Δημοσιεύουμε ένα παλιότερο (Αύγουστος 2015) άρθρο του Sam Charles Hamad από το blog TUMBLEWEED, μια καίρια ανάλυση του κούφιου αντιιμπεριαλισμού σταλινικής εμπνεύσεως που μαστίζει την παγκόσμια αριστερά.
Μετάφραση: Παραναγνώστης
Όσοι ασχολούνται
με το συριακό επαναστατικό πόλεμο θα
είναι παραπάνω από εξοικειωμένοι με
την παλιά γραμμή, σχεδόν αποκλειστικά
επαναλαμβανόμενη από αριστερούς και
αντιιμπεριαλιστές της κακιάς ώρας, ότι
δεν μπορούν να υποστηρίξουν τους Σύρους
αντάρτες διότι απλούστατα «υποστηρίζονται
από τον ιμπεριαλισμό». Στην ακόμα πιο
ωμή και άμεσα ανταγωνιστική μορφή της,
η αφήγηση λέει ότι οι αντάρτες είναι
«εντολοδόχοι του ιμπεριαλισμού» ή
ανδρείκελα δυνάμεων που θεωρείται πως
βρίσκονται σε λάθος «στρατόπεδο», όπως
η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το
Κατάρ. Η λογική αυτή είναι εγγενώς
ανορθολογική ή / και εντελώς δόλια.
Πρώτον,
συνήθως εφαρμόζεται όχι ως κάποιου
είδους αυθεντική αναλυτική θέση, αλλά
μάλλον ως απλό μέσο για να αρνηθούν την
υποστήριξη ή καν το απλό ενδιαφέρον για
τους Σύρους αντάρτες και την συριακή
επανάσταση γενικά. Είναι μια θέση που
διαμορφώνεται μάλλον από την αντεπανάσταση,
τον ευρωκεντρισμό και τον απομονωτισμό
παρά από οποιαδήποτε μορφή προοδευτισμού.
Μια θέση που σε διάφορες περιπτώσεις,
εμφιλοχωρεί στον σεχταρισμό, στις
διάφορες μορφές σοβινισμού και
ισλαμοφοβίας, τα οποία και προφανώς
καθιστά αποδεκτά εντός του πεδίου
εφαρμογής αυτού του είδους του
«αντιιμπεριαλισμού» και του πλαισίου
της Συρίας.
