ψυχολογική βία εἴστινας ἀπεργοσπάστας.

Το β τριμελές Πλημελειοδικείο Αθηνών καταδίκασε τρεις συνδικαλιστές σε 6μηνη φυλάκιση επειδή παρευρέθηκαν σε απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου τους και με την παρουσία τους αυτή «άσκησαν ψυχολογική βία» εἴστινας ἀπεργοσπάστας.
Από την ανακοίνωση των καταδικασθέντων που ακολουθεί, μαθαίνουμε ότι ο εισαγγελεύς  υποστήριξε πως, παρόλο που δεν προκύπτουν εμφανή στοιχεία ενοχής των κατηγορουμένων, αυτοί πρέπει εντούτοις  να καταδικασθούν.
Σε παρόμοια θέση ευρεθείς στη δίκη των  Σάκκο και Βανζέττι κάποιος παλαιότερος Αμερικανός συνάδελφός του υπήρξε περισσότερο ευθύς απέναντι στην έλλειψη «εμφανών στοιχείων» υποστηρίζοντας ότι  «Ακόμα κι αν δεν έχουν διαπράξει το έγκλημα που τους καταλογίζεται, είναι, πάντως, ηθικά ένοχοι, γιατί είναι εχθροί των σημερινών θεσμών». Κι έτσι . . .  εις θάνατον. Σωστόοος.

Ακολουθεί η ανακοίνωση των καταδικασθέντων:

Δήλωση των 3 συνδικαλιστών των ΟΤΑ για την απόφαση καταδίκη τους

Με τη σημερινή του απόφαση, για την καταδίκη μας σε εξάμηνη φυλάκιση επειδή «παρευρεθήκαμε» και στηρίξαμε τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων μας στο Δήμο Ηρακλείου το 2007(!!!) το δικαστήριο, επιδιώκει να θέσει τους αγώνες των εργαζομένων και το συνδικαλιστικό κίνημα στο απόσπασμα.

Είναι απόφαση σταθμός, ακόμα και για τα δεδομένα μιας δικαιοσύνης που έχει νομιμοποιήσει όλους τους μνημονιακούς νόμους από το β μονομελές πλημ/κειο Αθηνών, που έπειτα από 2 ώρες ακροαματική διαδικασία χωρίς να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο ή αξιόποινη πράξη, ούτε καν από τα στοιχεία και όλες τις μαρτυρικές καταθέσεις ακόμη και του διοικητή του αστυνομικού τμήματος της περιοχής(!!) πήρε αυτή την απόφαση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν την απόφαση τους οι δικαστές ζήτησαν διακοπή της δίκης για μια ώρα.

Στην αγόρευση του ο εισαγγελέας παραδέχτηκε πως παρόλο που δεν προκύπτουν εμφανή στοιχεία(!!) θεώρησε πως και μόνο η παρουσία μας στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα σαν συνδικαλιστές, ασκεί ψυχολογική βία σε αυτούς που ήθελαν να εργαστούν και έτσι πρότεινε την καταδίκη μας!!!

Φαίνεται ότι έπρεπε να καθόμαστε στον καναπέ μας μακριά από τον αγώνα αυτών που μας εμπιστεύτηκαν για να είμαστε «νόμιμοι» και «αρεστοί» στην κυβέρνηση τον κ. Εισαγγελέα και την Δικαστή.

Όλο και πιο καθαρά φαίνεται ότι οι δρακόντειοι νόμοι που ψήφισε η κυβέρνηση δεν είναι για να «κτυπήσει την διαφθορά στο δημόσιο» όπως λέει, αλλά για να κτυπήσει όποιον παλεύει και αντιστέκεται. Είναι φανερό πλέον πως η τρικομματική συγκυβέρνηση των μνημονίων και της τρόικα επιδιώκει με ξεδιάντροπο τρόπο τα δικαστήρια να λειτουργούν με εντολές εκ των άνωθεν σαν τα στρατοδικεία των δυνάμεων κατοχής και της χούντας για την επιβολή των αντεργατικών τους σχεδίων.

Το δόγμα του «νόμου και της τάξης» της απόλυτης και προληπτικής καταστολής σε οποιονδήποτε αγωνίζεται, αντιστέκεται και διεκδικεί, ακόμη και απλώς να συμπαραστέκεται, γίνετε πλέον οδηγός των αποφάσεων των δικαστηρίων αυτή τη περίοδο.

Είναι γελασμένοι αν θεωρούν πως με τις αποφάσεις τους θα μας φοβίσουν, θα μας τρομοκρατήσουν και θα κάμψουν τους αγώνες μας, τους αγώνες των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Με οποιοδήποτε τίμημα και κόστος αν χρειαστεί, με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα θα είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων μαζί με τους συναδέλφους μας.

Το ποτάμι της οργής δεν γυρίζει πίσω ότι κι αν κάνουν… η ώρα της ανατροπής τους ζυγώνει.

• Αδαμόπουλος Νίκος μέλος της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ και πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας.
• Καραγεώργου Βασιλική πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου Αττικής και πρώην μέλος της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
• Μαυρουδής Νίκος συνδικαλιστής μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας και εκλεγμένο μέλος του Υπηρεσιακού Συμβουλίου..

ΑΘΗΝΑ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013.

Μικροαστική Ξινίλα

Ο κυρ Βαγγέλης είχε καλό μανάβικο στην πάνω γωνία όπου και τον έβρισκες όλες τις ώρες. Η συμβία του, η κυρα  Ζαμπιώ, στο σπίτι του παραδίπλα μας νοικοκυρά με τ' όνομα, κέρβερος της εστίας της ου μην και του μαγαζιού. Διότι όταν κανένας πλανόδιος μανάβης περνούσε με το κάρο του, η κυρα  Ζαμπιώ θεωρούσε απαράβατη υποχρέωσή της να βγει από το κάστρο της και να πάρει από τα μάτια τον τολμηματία εισβολέα στην ΑΟΖ του κυρ Βαγγέλη . Αφού τον πολυβολούσε με κατάρες, τι κακό καρκίνο να βγάλει, τι κομμάτια να τον πάνε σπίτι του, τι να του χυθεί το μάτι, συνέχιζε με στολισμό της μητρός και της αδελφής του με ό,τι θα μπορούσε να θεωρείται ηθικό ψεγάδι για μια δεσποινίδα ή κυρία της εποχής. Κι αν ο πλανόδιος εισβολεύς μπορούσε να περιγελάσει τις κατάρες, τα πράγματα εντούτοις σοβάρευαν όταν έφταναν στην προσφιλή του μητέρα ή την αγαπημένη του αδελφή. Αλλά τι να έκανε πέραν μερικών ανήμπορων χριστοπαναγιών; Εκεί ολοκληρωνόταν και το καθήκον της κυρα Ζαμπιώς.
Από τη μεριά του ο κυρ Βαγγέλης, είχε πάντοτε ακούσει το σαματά της γυναικός του και παραμόνευε στη γωνία μέχρι που να κορώσει ο εισβολεύς και να διατυπώσει τις ερωτικές του διαθέσεις προς την Παναγία της Ζαμπιώς. Τότε εμφανιζόταν λάβρος, ότι προσεβλήθη βαναύσως η οικογενειακή του τιμή στο πρόσωπο της γυναικός του - που με μια γυναίκα τάβαλε ο αλήτης - και σάλπιζε επίθεση κατά του βεβηλωτή της εστίας του. Εν τω άμα ξεφύτρωναν και τα υπόλοιπα αρσενικά μέλη του σογιού του από τα διπλανά σπίτια,  ο εισβολεύς ξυλοφορτωνόταν και μετ' ου πολύ, το κάρο έδειχνε ικετευτικά τις ρόδες του στον ουρανό και ο εισβολεύς μάζευε τα ράκη του φορητού του καταστήματος και απερχόταν χωρίς καμία διάθεση όχι για ρεβάνς μα ούτε για να ξαναφανεί από την ΑΟΖ του κυρ Βαγγέλη. Πού τη θυμήθηκα τη συχωρεμένη την κυρά Ζαμπιώ πάλι;
Μα, από την μικροαστική ξινίλα της κυρα Ζαμπιώς της αριστεράς  που δεν δίστασαν τσιρίζοντας στους πλανόδιους ρεφορμιστές του Σύριζα, να εξεμέσουν μια φράση που βάζει δίπλα - δίπλα τους ΑΝΕΛ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. . .

Όλο και Κονταίνει το Εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Στο Αριστερό Βήμα μπορεί να διαβάσει κανείς τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την Κυπριακή «ανταρσία» μια από τις κύριες πλέον συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΑΡΑΝ δια του ηγέτη της Π. Σωτήρη.
Φαίνεται πως οι πολλαπλές αποσκιρτήσεις από τον χώρο κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά επέβαλαν την ατζέντα τους. Ο εκσυριζαϊσμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ίσως το πιο πρόχειρο αντίδοτο στην οργανωτική της αιμορραγία.
Η πρώτη - πρώτη εικόνα που δέχεται κανείς δίκην σφαλιάρας στο δόξαπατρί, είναι πώς το κείμενο αυτό συρρικνώνει όλο το εκλογικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην τρομερή και φοβερή επιστροφή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στο εθνικό νόμισμα, ως πλήγμα στον «υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό». Το εθνικό νόμισμα είναι λοιπόν το μόνο ορατό όριο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Η προσχώρηση στη φιλολογία του επάρατου νεοφιλελευθερισμού είναι, αντίθετα η μεγάλη υπόκλιση προς το δεξιό ρεφορμισμό, και αυτό δεν είναι δίχως συνέπειες στο λόγο και στην πολιτική ορολογία.
Πέραν του γεγονότος ότι ο Π. Σωτήρης είδε μεν  καθ'  ύπνους ότι «ο λαϊκός παράγοντας έκανε τη δική του μαζική παρέμβαση, διαμόρφωσε ασφυκτικό κλίμα και έτσι είχαμε την ιστορική απόρριψη των μέτρων από την Κυπριακή βουλή» αλλά απέτυχε να δει στον ξύπνιο του ότι οι υπερκείμενες ιμπεριαλιστικές ευρωπαϊκές αστικές τάξεις ζήτησαν την τραπεζική κεφαλή της κυπριακής τοιαύτης επί πίνακι και μάλιστα από αυτήν την ίδια και ότι ήταν ακριβώς η απουσία - όχι του λαϊκού - αλλά του εργατικού παράγοντα που έκανε δυνατή την «υπερήφανη» άρνηση της τελευταίας. Πέραν δηλαδή του γεγονότος ότι το διακύβευμα δεν είναι οι καταθέσεις των αλλονών, αλλά το αν θα διατηρήσει ή όχι η κυπριακή μπουρζουαζία το τραπεζικό της μαγαζάκι - γωνία, το ενδιαφέρον στο κείμενο του Σωτήρη είναι η μετατόπιση της ρητορικής του, από την «εργατική τάξη (άντε) και το λαό» του εκλογικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο «λαό» και μόνον. Διότι αυτή η ταξική ασάφεια του «λαού» μπορεί να χωρέσει, εκτός από , ή μαζί με,  ολόκληρο  τον εσμό των λοιπών ρεφορμιστών, και τον οικονομικίστικο αυτοματισμό του Π Σωτήρη, που θεωρεί ότι κατά κάποια αδήριτη οικονομική αναγκαιότητα θα μας προσφερθούν όλα στο πιάτο διότι  « η επιστροφή σε εθνικά νομίσματα και η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, ως πολιτική δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου της οικονομίας[...]  Είναι ο κρίσιμος κρίκος για να ξεδιπλωθεί μια πολιτική εθνικοποιήσεων, ριζικής αναδιανομής, δημιουργίας θέσεων εργασίας, εργατικού ελέγχου και αυτοδιαχείρισης.» Όλα αυτά φυσικά εν ταξικῷ κενῷ, με μόνο το φούσκωμα μιας φαντασματικής και ,κυρίως, αυθόρμητης λαϊκής παρέμβασης, της μόνης άλλωστε κινηματικά προσιτής για τα μέτρα μιας αναιμικής πολιτικής παρουσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που σφίγγει όσα δόντια της απέμειναν για να μην διαλυθεί.
Αλλά μείνετε ήσυχοι, μπήκε η ιστορία στον αυτόματο διότι «Η εκρηκτική επιστροφή στο προσκήνιο των αντιφάσεων της ευρωζώνης, υπό την πίεση και του λαϊκού παράγοντα, δείχνει ότι αυτή η συζήτηση εκ των πραγμάτων έχει ανοίξει.Όχι ως διάλογος στην Αριστερά, αλλά ως συνύπαρξη υπαρκτών αντιθετικών ιστορικών ενδεχομένων» Μόνο μια μικρή πίεση του λαϊκού παράγοντα και καθαρίσαμε. Έτσι, αντικειμενικώς δηλαδή, και με  ολίγην από αναρχία,  δεν χρειάζεται καν κόμμα της εργατικής τάξης -  και παραγράφεται πια το ανεμογκάστρι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ . . .

Η απορία μου είναι πότε θα μιλήσουν οι μικρότερες συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή μήπως, αποδεκατισμένες πια, πάθανε το σύνδρομο αφωνίας των αντικαπιταλιστικών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ;

Η κατάσχεση μιας ζωής

Το κείμενο του Ηλία Ιωακείμογλου που αναδημοσιεύουμε παρακάτω αποτελεί μια απόδειξη  του εξής ισχυρισμού :Όσο μανούλες είναι εκεί στον Συριζα στο «τι θα κάνουνε» της μπουρζουαζίας, άλλο τόσο αλμπάνηδες αποδεικνύονται στο «τι να κάνουμε» της εργατικής τάξης.

Έτσι, αν το παρακάτω κείμενο-που είναι μια πολύ πειστική πρόβλεψη των κινήσεων της μπουρζουαζίας και του κράτους της και ως τέτοια την αναδημοσιεύουμε- μας εξηγούσε και το γιατί αυτής της χρηματιστικοποίησης (financialisation) του καπιταλισμού θα φτάναμε στον πυρήνα της κρίσης υπερσυσσώρευσης, αλλά ίσως αυτό δεν είναι και τόσο μονοσημάντως αντιμνημονιακό άσε που μπορεί να αποβεί και αντιευρωπαϊκό! Άρα, καλύτερα να πάει κάτω από το χαλί. 

Αν παραβλέψεις την παράβλεψη αυτή, μένει η ενάργεια της παρουσίασης των κινήσεων του αστικού στρατοπέδου. Μέχρις εδώ.

Διότι φυσικά δεν θα ρωτήσουμε για παράδειγμα, αν η «αριστερή κυβέρνηση» θα αύξανε τους μισθούς γιατί θα πάρουμε από τον ίδιο συγγραφέα την απάντηση: «Η αριστερή κυβέρνηση θα αφήσει την ταξική πάλη να το κάνει», αλλά θα αναρωτηθούμε τότε, σε τι τέλος πάντων θα χρησίμευε η «αριστερή κυβέρνηση» του Συριζα;.

Παραναγνώστης

Από το 2009 μέχρι σήμερα, η κεφαλαιοκρατική τάξη προσπάθησε να αποτρέψει την απαξίωση των χρηματιστικών τίτλων που έχει στα χέρια της χρεώνοντας τις εργαζόμενες τάξεις (και σε μικρότερο βαθμό την μικροαστική τάξη) μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής. Θεμελίωσε, δηλαδή, η άρχουσα τάξη δικαίωμα επί της μελλοντικής παραγωγής, δηλαδή επί της μελλοντικής εργασίας των εργαζόμενων τάξεων ώστε να επικυρωθούν κοινωνικά οι χρηματιστικοί τίτλοι των οποίων η "αξία" δεν μπορεί να αποπληρωθεί παρά μόνον εάν οι μισθωτοί δούλοι εργαστούν διπλά για λογαριασμού των αφεντικών τους. Στο νέο στάδιο, στο στάδιο των κατασχέσεων, η κεφαλαιοκρατική τάξη θα ιδιοποιηθεί και ένα μέρος από την παρελθούσα αξία με την οποία είχαν αμειφθεί οι εργαζόμενες τάξεις προκειμένου να συντηρούνται και να αναπαράγονται με όρους υλικά αντίστοιχους στην παραγωγικότητα της εποχής μας και ηθικά αποδεκτούς με κριτήρια που κληρονομήσαμε από το παρελθόν και υπερβαίνουν την παρούσα συγκυρία -και εδώ είναι η καρδιά του ζητήματος.

Οι Τάσεις της Μπολιβαριανής Διαδικασίας:

Λαϊκός Εθνικισμός, Κοινωνικές Κατακτήσεις και Ραντιέρικος Καπιταλισμός

 

Αναδημοσιεύουμε από το Contretemps  μια παλιότερη ανάλυση για την πολιτική κατάσταση στη Βενεζουέλα,  με την οποία μπορείς να διαφωνήσεις (ή και να συμφωνήσεις ίσως) η οποία όμως σε σύγκριση με ό,τι διάβασα στο διαδίκτυο με την ευκαιρία του θανάτου του Τσάβες έχει ένα αδιαμφισβήτητο προτέρημα: παραμένει ψύχραιμη. Περαιτέρω, προσφέρει πολλά στοιχεία για μια πιο πλήρη κατανόηση του τι συμβαίνει στην Βενεζουέλα.. . .

Παραναγνώστης

Την 16η Δεκεμβρίου του 2012 θα γίνουν οι περιφερειακές εκλογές στη Βενεζουέλα, μια νέα εκλογική δοκιμασία για το Μπολιβαριανό στρατόπεδο και την κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Κι αυτά, ενώ ο Πρόεδρος Hugo Chávez ανακοίνωσε στην χώρα μια νέα εγχείρηση στην Κούβα, ενός καρκίνου καθώς φαίνεται προχωρημένου που οι γιατροί του νησιού δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν μέχρι στιγμής.
Οι τελευταίες δηλώσεις του νοτιοαμερικανού ηγέτη έχουν δημιουργήσει μεγάλη αναταραχή μεταξύ των υποστηρικτών του σε πανηπειρωτική κλίμακα, προκαλώντας παράλληλα την εμφάνιση ενός πραγματικού λαϊκού μυστικισμού σε μερικές λαϊκές συνοικίες του Καράκας.

Κάλεσμα στήριξης στον σύντροφο Παναγιώτη Βήχο

Του Ελευθεριακού



Η πρωτοβουλία αυτή είναι καθαρά προσωπική και θέλω να ελπίζω πως θα την τιμήσουμε όλοι, όπως και όσο μπορούμε.

Ένας Αγωνιστής της Αριστεράς, ένας Συνάνθρωπός μας, ο Ιδρυτής της Σελίδας Αντιπληροφόρησης Πολιτικό Καφενείο
και Μουσικός, Παναγιώτης Βήχος, χρειάζεται τη βοήθειά μας.

Όσοι δεν την γνωρίζετε, κάνετε έναν μικρό κόπο να την μάθετε και θα βγείτε κερδισμένοι.

Φιλοξενεί εδώ και πολλά χρόνια, καθημερινά, τις απόψεις όλων μας, μάς προσφέρει βιβλία, μουσική, ταινίες, άρθρα.
Οργανώσεις της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και Αναρχικές βρίσκουν βήμα για να αναρτούν τις ανακοινώσεις τους, να εκφράσουν την άποψή τους και να αντιπαρατεθούν γόνιμα είτε ως οργανώσεις είτε ως πρόσωπα.
Αυτή τη στιγμή ο Παναγιώτης ξαναπερνάει μια δύσκολη περιπέτεια υγείας, πολύ δυσκολότερη από αυτήν που τον είχε ταλαιπωρήσει πριν λίγα χρόνια.
Το Πολιτικό Καφενείο είναι Δική μας Υπόθεση, η Υγεία του Συντρόφου μας είναι κι αυτή Δική Μας Υπόθεση.
Η Αλληλεγγύη, ειδικά όταν οι καιροί δυσκολεύουν, είναι καθήκον μας.
Ξέρω πως πολύς κόσμος τον βοηθά ψυχολογικά και οικονομικά αυτή τη δύσκολη ώρα και δεν παριστάνω ούτε τον κριτή ούτε τον πολύξερο, γιατί δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Όμως πιστεύω πως χρειάζεται μια μαζικότερη οικονομική βοήθεια από όλους μας.

Σε όλους μας έχει δώσει φωνή κι αυτή τη στιγμή ο καρκίνος έχει σταματήσει τη δική του.
Ας προσπαθήσουμε όλοι οι σύντροφοι να βοηθήσουμε τον Παναγιώτη και μαζί μέσω αυτού και το τόσο Σημαντικό Δημιούργημά του, το Πολιτικό Καφενείο.
Στους καιρούς που διανύουμε η Αλληλεγγύη είναι καθήκον όλων μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Βήχος Παναγιώτης του Αθανασίου GR 250110076000000 76/610428-25

Eurobank: Βήχος Παναγιώτης του Αθανασίου
0026-0044-46-0102690349

PayPal bixospanos@yahoo.gr

Ένα βίντεο από την 12η του Φλεβάρη . . .

. . . . πρώτη μέρα της λειτουργίας της ΒΙΟΜΕ στα χέρια των εργατών της:

Εθνικός παροξυσμός… και σάπιος πατριωτισμός

Αναδημοσίευση από την Κόκκινη Ορχήστρα

Του Κ. Ρουσίτη

Με αφορμή μια πρόσφατη εκπαραθύρωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ για τις απόψεις του για τα Ίμια και τον ελληνικό εθνικισμό και την συζήτηση που ήδη έχει ανάψει για την ΑΟΖ και “τα κοιτάσματα πετρελαίου που κρύβει στα βάθη του το αιγαίο  και που θα μεταμορφώσει την διαλυμένη Ελλάδα από την κρίση σε μια νέα υπερδύναμη”, σύμφωνα πάντα με τους τυχοδιώκτες του ελληνικού καπιταλισμού αλλά και… τον Μίκη Θεοδωράκη. Μια ακόμα ευκαιρία για να γίνουν ένα αφεντικά και δούλοι. Εννοείται εναντίον του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού εχθρού “που δεν αφήνει τη χώρα να ορθοποδήσει”.  Μέχρι στιγμής η ελληνική αριστερά χορεύει στους ρυθμούς της ΑΟΖ και του κουτόχορτου που ταΐζει ο ελληνικός σωβινισμός τους υπηκόους του.  Γι” αυτό και δεν έχει πρόβλημα να θυσιάσει και μερικά από τα στελέχη της που έχουν αμαρτήσει επανειλημμένως στα “εθνικά θέματα”, αρνούμενοι να γίνουν καραγκιόζηδες της εθνικής υστερίας. Με αυτό το δυναμικό που δεν κάνει βήμα πίσω στην εθνικοφροσύνη η αριστερά μπορεί να διατηρήσει την ψυχή της. Μιλάμε πάντα για την αριστερά που δεν μπερδεύει το σοσιαλισμό με την ΑΟΖ και τους πετρελαιάδες του ελληνικού καπιταλισμού. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα Ίμια μιας και εκεί εκτός των άλλων χτίζει και η γνωστή ναζιστική συμμορία το δικό της μύθο.