Οι εξετάσεις σκοτώνουν. Να σκοτώσουμε τις εξετάσεις!

Αναδημοσίευση από τις  Αυθόρμητες Μεταβολές!

Την ίδια ώρα που το ειδικό σύστημα έστελνε στα σχολεία το σημερινό θέμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων για τον “ανθρωπισμό”, ένας νεαρός άνθρωπος έδινε τέλος στη ζωή του. Δεν χωράνε αυταπάτες, το παιδί αυτό λύγισε κάτω από το απίστευτο βάρος των εξετάσεων, βάρος που δεν αφορά μόνο στην έκταση της ύλης αλλά κυρίως στον κοινωνικό ρόλο του θεσμού των εξετάσεων.
Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις δεν είναι μια ιδιαιτερότητα, ένα αναγκαστικό βήμα πριν την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που έχει να κάνει με την περιορισμένη δυνατότητα του συστήματος να δεχθεί όλα τα παιδιά που επιθυμούν να σπουδάσουν. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ενός εκπαιδευτικού συστήματος που δεν βασίζεται στη συλλογικότητα, την ουσιαστική και ολόπλευρη ανάπτυξη των νέων ανθρώπων, αλλά στον ατομισμό, το διαρκές ταξικό “ξεσκαρτάρισμα”, την επιβολή, τον ανταγωνισμό. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι ο φάρος που φωτίζει ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα με το αρρωστημένο φως των “ιδανικών” του Καπιταλισμού.
Για μας, η Εκπαίδευση δεν είναι ένα κυνήγι πιστοποιητικών ή και πραγματικών “προσόντων” προς πώληση στην αγορά εργασίας. Για μας η Εκπαίδευση είναι η ανάπτυξη του χαρακτήρα του νέου ανθρώπου μέσα στη συλλογικότητα, η κατανόηση των βασικών νόμων κίνησης της φύσης και των κοινωνιών. Με λίγα λόγια, η Εκπαίδευση είναι μια διαδικασία ενταγμένη στον αγώνα του Ανθρώπου για την Απελευθέρωση. Ως εκ τούτου, στο δικό μας όραμα για την Εκπαίδευση του μέλλοντος δεν χωράνε ούτε αξιολογήσεις ούτε εξετάσεις.
Δεν περιμένουμε την οικοδόμηση της Σοσιαλιστικής κοινωνίας για να μιλήσουμε κατά των εξετάσεων. Είναι ένας στόχος που μπορούμε και πρέπει να θέσουμε από σήμερα κιόλας. Κι αν αυτό μοιάζει ουτοπικό, ας αναρωτηθούμε αν είναι καλύτερο να ζήσουμε το “ρεαλισμό” των αυτόχειρων εφήβων.
Οι εξετάσεις σκοτώνουν. Να σκοτώσουμε τις εξετάσεις!

Εθνικισμός, Διεθνισμός και το Πολωνικό Ζήτημα

Στο άρθρο που μεταφράζουμε εδώ, ο Ένγκελς μπορεί να υποτίμησε όπως φαίνεται το Ουκρανικό ζήτημα, είδε όμως προφητικά τη σχέση των σλαβικών εθνικών ζητημάτων με τον τσαρισμό και τοποθέτησε χρονικά αμέσως μετά την πτώση του τσάρου, την  μετατόπισή τους στο κέντρο της Ευρωπαϊκής επανάστασης όπερ και εγένετο. Το άρθρο αγγίζει το πρόβλημα του Πανσλαβισμού που ξαναλανσάρεται από τη Ρωσία του Πούτιν με άλλο προφανώς περιεχόμενο. Οι αντιλήψεις του Ένγκελς για αυτό το θέμα μέσα στο συνολικό Ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό είναι και το κίνητρο γι αυτή την ανάρτηση

Παραναγνώστης

Εισαγωγή

Ο Κάουτσκι έγραψε στην Aus der Frühzeit des Marxismus: «Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν αυτονόητο μεταξύ των Πολωνών επαναστατών όλων των αποχρώσεων, ότι η ανασύσταση της Πολωνίας, ή τουλάχιστον η δημιουργία ενός πολωνικού εθνικού κράτους, αποτελούσε το πρώτο και πιο σημαντικό άρθρο του προγράμματός τους. Αλλά το 1877 εμφανίστηκε μια σοσιαλιστική κίνηση μεταξύ των Πολωνών, που σύντομα διασπάστηκε σε δύο παρατάξεις, μία με πιο εθνικό προσανατολισμό και προσκολλημένη στο παλιό εθνικιστικό επαναστατικό πρόγραμμα, και μία άλλη που πήρε έναν πιο διεθνιστικό χαρακτήρα και η οποία ζητούσε πάνω απ' όλα μια διεθνή κοινωνική επανάσταση η επιτυχία της οποίας θα ελευθέρωνε τις σκλαβωμένες εθνότητες. Τα μέλη αυτής της τελευταίας σοσιαλιστικής παράταξης δεν μιλάνε για ένα ειδικό Πολωνικό εθνικό πρόγραμμα. Τον Οκτώβριο του 1879 πήραν στα χέρια τους την εφημερίδα Równosc (Ισότητα), που έβγαινε στη Γενεύη. Η μάχη μεταξύ εθνικιστών και διεθνιστών ανάμεσα στους Πολωνούς σοσιαλιστές συνεχίστηκε χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά ο Σοσιαλδημοκράτηςⁱ της Ζυρίχης έπρεπε να λάβει μια θέση σε αυτή τη διαμάχη. Ζήτησα από τον Ένγκελς την τρέχουσα γνώμη του για το πολωνικό ζήτημα. Η απάντησή του ήταν η επιστολή της 7ης Φεβρουαρίου 1882.»

Για την Ανεξαρτησία της Σοβιετικής Ουκρανίας

Δημοσιεύουμε το άρθρο «Για την Ανεξαρτησία της Σοβιετικής Ουκρανίας» του Zbigniew Kowalewski  που παρουσιάστηκε το φθινόπωρο του 1989 στο περιοδικό International Marxist Review τομ.4 αρ2 . Είναι μια ιδιαιτέρως εμπεριστατωμένη προσέγγιση του Ουκρανικού ζητήματος πριν από ένα τέταρτο του αιώνα και στην αυγή της εποχής Γέλτσιν - Πούτιν & Σία. Οι αριθμημένες σημειώσεις είναι του συγγραφέα εκτός από εκείνες που σημειώνονται με το [ΣτΜ] και είναι σημειώσεις του μεταφραστή.

 Μετάφραση:  Παραναγνώστης

 

 

 

«...Παρά το γιγάντιο βήμα προς τα εμπρός που έκανε η Οκτωβριανή Επανάσταση στον τομέα των εθνικών σχέσεων, η απομονωμένη προλεταριακή επανάσταση σε μια καθυστερημένη χώρα αποδείχθηκε ανίκανη να λύσει το εθνικό ζήτημα, ειδικά το ουκρανικό που είναι, στην ουσία του, διεθνούς χαρακτήρα. Η θερμιδωριανή αντίδραση, με κολοφώνα της τη βοναπαρτιστική γραφειοκρατία, έριξε τις εργαζόμενες μάζες πολύ πίσω και στην εθνική σφαίρα. Οι πλατιές μάζες του ουκρανικού λαού είναι δυσαρεστημένες με την εθνική τους μοίρα και επιθυμούν να την αλλάξουν δραστικά. Αυτό ακριβώς το γεγονός πρέπει να λάβει ως αφετηρία του ο επαναστάτης πολιτικός, σε αντίθεση με τον γραφειοκράτη και τον σεκταριστή.