ΕΤ3 - ΒΙΟΜΕ - Καθαρίστριες ΥπΟικ - Τσιμέντα Χαλκίδος

 Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης με τη ΒΙΟ.ΜΕ, την ΕΡΤ, τα τσιμέντα Χαλκίδας και τις καθαρίστριες του υπ.Οικ.
3, 4, 5 και 6 Απριλίου 2015
Τέσσερις πολύ σημαντικοί εργατικοί αγώνες του καιρού μας ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δηλώσουν πως "Οι κοινωνικές και εργατικές ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες".


Τα σωματεία της ΒΙΟΜΕ, των τσιμέντων Χαλκίδας, η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 και οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, συνδιοργανώνουν Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης που θα ξεκινήσει την Παρασκευή 3 Απριλίου από τη Θεσσαλονίκη, θα περάσει το Σάββατο 4 Απριλίου από τη Λάρισα και τον Βόλο, την Κυριακή 5 Απριλίου από Άσπρα Σπίτια, Χαλκίδα και θα καταλήξει το βράδυ στην Αθήνα, όπου την επομένη Δευτέρα 6 Απριλίου, θα κατευθυνθεί με διαδήλωση από τα Προπύλαια στο Υπουργείο Εργασίας.  Αναλυτικό πρόγραμμα, καθώς και το κάλεσμα των αγωνιζόμενων εργαζομένων θα ανακοινωθούν μέσα στις επόμενες ώρες.

Όπως σημειώνεται στην κοινή αφίσα των αγώνων "Με αδιαμεσολάβητο αγώνα διαρκείας, αυτοδιαχείριση, άμεση δημοκρατία, σωματεία βάσης, ταξική ενότητα & αλληλεγγύη, όλοι μαζί μπορούμε μέχρι την τελική νίκη".

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ email protbiometal@gmail.com
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και στο τηλέφωνο 6977432962

Η άπνοια πριν από την καταιγίδα;

Διαβάζοντας ειδήσεις κι αναλύσεις για την κατάσταση των πολιτικών και οικονομικών πραγμάτων τις τελευταίες μέρες, μου έρχεται επίμονα στο μυαλό η εικόνα της γιαγιάς μου να λέει σαν εις εαυτόν: «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του» θωπεύοντας μια φανταστική κωνική επιφάνεια με κορυφή τον αγκώνα της και συγκατανεύοντας στον εαυτό της με το κεφάλι.

Όπως παρηγορώντας έναν άρρωστο του κουβεντιάζεις περί ανέμων και υδάτων αλλά δεν μιλάς για την αρρώστια του, έτσι είναι σήμερα και στους «αποκάτω»: κανείς δεν μιλά πολιτικά, η πεζή καθημερινότητα ολωσδιόλου ανέλπιστα κατέκτησε  δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο του ενδιαφέροντος, ενώ ακόμα και άλλοτε λαλίστατα blog έχουν σιωπήσει. Ένα γενικό μούδιασμα.
Η εργατική τάξη φαίνεται απλώς να περιμένει το μοιραίο και απλώς προτιμά να κρατά κλειστά τα μάτια μέχρι να συμβεί. Τα πολιτικά κόμματα που την εκφράζουν κάποιο ρόλο θα έχουν παίξει σε αυτό!

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στο Δημόσιο;

Μια από τις αντιδραστικές ιδιαιτερότητες των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα είναι και η στέρηση του δικαιώματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης από τους δημοσίους υπαλλήλους. Το μισθολόγιο αποφασίζεται από την κυβέρνηση και κατοχυρώνεται με νόμο. Λόγος δεν χωράει εδώ. Μόνο η άμεση και σκληρή  απεργιακή αντιπαράθεση μπορούσε να δώσει λύση καθώς το κράτος είχε όλη την ευχέρεια να χρησιμοποιεί το μισθολόγιο και την επιδοματική πολιτική για να διαιρεί τους ΔΥ και να υπονομεύει τον αγώνα των ξεχωριστών κλάδων φέρνοντάς τους σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους. Έτσι, ένα πάγιο αίτημα των συνδικάτων ήταν η θεσμοθέτηση της δυνατότητας συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των σχετικών διαπραγματεύσεων κυβέρνησης και συνδικάτων. Το αίτημα αυτό βέβαια ήταν αδιανόητο για τους Σαμαροβενιζέλους παρότι το 1999 είχαν θεσπίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο συλλογικές διαπραγματεύσεις θα ήταν δυνατές μεν για εργασιακά (ωραρίου, οργάνωσης της εργασίας κλπ) αλλά όχι και για μισθολογικά θέματα˙ αυτά τα επιφύλαττε η διοίκηση στην αποκλειστική της αρμοδιότητα. Όμως ακόμα και αυτός ο κουτσός νόμος παρέμενε ανεφάρμοστος εδώ και 16 χρόνια.
Το πολιτικό αδιέξοδο του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν το Σαμαροβενιζελικό καθεστώς χρεοκόπησε κάτω από το βάρος των μέτρων εξαθλίωσης που επρόκειτο να εφαρμόσει , χρεωκοπία που απέδωσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, άνοιξε ένα πεδίο διεκδικήσεων για τον κόσμο της εργασίας. Η αστική τάξη ανέκοψε τον επιθετικό της βηματισμό. Κάτω από το βάρος των εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στην αχαλίνωτη  λεηλασία του μόχθου τους, ενάντια στο φασισμό, κάτω από το βάρος της συνεχιζόμενης Μεγάλης Παγκόσμιας Δομικής Καπιταλιστικής Κρίσης, αποκόπηκε  προσωρινά για την ελληνική μπουρζουαζία ο δρόμος του προσεταιρισμού των μικροαστών γύρω από ένα βοναπαρτιστικό κράτος, γύρω από ένα σχέδιο με ορίζοντα το φασισμό.

Γερμανικές Αποζημιώσεις