Ανακοίνωση του 98FM για την έφοδο στην ΑΣΟΕΕ

Αναδημοσίευση από την  Κόκκινη Γωνιά

ΣΆΒΒΑΤΟ, 29 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2012

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΤΥΠΑ ΑΛΛΟ ΕΝΑ "ΑΝΤΡΟ ΑΝΟΜΙΑΣ"  ... ΤΙΣ ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ...

...και συγκεκριμένα το στούντιο του σταθμού που στεγαζόταν στην ΑΣΟΕΕ και εξέπεμπε από την ταράτσα στους 98.0FM.

Όλο το σκηνικό αποτελεί ένα remake -για να μιλάμε και με τους σωστούς όρους, γιατί περί φτηνού σήριαλ πρόκειται- της εισβολής στην Βίλλα Αμαλίας. Όπως και εκεί προηγήθηκε ανώνυμο τηλεφώνημα, αυτή τη φορά για -άκουσον, άκουσον- παραεμπόριο... Το -ειδικού βάρους- ανώνυμο τηλεφώνημα, διοχετεύτηκε άμεσα στον εισαγγελέα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Τέλος στον Αναχρονισμό της Κυριακάτικης Αργίας ! 
Αναδημοσίευση από το blog του Συντονιστικού Σωματείων και Εργαζομένων στις Κυκλάδες

Video Από το Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής, bookworker.wordpress.com

 

Και ανακοίνωση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

Ποτέ δουλειά την Κυριακή

Όλοι στην απεργιακή Συγκέντρωση, Κυριακή 30/12, Σύνταγμα-Ερμού, 10.30 π.μ.

Για ακόμη μια φορά τα εργατικά δικαιώματα βρίσκονται στο στόχαστρο! Η τρικομματική κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με το εμπορικό, ξενοδοχειακό/τουριστικό και το πολυεθνικό κεφάλαιο προωθούν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Με τη γνωστή πια μέθοδο της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ή καλύτερα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν») τα καταστήματα θα μείνουν ανοιχτά δύο Κυριακές και όχι μία, όπως γινόταν ως τώρα την περίοδο των γιορτών.

Ανακοίνωση για το χτύπημα στη Βίλα Αμαλίας

Αναδημοσίευση από την  Κόκκινη γωνιά:

Το πρωί της Πέμπτης (20/12), κατά τις 07:00, με πρόσχημα μια… «ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών», η αστυνομία πραγματοποίησε εισβολή στην κατάληψη Villa Amalias. Δυνάμεις των ΜΑΤ με την συνοδεία εισαγγελέα μπήκαν για έρευνα στην ιστορική κατάληψη και προσήγαγαν οκτώ άτομα τα οποία βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο κτίριο.

Είναι προφανές πως η εξήγηση της αστυνομίας για καταγγελία περί ναρκωτικών δεν μπορεί να γίνει πιστευτή ούτε από μικρά παιδιά. Ο αγώνας της Villa Amalias και η κοινωνική της παρέμβαση στις γύρω περιοχές είναι, ξεκάθαρα και πέρα από κάθε αμφιβολία, ο λόγος της κρατικής στοχοποίησης της εν λόγω κατάληψης.

Βοναπαρτισμός και Φασισμός

Βοναπαρτισμός και Φασισμός ⁱ

Μετάφραση Παραναγνώστης

Η τεράστια πρακτική σημασία ενός σωστού θεωρητικού προσανατολισμού εκδηλώνεται πιο χτυπητά σε μια περίοδο οξείας κοινωνικής σύγκρουσης, ραγδαίων πολιτικών αλλαγών, απότομων αλλαγών της κατάστασης. Σε τέτοιες περιόδους, οι πολιτικές αντιλήψεις και γενικεύσεις γρήγορα παλιώνουν και απαιτούν είτε μια πλήρη αντικατάσταση (η οποία είναι πιο εύκολη) είτε την συγκεκριμενοποίησή τους, την όξυνση της ακρίβειάς τους ή την μερική τους διόρθωση (η οποία είναι πιο δύσκολη). Σε αυτές ακριβώς τις περιόδους, όλα τα είδη των μεταβατικών, ενδιάμεσων καταστάσεων και συνδυασμών προκύπτουν, ως αναγκαιότητες, ανατρέποντας τα συνήθη πρότυπα και απαιτώντας δυο φορές πιο επίμονη θεωρητική προσοχή. Με μια λέξη, αν κατά την ειρηνική και «οργανική» περίοδο (πριν από τον πόλεμο), μπορούσε κανείς να περάσει με μερικές ετοιματζίδικες αφαιρέσεις, στην εποχή μας κάθε νέο συμβάν προσκομίζει δυναμικά τον πιο σημαντικό νόμο της διαλεκτικής: Η αλήθεια είναι πάντα συγκεκριμένη.

Αλληλεγγύη στον Σάββα Ξηρό

Αναδημοσίευση από τον κόκκινο τύπο

 Κείμενο αλληλεγγύης κρατουμένων στον Σάββα Ξηρό

Στις 18/12/2012  το αρμόδιο συμβούλιο θα εξετάσει την προσφύγη που έχει καταθέσει ο Σάββας Ξηρός αιτούμενος την αποφυλάκιση του για λόγους υγείας και την κατ’οίκον νοσηλεία του.

        Είναι η πολλόστη φορά που ο Σάββας διεκδικει την νοσηλεία του εκτός φυλακής. Στις αρχές Ιουλίου του 2012 είχε γίνει δέκτος για πεντάμηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ αλλα 9 μέρες μετά την μεταφορά του εκεί κατόπιν πιέσεων της αντιτρομοκρατικής και την συνενοχή  του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού επέστρεψε στο νοσοκομείο των φυλακών κορυδαλλού.

        Σύμφωνα με τις ιατρικές εκθέσεις ο Σάββας είναι πρακτικά τυφλός και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ακοής ,κυκλοφορικού και νευρικού συστήματος. Έχει επίσης υποστεί ακρωτηριασμό του δεξιού του χεριού,ενω τελευταία του διαγνώστηκε σκλήρυνση κατά πλάκας σε αρχικο στάδιο.

Ποιός θα αντιμετωπίσει τους φασίστες;

Αναδημοσίευση από τον Εργάτη

Το παρακάτω κείμενο είναι σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα και εξαιρετικά περιφρονημένο από τους ίδιους τους Τροτσκιστές παγκοσμίως. Διόλου περίεργο σε μια εποχή που η πλειοψηφία της αριστεράς, ακόμη και οι τροτσκιστικής αναφοράς οργανώσεις, πάσχουν από λεγκαλιστικές αυταπάτες, νομιμοφροσύνης απέναντι στις ακροδεξιές και φασιστικές ομάδες, ζητιανεύοντας από το αστικό κράτος να κάνει την δουλειά τους και καλώντας σε έναν «αφηρημένο αντιφασισμό».

Γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1936 σαν γράμμα, απάντηση του Λέων Τρότσκι, στον Ολλανδό τροτσκιστή Χενκ Σνίβλιετ, κατόπιν ερωτήματος του τελευταίου, σχετικά με το σύνθημα του «αφοπλισμού των φασιστών» και της θέσης τους εκτός νόμου από το κράτος. Δημοσιεύθηκε με το τίτλο «Γράμμα στην Ολλανδία», τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους από το θεωρητικό περιοδικό των Ολλανδών τροτσκιστών «Informations Dients» τεύχος 10.

Στα ελληνικά μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβρη του 1984, από το θεωρητικό περιοδικό του ΕΕΚ, Επαναστατική Μαρξιστική Επιθεώρηση.

Στις αρχές του 1935 στην Γαλλία η κυβέρνηση των Ριζοσπαστών, είχε περάσει ένα νομοσχέδιο με το οποίο έθετε στην παρανομία μια σειρά φασιστικές οργανώσεις και επιχειρούσε να τις αφοπλίσει, μετά τις απειλητικές διαδηλώσεις και επιθέσεις που έκαναν. Ο νόμος πέρασε με την μορφή της πάλης για την «προστασία του συντάγματος». Αν και ήταν φανερό ότι, το νομικό αυτό οπλοστάσιο του κράτους, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εξίσου και κυρίως ενάντια στις οργανώσεις αυτό-άμυνας της εργατικής τάξης, τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες, όσο και το Σταλινικό ΚΚ Γαλλίας, υπερψήφισαν τον νόμο. Η δεξιά κυβέρνηση της Ολλανδίας, αμέσως πρότεινε στην ολλανδική βουλή το ίδιο μέτρο.

Εκείνη την εποχή ο Χενκ Σνίβλιετ, ήταν εκλεγμένος βουλευτής στο ολλανδικό κοινοβούλιο, ως επικεφαλής του Επαναστατικού Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (R.S.A.P.), και συνεπώς καλούνταν να τοποθετηθεί στην ίδια την βουλή. Ο νόμος πέρασε τον Μάιο το ίδιου έτους, τρεις μήνες μετά από την επιστολή του Τρότσκι, με μοναδικές αρνητικές ψήφους, αυτήν του Σνίβλιετ και παραδόξως των τριών σταλινικών βουλευτών του Ολλανδικού ΚΚ που δεν ακολούθησαν την γραμμή των Γάλλων συντρόφων τους.

Ο Χενκ Σνίβλιετ (1883-1942) ήταν μια σπουδαία φυσιογνωμία του Ολλανδικού και Ινδονησιακού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, καθώς μαζί με τους Γκόρτερ και Πάνεκουκ, θα αποτελέσουν την ηγετική ομάδα των αριστερών ολλανδών Σοσιαλδημοκρατών που θα ιδρύσουν το ΚΚ Ολλανδίας. Θα σταλεί στην Ινδονησία που τότε ήταν Ολλανδική αποικία, ιδρύοντας εκεί το Ινδονησιακό ΚΚ, κάνοντας μια επιστημονική ανάλυση του εξαρτημένου καπιταλισμού της χώρας και θα καθοδηγήσει τα πρώτα εργατικά κινήματα της αποικίας που παλεύουν για κοινωνική και εθνική χειραφέτηση. Θα συγκρουστεί με την σταλινική πολιτική της Κομιντερν το 1927 με αφορμή την πολιτική της στην προδοσία της πρώτης Κινέζικης επανάστασης και θα αποχωρήσει μαζί με την πλειοψηφία του Ολλανδικού ΚΚ, ιδρύοντας το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα θα είναι ένα από τα 4 κόμματα που θα πάρουν την πρωτοβουλία για την ίδρυση της 4^ης Διεθνούς το 1933. Λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου, ο Σνίβλιετ θα διαφωνήσει με την 4^η Διεθνή για οργανωτικά ζητήματα και θα αποχωρήσει. Κατά την διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής της χώρας θα φτιάξει το πρώτο και μεγαλύτερο δίκτυο παρτιζάνων σαμποτέρ στην χώρα. Θα σκοτωθεί από τους Ναζί, πολεμώντας ηρωϊκά το 1942.

Η ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

                                                                              13 Γενάρη 1936

Αγαπητέ φίλε,

ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ..

Αναδημοσίευση από τον Αυτοκαθορισμό

Η κατάρρευση των κοινωνικών υπηρεσιών έχει αρχίσει, χωρίς υπερβολή, να παίρνει τερατώδεις διαστάσεις. Όπως σας έχω πει δουλεύω σε μια από αυτές τις υπηρεσίες που ασχολείται με τον "προσδιορισμό" του ''ποσοστού" αναπηρίας, ποσοστό που είναι το καθοριστικό "αντικειμενικό" στοιχείο βάσει του οποίου ένας ασφαλισμένος λαμβάνει, αν έχει και το αναγκαίο αριθμό "ενσήμων" (δηλαδή, ημερών ασφαλισμένης εργασίας), σύνταξη αναπηρίας ή παραπληγικό επίδομα ή επίδομα απολύτου αναπηρίας ή, αν είναι άπορος ή προστατευόμενος απο τον 1ου βαθμού συγγενή του, προνοιακό επίδομα.

Σας μιλώ για κοινωνικό όλεθρο. 

Αλλαγή της κοινωνίας με δούλεμα ή χωρίς;

  Αναδημοσιεύουμε από το  Αριστερό Blog

επικαλούμενοι την εχεμύθεια των αναγνωστών μας. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι έχει να τραβήξει ο δυστυχής Μηνακάκης αν το πόνημά του φτάσει στα αυτιά κανενός PressProject ή κανενός Π.Παπακωνσταντίνου. . . . . Πα, πα πα, θα μας τρελάνει αυτό το ΝΑΡ! Ακούς εκεί λέει: « Πρέπει να δοκιμάσουμε τώρα, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και προβληματισμούς ως κίνημα κοινωνικής χειραφέτησης, να στοχαστούμε πάνω στην εμπειρία των σοβιέτ και των εργατικών συμβουλίων αλλά και πάνω στα λατινοαμερικάνικα πειράματα.» Τι να στοχαστούμε άνθρωπέ μου;  Για ξεμάτιασμα πρόκειται; Να οργανώσουμε  την εργατική τάξη στα επαναστατικά της όργανά  χρειάζεται. Ο στοχασμός και ο διάλογος θα βρουν τη θέση τους πράττοντας κι όχι  σκαρώνοντας δεκάρικους για εκδηλώσεις!

Παραναγνώστης

Αλλαγή της κοινωνίας με κράτος ή χωρίς;

Βασίλης Μηνακάκης

Υπάρχουν δυο τρόποι για να προσεγγιστεί το ερώτημα αυτό: γενικά θεωρητικά ή με συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Και οι δύο οπτικές είναι χρήσιμες και αναγκαίες. Αναγκαίος είναι κι ο εσωτερικός διάλογος μεταξύ τους, μιας και δεν τις χωρίζουν σινικά τείχη. Επιπλέον, η δύναμη της μιας δίνει δύναμη και στην άλλη. Στην παρέμβασή μου, όμως, θα ήθελα να εστιάσω στη δεύτερη κυρίως οπτική.

Μετά το Μάνεση ακολουθεί ο Μυτιληναίος;

Απεργία πείνας εργάτη της «Αλουμίνιον της Ελλάδας». Πέπλο σιωπής καλύπτει τις μειώσεις των μισθών που επιχειρεί ο Μυτιληναίος και την απεργία πείνας έξω από το εργοστάσιο


Απεργία πείνας από εργάτη έξω από το εργοστάσιο από LAMIASTARGR

Γιατί πρέπει να ανησυχεί έντονα η μεσαία τάξη

Αναδημοσίευση από το Capital.gr          Η Βίαιη προλεταριοποίηση (ή να μιλάμε για υποπρολεταριοποίηση;) των λεγόμενων «μεσαίων στρωμάτων» δημιουργεί συνειρμούς πρωταρχικής συσσώρευσης. Ένας νόμος περί αλητείας και ακρωτηριασμού θα έλειπε. Τούτο το άρθρο του Γ. Κράλογλου, είναι πολλαπλά ενδιαφέρον:  Πρώτα γιατί δεν ισχυρίζεται τίποτα το ψευδές. Μόνο που λέει μόνο τα μισά! Δεύτερον για το γλαφυρό του ύφους του, που καλλιεργεί τον άγριο φόβο για ό,τι έρχεται το οποίο όμως και δεν αποκαλύπτεται στον ενδιαφερόμενο μικροαστό αναγνώστη.Κατευθείαν ξεπατικωσούρα από το «Ψυχώ» του Χίτσκοκ. Τρίτον γιατί κατά το τρέχον Ιερό Δόγμα της ελληνικής μπουρζουαζίας και ταυτόχρονα απαράβατη «γραμμή» της «ελευθεροφρόνου» δημοσιογραφίας,  μιλάει μόνο για φοροδιαφυγή (κι ας μην είναι πάνω από 7-8 δις). Για την φοροασυλία του κεφαλαίου κουβέντα, τζιζ, κακό! Η Ελληνική αστική τάξη είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν το κοινωνικό τους στήριγμα, τους μικροαστούς, στους οποίους τόσα χρόνια έκλειναν το μάτι επιτρέποντάς τους να φυτοζωούν ως τάξη εξασφαλίζοντας καλύτερα σχετικά εισοδήματα  από την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή ή κρατώντας θέσεις ευθύνης στην παραγωγή και τη διοίκηση.. Αλλά το κλείσιμο του ματιού τέλος. Με όλα τα μέσα λοιπόν προσπαθούν να τους ουδετεροποιήσουν, μη και στραφούν προς τους μόνιμα κολασμένους της γης. Το προνομιακό από αυτά τα μέσα είναι ο φόβος. . . .

Παραναγνώστης

Του Γιώργου Κράλογλου

Το "πολιτικό κόλπο" στήθηκε ήδη. Δεν αναγνωρίζουμε φτώχεια. "Βαφτίζουμε" τα εισοδήματα των φτωχών «χαμηλή τάξη» και τα φορολογούμε από το πρώτο ευρώ. Επειδή όμως δεν γεμίζουν τον κορβανά "βαφτίζουμε" την μεσαία τάξη πλουτοκράτες και τούς "σφάζουμε". Γιατί από εκεί και επάνω είμαστε ανίκανοι να πιάσουμε την φοροδιαφυγή.

ΑΚΕΛ: Ο τόπος της πολυπόθητης σύγκλισης ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσίευση από τον Κόκκινο Τύπο

Η "κολοκυθιά" ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ για το ΑΚΕΛ και τα ΚΑΛΑ μνημόνια

Την ώρα που ο Περισσός ποεί την νήσσαν για τα τελευταία "επιτεύγματα" του συντρόφου Χριστόφια, προσπαθώντας να αποκρύψει την συγγένεια εξ αίματος με το ΑΚΕΛ (να θυμήσουμε ενδεικτικά την πρόσφατη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στη Βηρυτό), ο ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση και αυριανή  (;)  "κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας" της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, σπεύδει να εξάρει την πρόσφατη συμφωνία - χαρά του τραπεζίτη, προϊόν της  διαπραγματευτική δεινότητας  της κυπριακής κυβέρνησης.

Και η κατρακύλα συνεχίζεται....

Η Λαϊκή Εξουσία ως Υπαρκτή Αριστερή Κυβέρνηση

Ολίγη Θεωρία για εντυχόντες αδαείς

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΌ ΤΟΥ ΑΚΕΛ

Ι. XAPAKTHPAΣ KAI ΣKOΠOI
APΘPO 1
1. To Aνορθωτικό Kόμμα Eργαζομένου Λαού (AKEΛ)είναι πρωτοπόρο πολιτικό Kόμμα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων της Kύπρου. Iδρύθηκε στις 14 Aπρίλη 1941 κι αποτελεί τον συνεχιστή του Kομμουνιστικού Kόμματος Kύπρου που το ιδρυτικό του Συνέδριο έγινε στις 15 Aυγούστου 1926, στη Λεμεσό.
2. Tο AKEΛ είναι η ανώτερη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Έχει
δημιουργηθεί με την εθελοντική ένωση εργατών, υπαλλήλων, αγροτών, επαγγελματιών, βιοτεχνών,
επιστημόνων, διανοούμενων και άλλων εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, κάθε εθνικής προέλευσης που αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης για τη βελτίωση της ζωής του λαού, και την οικοδόμηση κοινωνίας δημοκρατικού και ανθρώπινου σοσιαλισμού στην Kύπρο.
3. Tο AKEΛ προσηλωμένο στην υπόθεση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, συνεχίζει και εμπλουτίζει την κληρονομιά των πολιτικών, απελευθερωτικών και κοινωνικών αγώνων που λαμπρύνουν την ιστορία του λαού μας.
4. Tο AKEΛ καθοδηγείται στη δράση του από τη μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία που αναπτύσσεται με την ασταμάτητη πρόοδο της γνώσης και την οικονομική και πολιτική εξέλιξη.
5. Tο AKEΛ αντλεί τη δύναμη του από την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική του συνοχή, τη λειτουργία της εσωκομματικής δημοκρατίας, τη συλλογική δουλιά, τη συνειδητή συμμετοχή και δράση των μελών του, τη συνεχή διεύρυνση και ενίσχυση των δεσμών του με τους εργαζόμενους και το λαό.
6. Tο AKEΛ έχει απώτερο σκοπό την οικοδόμηση κοινωνίας δημοκρατικού και ανθρώπινου σοσιαλισμού, μιας προηγμένης κοινωνίας που να βασίζεται στην ειρήνη και ελευθερία, στην πολιτική και κοινωνική δικαιοσύνη και στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. H οικοδόμηση σοσιαλιστικής κοινωνίας στην Kύπρο θάναι το αποτέλεσμα της ελεύθερα και δημοκρατικά εκφρασμένης θέλησης του κυπριακού λαού.

Μετά τη Θεωρία  . . .  . η πράξη: Η Μαρξιστική - Λενινιστική κοσμοθεωρία και οι λοιπές καταστατικές αρχές του καταστατικού όπως εφαρμόστηκαν πρακτικά:

Για τον όψιμο, περί τον ΣΥΡΙΖΑ, λενινισμό

Για κοινοβουλευτικές μανούβρες και αριστερές κυβερνήσεις σε fausse-Ενιαιομετωπική συσκευασία.  Αναδημοσίευση - με τις απαραίτητες αποστάσεις από τη Ναρίτικη ρητορική - από το  Αριστερό Blog

του Παναγιώτη Μαυροειδή

Στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο

Είμαστε αναμφίβολα σε εποχή οικονομικής και πολιτικής κρίσης, ακόμη και με πρόδρομα συμπτώματα μιας πολιτικής μεταβολής με άγνωστο πρόσημο. Η αναζήτηση πολιτικής διεξόδου, φαίνεται συχνά να κυριαρχεί πάνω στην επιμέρους κινηματική δράση.

Σε τέτοιες ενδιαφέρουσες συνθήκες φουντώνει και η συζήτηση στην αριστερά, ιδιαίτερα σε αυτή με κομμουνιστική αναφορά. Όλα τα ρεύματα αναζητούν μια νέα και αποτελεσματική απάντηση, μια νέα και νικηφόρο διέξοδο για τον εργατικό και λαϊκό αγώνα. Δεν είναι καθόλου παράξενο που έχουν ανοίξει όλα τα βιβλία της ιστορίας του κινήματος, ακόμη και στις λευκές ή μαύρες σελίδες τους. Είναι ελπιδοφόρο που κατέβηκαν από τα σκονισμένα ράφια τα έργα των Μαρξ, Ένγκελς, Γκράμσι και άλλων μεταγενέστερων σημαντικών διανοητών.

Το μέλλον ανήκει στην προλεταριακή επανάσταση

    Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία για εκλογικές μανούβρες. Ο Π. Παπακωνσταντίνου έφτασε να προτείνει το απραγματοποίητο: Να ρίξουν την κυβέρνηση οι βουλευτές των κομμάτων της κοινοβουλευτικής αριστεράς (θου Κύριε . . .) στηριζόμενοι σε ένα κύμα διαδηλώσεων. (Μέχρι εκεί να πάει η μάζα και μη παρέκει). Θα μπορούσε κανείς από καθαρά «κοινοβουλευτικό ρεαλισμό» να συνοψίσει τις προτάσεις με το, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου, «ναι, πήγαινε να δεις αν έρχομαι!». Αλλά δεν με απασχολεί διόλου αυτό. Στο κάτω κάτω κοινοβούλιο είναι, όλα γίνονται. Αυτό που με διαολίζει είναι ο διάχυτος κοινοβουλευτικός κρετινισμός των σχεδίων για κοινοβουλευτικές μανούβρες με την εργατική τάξη σε ρόλο μαϊντανού το πολύ, αν δεν είναι περιττή. Αν η αστική τάξη θέλει τους εργάτες σε ρόλο σιωπηλού θεατή του κοινοβουλευτικού τσίρκου, πόσο αριστερά βρίσκεται σύμπασα η κοινοβουλευτική αριστερά που θέλει τους εργάτες σε ρόλο θεατή μεν, που χειροκροτεί όμως αποκλειστικά τους «αριστερούς» πρωταγωνιστές;

Δημοσιεύω λοιπόν εδώ δύο μικρά άρθρα της Rosa Luxembourg γραμμένα σε άλλους καιρούς, σε διαφορετικές καταστάσεις αλλά που αν αφαιρέσει κανείς την κρούστα της τρέχουσας πολιτικής αναγκαιότητας θα διαβάσει καθαρά στον πυρήνα τους τι είναι το κοινοβούλιο και τι να κάνουν με δαύτο οι προλετάριοι.

Η Rosa Luxembourg έγραψε για το φύλλο της 17ης Δεκεμβρίου 1918 της Rote Fahne, το άρθρο «Εθνοσυνέλευση ή Κυβέρνηση των Συμβουλίων;», αυτή την αμείλικτη κριτική του κοινοβουλευτισμού, ακριβώς κάτω από το φως των γεγονότων του χειμώνα του 1918 στη Γερμανία και ενώ επίκειται (16 - 21 Δεκέμβρη1918) το Συνέδριο των Εργατικών Συμβουλίων, το δεύτερο θέμα της ημερήσιας διάταξης του οποίου δεν αφορά τίποτε λιγότερο από το ζήτημα της εξουσίας. Κάτω από την επιρροή της «πλειοψηφίας» των Σοσιαλδημοκρατών, το Συνέδριο των Εργατικών Συμβουλίων θα παραιτηθεί, υπέρ μιας μελλοντικής (Συντακτικής) Εθνοσυνέλευσης από κάθε βλέψη στην εξουσία, και θα ανοίξει ο δρόμος για την εκλογή της κλασσικής Κοινοβουλευτικής Εθνοσυνέλευσης. Αυτή η ενδοτική στάση των οργάνων που υποτίθεται ότι θα εξέφραζαν τη βούληση του μαχόμενου προλεταριάτου μπροστά στην αστική δημοκρατία, ήταν σαφώς η εγκατάλειψη της προοπτικής της προλεταριακής επανάστασης. Το άρθρο της Rosa Luxembourg είναι ακόμα πιο διδακτικό, όταν γνωρίζουμε ότι μερικές εβδομάδες αργότερα, μετά την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος, θα αγωνιστεί μαζί με άλλους Σπαρτακιστές ηγέτες ενάντια στα αντικοινοβουλευτικά ρεύματα, που, μετ' ου πολύ,κυριάρχησαν στο ΚΚΓ, ή ότι πριν από μερικά χρόνια, εγκαλούσε τον οπορτουνισμό του Jean Jaurès πως κουβαλάει νερό στο μύλο των αντιπάλων της κοινοβουλευτικής δράσης του γαλλικού κόμματος!

Μια βδομάδα μετά, στο φύλλο της 23ης Δεκεμβρίου του 1918 της Rote Fahne (δυο μέρες μετά τη λήξη του Παγγερμανικού Συνεδρίου των Εργατικών Συμβουλίων και δύο εβδομάδες πριν από την εξέγερση της 5ης Ιανουαρίου 1919) δημοσιεύει το άρθρο «Οι εκλογές για την Εθνοσυνέλευση». Πέρα από το προφανές, την επαναστατική ακατάβλητη εμπιστοσύνη στον επαναστατικό χαρακτήρα της εργατικής τάξης, σε δεύτερο πλάνο, πίσω από τον κουρνιαχτό του ιστορικού ορυμαγδού, αλλά και εξαιτίας ακριβώς αυτού του επαναστατικού ηφαιστείου που ταρακούνησε τη Γερμανία το 1918-19 ξεπροβάλλουν σαν επίγευση, καθαρές οι αντιλήψεις και οι θέσεις που αποτελούν την κομμουνιστική στάση απέναντι στο αστικό κοινοβούλιο. Κι αν η Ιστορία δεν έκανε τότε το μεγάλο βήμα, και οι «ειδοί του Ιανουαρίου» ήρθαν για τη Rosa Luxemburg, τον Karl Liebknecht, τους Γερμανούς προλετάριους και όχι για τη Γερμανική Μπουρζουαζία, τα λόγια της ακόμα εμπνέουν: «Το μέλλον ανήκει στην προλεταριακή επανάσταση· κάθε τι άλλο πρέπει να εξυπηρετεί τους σκοπούς της». Αλλά ας μιλήσει η κόκκινη Rosa. . . .

Τι Είναι τα Εργατικά Συμβούλια; Μέρος 4

Δημοσιεύουμε, ξαναπιάνοντας το νήμα  του αφιερώματος στα Εργατικά Συμβούλια, το 4ο Μέρος του σχετικού άρθρου της International Review.

Μετάφραση: Παραναγνώστης

Στα προηγούμενα μέρη του άρθρου, παρακολουθήσαμε την εμφάνιση των εργατικών συμβουλίων (σοβιέτ στα Ρώσικα) κατά την επανάσταση του 1905, την εξαφάνισή τους και την αναβίωσή τους κατά την επανάσταση του 1917 , την κρίση και την αναγέννησή τους στα χέρια των εργατών που οδήγησε στην κατάληψη της εξουσίας τον Οκτώβριο του 1917.ⁱ Το τέταρτο αυτό μέρος του άρθρου διαπραγματεύεται την προσπάθεια των σοβιέτ να ασκήσουν την εξουσία, μια θεμελιακή στιγμή για την ιστορία της ανθρωπότητας: «Για πρώτη φορά, όχι η μειοψηφία, όχι οι πλούσιοι μόνο, όχι οι μορφωμένοι μόνο, αλλά οι πραγματικοί άνθρωποι, η πλατιά πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, χτίζουν οι ίδιοι μαι νέα ζωή, λύνουν με τη δική τους εμπειρία, τα πιο δύσκολα προβλήματα της σοσιαλιστικής οργάνωσης»ⁱⁱ.