Ανακοίνωση-καταγγελία του σωματείου εργαζομένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Αναδημοσίευση από το blog GRANMA

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Καταγγέλλουμε με την εργοδοσία, που με διάφορα μέσα, ψέματα, μηνύσεις κι εξώδικα, προσπαθεί να σταματήσει το δίκαιο και ηρωικό αγώνα μας.

Πώς θα μειωθούν οι μισθοί σε εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα

 

Αναδημοσίευση από το Traverso Rossa

Η μεγάλη ανατροπή με την κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και επιδομάτων

Σε γενική μείωση οδηγούνται οι μισθοί τεσσάρων εκατομμυρίων εργαζομένων, υπό το βάρος των ανατροπών που επέρχονται στις συλλογικές συμβάσεις. Η μείωση των κατώτατων αμοιβών κατά 22%, πέραν των άλλων, συμπαρασύρει – προς τα κάτω – μια σειρά κοινωνικών και άλλων παροχών, όπως το επίδομα ανεργίας, ενώ η ανατροπή των κλαδικών συμβάσεων και η μετενέργεια επιφέρουν μειώσεις που ξεπερνούν ακόμη και το 40%.

Αριστερά, αναρχία και προβοκάτορες: ένα πρόβλημα για δυνατούς λύτες

Σχόλιο του Παραναγνώστη: Μία από τις συνέπειες των Δικών της Μόσχας είναι η «νεύρωση» της σταλινογενούς αριστεράς με τους προβοκάτορες, τους πράκτορες και τους χαφιέδες. Η καταστατική συνθήκη του σταλινισμού ήταν ακριβώς η ύπαρξη συνωμοσιών πρακτόρων και χαφιέδων ανάμεσα στην ηγεσία της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ένα τέτοιο «τραύμα» στην νηπιακή ηλικία αυτού του ρεύματος δεν θα μπορούσε παρά να δώσει την «νεύρωση» της πρακτορο-προβοκατορο-χαφιεδολογίας που διατρέχει όλη την ιστορία της σταλινογενούς αριστεράς. Αν όμως για τον Σταλινισμό η συνωμοσιολογία απαντούσε στο ζωτικό αίτημα της επικράτησης της γραφειοκρατικής κάστας στο νεαρό εργατικό κράτος, στην μετέπειτα αριστερά έμεινε ως κακή έξη. Ως ευκολία σπίλωσης πρακτικών που δεν ελέγχει, ως προπέτασμα για να κρύψει την δική της ενσωμάτωση. Το βιολί αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα  και καθώς τα πράγματα του ταξικού αγώνα οξύνονται η καταδίκη των «κουκουλοφόρων» υπέρ του νόμου και της τάξεως των ειρηνικών διαμαρτυριών από την αριστερά έχει γίνει το πεδίο όσμωσής της με την κυρίαρχη ιδεολογία, το διαπιστευτήριο του αριστερού στυλοβάτη του καπιταλισμού.Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε από το blog Δωσεπάσα (τι όνομα πάντως!) βάζει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.

Τα "κέντρα" απεργάζονται εναλλακτικό σενάριο αριστερής κυβέρνησης, "αξιοποιούν" την πολιτική δήλωση του Αλέκου Χαλβατζή

Σχόλιο του Παραναγνώστη: Οι κατά καιρούς δηλώσεις στο χαζοκούτι από την ΓΓ του ΚΚΕ, με πείθουν ότι το ΚΚΕ δεν σύρεται άκον στην «παν-αριστερά». Μάλλον το «τραβάτε κι ας κλαίω» θα ταίριαζε. Φυσικά πρόκειται για εκλογική σύγκλιση. Δεδομένου όμως του κοινοβουλευτικού κρετινισμού -τουλάχιστον από το ΚΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ -  η εκλογική σύγκλιση εξαντλεί και τα πολιτικά όρια του χώρου της ρεφορμιστικής αριστεράς. Κατά τα άλλα έχουμε μπροστά μας μια πολύ καθαρή εικόνα που αναδημοσιεύουμε από τον Κόκκινο τύπο

 

Στις 18 Φεβρουαρίου ο Αλέκος Χαλβατζής (πρώην στέλεχος του γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ) ανάρτησε στο blog του την ανάρτηση με τίτλο "Μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση". Πρόκειται για μια εκ νέου τοποθέτηση του πάνω στους λόγους που τον οδήγησαν στην αποχώρηση από το κόμμα το Σεπτέμβριο του 2010.

Μα η Εργατική Τάξη χρειάζεται ακόμα το Κόμμα της;

Σχόλιο του Παραναγνώστη:
Αναδημοσιεύουμε για να αντιπαραβάλουμε, δύο διαφορετικά κείμενα. Το πρώτο είναι από την Περαματιώτικη εφημερίδα ΔΡΑΣΗ το άλλο από την Rassegna Comunista, Νο. 2 & 4, 1921.
Το ένα είναι σύγχρονο κι έχει γραφεί με αγνές προθέσεις και αγωνιστική διάθεση και κυρίως απηχεί ιδέες του συρμού στην αριστερά. Το δεύτερο είναι ένα «αρχαίο» κείμενο. Η αντιπαραβολή τους κάνει εναργές το τί έχασε η ηττημένη εργατική τάξη του σύγχρονου κόσμου σε θεωρητικό επίπεδο. Και δεν αναφέρομαι στον θεωρητικό πρωτογονισμό του κειμένου της «Δράσης»: στο κάτω κάτω δεν φαίνεται να εγείρει θεωρητικές αξιώσεις ο συγγραφέας του και μια σύγκριση σε αυτό το επίπεδο θα ήταν άδικη. Αναφέρομαι στην απώλεια της ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ. Στο δεύτερο κείμενο η αναγνώριση της εργατικής τάξης, η προσέγγισή του κόμματός της είναι περασμένα στην μεθοδολογική κλωστή αυτής της χαμένης ιστορικότητας. Κι αν σήμερα ξενίσει η έκφραση «το κόμμα διοικεί την εργατική τάξη» είναι γιατί το προφανές (ότι δηλαδή  το «διοικεί» είναι στο ίδιο επίπεδο με τον τρόπο που ο Ένγκελς διαπιστώνει την ύπαρξη της εργατικής τάξης και δεν σημαίνει κανέναν καταναγκασμό) έχει εκτοπιστεί από το «θεωρητικό» πεδίο.  Αυτή η θεωρητική ήττα της εργατικής τάξης, κληρονομιά των σταλινικών κομμάτων στο εργατικό κίνημα, είναι αυτό που επιτρέπει να περπερεύεται η «άποψη» πως το κόμμα της εργατικής τάξης περιττεύει.

Έλληνας με το μέτρο

	Της Άντας Ψαρρά  Αναδημοσίευση από το Red Notebook

Τελευταία Ευκαιρία

Αναδημοσίευση από το Μέτωπο


Σχόλιο του Παραναγνώστη  :   Παρά τις πολιτικές ενστάσεις που θα μπορούσε κανείς να εγείρει σε αυτό το κείμενο η αίσθηση της ντροπής, το ερύθημα αιδούς το χρωματίζει ολόκληρο. Με ελάχιστη δόση υπερβολής, θα λέγαμε ότι βάζει σε δεύτερη μοίρα το ίδιο του το περιεχόμενο. Ως τέτοιο το αναρτάμε.


Σήμερα είναι η τελευταία ευκαιρία για την κινηματική κοινοβουλευτική αριστερά να διασώσει την αξιοπρέπειά της.