Αναδημοσίευση από το Jacobin
Του Joseph Daher
Μετάφραση Παραναγνώστης
Το ανατολικό Χαλέπι βρισκόταν υπό πολιορκία από τον Ιούλιο του 2016 και ο άμαχος πληθυσμός αντιμετώπιζε έλλειψη στα τρόφιμα, το νερό, τα φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Πριν από την άλωση, περίπου πενήντα χιλιάδες άνθρωποι είχαν διαφύγει, ως επί το πλείστον προς περιοχές ελεγχόμενες από το καθεστώς. Αρκετές χιλιάδες ωστόσο, πήγαν στη γειτονιά Sheikh Maqsoud, η οποία τελεί υπό τον έλεγχο των Κούρδων. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι το καθεστώς παράγγειλε στις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις, τις Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG), να εγκαταλείψουν το οχυρό τους πριν από το τέλος του έτους.
Εν τω μεταξύ, λίγες μέρες μετά την επίσημη ανακοίνωση της άλωσης του Χαλεπίου, στις 29 Δεκεμβρίου, ρωσικά στρατιωτικά στελέχη φιλοξένησαν μια συνάντηση στην αεροπορική τους βάση στο Hmeimim στη δυτική Συρία με διάφορους εκπροσώπους κουρδικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένων τόσο του Κινήματος Δημοκρατικής Κοινωνίας (Tev- Dem) – που εμμέσως εκπροσώπησε το κουρδικό Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) - και του κουρδικού Εθνικού Συμβουλίου (KNC), που υποστηρίζεται από το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP), προκειμένου να μεσολαβήσουν για τις μελλοντικές σχέσεις μεταξύ αυτών και του καθεστώτος Άσαντ.
Οι αρχές του καθεστώτος, οι οποίες αρνούνταν μέχρι στιγμής αρνηθεί να αναγνωρίσουν τις «παρανόμως» αυτοδιοικούμενες περιοχές κάτω από την ηγεσία του PYD, υπέβαλαν κατάλογο των όρων που θα ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ της Δαμασκού και του κουρδικού θύλακα: τα κουρδικά κόμματα θα πρέπει να υποστηρίξουν τον Άσαντ στις επερχόμενες εκλογές, να εγκαταλείψουν το αίτημά τους για ομοσπονδιακό σύστημα, και να υψώσουν τη συριακή σημαία σε όλα τα κυβερνητικά κτίρια και γραφεία. Την προηγούμενη ημέρα οι κουρδικές αρχές του PYD είχαν ανακοινώσει την κατάργηση της λέξης Rojava - μια κουρδική λέξη για το δυτικό Κουρδιστάν - από το επίσημο όνομα της Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας.
Οι διπλωματικοί ελιγμοί του Άσαντ έγιναν σε ένα αιματοβαμμένο πλαίσιο. Κατά τη διάρκεια της μάχης του Χαλεπίου, φιλοκαθεστωτικοί στρατιώτες διέπραξαν εγκλήματα πολέμου, ενώ έγιναν νέες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών. Το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δήλωσε ότι είχε αξιόπιστες αποδείξεις ότι οι στρατιώτες σκότωσαν περίπου ογδόντα δύο πολίτες, είτε στο σπίτι τους είτε στους δρόμους κατά τη διάρκεια της κατάληψης της πόλης.
Οι φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές καθυστέρησαν την αργή εκκένωση των αμάχων, επιτιθέμενοι στα πρώτα κονβόι. Άλλες φιλοκαθεστωτικές δυνάμεις λήστευαν τους κατοίκους που διέφευγαν. Μαχητές που συνδέονται με την τζιχαντιστική ομάδα Jund Al-Aqsa – σύμμαχο της Jabhat Fateh al-Sham - έκαψαν τα λεωφορεία που εκκένωναν την πόλη μεταφέροντας τραυματίες από δύο σιίτικες πόλεις, μπλοκάροντας προσωρινά τις αποχωρήσεις αμάχων από το ανατολικό Χαλέπι. Πολλοί καταδίκασαν την πράξη αυτή στα κοινωνικά δίκτυα.
Από τον άμαχο πληθυσμό που διέφευγαν διαχωρίζονταν οι άνδρες από δεκαοχτώ έως σαράντα πέντε ετών και ανακρίνονταν από τις υπηρεσίες ασφαλείας. Κάποιοι φοβήθηκαν φυλάκιση ή εκτέλεση, αλλά η πλειοψηφία επιστρατεύτηκαν στον στρατό του Ασάντ για να πολεμήσουν την αντιπολίτευση, μερικοί δε εναντίον των πρώην συντρόφων τους.
Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης αποτελούνται από 7.000 έως 10.000 μαχητές. Παρά το γεγονός ότι πολλοί δημοσιογράφοι εστίασαν στον αριθμό των τζιχαντιστών στο ανατολικό Χαλέπι, μόνο περίπου 250 με 700 μαχητές προέρχονται από την Jabhat Fateh al-Sham . Οι τοπικές ταξιαρχίες ήταν κυρίως συνδυασμοί ένοπλων ομάδων που ενεργούν στο πλαίσιο του δικτύου του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), του Ahrar al-sham μιας σαλαφιστικής δύναμης, και άλλων ισλαμικών ομάδων, αλλά δεν ήταν τζιχαντιστές. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ομάδες αυτές δεν διέπραξαν εγκλήματα. Πολλοί σύριοι αριστεροί έχουν καταδικάσει τους βομβαρδισμούς που έκαναν κατά αμάχων και μη στρατιωτικών υποδομών σε περιοχές υπό τον έλεγχο των δυνάμεων του καθεστώτος, και στις κουρδικές γειτονιές του Sheikh Maqsoud, αλλά και άλλων αδικοπραγιών. Εδώ ωστόσο, πρόκειται για την αντίσταση σε έναν καταστροφικό και επιθετικό πόλεμο εναντίον των αμάχων στο Ανατολικό Χαλέπι, και αλλού, ανεξάρτητα από την αντιδραστική φύση ορισμένων τμημάτων της αντιπολίτευσης.
Οι ομάδες της πόλης σχημάτισαν μια ενιαία διοίκηση που ονομάστηκε «ο στρατός του Χαλεπίου» για να υπερασπιστούν τις περιοχές που κατείχαν, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τη φαγωμάρα ή την εγκληματική δραστηριότητα. Περαιτέρω, μερικές από τις ταξιαρχίες που εξαρτώντο για υποστήριξη από την Τουρκία εγκατέλειψαν στην πραγματικότητα το Χαλέπι τον Αύγουστο για να ενταχθούν στην τουρκική επέμβαση εναντίον του ISIS και του κουρδικό PYD στη βόρεια Συρία. Η απουσία τους συνέβαλε στο χάος των τελικών εβδομάδων της πολιορκίας.
Πράγματι, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν - παρά τη φαινομενική στήριξή του προς τους αντάρτες - σιώπησε για τα γεγονότα στο Χαλέπι, και ο πρωθυπουργός του δήλωσε ότι δεν είχε αντιρρήσεις στο να παραμείνει ο Άσαντ στην εξουσία κατά τη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν έχει συμφωνήσει σε ένα σύστημα διαμοιρασμού της εξουσίας με τους Ρώσους και τους Ιρανούς ηγέτες: Το Χαλέπι γι' αυτούς, η Jarablus και άλλες παραμεθόριες περιοχές για την Τουρκία.
Η Τουρκία έχει εδώ και καιρό ως προτεραιότητα την καταπολέμηση των κουρδικών δυνάμεων έναντι της αποπομπής του Άσαντ. Στις 22 Νοεμβρίου, η χώρα εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον ηγέτη του PYD Saleh Muslim, ενώ έλαβε βάναυσα μέτρα εναντίον των βουλευτών και των μελών του αριστερού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) στο εσωτερικό της. Στις 7 Ιανουαρίου 2017, ο τουρκικός στρατός ανακοίνωσε το θάνατο 291 Κούρδων μαχητών του YPG κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο βόρειο τμήμα της Συρίας από τον Αύγουστο του 2016. Εκτός από αυτούς, πάνω από 280 άμαχοι σκοτώθηκαν από τουρκικά πυρά από την αρχή της τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, ενώ οι Τούρκοι συνοριοφύλακες σκότωσαν το 2016 γύρω στους 170 αμάχους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.
Το Ιράν, η Τουρκία και τη Ρωσία συνήλθαν στις 20 Δεκεμβρίου για να συζητήσουν το μέλλον της Συρίας, υιοθετώντας μια κοινή δήλωση για τον τερματισμό της σύγκρουσης και τη συνεργασία τους για μια πανεθνική εκεχειρία. Η απόφαση κάνει έκκληση τις ένοπλες δυνάμεις για καταπολέμηση της τρομοκρατίας, όχι για αλλαγή καθεστώτος. Μετά από αυτή την πρώτη συνάντηση, μια πανεθνική εκεχειρία, υπό την αιγίδα της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν, μπήκε σε εφαρμογή στις 29 Δεκεμβρίου, αν και παραβιάζεται σε ορισμένες περιοχές από το καθεστώς. Υπήρξαν αεροπορικές επιδρομές εναντίον διαφόρων περιοχών που κατέχει η αντιπολίτευση, ενώ οι κύριες παραβιάσεις ήταν στα βορειοδυτικά της Δαμασκού στην κοιλάδα Wadi Barada. Οι δυνάμεις του καθεστώτος και της Χεζμπολάχ προσπαθούν να ανακαταλάβουν την περιοχή αυτή, της οποίας η μεγαλύτερη πηγή προμηθεύει το περισσότερο από το νερό της Δαμασκού και βρίσκεται πάνω σε μια σημαντική διαδρομή ανεφοδιασμού από το Λίβανο προς τη Δαμασκό που χρησιμοποιεί η Χεζμπολάχ.
Μερικές ένοπλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, τόσο από το δίκτυο FSA όσο και από τις ισλαμικές δυνάμεις, δήλωσαν στις 2 Ιανουαρίου ότι είχαν αποφασίσει να παγώσουν όλες τις συνομιλίες σχετικά με την πιθανή συμμετοχή τους σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για τη Συρία που προετοιμάζονται από τη Μόσχα στο Καζακστάν, μέχρις ότου το συριακό καθεστώς και οι ιρανοκίνητοι σύμμαχοί του σταματήσουν τις παραβιάσεις της εκεχειρίας.
Ταυτόχρονα, μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις με δημοκρατικά και μη-θρησκευτικά συνθήματα πραγματοποιήθηκαν τις δύο τελευταίες Παρασκευές (21 Δεκεμβρίου και 6 Ιανουαρίου), στις απελευθερωμένες περιοχές, εκμεταλλευόμενοι την μερική παύση των εχθροπραξιών, ακριβώς όπως και το Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 2016 .
Τι Σημαίνει Ανατολικό Χαλέπι
Παρά το δεδηλωμένο στόχο τους να κατανικηθεί το ISIS στη Συρία, ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται για την κατάπνιξη της δημοκρατικής αμφισβήτησης του καθεστώτος.Ας επιστρέψουμε στο Χαλέπι. Αντικαθεστωτικές δυνάμεις απελευθέρωσαν τις ανατολικές του συνοικίες, το καλοκαίρι του 2012. Παράλληλα με τις πολιτικές ομάδες, έστησαν ένα μεταβατικό επαναστατικό συμβούλιο που αντικαταστάθηκε την επόμενη άνοιξη από ένα δημοκρατικά εκλεγμένο τοπικό συμβούλιο .
Το είκοσι πέντε-μέλη του συμβουλίου ανανεώνονταν κάθε χρόνο. Οι αντιπροσώπων δεν εκλέγονταν άμεσα, αλλά επιλέγονταν από τους καταλόγους μελών από τις συνελεύσεις των εξήντα τριών περιφερειακών συμβουλίων στις απελευθερωμένες περιοχές. Οι εκπρόσωποι των επαγγελματικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικηγόρων, των μηχανικών, και των δασκάλων, είχαν επίσης ψήφο. Το τοπικό συμβούλιο διοικούσε την περιοχή ευθύνης του, παρέχοντας τα χρειώδη για τις βασικές ανάγκες - εκπαίδευση, υποδομές, νοσοκομεία, και ούτω καθεξής - για τους κατοίκους, τις οποίες ανάγκες καθορίζονταν σε συναντήσεις με τις συνελεύσεις γειτονιάς. Εξακόσια άτομα εργάζονταν για τα διάφορα συμβούλια.
Φυσικά, η διευθέτηση αυτή είχε τα προβλήματά της – οι γυναίκες και όσοι προέρχονταν από μειονοτικές κοινότητες υποεκπροσωπούνταν στην ανώτατη ηγεσία του συμβουλίου. Σε άλλες περιοχές, τα μέλη του συμβουλίου συχνά επίσης επιλεγέγονταν αντί να εκλέγονται, με βάση την επιρροή των τοπικών στρατιωτικών ηγετών, των φατριακών και οικογενειακών δομών, και των γεροντότερων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως υποστηρίζει ο ερευνητής Sabr Daewish , η δυναμική της δημιουργίας των τοπικών συμβουλίων ήταν πιο κοντά στην εκπροσώπηση οικογενειακών και φυλετικών «ποσοστώσεων», παρά δημοκρατική δυναμική.
Όμως, ήταν αδύνατο να αγνοήσει κανείς τον τρόπο που η λαϊκή εξουσία άνθισε ακόμη και σε τρομερές συνθήκες. Οι κάτοικοι σχημάτισαν επίσης λαϊκές οργανώσεις και οργάνωσαν δημοκρατικές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και εφημερίδες ξεφύτρωσαν. Πολλές καμπάνιες ξεκίνησαν ενάντια τόσο στο καθεστώς όσο και στις ισλαμικές φονταμενταλιστικές δυνάμεις. Όλο αυτό το διάστημα, ακτιβιστές και οργανώσεις βάσης προσπάθησαν να δώσουν ένα μήνυμα συναδέλφωσης ενάντια στον σεκταρισμό και το ρατσισμό. Αυτοί οι οργανωτές αμφισβήτησαν τις αυταρχικές πρακτικές ορισμένων ένοπλων ομάδων και αντιστάθηκαν στον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
Το ISIS έβαλε πόδι στην πόλη το 2013, αλλά ξωπετάχτηκε στις αρχές του 2014, χάρη στις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις και σε ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης που συνδέονταν κυρίως με τον FSA. Η Jabhat al-Nusra υπήρξε ο επόμενος στόχος αυτής της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για τις αντιδραστικές και αυταρχικές πρακτικές της.
Κι άλλες απελευθερωμένες συριακές περιοχές μοιάζουν με το ανατολικό Χαλέπι. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν και οι πρωταρχικοί στόχοι του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του. Το Χαλέπι υπέφερε κάτω από συνεχή πυρά από το καλοκαίρι του 2013. Οι Ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις εντάχθηκαν στην επίθεση τον Οκτώβριο του 2015.
Το καλοκαίρι του 2013 ζούσαν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι στο Χαλέπι και οι περισσότερες από τις βασικές τους ανάγκες ικανοποιούνταν από το δημοκρατικά εκλεγμένο συμβούλιό τους. Μόλις τρία χρόνια αργότερα, είχαν απομείνει μόνο 250.000 και τους έλειπαν σχεδόν τα πάντα.
Όλες οι πόλεις που ανέπτυξαν κάποια λαϊκή δημοκρατική εναλλακτική λύση έναντι του Άσαντ μπήκαν στο στόχαστρο. Τον Αύγουστο του 2016 οι φιλοκαθεστωτικές δυνάμεις κατέλαβαν τη Darayya, στην επαρχία της Δαμασκού. Σε κάθε περιοχή, ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του επικεντρώνονταν στην καταστροφή των υποδομών. Μεταξύ Μαρτίου 2011 και Ιουνίου 2016, 382 υγειονομικές εγκαταστάσεις δέχθηκαν επίθεση, σκοτώνοντας περισσότερους από 700 άτομα ιατρικό προσωπικό. Ο Άσαντ και ο Πούτιν είναι υπεύθυνοι για το 90 τοις εκατό αυτών των επιθέσεων. Έχουν επίσης βομβαρδίσει κι άλλες μη στρατιωτικές δομές, ακόμα και ανθρωπιστικές οργανώσεις, καθώς και αρτοποιεία, σχολεία και εργοστάσια.
Από το 2011, το καθεστώς φοβάται αυτές τις δημοκρατικές οργανώσεις παρόλες τις ατέλειές τους. Ο Άσαντ ανησυχεί πολύ λιγότερο για τη διεφθαρμένη και εξόριστη επίσημη αντιπολίτευση και τις ισλαμικές φονταμενταλιστικές δυνάμεις. Στο κάτω κάτω οι αυταρχικές και σεχταριστικές πρακτικές του καθεστώτος ενθάρρυναν και προώθησαν το I SIS, τη Jabhat al-Nusra όπως και την ανάπτυξη άλλων παρόμοιων οργανώσεων –καλύτερα ένας ισλαμιστής φονταμενταλιστής εχθρός παρά ένας εχθρός που θα μπορούσε να κερδίσει μια ευρεία διεθνή αλληλεγγύη και τη λαϊκή νομιμοποίηση στο εσωτερικό.
Η εισβολή του ISIS στην Παλμύρα στις 11 Δεκεμβρίου μαρτυρεί γι αυτό. Το καθεστώς συγκέντρωσε τις δυνάμεις του στο ανατολικό Χαλέπι, εκκενώνοντας την Παλμύρα λίγο πριν φτάσουν οι μαχητές του ISIS. Όταν αυτοί κατέλαβαν την απροστάτευτο πόλη, βρήκαν αποθέματα βαρέων όπλων. Το καθεστώς έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το ISIS δεν αποτελεί προτεραιότητα, και η ρωσική πολεμική αεροπορία έχει επικεντρώσει τις επιδρομές της σε περιοχές με μικρή παρουσία του ISIS.
Με Τέτοιους Φίλους
Οι Δυτικές δυνάμεις έχουν κάνει ελάχιστα περισσότερο από το να εκφράσουν τη λύπη τους για το ό,τι συμβαίνει στη Συρία. Στις 19 Δεκεμβρίου, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ομόφωνα υπερψήφισε την ανάπτυξη παρατηρητών για να επιβλέπουν την εκκένωση του Χαλεπίου και να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των αμάχων. Αυτή η μικρή παρέμβαση δεν σημαίνει, ωστόσο, μεταβολή στο γενικό προσανατολισμό των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Μακράν του να υποστηρίξουν την ανάγκη για μια δημοκρατική διαδικασία στη Συρία, δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο από μια ρητορική αντίθεση στον Άσαντ και την κλίκα του, παρά μάλιστα τις αποδείξεις για εγκλήματα πολέμου, ενώ αναζητούν μια πολιτική μετάβαση η οποία θα διατηρούσε τις βασικές δομές του καθεστώτος Άσαντ. Επιπλέον η αμερικανική συμμαχία, η οποία βομβάρδιζε θέσεις του ISIS στη Συρία και στο Ιράκ, από τον Αύγουστο του 2014 έχει σκοτώσει σχεδόν δύο χιλιάδες αμάχους.Οι παγκόσμιες δυνάμεις θέλουν να διαλύσουν τις δημοκρατικές προσδοκίες της συριακής επανάστασης στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Η νίκη του Donald Trump μόνο το ενισχύει αυτό, καθώς ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θέλει να συνεργαστεί με τον Πούτιν για την επίλυση του πολέμου στη Συρία.
Αν και οι διεθνείς πολιτικές θέσεις του Τράμπ παραμένουν ασταθείς και αβέβαιες, ο διορισμός του Rex Tillerson - προέδρου και διευθύνων συμβούλου της ExxonMobil - ως υπουργού εξωτερικών, επιβεβαίωσε τη στάση του εκλεγέντος Προέδρου απέναντι στη Συρία. Ο Tillerson είναι γνωστός για τις φιλορωσικές θέσεις του, ενώ το 2013 έλαβε την υψηλότερη για πολίτες Ρωσική διάκριση του Τάγματος της Φιλίας, από τον ίδιο τον Πούτιν.
Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται φανερό ότι η κατάκτηση του ανατολικού Χαλεπίου ήταν κεντρικής σημασίας για το σχέδιο του καθεστώτος Άσαντ να παρουσιάσει το συριακό πόλεμο ως τετελεσμένο γεγονός, όταν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος αναλάβει καθήκοντα. Η λεγόμενη ρεαλιστική πολιτική των δυτικών κρατών - ακόμα και ορισμένων αριστερών δυνάμεων - έναντι του Άσαντ στηρίζεται στην πεποίθηση ότι μπορούν να απαλλαγούν από το ISIS και τις αδελφές οργανώσεις του ενδυναμώνοντας τα ίδια εκείνα στοιχεία που τροφοδότησαν την ανάπτυξή τους. Δηλαδή, θα συνεχίσουν να στηρίζουν τα δικτατορικά καθεστώτα που εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επέτρεψαν στη Δυτική στρατιωτική επέμβαση να πολλαπλασιάζεται σε όλη την περιοχή, που και τα δύο παρήγαγαν απευθείας ομάδες όπως το ISIS.
Τα Πεπρωμένα μας συνδέονται
Αντιμέτωποι με τα ατελείωτα εγκλήματα κατά του συριακού λαού από το καθεστώς του Άσαντ και αντιμέτωποι με την επιθυμία των κύριων διεθνών παικτών να διαλύσουν τις δημοκρατικές προσδοκίες της συριακής επανάστασης, θα πρέπει να επαναβεβαιώσουμε την υποστήριξή μας στις προοδευτικές ομάδες που αγωνίζονται για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, και την ισότητα ενάντια σε όλες τις μορφές του σεχταρισμού.Είναι πολύ σημαντικό να μην διαχωρίσουμε τον αγώνα για την Κουρδική αυτοδιάθεση από αυτές τις δυναμικές. Το 2012 οι κινητοποιήσεις ολόκληρου του συριακού πληθυσμού ανάγκασαν το καθεστώς του Άσαντ να αποχωρήσει από ορισμένες περιοχές κουρδικής πλειοψηφίας και να συνάψει μια συμφωνία μη-επίθεσης με τις δυνάμεις του PYD. Η ήττα της συριακής επανάστασης θα σηματοδοτήσει την επιστροφή της καταπίεσης των Κούρδων κάτω από ένα σοβινιστικό καθεστώς που ήταν ανέκαθεν αντίθετο σε οποιαδήποτε αναγνώριση των δικαιωμάτων του κουρδικού λαού.
Πράγμα που θέτει το προφανές ερώτημα: τι είδους λύση θα πρέπει να στηρίξουν οι αριστεροί ; Σε μια περίπλοκη και δύσκολη κατάσταση, εύκολες απαντήσεις είναι μεν δύσκολο βρεθούν, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία για μερικά πράγματα. Πρέπει να υποστηρίζουμε το τέλος του πολέμου που δημιουργεί τρομερή δυστυχία, εγκλωβίζει τους πρόσφυγες και τους εσωτερικά εκτοπισμένους από τα σπίτια τους, ενώ ωφελεί μόνο τις αντεπαναστατικές δυνάμεις και στις δύο πλευρές. Πρέπει, επίσης, να καταγγείλουμε όλες τις ξένες επεμβάσεις που αντιτίθενται στη δημοκρατική αλλαγή στη Συρία, είτε προέρχονται από τις φιλοκαθεστωτικές δυνάμεις - Ρωσία, Ιράν και Χεζμπολάχ - είτε από εκείνους που αυτοανακηρύσσονται «φίλοι του συριακού λαού» - Σαουδική Αραβία, Κατάρ, και Τουρκία. Η περίπτωση της συριακής εξέγερσης έχει δείξει και πάλι την τύφλωση εκείνων που πιστεύουν ότι μπορούν να συνάπτουν στρατηγικές συμφωνίες ή να εμπιστεύονται ιμπεριαλιστικά κράτη ή περιφερειακές δυνάμεις για να προωθήσουν την πάλη για τη λαϊκή χειραφέτηση.
Ομοίως, πρέπει να απορρίψουμε όλες τις προσπάθειες, που τώρα πολλαπλασιάζονται, να νομιμοποιηθεί το καθεστώς Άσαντ σε διεθνές επίπεδο και να του επιτραπεί να παίξει κάποιο ρόλο στο μέλλον της χώρας. Μια λευκή επιταγή στον Άσαντ σήμερα, θα ενθαρρύνει μελλοντικές προσπάθειες από άλλα αυταρχικά καθεστώτα να συντρίψουν τους πληθυσμούς τους, αν επαναστατήσουν. Αυτός είναι ο λόγος που οποιαδήποτε πολιτική μετάβαση για τον τερματισμό του πολέμου και προς ένα δημοκρατικό σύστημα πρέπει να περιλαμβάνει την αποχώρηση του Άσαντ και της κλίκας του. Ειδάλλως, ο πόλεμος θα συνεχιστεί και θα προκαλέσει περισσότερες καταστροφές σε ανθρώπινες ζωές.
Θα πρέπει λοιπόν να επαναβεβαιώσουμε την αλληλεγγύη μας με τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που αγωνίζονται τόσο κατά του εγκληματικού καθεστώτος του Άσαντ όσο και κατά των θρησκευτικών φονταμενταλιστικών δυνάμεων. Εξακολουθούν να υπάρχουν δυνάμεις που έχουν ως στόχο να οικοδομήσουν μια πραγματικά διεθνιστική και προοδευτική εναλλακτική για τη Συρία, και τα πεπρωμένα μας συνδέονται με τα δικά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου