Οι Νέοι Φασισμοί και Τα καθήκοντα της Αριστεράς

Ο Ιμπεριαλισμός Σώζει τον «Αντιιμπεριαλιστή» Άσσαντ

Οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις ενώνουν τις προσπάθειές τους για να σώσουν τον Άσαντ

Αναδημοσίευση από το Facebook

Μετάφραση Παραναγνώστης

 
 

του Sam Hamad

Οι Σωτήρες....

Οι συνομιλίες της Βιέννης είναι απλώς η  συνέχιση του αντεπαναστατικού πόλεμου με διπλωματικά μέσα. Αυτό προτείνει ο άξονας (Ρωσία και το Ιράν)  και αποδέχεται ο ΟΗΕ :

Το καθεστώς Άσαντ, μια οντότητα που τώρα υπάρχει μόνο ως εξολοθρευτικό, σεκταριστικό απομεινάρι, γεμάτο μηχανισμούς που έχουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια αυτοκαθοριστεί από τους σκοπούς των μαζικών δολοφονιών, της εθνοκάθαρσης, των μαζικών βιασμών, των μαζικών βασανιστηρίων κλπ, υποστηριζόμενο αποκλειστικά από το Ιράν και τη Ρωσία, θα παραμείνει στη θέση του. Ελέγχει το 25 % της Συρίας.

Η προμετωπίδα του, ο Άσαντ,  εγκληματίας χασάπης υπεύθυνος για τον κάθε ένα ξεχωριστό θάνατο και πρόσφυγα από τη Συρία, αυτός που εξαπέλυσε αυτόν τον πόλεμο εναντίον των Συρίων αφού είχε αρνηθεί να παραχωρήσει την εξουσία μετά από την λαϊκή ειρηνική εξέγερση,  θα παραμείνει πρόεδρος για μια οκτάμηνη «μεταβατική περίοδο».
Κατά τη διάρκεια αυτής της μαγικής 8μηνης μεταβατικής περιόδου, ο άξονας και οι δυτικές  ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα ενωθούν για να πολεμήσουν όχι μόνο εναντίον της daesh και της jabhat an-Nusra (οι οποίες για την πλειοψηφία των Συρίων αποτελούν έλασσον κακό απ' ό,τι ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του, αν έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσά στα δύο) αλλά και εναντίον οποιασδήποτε άλλης δύναμης ανταρτών την οποία κρίνουν ότι είναι «Τρομοκράτες». Αυτό θα σημάνει πόλεμο εναντίον κάθε επαναστατικής δύναμης που δεν ενδίδει στην ιμπεριαλιστική θέληση της Ρωσίας και του Ιράν.
Μετά από αυτή την οκτάμηνη μεταβατική περίοδο, θα γίνουν εκλογές στις οποίες ο  Bashar al-Assad θα επιτραπεί να συμμετάσχει. Στην πραγματικότητα θα τις κανονίσουν ο ίδιος ο Άσσαντ και ο άξονας.
Και περιμένουν οι Σύριοι να το δεχτούν αυτό. Αυτή είναι η έννοια της «Ειρήνης» - η καταστροφή της συριακής επανάστασης και ο θρίαμβος του αντεπαναστατικού τρόμου και του ιμπεριαλισμού.

Οι πόλεμοί τους, οι νεκροί μας

Η ιμπεριαλιστική Βαρβαρότητα Γεννά τη Βαρβαρότητα της τρομοκρατίας

Ανακοίνωση του NPA για τα δραματικά γεγονότα του Παρισιού

Οι φρικιαστικές επιθέσεις  στο Παρίσι την Παρασκευή το βράδυ, αφήνοντας περισσότερους από 120 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες,  η τυφλή αυτή βία, προκαλούν οργή και αγανάκτηση Το  NPA τις συμμερίζεται  και εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τα θύματα, προς τους οικείους τους. Αυτό το δράμα είναι ακόμα πιο εξοργιστικό όταν χτυπά  αθώα θύματα, όταν οι δολοφονικές επιθέσεις βάζουν  στόχο τον πληθυσμό.

Αυτή η άθλια βαρβαρότητα μέσα στο Παρίσι αποκρίνεται την εξίσου τυφλή και ακόμα πιο θανατηφόρα βία των βομβαρδισμών που έκανε η γαλλική πολεμική αεροπορία στη Συρία μετά από τις αποφάσεις του Φρανσουά Ολάντ και της κυβέρνησής του.

Αυτές οι βομβαρδισμοί υποτίθεται για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, των τζιχαντιστών τρομοκρατών, στην πραγματικότητα, μαζί με την ρωσική παρέμβαση και τους ρωσικούς βομβαρδισμούς, προστατεύουν το καθεστώς του κυρίως υπεύθυνου για το μαρτύριο του συριακού λαού, του δικτάτορα Άσαντ.

Και εκεί, πάλι οι πολίτες είναι τα πρώτα θύματα καταδικασμένα να επιβιώσουν σε καθεστώς τρόμου ή να πάρουν το δρόμο της φυγής με κίνδυνο της ζωής τους.

...όσο το φιτίλι συνεχίζει να σπινθηρίζει...

....Δεν θέλει δα και υψηλή στρατηγική σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι τα πράγματα δεν μπορεί να είναι ρόδινα μετά από μια πύρρεια νίκη σαν αυτή του αστικού κοινοβουλευτισμού τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το φιτίλι της κοινωνικής έκρηξης συνεχίζει να σπινθηρίζει όσο το  ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου δε λέει ν' ανέβει.

Είναι αλήθεια βέβαια, από το περασμένο καλοκαίρι ήδη, ότι η αστική τάξη, βρήκε τον πολιτικό της εκπρόσωπο στο νέο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που για να τον προσεταιριστεί εκκαθαρισμένο από την αριστερή του πτέρυγα χρειάστηκε η θυσία του πολύτιμου δικομματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο και το χρόνο της ήττας, της διάψευσης των τελευταίων κοινοβουλευτικών αυταπατών των υποτελών τάξεων, επικράτησε εκλογικά το Σεπτέμβρη, κι έτσι αποκτήσαμε ένα χωρίς τύψεις και Ερινύες πειθαρχημένο κοινοβούλιο αλλά -όπως και ο ηπειρώτης βασιλιάς- η αστική τάξη δεν έχει πλέον δημοκρατικές εφεδρείες: Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ φθαρεί, μετά τι;