεζες είναι ένας άλλος τρόπος που μπορεί να βοηθήσει κεφάλαια μεμονωμένων ατόμων, σε περίπτωση χρεωκοπίας που απειλεί να πάρει από κάτω μία ή περισσότερες TBTF τράπεζες. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, ο μόνος σίγουρος τρόπος για να προστατευθούν όσα κερδήθηκαν με ιδρώτα, είναι διασπαστούν αυτά τα τραπεζικά μεγαθήρια σε διαχειρίσιμα μεγέθη που δεν απειλούν την εγχώρια οικονομία μας.

Θυμηθείτε αυτό το νούμερο των 280 τρισ δολαρίων της New York Times. Εάν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, θα γίνει μεγαλύτερο. Μία πηγή που παραθέσαμε πρωτύτερα πρότεινε πως οι καταθέτες μεγάλης κλίμακας μπορεί να είναι καλύτερα να μετατρέψουν τις καταθέσεις τους σε μετρητά και να τα αποθηκεύσουν σε ένα ιδιωτικό, μη-τραπεζικό ίδρυμα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει μεγάλους καταθέτες, αλλά απλοί πολίτες δεν μπορούν να διαχειριστούν κάτι τέτοιο.

Πώς θα προστατεύσετε τις καταθέσεις σας και τους λογαριασμούς συνταξιοδότησης;