Κερδισμένη η Αντιπολίτευση στις εκλογές της UAW. Η προεδρία θα κριθεί σε δεύτερο γύρο

 

Αναδημοσίευση από το Labor Notes, 2 Δεκεμβρίου 2022

Της Jane Slaughter

 

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Ποια είναι η ατμόσφαιρα στα κεντρικά γραφεία του συνδικάτου της αυτοκινητοβιομηχανίας United Auto Workers (UAW) σήμερα; Ολοήμερο γλέντι; Ψάχνουν ν’ αγοράσουν διαμερίσματα για συνταξιούχους; Εκβιάζουν το προσωπικό για χρήματα σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κερδίσουν τον δεύτερο γύρο; Καταστρέφουν ντοκουμέντα;

Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του συνδικάτου United Auto Workers είναι ενθουσιασμένοι καθώς φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να πετύχουν μια ιστορική αλλαγή στην ανώτατη ηγεσία του συνδικάτου τους, δίνοντας τέλος στα 70 χρόνια μονοπαραταξιακής, κάθετης από πάνω προς τα κάτω, κυριαρχίας. Καθώς οι δι' αλληλογραφίας ψήφοι καταμετρήθηκαν αυτή την εβδομάδα, φαινόταν πολύ πιθανό ότι το ψηφοδέλτιο των Ενωμένων μελών του UAW θα πάρει τελικά και τις επτά έδρες που διεκδίκησε, από τις 14 του διοικητικού συμβουλίου του συνδικάτου

Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με σεισμό σε ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά σωματεία της χώρας. Η τελευταία φορά που κάποιος αντιπολιτευόμενος προς την κυβερνώσα Ομάδα Διοίκησης του Συνδικάτου UAW της Αυτοκινητοβιομηχανίας κέρδισε εκλογές, ήταν πριν από 34 χρόνια, όταν ο Jerry Tucker του Κινήματος Νέων Κατευθύνσεων έγινε περιφερειακός διευθυντής.

Κατάρ. Το δυσωδέστερο Παγκόσμιο Κύπελο

 Το Παγκόσμιο Κύπελο της Εργασίας Σκλάβων

Αναδημοσίευση από το Leftvoice

Μετάφραση: Νίκος Ταμβακλής

του Santiago Montag

Ο πλούτος και η ισχύς του Κατάρ χτίστηκαν με την εργατική δύναμη των μεταναστών εργατών στις κατασκευές, οι οποίοι μοχθούν μέσα σε συνθήκες μισο-δουλείας.

Το Παγκόσμιο Κύπελο ξεκίνησε στο Κατάρ την Κυριακή, συνοδευόμενο από ένα πυρετό στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Αλλά ελάχιστα έως τίποτα δεν λέγονται για το διαβόητο εκμεταλλευτικό καθεστώς της χώρας. Τα συνδικάτα και τα πολιτικά κόμματα απαγορεύονται και η ελευθερία του Τύπου είναι περιορισμένη, πόσο μάλλον οι δημοκρατικές ελευθερίες. Στις 5 Αυγούστου 2019, χιλιάδες εργάτες οικοδόμοι κέρδισαν μια απεργία ενάντια στις βάναυσες συνθήκες εργασίας και τους απλήρωτους μισθούς. Αυτό σηματοδότησε την αρχή διάφορων διαδηλώσεων που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στα εργοτάξια για τα στάδια και για τις υποδομές του Παγκόσμιου Κυπέλλου.

Η FIFA έχει μια μακρά ιστορία ως ένα πεδίο μάχης για πολιτική επιρροή. Ο Μπενίτο Μουσολίνι αγόρασε ψήφους για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934 προκειμένου να νομιμοποιήσει τη φασιστική του δικτατορία στην Ιταλία. Για τις χώρες του Κόλπου, ο αθλητισμός είναι ένα μέσο να βελτιώσουν τη φήμη του, να αυξήσουν τη διεθνή πολιτική επιρροή τους και να προσελκύσουν επενδύσεις με τη διοργάνωση μεγάλων διαγωνισμών στον τομέα των μέσων ενημέρωσης. Έχουν επίσης αγοράσει συλλόγους κύρους, όπως τη Manchester City και τη Paris Saint-Germain, και χορηγούν τόσο την FC Barcelona όσο και τη FIFA. Πώς όμως μια χώρα που έχει το ένα τρίτο του μεγέθους του Πουέρτο Ρίκο κατάφερε να φτάσει σε αυτή τη θέση στον γεωπολιτικό στίβο;

Από παραγωγοί μαργαριταριών κατασκευαστές Ferrari

Το Κατάρ ήταν βρετανική αποικία μέχρι το 1971, διάσημο για την παραγωγή μαργαριταριών και τη βαθιά φτώχεια του και για το ότι φιλοξενούσε τις πιο ριζοσπαστικές πτέρυγες του Ισλάμ. Από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο, η ανάπτυξή του ήταν ραγδαία. Θεμελιώδη ρόλο σε αυτό αποτέλεσαν οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ, που ενεπλάκησαν στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου (1990-91). Το Κατάρ έπαιξε βασικό ρόλο στην υποστήριξη του ιμπεριαλισμού παραχωρώντας τη βάση al-Udeid της Πολεμικής Αεροπορίας των Ενόπλων Δυνάμεων του, που βρίσκεται 32 χιλιόμετρα από τη Ντόχα. Αυτή η βάση, η οποία στεγάζει περίπου 5.000 στρατιώτες, έχει από τότε χρησιμοποιηθεί στις περισσότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, από την εισβολή στο Ιράκ το 2003 έως τις σημερινές εντάσεις με το Ιράν.

Ένα Ντοκιμαντέρ για τη Ζωή ενός Επαναστάτη

 Alain Krivine (1941 - 2022)

Η τραγωδία της Ουκρανικής Εργατικής Τάξης

 Αναδημοσιεύουμε από το Σλοβακικό ιστότοπο karmina.red το πρώτο μέρος μιας ιδιαίτερα τεκμηριωμένης ανάλυσης του πολιτικού και οικονομικού υπόβαθρου του πολέμου στην Ουκρανία. Ο αναγνώστης πρέπει να λάβει υπόψη του ότι οι πολιτικές απόψεις του karmina  βρίσκονται κοντά σε ό,τι θα ονομάζαμε πολιτική κληρονομιά του αριστερού κομμουνισμού. Στο εθνικό ζήτημα ιδιαιτέρως, το κείμενο είναι υπεράνω πάσης υποψίας εθνικισμού καθώς ιδεολογικά κινείται γύρω από στις προπολεμικές απόψεις του Anton Pannekoek, πολύ κοντά στη θέση της Ρόζας και αρκετά μακρύτερα από εκείνη του Λένιν.

Συμβολή στη συζήτηση για το Ουκρανικό

 

του Πέτρου Νομικού

 

1. Οι τελικά αδιέξοδοι εθνογενετικοί σπασμοί της Ουκρανίας, ξεκίνησαν στα μέσα του 19ου αιώνα, ανήκουν στο κύμα της εθνικής αφύπνισης του σλαβικού κόσμου και είναι σύγχρονες με το Βουλγαρικό, τον Μακεδονικό και τον Σερβικό εθνικισμό, οι οποίοι, έχοντας απέναντί τους όχι τον Τσάρο πασών των Ρωσιών, αλλά τον Μεγάλο Ασθενή της Κωνσταντινούπολης, που μετ’ ου πολύ ξεμέτρησε τις μέρες του, είχαν γενικά καλύτερη τύχη από τον Ουκρανικό εθνικισμό. Με το γύρισμα του αιώνα και το πέρασμα στον ιμπεριαλισμό, παρήλθε και ο καιρός που ο καπιταλισμός μπορούσε να αναλάβει το εγχείρημα της εθνικής αυτοδιάθεσης. «Το δικαίωμα της εθνικής αυτοδιάθεσης είναι φυσικά δημοκρατική και όχι σοσιαλιστική αρχή. Αλλά οι γνήσιες δημοκρατικές αρχές υποστηρίζονται και υλοποιούνται στην εποχή μας μόνο από το επαναστατικό προλεταριάτο και, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, αλληλεπιδρούν με τα σοσιαλιστικά καθήκοντα...»⁽¹⁾ θα γράψει ο Τρότσκι το 1939.

Δυστυχώς, το επαναστατημένο προλεταριάτο της Ρωσικής αυτοκρατορίας, σχεδόν αποκλειστικά ρωσικής εθνότητας, δεν κατάφερε υπό τις συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και επαναστατικής άμπωτης να εκπληρώσει το καθήκον της εθνικής χειραφέτησης των Ουκρανών εργατών και αγροτών, παρόλη την ευνοϊκή, χαρακτηριστική και κοινή με τους υπόλοιπους σύγχρονούς του εθνικισμούς του σλαβικού χώρου, σοσιαλιστική επιρροή πάνω στον Ουκρανικό εθνικισμό. Η κύρια αιτία της αποτυχίας ήταν ο μεγαλορώσικος σωβινισμός από τον οποίο έπασχε, του μπολσεβίκικου κόμματος μη εξαιρουμένου. Απέτυχαν ακόμα και μπολσεβίκοι σαν τον Κριστιάν Ρακόφσκι που έβλεπαν πολύ καλά ότι «Η Ουκρανία είναι πραγματικά το στρατηγικό κομβικό σημείο του σοσιαλισμού. Η δημιουργία μιας επαναστατικής Ουκρανίας θα πυροδοτούσε την επανάσταση στα Βαλκάνια και θα έδινε στο γερμανικό προλεταριάτο τη δυνατότητα να αντισταθεί στον λιμό και στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό. Η ουκρανική επανάσταση είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για την παγκόσμια επανάσταση»⁽²⁾. Η άμεση συνέπεια της αποτυχίας τους ήταν η δυνατότητα του Ρουμάνου άνακτα να πνίξει στο αίμα της την Ουγγρική Επανάσταση έχοντας τα νώτα του καλυμμένα. Περαιτέρω όμως, αυτή η αποτυχία στην Ουκρανία υπήρξε η πρώτη εκδήλωση ενός ιδεολογικού-πολιτικού νήματος που την συνδέει με την εκστρατεία στην Πολωνία το 1920 και τη Μάρτια Δράση του 1921 στη Γερμανία: λέγεται υποκατάσταση του προλεταριάτου και εξαγωγή της επανάστασης.

5η Συνάντηση Εργασίας ΙΠΚΕ Παντελής Πουλιόπουλος

 

 

 

Να Σταματήσει ο Πόλεμος του Πούτιν

 

Του Ashley Smith

Αναδημοσίευση από το Tempest
Μετάφραση : Παραναγνώστης

Η βάρβαρη εισβολή του Vladimir Putin στην Ουκρανία είναι η πιο σημαντική γεωπολιτική εξέλιξη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Είναι ένα σημείο καμπής στην παγκόσμια ιστορία, που πρόκειται να διαμορφώσει όλες τις σχέσεις μεταξύ των κρατών στο ιμπεριαλιστικό σύστημα καθώς και τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες μέσα σε αυτά.

Η Αριστερά και το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διατυπώσει σαφείς θέσεις και αιτήματα. Πρέπει να καταδικάσουμε τον φρικτό πόλεμο του Πούτιν, να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη μας προς την ουκρανική αντίσταση και το ρωσικό αντιπολεμικό κίνημα και να αντιταχθούμε στις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ που πάνε να μετατρέψουν αυτή την πολεμική εστία σε ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων.

Όχι στη ρωσική ιμπεριαλιστική επίθεση, όχι στην παρέμβαση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ

 Για μια Δημοκρατική, Σοσιαλιστική Ουκρανία με Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης για όλες τις Καταπιεσμένες Εθνότητες

Από το Spectre

 των Kunal Chattopadhyay και Achin Vanaik

Μετάφραση: Παραναγνώστης

 

Καταδικάζουμε απερίφραστα τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία.

Πέρα από όλες τις συζητήσεις για το πόσο δεξιό είναι το ουκρανικό καθεστώς, τι σχέσεις έχει με νεοναζί ή με το ΝΑΤΟ, υπάρχουν ορισμένες βασικές αλήθειες. Η Ουκρανία ήταν ένα καταπιεσμένο έθνος υπό την τσαρική Ρωσία, η οποία αρνιόταν τη ιδιαιτερότητα της ουκρανικής γλώσσας και κουλτούρας. Ακόμη και μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917, οι Ουκρανοί αστοί δημοκράτες βρήκαν μικρή υποστήριξη στην Πετρούπολη από τη ρωσική προσωρινή κυβέρνηση. Το Μπολσεβίκικο Κόμμα ήταν εκείνο που έγραψε το σύνθημα του δικαιώματος όλων των καταπιεσμένων εθνών στην αυτοδιάθεση. Το δέχτηκαν για τη Φινλανδία, όπως και για την Ουκρανία. Ακόμη και στις διαπραγματεύσεις του Μπρεστ-Λιτόφσκ, η αντιπροσωπεία των Μπολσεβίκων αναγνώρισε το δικαίωμα της Ουκρανίας στην αυτοδιάθεση, επέμεινε όμως ότι τα καθεστώτα μαριονέτες που δημιουργήθηκαν από μια ιμπεριαλιστική δύναμη δεν συνιστούν γνήσια αυτοδιάθεση.

Υπό αυτή την έννοια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που επιδιώκει να επεκτείνει την εξουσία και κυριαρχία του ρωσικού ιμπεριαλισμού, έχει απόλυτο δίκιο όταν τονίζει ότι η σύγχρονη Ουκρανία δημιουργήθηκε από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους. Αυτό, ωστόσο, αναιρέθηκε από τις καταστολές της εποχής του Στάλιν, τη βία κατά των Τατάρων της Κριμαίας, τον τρομερό λιμό και τις γενικές σταλινικές πολιτικές αφομοίωσης.