Η Εκπαίδευση, τα Ελευθέρια Επαγγέλματα, και ένας Άθλιος Συμβιβασμός

Αναδημοσίευση από το A communist at large

του James Robb

Μετάφραση Παραναγνώστης

 

Γραφέας στην αρχαία Αίγυπτο
Μουσείο Walters

Το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο είναι – παρά τη γνωστή λαϊκή ρήση – αυτό του γραφέα. Ο γραφέας εμφανίστηκε στην αρχαιότητα μαζί με τη γραπτή γλώσσα και τους αριθμούς, καθώς η ανάγνωση, η γραφή και η καταμέτρηση είχαν τέτοιες δύσκολες και απαιτούσαν περίπλοκες δεξιότητες, ώστε χρειαζόταν μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στη μάθηση για να τις κατέχεις . Προφανώς, δεν μπορούσαν όλα τα μέλη της κοινωνίας να περνούν τη ζωή τους με τέτοιες απασχολήσεις - κάποιος έπρεπε ακόμα να κάνει την συγκομιδή των καλλιεργειών, και το άρμεγμα των αγελάδων - και έτσι οι μορφωμένοι γραφείς απέσπασαν μια ξεχωριστή θέση στην εξελισσόμενη κοινωνική ιεραρχία.
Οι επαγγελματίες γραφείς, απαλλασσόμενοι από την υποχρέωση για χειρωνακτική εργασία, βρέθηκαν στην πλεονεκτική θέση της αυθεντίας επί του γραπτού λόγου και του μονοπωλίου της, ώστε διαφύλαξαν σθεναρά τις πύλες του επαγγέλματός τους. Ως θεματοφύλακες και ερμηνευτές των νόμων και της γραπτής γνώσης, από όπου εξαρτάται η μοίρα της κοινωνίας, οι γραφείς που μιλούσαν με βασιλιάδες και γαιοκτήμονες τραβήχτηκαν με το μέρος τους, και, αν κρίνουμε από τη Βίβλο, έπεσαν στην πιο βαθιά απέχθεια του παραγωγικού πληθυσμού. (Σύμφωνα με τον Κάουτσκι , ήταν επίσης έμπειροι παραχαράκτες .)

Ασκήσεις Πολιτικής Φαντασίας

Η τεράστια πρακτική σημασία ενός σωστού θεωρητικού προσανατολισμού εκδηλώνεται πιο χτυπητά σε μια περίοδο οξείας κοινωνικής σύγκρουσης, ραγδαίων πολιτικών αλλαγών, απότομων αλλαγών της κατάστασης. Σε τέτοιες περιόδους, οι πολιτικές αντιλήψεις και γενικεύσεις γρήγορα παλιώνουν και απαιτούν είτε μια πλήρη αντικατάσταση (η οποία είναι πιο εύκολη) είτε την συγκεκριμενοποίησή τους, την όξυνση της ακρίβειάς τους ή την μερική τους διόρθωση (η οποία είναι πιο δύσκολη) Λ. Τρότσκυ «Βοναπαρτισμός και Φασισμός»

Μαϊντάν

Τα γεγονότα στην Ουκρανία έβαλαν σίγουρα σε δοκιμασία πολλές βεβαιότητες μέσα στην αριστερά. Σε μια αριστερά που δεν μπορεί να την βγάλει με όσες θεωρίες σκονίζονται στα ράφια της. Χωρίς να λείψουν θαρραλέες φωνές και τολμηρές προσπάθειες αυθεντικής ερμηνείας (μερικές από τις οποίες μπορεί να βρει κανείς σε τούτο το blog στις οποίες και παραπέμπουμε γενικώςⁱ) δυστυχώς διαβάσαμε και μια μεγάλη γκάμα ετοιματζίδικων «ερμηνειών» που κυμαίνονταν από την αριστερίστικη «φασιστική εξέγερση και πετυχημένο φασιστικό πραξικόπημα» μέχρι την αδιάφορη για τα εργατικά συμφέροντα «ενδοαστική σύγκρουση» του ΚΚΕ. Κι αν είναι εντυπωσιακό ως σημείο σύμπτωσης των δύο εμβληματικών αυτών μικροαστικών αντιλήψεων το γεγονός ότι και οι δύο αυτονομούν το πολιτικό επίπεδο από την ταξική του βάση μένοντας στην επιφάνεια της κυρίαρχης τάξης και του γεωπολιτικού παιγνίου και αμελώντας ως παρασυρμένη την αθώα παιδίσκη/εργατική τάξη, μοιράζονται επίσης, μαζί με ένα ενδιάμεσο φάσμα των απόψεων, το θλιβερό προκρούστειο χούι να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στις θεωρίες τους.

Δι' αρχαρίους και προκεχωρημένους

Αναδημοσίευση από το LeftEast
Με την ευκαιρία της μέρας της Γυναίκας μια γυναικεία μεστή φωνή από τη Βοσνία.

Παραναγνώστης

«Μην πεις ψέματα , μην επιδιώξεις εύκολες νίκες » :

Μαθήματα επαναστατικών αγώνων για τη Βοσνία και όχι μόνο

Της Marina Antic
 

Amilcar Cabral

«Πάντα να έχουμε κατά νου ότι οι άνθρωποι δεν αγωνίζονται για τις ιδέες, για πράγματα που 'ναι στο κεφάλι κάποιου. Θα αγωνίζονται για να κερδίσουν υλικά οφέλη, να ζήσουν καλύτερα και ειρηνικά, για να δουν τις ζωές τους να πηγαίνουν μπροστά , για να διασφαλιστεί το μέλλον των παιδιών τους.» 

 Amilcar Cabral

 


Ας πούμε τα πράγματα έξω από τα δόντια: η Βοσνία είναι μια ημιαποικιακή χώρα . Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να πει ότι έχει γίνει κανονική αποικία, με την άμεση εξουσία των ξενόφερτων ευρωπαίων στα πολιτικά μας πράγματα τα τελευταία 20 χρόνια.

Το Μαϊντάν ως πρότυπο των ταραχών

Αναδημοσίευση από A ruthless critique against everything existing

Οι ομοιότητες των πολιτικών αναταράξεων σε όλο τον κόσμο, των οποίων είμαστε μάρτυρες τα χρόνια τούτης της κρίσης, έχουν στο έπακρο αναπτυχθεί και αναδείχνονται με σαφήνεια στο πολιτικό και ταξικό ψηφιδωτό της Μαϊντάν. Η πάνω πλατεία του συντάγματος έγινε δεξιός τομέας και η στοιχειώδης αυτοοργάνωση του συντάγματος απέγινε το άρτια αυτοοργανωμένο στρατόπεδο της Μαϊντάν με τα τεσσάρων μέτρων οδοφράγματά του. Την αρχική αμηχανία της αριστεράς από την απαγόρευση των κομμάτων και την συνύπαρξη με τους φασίστες από την ίδια μεριά των δυνάμεων καταστολής, έχει διαδεχθεί η ανησυχία (Κάποιοι μάλιστα έχασαν την ψυχραιμία τους και έφτασαν να μιλούν για φασιστική εξέγερση στην Ουκρανία). Η κεντρική υπόθεση του κειμένου που αναδημοσιεύουμε εδώ, είναι πως ο κοινός τόπος όλων αυτών των εξεγέρσεων δεν είναι αρνητικός. (η απουσία ενός προλεταριακού πολιτικού σχεδίου) και άρα μη πεπερασμένος χρονικά και άμορφος πολιτικά, αλλά είναι θετικά προσδιορισμένος: οι άνθρωποι συγκροτούνται ως πολίτες του αστικού κράτους και επιδιώκουν να υπαχθούν σε μια νέα «αγαθοποιό» αστική εξουσία. Η επικείμενη κατάρρευση και αυτής της ψευδαίσθησης θα ήταν και το όριο της πίστωσης χρόνου που έχει η αριστερά στη διάθεσή της...

Παραναγνώστης

α. Το Μαϊντάν ως πρότυπο των ταραχών.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία αποτελούν το πρότυπο των ταραχών της διαλεκτικής της κρίσης. Φέρουν όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής της αναδιάρθρωσης μετά και τα τελευταία ίχνη του κεϋνσιανικού κράτους. Τι μας φανερώνει λοιπόν η Ουκρανία ως αγώνας; ως αντίφαση του ίδιου της του εαυτού; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

“η γραμμή παραγωγής πολεμοφοδίων” στο Μαϊντάν. Το σπάσιμο της πλατείας για να τροφοδοτηθούν τα οδοφράγματα με πέτρες.