Οι Αμερικανικοί βομβαρδισμοί στη Συρία άρχισαν το Σεπτέμβρη του 2014. Μετρούν ήδη 8000 περιπτώσεις βομβαρδισμού με θύματα χιλιάδες αμάχους και ελάχιστους εξαιρετικά άτυχους ή εντελώς ηλίθιους μαχητές του ISIS . Ουδείς διαμαρτυρήθηκε για τις εκατοντάδες αμάχων που τις τελευταίες μόνο εβδομάδες σκότωσαν οι αμερικανικές βόμβες στο σχολείο της Ράκκα και στο τζαμί της Ιντλίμπ.Κανένα «αντι»πολεμικό κίνημα, κανένας «αντι»ιμπεριαλιστής! Μόλις πριν από λίγες μέρες τα πιο επίσημα αμερικανικά χείλη διατύπωναν αυτό που από την αρχή αποτελούσε την de facto αμερικανική πολιτική στη Συρία. Όχι μόνο το καθεστώς του, αλλά και ο ίδιος ο Άσαντ μένει! Αυτό στα μάτια της «αντι»ιμπεριαλιστικής αριστεράς δεν αποτελεί επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας, ούτε και οι 8000 αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Όχι! Επέμβαση αποτελεί ή προειδοποιημένη βολή μερικών πυραύλων στην αεροπορική βάση από όπου εξαπολύθηκε η χημική επίθεση.
Οι Αμερικάνοι δεν θέλουν όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια κανενός άλλου. Και τούτο ισχύει και για τον Άσσαντ. Στις επιθέσεις του με Σαρίν το 2013 τον μάζεψαν και υποτίθεται ότι δέχθηκε να καταστρέψει το χημικό του οπλοστάσιο. Τώρα ο Άσσαντ δοκίμασε και πάλι τα νερά καθώς ο πόλεμός του δεν μπορεί να κερδηθεί. Ο Τραμπ έπρεπε να δείξει ότι έχει πυγμή. Πήρε λοιπόν τηλέφωνο το φίλο του τον Πούτιν για να του πει να σφυρίξει στον κολλητό του τον 'Ασσαντ ότι το παράκανε και θα του βομβαρδίσει τη συγκεκριμένη βάση. Ο Άσσαντ δηλαδή είχε καιρό να βάλει τα αεροπλανάκια του στα ασφαλή υπόστεγα - όσα δεν πέταξαν μακρυά - να απομακρύνει τα σπουδαία πρόσωπα και να περιμένει ήσυχα τους Tomahawk αφήνοντας τις σκοπιές του «γερμανικού» νούμερου στη μοίρα τους. Όλοι ευχαριστημένοι μαζί και η πατριωτική αριστερά που επιτέλους βομβαρδίστηκε ο Άσσαντ για να βγει να καταγγείλει την δήθεν απόπειρα του ιμπεριαλισμού να ανατρέψει το .... αντιιμπεριαλιστικό καθεστώς του Άσσαντ ανοίγοντας μερικές ωραίες τρύπες στον αεροδιάδρομο μιας αεροπορικής βάσης !
Αναδημοσιεύουμε πιο κάτω τη δήλωση του Συνασπισμού Σύρων και Ιρανών Σοσιαλιστών . Μια φωνή που μας θυμίζει δύο στοιχειώδη σημεία. 1ον Ότι η αριστερά δεν διακρίνει καλούς και κακούς ιμπεριαλισμούς, καλούς και κακούς καταπιεστές και 2ον Ότι ο κύριος εχθρός είναι στην χώρα του καθενός μας.
Αξίζει να διαβάσει κανείς και την κρυστάλλινη δήλωση του Philippe Poutou υποψήφιου του NPA Στα Γαλλικά, στα Αγγλικά και στα Ελληνικά
Δήλωση για τους Χημικούς βομβαρδισμούς του Άσσαντ και τις Τελευταίες Αεροπορικές Επιδρομές του Τραμ
Ο χημικός βομβαρδισμός αθώων αμάχων στη συριακή πόλη Khan Sheikhoun (επαρχία Ιντλίμπ) που διέπραξε το καθεστώς Άσαντ και οι σύμμαχοί του, η Ρωσία και το Ιράν στις 4 Απριλίου, είναι ένα ακόμη βήμα στη φονική εκστρατεία της καταστροφής όσων έχουν απομείνει από τη λαϊκή αντίθεση στο καθεστώς Άσαντ. Μετά την πολιορκία και την καταστροφή του Ανατολικού Χαλεπιού, του σημαντικότερου κέντρου της λαϊκής δημοκρατικής αντιπολίτευσης, και ο εξαναγκασμός των επιζώντων, μαζί με τους επιζώντες από άλλες πολιορκημένες περιοχές της αντιπολίτευσης να πάνε στο Ιντλίμπ, το καθεστώς επικεντρώνει τώρα τις δυνάμεις του στο βομβαρδισμό του άμαχου πληθυσμού στις επαρχίες του Ιντλίμπ και του Χαλεπιού.
Η στοχευμένη πυραυλική επίθεση της διοίκησης Τραμπ στις 6 Απρίλη στην συριακή αεροπορική βάση από την οποία εξαπολύθηκε η χημική επίθεση, δεν είναι αντανάκλαση κάποιου πραγματικού ενδιαφέροντος για το λαό της Συρίας. Δεν θα βοηθήσει τον αγώνα κατά του καθεστώτος Άσαντ, του ISIS και της Αλ Κάιντα. Αντίθετα, αυτές οι τελευταίες αεροπορικές επιδρομές της διοίκησης Τραμπ έχουν για κίνητρο άλλους στόχους.
Μόλις δύο ημέρες νωρίτερα η διοίκηση Trump είχε ανακοινώσει ότι δεν ήταν προτεραιότητά της η αποπομπή του Άσαντ. Ωστόσο άπαξ και εξαπολύθηκε ο χημικός βομβαρδισμός του καθεστώτος Άσαντ τρώθηκε η αξιοπιστία του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και τότε πάρθηκε η απόφαση να χτυπήσει την αεροπορική βάση του Άσαντ. Για να καθησυχάσει κάποιες διαφωνίες στο εσωτερικό της ηγεσίας του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, ο Τραμπ έπρεπε να δείξει ότι σε αντίθεση με τον Ομπάμα, είχε κάποιες «κόκκινες γραμμές».
Επιπλέον, δεδομένων των νέων καθημερινές αποκαλύψεων για τους στενούς δεσμούς της διοίκησης Τραμπ με τη Ρωσία του Πούτιν και των τρόπων με τους οποίους αυτές οι αποκαλύψεις έχουν πλήξει σοβαρά την αξιοπιστία της, ακόμη και μεταξύ των υποστηρικτών της, το πυραυλικό χτύπημα στη Συρία ήταν ένας τρόπος για να αποστασιοποιηθεί εν μέρει αυτή η διοίκηση από τη Ρωσία . Ωστόσο, σε αυτό το σημείο, μπορούμε να πούμε ότι αυτό το χτύπημα που είχε ανακοινωθεί εκ των προτέρων στη ρωσική κυβέρνηση, δεν ενδεικνύει καμία στρατηγική αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ σχετικά με το μέλλον της Συρίας ή του καθεστώτος Άσαντ. Η εστίαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ θα παραμείνει η αναζήτηση μιας μετάβασης κατά την οποία ο πυρήνας του καθεστώτος Άσαντ δεν αμφισβητείται. Μια τέτοια πολιτική θα δικαιολογείται από αυτή τη διοίκηση στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Σε γενικές γραμμές, από την ανάρρησή της στην εξουσία, η διοίκηση Τραμπ έχει δώσει κάθε ένδειξη ότι στόχος της είναι να προωθήσει αντιδημοκρατικούς, ρατσιστές, σεξιστές ηγέτες της Μέσης Ανατολής και να ενισχύσει το κατασταλτικό περιβάλλον της Μέσης Ανατολής: Ο ίδιος ο Πρόεδρος ή οι σύμβουλοί του έχουν συναντηθεί με τον Ισραηλινό πρόεδρο Βενιαμίν Νετανιάχου , τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τον πρόεδρο της Αιγύπτου, στρατηγό Αμπντέλ-Φαταχ ελ-Σίσι, τον Σαουδάραβα αντιβασιλέα πρίγκιπα Μοχαμέντ μπιν Σαλμάν, τον βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας. Στις 30 Μαρτίου, η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson στην Τουρκία, έδωσε ένα νεύμα έγκρισης για την Ερντογάν ο οποίος έχει συλλάβει πάνω από 70.000 ανθρώπους κατά το παρελθόν έτος, βομβάρδιζε συνεχώς τον κουρδικό πληθυσμό της Τουρκίας και της Συρίας, και έχει ως στόχο να επεκτείνει κατά πολύ τα κατασταλτικά του δυνάμεις ενάντια σε όλες τις μορφές της διαφωνίας, μέσω ενός δημοψηφίσματος σχετικά με την επίσκεψή 16 Απριλίου Tillerson οδήγησε επίσης σε ορισμένες αιφνιδιαστικές συμφωνίες που δεν αποτελούν καλό οιωνό για τους Κούρδους στην Τουρκία και τη Συρία.
Το πιο σημαντικό, οι πρόσφατες αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στη Μοσούλη, το Χαλέπι και τη Raqqa οι οποίες υποτίθεται ότι στοχεύουν να ανακόψουν το ISIS, έχουν επιφέρει μεγάλες απώλειες αμάχων. Είναι από τις πλέον θανατηφόρες αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ στη Συρία αφότου ξεκίνησαν το 2014. Δείχνουν ότι μια μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία θα οδηγήσει σε περισσότερο θάνατο και καταστροφή. Ένας κάτοικος της Μοσούλης, στο Ιράκ πρόσφυγας λόγω του ISIS, συνέκρινε με την καταστροφή που επέφεραν οι τελευταίες αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ στη Μοσούλη με τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. (Βλέπε Tim Arango, “Civilian Deaths Rising in Iraq and Syria as Battles Intensify in Dense City Areas.” New York Times, 28 Μάρτη 2017). Σύμφωνα με την Airwars, κατά το μήνα Μάρτιο μόνο, χίλιοι άμαχοι έχουν σκοτωθεί από τις αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στο Ιράκ και τη Συρία, στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». (https://www.democracynow.org/2017 / 3/27 / more_than_1_000_civilians_killed)
Αυτές οι πραγματικότητες δεν αποκαλύπτουν μόνο τα κίνητρα της διοίκησης Τραμπ, αλλά και μας υποχρεώνουν να καταδικάσουμε όλα τα κράτη που διεξάγουν πολέμους εναντίον αθώων αμάχων στη Μέση Ανατολή: Τα καθεστώτα της Συρίας και του Ιράν, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, και όλα τα άλλα αυταρχικά καθεστώτα στην η περιοχή, το ISIS, την Αλ Κάιντα, καθώς και τις Ρωσικές και Δυτικές στρατιωτικές επεμβάσεις. Είναι όλα μέρος μιας ιμπεριαλιστικής λογικής και της διατήρησης αυταρχικών και άδικων συστημάτων. Όλοι αντιτίθενται στην αυτοδιάθεση των λαών της περιοχής και στους αγώνες τους για χειραφέτηση. Ως εκ τούτου, οι αντιπολεμικοί αγώνες στη Μέση Ανατολή ή στη Δύση πρέπει να μπουν μπροστά σε όλες τις μορφές καταστολής και αυταρχισμού, και να καταδικάσουν κάθε μορφή ξένης επέμβασης ενάντια στα συμφέροντα των λαών της περιοχής, αντί να περιορίζουν την κριτική τους μόνο προς τη Δύση και το Ισραήλ.
Σαφώς, καμιά ειρηνική και δίκαιη λύση στη Συρία δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον Μπασάρ αλ-Άσαντ και η κλίκα του στην εξουσία. Είναι ο μεγαλύτερος εγκληματίας στη Συρία και πρέπει να λογοδοτήσει για εγκλήματα του αντί να νομιμοποιείται από διεθνείς και περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Σαφώς, ένας αποτελεσματικός τρόπος για να βοηθηθούν οι Σύριοι και να αναστραφεί η επί τα χείρω φορά των πραγμάτων στην περιοχή σήμερα, για όσους Ιρανούς και Ρώσους αντιτίθενται στρατιωτική επέμβαση των κυβερνώντων τους στη Συρία, είναι να χτίσουν ισχυρά αντιπολεμικά κινήματα που να δείχνουν τις συνδέσεις μεταξύ της υποστήριξης των κυβερνήσεών τους προς το καθεστώς Άσαντ με την επιδείνωση της εγχώριας καταπίεσης και εξαθλίωσης. Γιατί αυτό δεν συνέβη πράγματι; Είναι η κρατική καταστολή στο εσωτερικό της Ρωσίας και του Ιράν ο μόνος λόγος;
Στη Ρωσία, την περασμένη εβδομάδα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν κατά των διεφθαρμένων πρακτικών του πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ και άλλων Ρώσων ολιγαρχών. Η κριτική των ιμπεριαλιστικών πολέμων του Πούτιν όμως δεν επισημάνθηκε από τους περισσότερους που επικεντρώθηκαν στην εσωτερική διαφθορά των πλουσίων. Εάν αυτές οι διαδηλώσεις πρόκειται να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, μένει να το δούμε.
Στο Ιράν, δεν περνά μέρα χωρίς εργατικές διαμαρτυρίες σε διάφορα μέρη της χώρας. Αυτές οι διαδηλώσεις έχουν επικεντρωθεί στην μη καταβολή των μισθών, στις απολύσεις, στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς δικαιώματα ή οφέλη, στην «ιδιωτικοποίηση» των θέσεων εργασίας του δημοσίου, στην έλλειψη εργασιακής και ασφάλειας και κανονισμών, στη μη καταβολή των συντάξεων και στο πολύ χαμηλό κατώτατο μισθό (240 δολ. το μήνα) σε μια χώρα στην οποία το ελάχιστο που απαιτείται για μια αστική τετραμελή οικογένεια για να επιβιώσει είναι 1000 δολ. το μήνα.
Είναι ευθύνη των Ιρανών σοσιαλιστών να αναδείξουν τις συνδέσεις μεταξύ της επιδείνωσης των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών των Ιρανών εργαζομένων, εκπαιδευτικών και εργαζόμενοι στην κοινή ωφέλεια, και στις καπιταλιστικές, μιλιταριστικές και ιμπεριαλιστικές πολιτικές του Ιράν στη Συρία και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής συνολικά.
Η αποτυχία να αναδειχθούν αυτές οι συνδέσεις πηγάζει εν μέρει από τη δύναμη της προπαγάνδας του ιρανικού καθεστώτος το οποίο παρουσιάζει την συριακή αντιπολίτευση στο καθεστώς Άσαντ σαν να αποτελείται εξ ολοκλήρου από το ISIS και την Αλ Κάιντα. Ο εθνικισμός αυτών των Ιρανών αριστερών που ρητά ή σιωπηρά υποστηρίζουν τα καθεστώτα Άσαντ και Πούτιν, έχει επίσης βοηθήσει την ιρανική κυβέρνηση.
Ως Συνασπισμός Σύρων και Ιρανών Σοσιαλιστών, έχουμε κάνει προσπάθειες για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα μέσα από τις αναλύσεις μας και μέσα από την διάδοση των απόψεων εκείνων των Ιρανών που αντιτίθενται στρατιωτική επέμβαση της κυβέρνησής τους στη Συρία. Καλωσορίζουμε περισσότερες ιδέες και σχόλια από εκείνους που αντιπροσωπεύουν ΤΟ ΑΛΛΟ ΙΡΑΝ και θέλουν να δημιουργήσουν ένα αντιπολεμικό κίνημα για να σταματήσει η υποστήριξη του Ιράν προς το καθεστώς του Άσαντ.
Συμφωνούμε με τους Παλαιστίνιους εκείνους που διαμαρτυρήθηκαν στη Ραμάλα, στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη, εναντίον των χημικών βομβαρδισμών της Khan Sheikhoun από το συριακό καθεστώτος. Φώναζαν στα συνθήματά τους: «Δεν είναι αριστεροί, δεν είναι αριστεροί, εκείνοι που στέκονται με στο Μπασάρ αλ-Άσαντ.»
Συνασπισμός
Συρίων και Ιρανών Σοσιαλιστών.
7 του Απρίλη του
2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου